"Περαίωση"

Ο παππούς με το τσιμπούκι έχει κάθε λόγο να χαμογελά με τον μοναδικό του τρόπο. Εφέτος του απονεμήθηκαν τα βραβεία "Ραίημοντ Τσάντλερ" (Ιταλία) και "Πέπε Καρβάλιο" (Ισπανία), τα οποία απονέμονται σε συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Κι εμείς αισθανόμαστε ευτυχείς γιατί ο 74χρονος Πέτρος Μάρκαρης επιστρέφει με την "Περαίωση", το δεύτερο μυθιστόρημα της "Τριλογίας της Κρίσεως" που έρχεται ως φυσική συνέχεια του "Ληξιπρόθεσμα δάνεια".

Είναι αλήθεια ότι με την "Περαίωση" ο Μάρκαρης προσπαθεί να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό. Τούτη την φορά ο αστυνόμος Χαρίτος έχει να αντιμετωπίσει ένα απρόσμενο πρόβλημα: ο δολοφόνος απολαμβάνει της εκτιμήσεως της κοινής γνώμης! Πρόκειται για κάποιον ο οποίος καλεί τους διάφορους φοροφυγάδες να καταβάλουν στην εφορία τα ποσά που έχουν κλέψει, στέλνοντάς τους επιστολές οι οποίες καταλήγουν με τον ίδιο πάντοτε τρόπο: "Εν εναντία περιπτώσει η ζωή σας κινδυνεύει με περαίωση".

Οι δυο πρώτοι φοροφυγάδες δεν παίρνουν στα σοβαρά την απειλή και σύντομα δολοφονούνται με ιδιαίτερο τρόπο: ο δράστης τούς χορηγεί με ένεση...κώνειο. Η ιστορία βγαίνει στο φως και, ξαφνικά, οι εφορίες δέχονται τις επισκέψεις διαφόρων οι οποίοι καταβάλλουν τεράστια ποσά. Μέσα σε λίγες μέρες, το κράτος εισπράττει 7,8 εκατομμύρια από κάποιους που προσέρχονται "αυτοβούλως" για να πληρώσουν τους φόρους τους οποίους έχουν αποκρύψει. Παράλληλα, η πολιτική ηγεσία βρίσκεται σε αδιέξοδο: ο ανώνυμος "εθνικός φοροεισπράχτορας" (όπως υπογράφει ο δολοφόνος τις επιστολές του προς τα υποψήφια θύματά του) έχει γίνει τόσο συμπαθής στην κοινή γνώμη ώστε οργανώνονται μέχρι και συγκεντρώσεις όπου κυριαρχούν συνθήματα όπως "δώστε στον φοροεισπράχτορα το Οικονομικών".

Δεν θα αποκαλύψω περισσότερα αλλά ομολογώ ότι ο Πέτρος Μάρκαρης με γοήτευσε άλλη μια φορά, όπως πάντα. Η έφεσή του να δημιουργεί ιστορίες, οι οποίες θα μπορούσαν άνετα να έχουν απασχολήσει τα σημερινά δελτία ειδήσεων, είναι μοναδική. Ο πρωταγωνιστής του, ο αστυνόμος Χαρίτος, δεν έρχεται από το υπερπέραν. Εϊναι ένας αστυνόμος της διπλανής πόρτας: ο μισθός του έχει μειωθεί (όπως όλων μας), το μνημόνιο έχει αλλάξει την ζωή του (όπως όλων μας) και η κόρη του με τον γαμπρό του ετοιμάζοναι να μεταναστεύσουν για να βρουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο (όπως αναρίθμητα νέα παιδιά γύρω μας). Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την αξία άλλων σύγχρονων ελλήνων αστυνομικών συγγραφέων, νομίζω ότι ο Γιάννης Μαρής πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής εκεί που βρίσκεται, βλέποντας ότι ο Μάρκαρης μάλλον τον ξεπέρασε.

Σίγουρα ακούγομαι ιδιαίτερα ενθουσιώδης, για να μη πω ότι είμαι θετικά προκατειλημμένος με την "Περαίωση". Ποσώς με ενδιαφέρει. Αισθάνομαι τόσο ευτυχής που διάβασα αυτό το βιβλίο, ώστε δεν γίνεται να μη το συστήσω στον καθένα. Σπάνια ο αναγνώστης έχει την αίσθηση του πόσο γρήγορα κύλησε η ώρα με την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος τετρακοσίων -περίπου- σελίδων.

Βέβαια, για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν μπορώ να μη παραθέσω και ένα παράπονο προς τις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Προσωπικά, θεωρώ ότι ένα μυθιστόρημα αυτών των διαστάσεων, σε μια έκδοση με τόσο φτηνό εξώφυλλο και με ελάχιστα στοιχεία για τον συγγραφέα και το έργο του, θα έπρεπε να διατίθεται σε πολύ χαμηλότερη τιμή από τα 23,13 ευρώ (μείον 10% στα σοβαρά βιβλιοπωλεία). Προφανώς, ο "Γαβριηλίδης" έχει αντιληφθεί ότι η "Περαίωση" θα πουλήσει καλύτερα κι από ζεστή τυρόπιττα και αποφάσισε να μας εκμεταλλευθεί. Αλλά τί να κάνουμε που δεν μπορούμε να αντισταθούμε;

Και κάτι ακόμη. Παρ' ότι περνούσα τακτικώτατα από το βιβλιοπωλείο, το αντίτυπο που έχω στα χέρια μου γράφει στο εξώφυλλο "Τρίτη Έκδοση". Και όμως, μετά από τρεις εκδόσεις δεν βρέθηκε κάποιος να διορθώσει εκείνο το "εικοσιτετράωρω" στην σελίδα 316 κι εκείνο το "τη λέξω" στην σελίδα 366. Να δω πόσες εκδόσεις θα χρειαστούν ακόμη για να διορθωθούν τα λάθη.