Πώς το είπε χτες στο Ηράκλειο ο Βενιζέλος; Ευκολώτερα θα βγει πρώτο κόμμα το ΠαΣοΚ παρά θα πάρει αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία. Έτσι δεν είπε;
Μεγάλη κουβέντα! Επί τέλους, ρε γαμώτο, λύσαμε μια κεφαλαιώδη απορία. Μάθαμε -θενκς Μπένι- πού αξίζει να βάλουμε τα στοιχήματά μας για να κονομήσουμε. Όλα τα λεφτά, λοιπόν, στο "ΠαΣοΚ για πρώτο κόμμα", εκτός από κάτι λίγα που θα βάλουμε για κάλυψη στο "όχι αυτοδυναμία τής Νέας Δημοκρατίας". Τώρα, βέβαια, θα είναι βλακεία να ρωτήσω τι απόδοση έχει το ποντάρισμα σε "ΠαΣοΚ για πρώτο κόμμα", αφού αναμένεται ότι θα πέσει κατακόρυφα μετά την δήλωση Βενιζέλου.
Το θέμα είναι ότι με την δήλωση Βενιζέλου δεν βρήκαμε μόνο το "σιγουράκι" για το στοίχημά μας. Παράλληλα (ως "side effect", ένα πράμα), καταλάβαμε ποια έγνοια πρέπει να τυρρανάει τον αυριανό ψηφοφόρο: να στηρίξει ΠαΣοΚ για πρώτο κόμμα ή να ρίξει το κουκί του στην αυτοδυναμία τής Νέας Δημοκρατίας. Έλα ντε! Αυτά είναι διλήμματα, όχι μαλακίες...
Νομίζω ότι ο Μπένι με τον Άντυ παίζουν για άλλη μια φορά το ίδιο παιχνιδάκι, με το οποίο τα κόμματά τους σημείωναν εκλογικές επιτυχίες στο παρελθόν. Ένα παιχνιδάκι στο οποίο αρέσκονται όχι μόνο τα δικά τους κόμματα αλλά όλα τα μεγάλα κόμματα σε όλον τον κόσμο. Ποιο παιχνιδάκι; Προσέξτε:
Στις περισσότερες δυτικές "δημοκρατίες" υπάρχουν δυο μεγάλα κόμματα τα οποία εναλλάσσονται δίχως προβλήματα στην εξουσία, αφού υπηρετούν την ίδια αστική φιλοκαπιταλιστική πολιτική. Κάθε φορά που ένα από αυτά τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα ύπαρξης, παρατηρούνται προβλήματα και στο "αντίπαλο" κόμμα για δυο λόγους: Πρώτον, η οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση δημιουργεί διαλυτικές τάσεις στο ένα κόμμα, είναι λογικό να δημιουργεί τριγμούς και στο "συνεταιράκι" του στην εξουσία, μιας και η πλειοψηφία των πολιτών καταλαβαίνει λίγο-πολύ ότι και τα δυο κόμματα εκφράζουν την ίδια πολιτική. Δεύτερον: οι διαλυτικές τάσεις στο ένα κόμμα γίνονται αιτία αποσυσπείρωσης του άλλου κόμματος, αφού η εμφανής αδυναμία τού αντιπάλου γίνεται αιτία χαλάρωσης για τον "βέβαιο" νικητή.
Έχοντας αυτά κατά νου, καταλαβαίνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία πλήττεται, κατά βάθος, από την κατάρρευση του ΠαΣοΚ. Έτσι ερμηνεύεται το "περίεργο" -κατά τους "έγκριτους" αναλυτές των ΜουΜουΕ- δημοσκοπικό φαινόμενο το μεν ΠαΣοΚ να γράφει ποσοστά 10%-15% αλλά η Νέα Δημοκρατία να μη μπορεί να χτυπήσει τριαντάρι με τίποτε. Και έτσι ερμηνεύονται και άλλα φαινόμενα του παρελθόντος, όπως το ότι ο Ανδρέας δεν έβαλε ποτέ την δεξιά στο "χρονοντούλαπο τής Ιστορίας" ή το ότι ο Γιωργάκης δεν δοκίμασε ποτέ του να "σκοτώσει" το πολιτικό πτώμα που άφησε πίσω του ο Καραμανλής Β' ο Χοντρός.
Τώρα μπορούμε να επανέλθουμε στο παιχνιδάκι, στο οποίο αναφερθήκαμε πρωτύτερα. Όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο θα εντείνονται οι επιθέσεις των μεν κατά των δε. Φυσικά, στόχος αυτών των επιθέσεων δεν είναι να πλήξουμε τον αντίπαλο. Ίσα-ίσα! Στόχος είναι να "τσαντιστούν" οι ψηφοφόροι τού αντιπάλου και να συσπειρωθούν, επειδή όσο μαζεύονται εκείνοι στο δικό τους μαντρί τόσο θα μαζεύονται και οι δικοί μας ψηφοφόροι στο δικό μας μαντρί. Μια ματιά στην Ιστορία αποδεικνύει πανεύκολα του λόγου το αληθές. Με άλλα λόγια: αν το ΠαΣοΚ δεν καταγράψει πάνω από 25% σε δημοσκόπηση, η Νου-Δου δεν πρόκειται να βγάλει 30άρι με τίποτε.
Όμως, όσο κι αν τα παραπάνω αφορούν τα μαντριά τού Μπένι και του Άντυ, ο λαός έχει τα δικά του προβλήματα και σ' αυτά πρέπει να επικεντρωθεί. Για τα συμφέροντα της αστικής τάξης δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος, αφού και κάτω από 50% να μαζέψουν αθροιστικά τα δυο κόμματα εξουσίας, μπορούν άνετα να στήσουν μια δικομματική κυβέρνηση συνεργασίας με το πριμ των 50 εδρών που παίρνει ο πρώτος. Συνεπώς, το ζητούμενο για τα κατακρεουργημένα λαϊκά στρώματα είναι απλό: να βγουν και τα δυο κόμματα από τις κάλπες όσο το δυνατόν πιο ανίσχυρα. Μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα να βγει ο λαός νικητής στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον του το κεφάλαιο.
Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να παίξουν τα παιχνιδάκια τους μόνοι τους και να βάλουν όποια στοιχήματα γουστάρουν. Εμείς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας στοίχημα, στο δικό μας παιχνίδι. Αν παίξουμε σωστά, θα κερδίσουμε!
Μεγάλη κουβέντα! Επί τέλους, ρε γαμώτο, λύσαμε μια κεφαλαιώδη απορία. Μάθαμε -θενκς Μπένι- πού αξίζει να βάλουμε τα στοιχήματά μας για να κονομήσουμε. Όλα τα λεφτά, λοιπόν, στο "ΠαΣοΚ για πρώτο κόμμα", εκτός από κάτι λίγα που θα βάλουμε για κάλυψη στο "όχι αυτοδυναμία τής Νέας Δημοκρατίας". Τώρα, βέβαια, θα είναι βλακεία να ρωτήσω τι απόδοση έχει το ποντάρισμα σε "ΠαΣοΚ για πρώτο κόμμα", αφού αναμένεται ότι θα πέσει κατακόρυφα μετά την δήλωση Βενιζέλου.
Το θέμα είναι ότι με την δήλωση Βενιζέλου δεν βρήκαμε μόνο το "σιγουράκι" για το στοίχημά μας. Παράλληλα (ως "side effect", ένα πράμα), καταλάβαμε ποια έγνοια πρέπει να τυρρανάει τον αυριανό ψηφοφόρο: να στηρίξει ΠαΣοΚ για πρώτο κόμμα ή να ρίξει το κουκί του στην αυτοδυναμία τής Νέας Δημοκρατίας. Έλα ντε! Αυτά είναι διλήμματα, όχι μαλακίες...
Νομίζω ότι ο Μπένι με τον Άντυ παίζουν για άλλη μια φορά το ίδιο παιχνιδάκι, με το οποίο τα κόμματά τους σημείωναν εκλογικές επιτυχίες στο παρελθόν. Ένα παιχνιδάκι στο οποίο αρέσκονται όχι μόνο τα δικά τους κόμματα αλλά όλα τα μεγάλα κόμματα σε όλον τον κόσμο. Ποιο παιχνιδάκι; Προσέξτε:
Στις περισσότερες δυτικές "δημοκρατίες" υπάρχουν δυο μεγάλα κόμματα τα οποία εναλλάσσονται δίχως προβλήματα στην εξουσία, αφού υπηρετούν την ίδια αστική φιλοκαπιταλιστική πολιτική. Κάθε φορά που ένα από αυτά τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα ύπαρξης, παρατηρούνται προβλήματα και στο "αντίπαλο" κόμμα για δυο λόγους: Πρώτον, η οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση δημιουργεί διαλυτικές τάσεις στο ένα κόμμα, είναι λογικό να δημιουργεί τριγμούς και στο "συνεταιράκι" του στην εξουσία, μιας και η πλειοψηφία των πολιτών καταλαβαίνει λίγο-πολύ ότι και τα δυο κόμματα εκφράζουν την ίδια πολιτική. Δεύτερον: οι διαλυτικές τάσεις στο ένα κόμμα γίνονται αιτία αποσυσπείρωσης του άλλου κόμματος, αφού η εμφανής αδυναμία τού αντιπάλου γίνεται αιτία χαλάρωσης για τον "βέβαιο" νικητή.
Έχοντας αυτά κατά νου, καταλαβαίνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία πλήττεται, κατά βάθος, από την κατάρρευση του ΠαΣοΚ. Έτσι ερμηνεύεται το "περίεργο" -κατά τους "έγκριτους" αναλυτές των ΜουΜουΕ- δημοσκοπικό φαινόμενο το μεν ΠαΣοΚ να γράφει ποσοστά 10%-15% αλλά η Νέα Δημοκρατία να μη μπορεί να χτυπήσει τριαντάρι με τίποτε. Και έτσι ερμηνεύονται και άλλα φαινόμενα του παρελθόντος, όπως το ότι ο Ανδρέας δεν έβαλε ποτέ την δεξιά στο "χρονοντούλαπο τής Ιστορίας" ή το ότι ο Γιωργάκης δεν δοκίμασε ποτέ του να "σκοτώσει" το πολιτικό πτώμα που άφησε πίσω του ο Καραμανλής Β' ο Χοντρός.
Τώρα μπορούμε να επανέλθουμε στο παιχνιδάκι, στο οποίο αναφερθήκαμε πρωτύτερα. Όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο θα εντείνονται οι επιθέσεις των μεν κατά των δε. Φυσικά, στόχος αυτών των επιθέσεων δεν είναι να πλήξουμε τον αντίπαλο. Ίσα-ίσα! Στόχος είναι να "τσαντιστούν" οι ψηφοφόροι τού αντιπάλου και να συσπειρωθούν, επειδή όσο μαζεύονται εκείνοι στο δικό τους μαντρί τόσο θα μαζεύονται και οι δικοί μας ψηφοφόροι στο δικό μας μαντρί. Μια ματιά στην Ιστορία αποδεικνύει πανεύκολα του λόγου το αληθές. Με άλλα λόγια: αν το ΠαΣοΚ δεν καταγράψει πάνω από 25% σε δημοσκόπηση, η Νου-Δου δεν πρόκειται να βγάλει 30άρι με τίποτε.
Όμως, όσο κι αν τα παραπάνω αφορούν τα μαντριά τού Μπένι και του Άντυ, ο λαός έχει τα δικά του προβλήματα και σ' αυτά πρέπει να επικεντρωθεί. Για τα συμφέροντα της αστικής τάξης δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος, αφού και κάτω από 50% να μαζέψουν αθροιστικά τα δυο κόμματα εξουσίας, μπορούν άνετα να στήσουν μια δικομματική κυβέρνηση συνεργασίας με το πριμ των 50 εδρών που παίρνει ο πρώτος. Συνεπώς, το ζητούμενο για τα κατακρεουργημένα λαϊκά στρώματα είναι απλό: να βγουν και τα δυο κόμματα από τις κάλπες όσο το δυνατόν πιο ανίσχυρα. Μόνον έτσι υπάρχει ελπίδα να βγει ο λαός νικητής στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον του το κεφάλαιο.
Ας τους αφήσουμε, λοιπόν, να παίξουν τα παιχνιδάκια τους μόνοι τους και να βάλουν όποια στοιχήματα γουστάρουν. Εμείς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας στοίχημα, στο δικό μας παιχνίδι. Αν παίξουμε σωστά, θα κερδίσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.