"33 στιγμές ευτυχίας"

Φαίνεται πως έχουν δίκιο όσοι λένε πως τα μυθιστορήματα ταιριάζουν περισσότερο στον χειμώνα ενώ το καλοκαίρι είναι η εποχή του διηγήματος. Πράγματι, η "παρα θιν' αλός" ξαπλώστρα βολεύεται περισσότερο με μικρές ιστορίες παρά με σχοινοτενείς εξιστορήσεις. Προς χάριν όλων αυτών, λοιπόν, σήμερα θα κάνουμε την γνωριμία μας με έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους ευρωπαίους διηγηματογράφους, τον (ανατολικο)γερμανό Ίνγκο Σούλτσε.

Ο Ίνγκο Σούλτσε γεννήθηκε πριν 49 χρόνια στην Δρέσδη της πάλαι ποτέ Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας και, παρ' ότι βίωσε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν απεμπόλησε ούτε τις αρχές του ούτε την ιστορία του. Η πέννα του είναι τρυφερή κι ανάλαφρη αλλά μπορεί, με εξαιρετική ευκολία να μεταμορφωθεί σε αδυσώπητο -και, συχνά, μακάβριο- νυστέρι. Είπαν πως θυμίζει πότε Γκόγκολ και πότε Τσέχοφ αλλά, προσωπικά, θεωρώ ότι ο Σούλτσε διατηρεί το δικό του, ξεχωριστό ύφος.

Στο εξώφυλλο του βιβλίου που διάλεξα για σήμερα, το "33 στιγμές ευτυχίας", αναφέρεται η λέξη "μυθιστόρημα", παρ' ότι το βιβλίο περιέχει 33 ανεξάρτητα διηγήματα. Πράγματι, ο Σούλτσε έχει το μοναδικό ταλέντο να συνθέτει μυθιστόρημα με αυτοτελείς διηγήσεις. Οι σύντομες ιστορίες του μοιάζουν με αφαιρετικά σκίτσα. Όμως, αν βάλουμε αυτά τα σκίτσα στην σειρά, θα παρατηρήσουμε, με ευχάριστη έκπληξη, ότι συνθέτουν έναν επιβλητικό πίνακα. Αυτή η ευρηματικότητα είναι που κάνει τον συγγραφέα ξεχωριστό κι αυτή είναι που του χαρίζει διεθνή αναγνώριση και βραβεία.

Το "33 στιγμές ευτυχίας" έχει ως φόντο την Αγιοπετρούπολη(*) και τα 33 διηγήματά του συνιστούν 33 ταινίες μικρού μήκους για την σημερινή πραγματικότητα των κατοίκων αυτής της ρωσσικής μεγαλούπολης. Ο αρρωστημένος έρωτας της Βαλεντίνας για τον Πάβελ, οι "προχωρημένες" ιδέες των συντακτών μιας μικρής εφημερίδας, μια βόλτα στην λαϊκή αγορά της πόλης, ένα μουκαλάκι άρωμα που σπάει, ένα οικογενειακό σαββατοκύριακο στο δάσος, μια θαυματουργή παναγία στο μουσείο, οι γλάροι στην ομίχλη, οι τρεις κόρες της Αντονίνας που παντρεύονται τον ίδιο αμερικανό, μια παράξενη παρτίδα σκάκι... Τριάντα τρεις ιστορίες, άλλοτε γλυκιές κι άλλοτε πικρές αλλά, κάθε φορά που τελειώνεις το διάβασμα κάποιας απ' αυτές, αισθάνεσαι μιαν όμορφη επίγευση. Τριάντα τρία διηγήματα, τριάντα τρεις στιγμές αναγνωστικής ευτυχίας.

Το βιβλίο του Σούλτσε κυκλοφορεί από τον "Καστανιώτη" σε μια προσεγμένη έκδοση 300 περίπου σελίδων, η οποία κοστίζει 17 ευρώ (μείον 10% έκπτωση στα καλά βιβλιοπωλεία). Κι αν σας γεννηθεί η επιθυμία για περισσότερο Σούλτσε (που θα σας γεννηθεί!), δοκιμάστε τις "Απλές ιστορίες" (από τον ίδιο εκδότη, σε κάπως χαμηλότερη τιμή), όπου περιλαμβάνονται διηγήματα εμπνευσμένα από την κωμικοτραγική καθημερινότητα των κατοίκων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Αυτό το καλοκαίρι αφεθείτε στην μαγεία των παραμυθιών ενός μεγάλου διηγηματογράφου κι απεμπλακείτε από την δυναστεία των κυριακάτικων χαζοφυλλάδων με τις βλακώδεις "προσφορές".


(*) Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αποκαλείται "Αγία Πετρούπολη" μια πόλη που χτίστηκε προς τιμή του αγίου Πέτρου. Μια πόλη δεν μπορεί να είναι ποτέ ούτε αγία, ούτε οσία, ούτε μεγαλομάρτυρας. Ίσως το "Αγιοπετρούπολη" που χρησιμοποιώ να ακούγεται κάπως αδόκιμο αλλά είναι πιο σωστό. Προσωπικά, όσο κι αν δεν είμαι politically correct, εξακολουθώ να την αποκαλώ Λένινγκραντ...