Οι -κατά Χίλλαρυ- επιτυχημένοι "φελλοί"

Έλεγα να μη κάνω κανένα σχόλιο για την πρόσφατη επίσκεψη στην χώρα μας της αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών, της γνωστής και μη εξαιρετέας κυρίας Χίλλαρυ "απατημένης" Κλίντον. Έλα, όμως, που ξεφυλλίσω το αρχείο μου και δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να ξυστώ λιγάκι στην γκλίτσα του τσοπάνη... Για την ακρίβεια, θα γυρίσω το ημερολόγιο 3 μήνες πίσω και θα θυμηθώ μιαν άλλη επίσημη συνάντηση της Χίλλαρυ. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Στα μέσα του περασμένου Απρίλη, η Χίλλαρυ υποδέχτηκε στις ΗΠΑ τον πρόσφατα -τότε- εκλεγμένο νέο πρόεδρο της πολύπαθης Αϊτής, τον Μισέλ "Σουήτ Μίκι" Μαρτελί, με την δήλωση ότι οι ΗΠΑ "είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένες και ευχαριστημένες" από την εκλογή του Μαρτελί. Ο Μαρτελί θα αναλάμβανε επισήμως τα καθήκοντά του στις 14 Μαΐου, αλλά στο μεταξύ είπε να πεταχτεί ως τις ΗΠΑ για να συναντήσει τόσο την Χίλλαρυ όσο και εκπροσώπους του ΔΝΤ, της παγκόσμιας Τράπεζας και της Διαμερικανικής Αναπτυξιακής Τράπεζας. Πριν συνεχίσουμε, ας δούμε τι σόι πράμα είναι αυτός ο Μαρτελί.

Ο πρόεδρος της Αϊτής, λοιπόν, γεννήθηκε το 1961 στην Αϊτή. Ο πετρελαιάς πατέρας του δεν άντεξε την πτώση τού δικτάτορα Ντυβαλιέ (1986) και την κοπάνησε για τις ΗΠΑ. Εκεί, ο Μισέλ προσπάθησε να ακολουθήσει στρατιωτική καρριέρα αλλά απέτυχε παταγωδώς. Έτσι, το έρριξε στην μουσική, έμαθε μόνος του να παίζει κήμπορντς και κατάφερε να γίνει ένας τεταρτοκλασσάτος τραγουδιστής της κακιάς ώρας. Εννοείται ότι ήταν τόσο "φελλός", ώστε δεν είχε ούτε κατά διάνοια πολιτικές βλέψεις. Τι τα θέλετε, όμως; Άμα βάλει κάτι στο μυαλό της η CIA, μέχρι κι εμένα μπορεί να κάνει πρόεδρο! Έτσι, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ανέλαβαν να προωθήσουν τον περί ου ο λόγος "φελλό" σε πρόεδρο-μαριονέττα της Αϊτής. Τι κι αν ο Μισέλ είχε 25 χρόνια να πατήσει το πόδι του στην πατρίδα του; Λεπτομέρειες...

Το παιχνίδι στήθηκε αριστοτεχνικά. Πρώτα-πρώτα, αποκλείστηκε από τις εκλογές το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, το Fanmi Lavalas του Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ. Ο Αριστίντ ήταν εκείνος που ανέλαβε τα ηνία του εκδημοκρατισμού της Αϊτής μετά την πτώση του Ντυβαλιέ και ο οποίος είχε χτυπηθεί δυο φορές με αμερικανοκίνητα πραξικοπήματα (1991 και 2004). Έτσι, οι αμερικανοί καθάρισαν με τον Αριστίντ, ο οποίος αναμενόταν ότι θα κέρδιζε τις εκλογές από τον πρώτο γύρο.

Το ωραίο, όμως, ήρθε στη συνέχεια. Στις 28 Νοεμβρίου 2010 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Αϊτή με τρεις βασικούς υποψήφιους: την γερουσιαστή (και πρώην "πρώτη κυρία" της χώρας) Μιρλάντ Μανιγκά, τον επί κεφαλής του μέχρι τότε κυβερνώντος κόμματος Ζιντ Σελεστίν και τον Μαρτελί. Τα αποτελέσματα των εκλογών αποτέλεσαν χαστούκι για τους αμερικανούς, αφού πρώτευσε η Μανιγκά με 31% και ακολούθησε ο Σελεστίν με 22,48%. Ο "φελλός" ήταν τόσο φελλός, ώστε ήρθε τρίτος και καταϊδρωμένος με 21,84%, παρ' ότι είχε την στήριξη τόσο των αμερικανών όσο και του στρατιωτικού κατεστημένου της χώρας.

Από την επόμενη μέρα ξέσπασαν ταραχές εκ μέρους των οπαδών του Μαρτελί. Ο "φελλός" φρόντισε να ρίχνει λάδι στην φωτιά, δηλώνοντας ότι "η διεθνής κοινότητα και οι παρατηρητές της εκλογικής διαδικασίας αναγνωρίζουν το αποτέλεσμα ως εσφαλμένο"(!!) και άλλα τέτοια ωραία. Η CIA και η Χίλλαρυ (ο Μαρτελί ήταν προσωπικό της στοίχημα) δεν μπορούσαν να χωνέψουν την κατραπακιά. Έπρεπε κάτι να κάνουν και, μάλιστα, πολύ γρήγορα. Τι έκαναν; Θαυμάστε:

Πρώτα-πρώτα, πότε λέτε ότι πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος γύρος των εκλογών ανάμεσα στους δυο πρώτους; Την επόμενη Κυριακή, είπατε; Λυπάμαι, χάσατε. Την μεθεπόμενη Κυριακή; Όχι, ξαναχάσατε. Σε ένα μήνα; Και πάλι χάσατε! Λοιπόν, για να μη σας κουράζω, ο δεύτερος γύρος πραγματοποιήθηκε...ΤΕΣΣΕΡΙΣ μήνες μετά τον πρώτο, στις 20 Μαρτίου 2011!!! Αναρωτιέστε προς τί τόση καθυστέρηση; Ελάτε, καλέ! Εύκολο πράμα είναι να βγάλεις δεύτερο τον τρίτο στο τσακ-μπαμ;

Τι σκαρφίστηκαν, λοιπόν, οι αμερικανοί; Να πείσουν τον δεύτερο των εκλογών, τον Ζιντ Σελεστίν, να...παραιτηθεί! Από τη μια εξαπέλυσαν σφοδρότατες πιέσεις κατά του Σελεστίν κι από την άλλη συνέχισαν να υποθάλπουν τα επεισόδια. Τελικά, ο Σελεστίν "πείστηκε" να αποσυρθεί από τον δεύτερο γύρο, γράφοντας το όνομά του στο βιβλίο Γκίνες ως ο πρώτος υποψήφιος πρόεδρος ο οποίος παραιτείται πριν τον δεύτερο γύρο! Έτσι, ο δεύτερος γύρος θα πραγματοποιόταν ανάμεσα στην πρωτεύσασα Μανιγκά και στον τρίτο Μαρτελί.

Φαίνεται, όμως, ότι οι αμερικανοί είχαν συνειδητοποιήσει πλέον ότι ο εκλεκτός τους ήταν τόσο φελλός ώστε ούτε έτσι θα κατάφερνε να κερδίσει την κούρσα. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να πριμοδοτηθεί ο "φελλός", μπας και τα καταφέρει. Και ο τρόπος βρέθηκε: ο Σελεστίν (ξαναλέω ότι μιλάμε για τον επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος!) δεν έφτανε που παραιτήθηκε από την διεκδίκηση της προεδρίας αλλά στήριξε ανοιχτά την υποψηφιότητα Μαρτελί, δίνοντας γραμμή στους ψηφοφόρους του κόμματός του να ψηφίσουν τον "φελλό"! Έτσι, στις εκλογές της 20ης Μαρτίου, με την αποχή να αγγίζει το 78%(!), ο Μαρτελί εκλέχτηκε πρόεδρος της Αϊτής με 67,58%...

Η αναδρομή στην ιστορία τελειώνει κάπου εδώ. Κρατάω τα κολακευτικά λόγια της Χίλλαρυ για τον "φελλό" (τα ανέφερα στην αρχή) και τα συγκρίνω με τα καλά λόγια που είπε τις προάλλες για την ελληνική κυβέρνηση. Φυσικά, δεν θα σας πω τι συμπεραίνω. Μαντέψτε!