Συνεχίζουμε από το σημείο όπου διακόψαμε χτες, με περισσότερα παραμύθια και ψέματα:
Παραμύθι και ψέμα έκτο: Η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις
Η κυβέρνηση κόβει και η τρόικα ράβει: "η Ελλάδα έχει ανάγκη για μεταρρυθμίσεις". Και όμως, ούτε η κυβέρνηση ούτε η τρόικα έχουν ιδέα για πιο πράγμα μιλούν αφού ποτέ δεν έχει γίνει οποιουδήποτε είδους εμπεριστατωμένη μελέτη η οποία να καταδεικνύει ποιες αλλαγές επιβάλλονται, με ποια μέσα θα υλοποιηθούν, τι χρονικό ορίζοντα υλοποίησης πρέπει να έχουν και ποιο θα είναι το αποτέλεσμά τους!
Πράγματι, η ιστορία των μεταρρυθμίσεων χαρακτηρίζεται από μια μόνο λέξη: μπάχαλο. Είπε π.χ. ο Λοβέρδος ότι πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας. Πάει καλά. Μόνο μη ρωτάτε πώς θα γίνει, πού θα φτάσει και τι αποτέλεσμα θα έχει. Το ίδιο με το συνταξιοδοτικό. Το ίδιο και με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, Το ίδιο παντού. Εμπρός για μεταρρυθμίσεις με κλειστά μάτια και όπου βγει!
Παραμύθι και ψέμα έβδομο: Το υπερμέγεθες και υδροκέφαλο κράτος
Εδώ πια μιλάμε για ΤΟ παραμύθι και ΤΟ ψέμα. Σε αγαστή συνεργασία, κυβέρνηση και δημοσιογραφίσκοι-παπαγαλάκια επιμένουν ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί επειδή τάχα καμμία άλλη χώρα δεν έχει τόσο μεγάλο κρατικό τομέα. Κι είναι αλήθεια ότι η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να πείθεται. Δυσκολεύεσαι να βρεις απλό πολίτη ο οποίος να μη συμφωνεί -λιγώτερο ή περισσότερο- με τον παραπάνω αφορισμό. Είναι, όμως, πράγματι έτσι τα πράγματα; Κάθε άλλο!
Πρώτα-πρώτα, θυμάστε τον πρωθυπουργό και τον -τότε υπουργό οικονομικών- Παπακωνσταντίνου να δηλώνουν ότι το κράτος δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων; Ότι, δηλαδή, ο εργοδότης δεν ήξερε πόσους και ποιους έχει στην δούλεψή του και τους πληρώνει; Σίγουρα το θυμάστε. Άλλωστε αυτή η άγνοια του επίσημου κράτους είναι που δρομολόγησε την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων.
Και τώρα το ερώτημα: πώς διάβολο γίνεται από την μια να μη ξέρεις πόσους υπαλλήλους έχεις αλλά από την άλλη να υποστηρίζεις ότι είναι υπερβολικά πολλοί και πρέπει να μειωθούν; Σε χαρτορρίχτρες πήγες και σου το είπαν; Έλα ντε! Κι όχι μόνο αποφασίζεις αυθαίρετα ότι "είναι πολλοί", αλλά με την ίδια αυθαιρεσία καταλήγεις ότι επιβάλλεται η μείωση να γίνει με ρυθμό "1 προς 5" ή "1 προς 10". Και γαμώ τις επιστημονικές μεθόδους λέμε!
Επειδή, όμως, εμείς δεν είμαστε κακότροποι, ας εξετάσουμε μήπως οι χαρτορρίχτρες της κυβέρνησης είχαν δίκιο. Μόνο που εμείς δεν θα συμβουλευτούμε χαρτορρίχτρες αλλά τον δικτυακό τόπο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας Laborsta. Εκεί, με λίγο ψάξιμο, ανακαλύπτουμε ότι στην Γαλλία π.χ. ο δημόσιος τομέας απασχολεί το 26% του συνόλου των εργαζομένων. Το αντίστοιχο ποσοστό της Ολλανδίας είναι 15,8%, του Βελγίου 22,5% και της Μεγάλης Βρεττανίας 18,9% ενώ σε ΗΠΑ και Καναδά είναι πάνω από 16% και στις σκανδιναβικές χώρες γύρω στο 30%. Κι ενώ αυτά συμβαίνουν σε χώρες πολύ καπιταλιστικώτερες απο την Ελλάδα, το δικό μας ποσοστό δεν υπερβαίνει το16%!!
Κλείστε το στόμα γιατί έχω και καλύτερο. Στο 16% που αναφέραμε συμπεριλαμβάνεται και η "μαύρη εργασία" του κράτους (stage, ωρομίσθιοι, συμβασιούχοι κλπ). Αν "καθαρίσουμε τα κουτάλια" και μιλήσουμε για πραγματικούς δημοσίους υπαλλήλους πλήρους απασχολήσεως, το πραγματικό ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα κυμαίνεται στο 10% του συνόλου των εργαζομένων, δηλαδή κάτω και από το 12,5% της "αυστηρής δασκάλας", της Γερμανίας!!
Όσον αφορά δε το ευρέως χρησιμοποιούμενο επιχείρημα ότι ο δημόσιος τομέας έχει γεμίσει "κοπρίτες", η πρόσφατη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων αποκάλυψε ότι το 39% απ' αυτούς έχει τελειώσει μία -τουλάχιστον- πανεπιστημιακή σχολή, ένα 10% έχει μεταπτυχιακό τίτλο κι ένα 9% έχει ολοκληρώσει τεχνολογική εκπαίδευση. Πόσα κράτη έχουν να επιδείξουν τέτοια ποσοστά;
Παραμύθι και ψέμα όγδοο: Η απαιτούμενη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων
Εδώ δίνει ρέστα ο Αντωνάκης της ΝΔ. Δεν φτάνει που ο φόρος των εταιρειών έχει κατρακυλήσει από το 45% στο 20%, υπάρχουν πολλοί σαν τον Αντωνάκη οι οποίοι επιμένουν ότι για να βγει ο τόπος από την ύφεση πρέπει ο συντελεστής φορολόγησης των εταιρειών να πέσει στο 15% (ή και χαμηλότερα).
Γιασάν, ρε μάγκες! Ώστε γι' αυτό δεν έχουμε ανάπτυξη, ε; Επειδή παραφορολογούμε τις μεγάλες εταιρείες; Έλα, όμως, που τα στοιχεία λένε άλλα. Όχι τα δικά μας στοιχεία, βέβαια, αλλά εκείνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Να ρίξουμε μια ματιά;
Ένας μόνο δείκτης μπορεί να καταγράψει εάν η φορολογία σε μια χώρα είναι χαμηλή ή υψηλή: το ποσοστό της υποχρεωτικής φορολογικής επιβάρυνσης σε σχέση με το ΑΕΠ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προανέφερα, λοιπόν, στην Δανία π.χ. η φορολογική επιβάρυνση φτάνει το 48,9% του ΑΕΠ, στην Γαλλία το 43,6%, στην Ιταλία το 43%, στην Ολλανδία το 37,5%, στην Μεγάλη Βρεττανία το 36,3%, στην Γερμανία το 35,3% κλπ. Πόσο λέτε ότι φτάνει η φορολογική επιβάρυνση στις καημένες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλαδίτσα; 31,6%! Ουδέν περαιτέρω σχόλιον.
Συμπέρασμα
Τι έγινε, ρε μάγκες, κυβερνητικοί και τροϊκανοί; Τεμπέληδες, δεν είμαστε... μειωμένη παραγωγικότητα, δεν έχουμε... υψηλό κόστος εργασίας, ούτε κατά διάνοια... ευελιξία στην αγορά εργασίας, να φάνε και οι κότες... ανάγκη για μεταρρυθμίσεις δεν προκύπτει από πουθενά... υπερμέγεθες κράτος, δεν έχουμε... υπέρμετρη φορολόγηση των επιχειρήσεων δεν στέκει ούτε ως ανέκδοτο...
Γιατί μας τα πρήζετε, λοιπόν;
Παραμύθι και ψέμα έκτο: Η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις
Η κυβέρνηση κόβει και η τρόικα ράβει: "η Ελλάδα έχει ανάγκη για μεταρρυθμίσεις". Και όμως, ούτε η κυβέρνηση ούτε η τρόικα έχουν ιδέα για πιο πράγμα μιλούν αφού ποτέ δεν έχει γίνει οποιουδήποτε είδους εμπεριστατωμένη μελέτη η οποία να καταδεικνύει ποιες αλλαγές επιβάλλονται, με ποια μέσα θα υλοποιηθούν, τι χρονικό ορίζοντα υλοποίησης πρέπει να έχουν και ποιο θα είναι το αποτέλεσμά τους!
Πράγματι, η ιστορία των μεταρρυθμίσεων χαρακτηρίζεται από μια μόνο λέξη: μπάχαλο. Είπε π.χ. ο Λοβέρδος ότι πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση στον τομέα της υγείας. Πάει καλά. Μόνο μη ρωτάτε πώς θα γίνει, πού θα φτάσει και τι αποτέλεσμα θα έχει. Το ίδιο με το συνταξιοδοτικό. Το ίδιο και με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, Το ίδιο παντού. Εμπρός για μεταρρυθμίσεις με κλειστά μάτια και όπου βγει!
Παραμύθι και ψέμα έβδομο: Το υπερμέγεθες και υδροκέφαλο κράτος
Εδώ πια μιλάμε για ΤΟ παραμύθι και ΤΟ ψέμα. Σε αγαστή συνεργασία, κυβέρνηση και δημοσιογραφίσκοι-παπαγαλάκια επιμένουν ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί επειδή τάχα καμμία άλλη χώρα δεν έχει τόσο μεγάλο κρατικό τομέα. Κι είναι αλήθεια ότι η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να πείθεται. Δυσκολεύεσαι να βρεις απλό πολίτη ο οποίος να μη συμφωνεί -λιγώτερο ή περισσότερο- με τον παραπάνω αφορισμό. Είναι, όμως, πράγματι έτσι τα πράγματα; Κάθε άλλο!
Πρώτα-πρώτα, θυμάστε τον πρωθυπουργό και τον -τότε υπουργό οικονομικών- Παπακωνσταντίνου να δηλώνουν ότι το κράτος δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων; Ότι, δηλαδή, ο εργοδότης δεν ήξερε πόσους και ποιους έχει στην δούλεψή του και τους πληρώνει; Σίγουρα το θυμάστε. Άλλωστε αυτή η άγνοια του επίσημου κράτους είναι που δρομολόγησε την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων.
Και τώρα το ερώτημα: πώς διάβολο γίνεται από την μια να μη ξέρεις πόσους υπαλλήλους έχεις αλλά από την άλλη να υποστηρίζεις ότι είναι υπερβολικά πολλοί και πρέπει να μειωθούν; Σε χαρτορρίχτρες πήγες και σου το είπαν; Έλα ντε! Κι όχι μόνο αποφασίζεις αυθαίρετα ότι "είναι πολλοί", αλλά με την ίδια αυθαιρεσία καταλήγεις ότι επιβάλλεται η μείωση να γίνει με ρυθμό "1 προς 5" ή "1 προς 10". Και γαμώ τις επιστημονικές μεθόδους λέμε!
Επειδή, όμως, εμείς δεν είμαστε κακότροποι, ας εξετάσουμε μήπως οι χαρτορρίχτρες της κυβέρνησης είχαν δίκιο. Μόνο που εμείς δεν θα συμβουλευτούμε χαρτορρίχτρες αλλά τον δικτυακό τόπο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας Laborsta. Εκεί, με λίγο ψάξιμο, ανακαλύπτουμε ότι στην Γαλλία π.χ. ο δημόσιος τομέας απασχολεί το 26% του συνόλου των εργαζομένων. Το αντίστοιχο ποσοστό της Ολλανδίας είναι 15,8%, του Βελγίου 22,5% και της Μεγάλης Βρεττανίας 18,9% ενώ σε ΗΠΑ και Καναδά είναι πάνω από 16% και στις σκανδιναβικές χώρες γύρω στο 30%. Κι ενώ αυτά συμβαίνουν σε χώρες πολύ καπιταλιστικώτερες απο την Ελλάδα, το δικό μας ποσοστό δεν υπερβαίνει το16%!!
Κλείστε το στόμα γιατί έχω και καλύτερο. Στο 16% που αναφέραμε συμπεριλαμβάνεται και η "μαύρη εργασία" του κράτους (stage, ωρομίσθιοι, συμβασιούχοι κλπ). Αν "καθαρίσουμε τα κουτάλια" και μιλήσουμε για πραγματικούς δημοσίους υπαλλήλους πλήρους απασχολήσεως, το πραγματικό ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα κυμαίνεται στο 10% του συνόλου των εργαζομένων, δηλαδή κάτω και από το 12,5% της "αυστηρής δασκάλας", της Γερμανίας!!
Όσον αφορά δε το ευρέως χρησιμοποιούμενο επιχείρημα ότι ο δημόσιος τομέας έχει γεμίσει "κοπρίτες", η πρόσφατη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων αποκάλυψε ότι το 39% απ' αυτούς έχει τελειώσει μία -τουλάχιστον- πανεπιστημιακή σχολή, ένα 10% έχει μεταπτυχιακό τίτλο κι ένα 9% έχει ολοκληρώσει τεχνολογική εκπαίδευση. Πόσα κράτη έχουν να επιδείξουν τέτοια ποσοστά;
Παραμύθι και ψέμα όγδοο: Η απαιτούμενη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων
Εδώ δίνει ρέστα ο Αντωνάκης της ΝΔ. Δεν φτάνει που ο φόρος των εταιρειών έχει κατρακυλήσει από το 45% στο 20%, υπάρχουν πολλοί σαν τον Αντωνάκη οι οποίοι επιμένουν ότι για να βγει ο τόπος από την ύφεση πρέπει ο συντελεστής φορολόγησης των εταιρειών να πέσει στο 15% (ή και χαμηλότερα).
Γιασάν, ρε μάγκες! Ώστε γι' αυτό δεν έχουμε ανάπτυξη, ε; Επειδή παραφορολογούμε τις μεγάλες εταιρείες; Έλα, όμως, που τα στοιχεία λένε άλλα. Όχι τα δικά μας στοιχεία, βέβαια, αλλά εκείνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Να ρίξουμε μια ματιά;
Ένας μόνο δείκτης μπορεί να καταγράψει εάν η φορολογία σε μια χώρα είναι χαμηλή ή υψηλή: το ποσοστό της υποχρεωτικής φορολογικής επιβάρυνσης σε σχέση με το ΑΕΠ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που προανέφερα, λοιπόν, στην Δανία π.χ. η φορολογική επιβάρυνση φτάνει το 48,9% του ΑΕΠ, στην Γαλλία το 43,6%, στην Ιταλία το 43%, στην Ολλανδία το 37,5%, στην Μεγάλη Βρεττανία το 36,3%, στην Γερμανία το 35,3% κλπ. Πόσο λέτε ότι φτάνει η φορολογική επιβάρυνση στις καημένες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλαδίτσα; 31,6%! Ουδέν περαιτέρω σχόλιον.
Συμπέρασμα
Τι έγινε, ρε μάγκες, κυβερνητικοί και τροϊκανοί; Τεμπέληδες, δεν είμαστε... μειωμένη παραγωγικότητα, δεν έχουμε... υψηλό κόστος εργασίας, ούτε κατά διάνοια... ευελιξία στην αγορά εργασίας, να φάνε και οι κότες... ανάγκη για μεταρρυθμίσεις δεν προκύπτει από πουθενά... υπερμέγεθες κράτος, δεν έχουμε... υπέρμετρη φορολόγηση των επιχειρήσεων δεν στέκει ούτε ως ανέκδοτο...
Γιατί μας τα πρήζετε, λοιπόν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.