Μαζευτήκανε τις προάλλες εκεί στην Νέα Δημοκρατία για να κάνουνε, λέει, σύσκεψη. Τώρα, βέβαια, θα μου πείτε ότι "σύσκεψη" σημαίνει να μαζευτούν κάποιοι για να σκεφτούν μαζί, να ανταλλάξουν σκέψεις, δηλαδή προϋπόθεση κάθε σύσκεψης είναι να υπάρχει σκέψη, καθ' ότι άμα βάλω δέκα τούβλα γύρω-γύρω τί σόι σύσκεψη θα κάνουν; Τέλος πάντων.
Μαζευτήκανε, λοιπόν, εκεί στην Νέα Δημοκρατία για σύσκεψη, καθ' ότι φοβούνται ότι οι βουλευτές τους είναι χοντροκέφαλοι και δεν θα καταλάβουν το μεγαλείο των μέτρων προς εξοικονόμηση καμμιά δεκαπενταριά δισεκατομμυρίων, οπότε ελλοχεύει κίνδυνος κάποιοι να τα καταψηφίσουν. Έτσι, κλήθηκαν τα μεγάλα κεφάλια μπας και βγει κανένα καλό επιχείρημα, προκειμένου να πειστούν οι όποιοι χοντροκέφαλοι.
Εκεί είναι που έλαμψε το υπέρλαμπρο άστρο τού Γιάννη Βρούτση. Ξέρετε, αυτού του ναρκισσευόμενου φιόγκου, του μηδέποτε εργασθέντος αλλ' όμως επιφορτισθέντος το τιτάνιο έργο να λύσει τα προβλήματα των εργαζομένων ως υπουργός εργασίας. Κι επειδή όσο πιο άδειος είναι ο ντενεκές τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνει, ο φέρελπις υπουργός άστραψε και βρόντηξε όταν είδε ότι αμφισβητούνται τα μέτρα που προωθεί και έρριξε το αφοπλιστικό επιχείρημα:
"Η Ελλάδα στα εργασιακά δεν ήταν ελεύθερη αγορά. Λειτουργούσε περίπου ως σοβιέτ. Αυτή η αγορά απελευθερώθηκε με το δεύτερο μνημόνιο".
Τόμπολλα! Πέσαμε ξεροί. Πιο ξεροί κι από παστοί μπακαλιάροι Ισλανδίας λέμε. Βρούτσης ο απελευθερωτής!
Έτσι είναι, κύριε. Ξέρεις τι παναπεί σοβιέτ; Να σε αναγκάζουν να έχεις την ίδια δουλειά μια ζωή αντί να σ' αφήνουν ελεύθερο να ψάχνεις κάθε τόσο για καινούργια. Να ρυθμίζεται η αμοιβή σου από την μια κι από την άλλη σύμβαση και όχι να επαφίεται στην γαλαντομία του εργοδότη σου. Να αντιμετωπίζει προβλήματα η υγιής επιχειρηματικότητα επειδή υποχρεώνονται οι επιχειρηματίες να νοιάζονται για την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων. Να εθίζεται ο κόσμος στην τεμπελιά λόγω των πενθημέρων, των οκταώρων, των αργιών και των αδειών. Να δουλεύεις 30, άντε 35 χρόνια και μετά να σε βγάζουν στην σύνταξη με το ζόρι και να σε παραπετάνε ως άχρηστο πάνω στην ακμή των 60-65 σου χρόνων. Να κάθεσαι όταν αρρωσταίνεις και να πληρώνεσαι σαν να δουλεύεις επειδή, τάχαμου, είσαι ασφαλισμένος. Να παραπετάς τα παιδιά σου στον κάθε τυχαίο κρατικό παιδικό σταθμό κι όχι να επιλέγεις ελεύθερα όποια μετανάστρια ή φοιτήτρια γουστάρεις εσύ για να σου τα φυλάει όσο βρίσκεσαι στην δουλειά σου. Να δουλεύεις το οχτάωρό σου και να σε αναγκάζουν να σχολάσεις, αντί να σε κρατάνε μερικές ώρες ακόμη προκειμένου να ικανοποιηθείς δημιουργώντας και προσφέροντας στην επιχείρηση που σε ταΐζει. Να ξοδεύεις την ζωή σου πάνω στις μηχανές επειδή τάχα σπούδασες μηχανολόγος μηχανικός κι όχι να μπορείς να απολαύσεις την ξενοιασιά ενός ντελιβερά πίτσας ή να σε τρώει η μιζέρια ενός νοσοκομείου επειδή σπούδασες γιατρός αντί να χαίρεσαι την ζωή ως γκαρσόνι σε καφετέρια. Να έχεις λύσει από νωρίς τα βιοποριστικά σου προβλήματα και να στήνεις από τα 25 σου την δική σου οικογένεια αντί να τρέφουν οι γονείς σου και να 'σαι ξένοιαστο πουλί ίσαμε τα σαράντα-φεύγα σου. Τέτοια κι άλλα χειρότερα παναπεί σοβιέτ. Ευτυχώς, ήρθε ο Βρούτσης για να μας απελευθερώσει από τούτη την γάγγραινα.
Κάποτε, όχι πριν πολλά χρόνια, οι ναζί έβαλαν μια επιγραφή στην είσοδο του στρατοπέδου εργασίας τού Άουσβιτς: Arbeit macht frei. Δηλαδή: η εργασία απελευθερώνει. Σήμερα, οι φιόγκοι τύπου Βρούτση προχωρούν ένα βήμα παραπέρα: μας απελευθερώνουν από την ίδια την εργασία. Τώρα πια δεν φοβόμαστε τίποτε.
Και δεν ελπίζουμε σε τίποτε.
Είμαστε λεύτεροι.
Μαζευτήκανε, λοιπόν, εκεί στην Νέα Δημοκρατία για σύσκεψη, καθ' ότι φοβούνται ότι οι βουλευτές τους είναι χοντροκέφαλοι και δεν θα καταλάβουν το μεγαλείο των μέτρων προς εξοικονόμηση καμμιά δεκαπενταριά δισεκατομμυρίων, οπότε ελλοχεύει κίνδυνος κάποιοι να τα καταψηφίσουν. Έτσι, κλήθηκαν τα μεγάλα κεφάλια μπας και βγει κανένα καλό επιχείρημα, προκειμένου να πειστούν οι όποιοι χοντροκέφαλοι.
Εκεί είναι που έλαμψε το υπέρλαμπρο άστρο τού Γιάννη Βρούτση. Ξέρετε, αυτού του ναρκισσευόμενου φιόγκου, του μηδέποτε εργασθέντος αλλ' όμως επιφορτισθέντος το τιτάνιο έργο να λύσει τα προβλήματα των εργαζομένων ως υπουργός εργασίας. Κι επειδή όσο πιο άδειος είναι ο ντενεκές τόσο μεγαλύτερο θόρυβο κάνει, ο φέρελπις υπουργός άστραψε και βρόντηξε όταν είδε ότι αμφισβητούνται τα μέτρα που προωθεί και έρριξε το αφοπλιστικό επιχείρημα:
"Η Ελλάδα στα εργασιακά δεν ήταν ελεύθερη αγορά. Λειτουργούσε περίπου ως σοβιέτ. Αυτή η αγορά απελευθερώθηκε με το δεύτερο μνημόνιο".
Τόμπολλα! Πέσαμε ξεροί. Πιο ξεροί κι από παστοί μπακαλιάροι Ισλανδίας λέμε. Βρούτσης ο απελευθερωτής!
Έτσι είναι, κύριε. Ξέρεις τι παναπεί σοβιέτ; Να σε αναγκάζουν να έχεις την ίδια δουλειά μια ζωή αντί να σ' αφήνουν ελεύθερο να ψάχνεις κάθε τόσο για καινούργια. Να ρυθμίζεται η αμοιβή σου από την μια κι από την άλλη σύμβαση και όχι να επαφίεται στην γαλαντομία του εργοδότη σου. Να αντιμετωπίζει προβλήματα η υγιής επιχειρηματικότητα επειδή υποχρεώνονται οι επιχειρηματίες να νοιάζονται για την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων. Να εθίζεται ο κόσμος στην τεμπελιά λόγω των πενθημέρων, των οκταώρων, των αργιών και των αδειών. Να δουλεύεις 30, άντε 35 χρόνια και μετά να σε βγάζουν στην σύνταξη με το ζόρι και να σε παραπετάνε ως άχρηστο πάνω στην ακμή των 60-65 σου χρόνων. Να κάθεσαι όταν αρρωσταίνεις και να πληρώνεσαι σαν να δουλεύεις επειδή, τάχαμου, είσαι ασφαλισμένος. Να παραπετάς τα παιδιά σου στον κάθε τυχαίο κρατικό παιδικό σταθμό κι όχι να επιλέγεις ελεύθερα όποια μετανάστρια ή φοιτήτρια γουστάρεις εσύ για να σου τα φυλάει όσο βρίσκεσαι στην δουλειά σου. Να δουλεύεις το οχτάωρό σου και να σε αναγκάζουν να σχολάσεις, αντί να σε κρατάνε μερικές ώρες ακόμη προκειμένου να ικανοποιηθείς δημιουργώντας και προσφέροντας στην επιχείρηση που σε ταΐζει. Να ξοδεύεις την ζωή σου πάνω στις μηχανές επειδή τάχα σπούδασες μηχανολόγος μηχανικός κι όχι να μπορείς να απολαύσεις την ξενοιασιά ενός ντελιβερά πίτσας ή να σε τρώει η μιζέρια ενός νοσοκομείου επειδή σπούδασες γιατρός αντί να χαίρεσαι την ζωή ως γκαρσόνι σε καφετέρια. Να έχεις λύσει από νωρίς τα βιοποριστικά σου προβλήματα και να στήνεις από τα 25 σου την δική σου οικογένεια αντί να τρέφουν οι γονείς σου και να 'σαι ξένοιαστο πουλί ίσαμε τα σαράντα-φεύγα σου. Τέτοια κι άλλα χειρότερα παναπεί σοβιέτ. Ευτυχώς, ήρθε ο Βρούτσης για να μας απελευθερώσει από τούτη την γάγγραινα.
Κάποτε, όχι πριν πολλά χρόνια, οι ναζί έβαλαν μια επιγραφή στην είσοδο του στρατοπέδου εργασίας τού Άουσβιτς: Arbeit macht frei. Δηλαδή: η εργασία απελευθερώνει. Σήμερα, οι φιόγκοι τύπου Βρούτση προχωρούν ένα βήμα παραπέρα: μας απελευθερώνουν από την ίδια την εργασία. Τώρα πια δεν φοβόμαστε τίποτε.
Και δεν ελπίζουμε σε τίποτε.
Είμαστε λεύτεροι.
Δεν πειράζει. Ίσως άν τα κακαρώσει και το τελευταίο ψίγμα ΑΥΤΗΣ της ελπίδας "μούμιας" που έχουν οι περισότεροι και που τρέφει σαν μπαταρία την λάμπα που προσελκύει τα "εντομα".(δανείζομαι την φράση του ανώνυμου σχολιαστή απο προηγούμενο άρθρο), ίσως τότε και μόνο γεννηθεί η νέα.
ΑπάντησηΔιαγραφή