Ο θάνατος του αγροτάκου

Από τούτη την ταπεινή γωνιά, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στους αγρότες και στον εμπαιγμό τους από τις αστικές κυβερνήσεις του τόπου. Μάλιστα, είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή για τον συντάκτη αυτού του ιστολογίου η αναδημοσίευση των σχετικών κειμένων από ιστοχώρους αγορτικών περιοχών της χώρας, όπως η Θεσσαλία κλπ. Ως ανταπόδοση, λοιπόν, αυτής της τιμής, θα επιχειρήσω σήμερα να ρίξω μια ανατομική ματιά στο σχέδιο νόμου για τους αγορτικούς συνεταιρισμούς, όπως αυτό παρουσιάζεται για δημόσια διαβούλευση στο διαδίκτυο από το opengov.

Ας αρχίσουμε από το άρθρο 8 του εν λόγω νομοσχεδίου, το οποίο αναφέρεται στην ΠΑΣΕΓΕΣ. Διαβάζω: "Η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ) αποτελεί ιδεολογική και συντονιστική οργάνωση των ΣΑΟ και δεν έχει εμπορική ιδιότητα". Παναπεί ότι η ΠΑΣΕΓΕΣ χάνει την δυνατότητα των εμπορικών δραστηριοτήτων της και διατηρεί το προνόμιο του...χειροκροτητή της κυβέρνησης! Τι άλλο να κάνει;

Βέβαια, ο ρόλος του χειροκροτητή πρέπει να αμειφθεί καταλλήλως, Έτσι, το άρθρο 15 προβλέπει την αύξηση της χρηματοδότησής της από 1,2% σε 2% των εσόδων του ΕΛΓΑ. Καταλάβαμε τώρα γιατί διαγκωνίζονται πράσινοι και γαλάζιοι για την διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ; Σιγά μη νοιάστηκαν ξαφνικά για τα προβλήματα των μικροαγροτών. Απλώς, είναι πολλά τα λεφτά που θα διαχειριστούν, Άρη!

Κι αφού είδαμε τι τρέχει με την ΠΑΣΕΓΕΣ, ας γυρίσουμε στο πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου, όπου εισάγεται η έννοια του "δημοπρατηρίου". Διαβάζω: "Ως Δημοπρατήριο θεωρείται μια συμβατικά ή ψηφιακά οργανωμένη αγορά αγροτικών προϊόντων, στο πλαίσιο της οποίας οι παραγωγοί προσφέρουν τα προϊόντα αυτά σε ενδιαφερόμενους αγοραστές με ελεύθερα διαπραγματεύσιμες τιμές, ενώ η διαπραγμάτευση, η διαμόρφωση της τελικής τιμής ανά προϊόν, οι σχετικές πωλήσεις και οι πληρωμές λαμβάνουν χώρα εντός και διά του Δημοπρατηρίου". Σε πρώτη ανάγνωση, δεν φαίνεται κάτι κακό. Αλλά, αν το σκεφτούμε βαθύτερα, άραγε πώς θα λειτουργήσει αυτό το δημοπρατήριο; Όπως στην αγορά γάλακτος, ας πούμε; Δηλαδή, δίνοντας την ευκαιρία στις μεγάλες επιχειρήσεις να επισημοποιούν κάθε φορά και χαμηλότερες τιμές για τους παραγωγούς; Να μένει το βύσσινο, κορίτσια! Ελεύθερη διαπραγμάτευση με ΕΝΑΝ ελεγχόμενο από την κυβέρνηση διαπραγματευτή (το δημοπρατήριο) οδηγεί, με μαθηματική βεβαιότητα, σε καρτελοποίηση της αγοράς.

Με τα άρθρα 2 έως 4 ρυθμίζονται ζητήματα μητρώου των αγροτικών συνεταιρισμών. Ποιο είναι το ζουμί αυτών των διατάξεων; Να κλείσουν οι "ανενεργοί" και οι "ζημιογόνοι" συνεταιρισμοί. Στόχος της κυβέρνησης είναι να μείνουν καμμιά διακοσαριά συνεταιρισμοί από τους περίπου 6.500 που υπάρχουν σήμερα. Λογικό ακούγεται, ε; Γιατί, όμως, υπάρχουν "ανενεργοί" ή ζημιογόνοι συνεταιρισμοί; Αυτό δεν μας το λέει κανείς. Και δεν μας το λέει επειδή για την ύπαρξή τους ευθύνεται η αντιαγροτική πολιτική που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων.

Λεπτομέρεια: πουθενά δεν γίνεται λόγος για την τύχη της περιουσίας των συνεταιρισμών που θα κλείσουν. Προφανώς, πάμε για εκποίηση αυτής της περιουσίας, σύμφωνα με την διακηρυγμένη απόφαση της κυβέρνηση για γενικό ξεπούλημα στα πλαίσια του "μεσοπρόθεσμου".

Να δείξουμε προσοχή και σε δυο ακόμη διατάξεις. (1) Άρθρο 3: "Σε κάθε περίπτωση το συνεταιριστικό κεφάλαιο της παραγράφου 1 του άρθρου 8 του ν. 2810/2000 (σημ.: δηλαδή, των αγροτικών συνεταιρισμών) δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το συνολικό ποσό των εξήντα χιλιάδων (60.000) ευρώ, ανεξάρτητα από τον αριθμό των εταιρικών μερίδων". (2) Άρθρο 6: "Το μετοχικό κεφάλαιο των ΑΕΣ (σημ.: Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις) που αναγνωρίζονται και καταχωρούνται στο Μητρώο δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το συνολικό ποσό των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ". Ωπ, νά 'το! Πώς σας φαίνεται; Άντε να μαζέψεις τέτοια κεφάλαια δίχως να συμμετέχουν στον συνεταιρισμό ή στην σύμπραξη κάποιοι μεγαλοαγρότες ή επιχειρηματίες. Ωραίοι συνεταιρισμοί, ε; Αγρότες των 10-20 στρεμμάτων γίνονται αθύρματα των μεγαλοαγροτών. Γαμώ τον σοσιαλισμό μου, δηλαδή.

Το άρθρο 9 αποθεώνει τις "διεπαγγελματικές οργανώσεις", τονίζοντας ότι "μόνο μια Διεπαγγελματική Οργάνωση μπορεί να αναγνωριστεί σε εθνικό επίπεδο, ανά ομάδα ομοειδών προϊόντων ή ανά προϊόν". Αναρωτιέμαι εδώ, τί κατάφεραν οι διεπαγγελματικές οργάνώσεις που έχουν συσταθεί μέχρι σήμερα, π.χ. για το λάδι ή για το κρασί; Πέτυχαν κάτι προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών; Τρίχες! Οι τιμές παραγωγού σε λάδι και κρασί κατρακυλούν, προς όφελος των εμπόρων. Αυτούς τους εμπόρους εξυπηρετούν και οι διατάξεις τόσο του άρθρου 10 ("Αγροτοδιατροφικές Συμπράξεις") όσο και του άρθρου 11 ("Συμβολαιακή Γεωργία"). Συνδυάστε αυτές τις διατάξεις με όσα είπαμε πρωτύτερα για το "δημοπρατήριο" και θα βγάλετε αβίαστα συμπεράσματα.

Ας μην επεκταθώ περισσότερο με τούτο το νομοσχέδιο, το οποίο συνιστά τον "θάνατο του αγροτάκου". Αυτά τα λίγα είναι αρκετά για να διαπιστώσουμε ότι η "μεταρρύθμιση", η οποία επιχειρείται από το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης, έχει σίγουρα θύματα τους μικρομεσαίους αγρότες. Ο κεντρικός σχεδιασμός της στηρίζει την επιχειρούμενη ανάπτυξη τόσο στους μεγαλοαγρότες όσο και στις μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες. Και η κυβέρνηση για να τα καταφέρει, θωρακίζει το κρατικοδίαιτο αγροτικό συνδικαλιστικό όργανό της (την ΠΑΣΕΓΕΣ) ενώ, παράλληλα, φροντίζει να διαλύσει τον ευρύτερο αγροτικό συνδικαλισμό με τις διατάξεις του άρθρου 18, το οποίο ορίζει ότι "οι Αγροτικοί Σύλλογοι ιδρύονται και λειτουργούν ένας κατά κλαδικό αντικείμενο σε κάθε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού". Αλήθεια, πόσο συνταγματικός είναι ένας νόμος ο οποίος ορίζει πού και πώς θα ιδρύονται αγροτικοί σύλλογοι και πώς θα ψηφίζουν τα μέλη τους;

Τελειώνω, εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι αγρότες θα αντιληφθούν, επί τέλους, το πρόστυχο παιχνίδι που χρόνια τώρα παίζεται στην πλάτη τους και θα αποφασίσουν να αλλάξουν στάση, παύοντας να υποστηρίζουν την κάθε πράσινη ή γαλάζια επιλογή που τάχατες γίνεται για το καλό τους αλλά που στην ουσία τους οδηγεί στον αφανισμό. Διάολε, ο πολύφερνος μπαμπούλας του παρελθόντος ("αν έχεις δυο ελιές, ο κομμουνισμός θα σου πάρει την μία") δεν τρομάζει πλέον κανέναν.