"Ορόσημα"

Να, λοιπόν, που ξημέρωσε το 2012, μέσα σε κοινότοπες ευχές για υγεία, ευτυχία, ειρήνη και τα σχετικά. Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες ευχές; Η καινούργια χρονιά πρέπει να γίνει βάρος στις πλάτες μας. "Οι καιροί ου μενετοί" και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να ολιγωρήσει. Αν μέχρι τώρα νοιώθαμε να μας βάζουν θηλιά στον λαιμό, τώρα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι αυτή η θηλιά θ' αρχίσει να σφίγγει επώδυνα αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν δώσει ο καθένας μας τις δικές του μικρές και μεγάλες μάχες, αν δεν κάνει ο καθένας μας το χρέος του.

Με την ποίηση τού Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή αποχαιρετήσαμε το 2011. Με τον ίδιο τρόπο θα υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο, αφήνοντας τον ποιητή να μας μιλήσει για "Ορόσημα":


Σταματήσαμε την πορεία
να θάψουμε ένα νεκρό.

Βάλαμε κι ένα σταυρό.

Ύστερα κι άλλον.
Και πιο πέρα.
Και παρακάτω.
Κι άλλο σταυρό.

Έτσι, μας είπαν,
θα βρούνε το δρόμο
εκείνοι που έρχονται.


(Από την συλλογή τού Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή "Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη")