Η "δημοκρατία" των λόμπυ

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος που ζούμε σήμερα (κατ' όνομα μεν "δημοκρατία", στην πράξη δε "δικτατορία των ολιγοπωλίων") είναι και η υπαλληλοποίηση του πολιτικού προσωπικού των πολιτικών από τις επιχειρήσεις. Αυτή η πλευρά του συστήματος εκφράζεται από τη δημιουργία και τη δραστηριότητα των λόμπυ.

Τα λόμπυ (αποκαλούνται και, επί το ευηχότερον, "ομάδες συμφερόντων" ή "ομάδες πίεσης") συγκροτούνται από δικηγόρους, πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, επιστήμονες κ.λ.π. Σκοπός τους είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ των επιχειρήσεων (ή άλλων οργανωμένων συμφερόντων) και των πολιτικών (υπουργών αλλά και απλών βουλευτών) για να πετύχουν την ψήφιση νόμων ή αποφάσεων που ευνοούν τα εκείνους τους οποίους εκπροσωπούν.

Αν όλα αυτά ακούγονται κάπως αόριστα ή πολύ θεωρητικά, αξίζει να πούμε ότι τα λόμπυ απότελούν θεσμό της πολιτικής ζωής των Η.Π.Α. καθιερωμένο με νόμο. Έτσι, υπάρχουν επισήμως λόμπυ της Τζένεραλ Μότορς και της Λόκχηντ. Παράλληλα, υπάρχουν και κλαδικά λόμπυ (σαν το πετρελαϊκό λόμπυ ή το λόμπυ των βιοκαυσίμων). Επίσης, από τα πιο γνωστά μας, είναι τα εθνικά λόμπυ (όπως το ελληνικό, το εβραϊκό ή το τουρκικό), αλλά και άλλα "ων ουκ εστι αριθμός". Λογικό επακόλουθο αποτελεί το φαινόμενο της εμφάνισης των λόμπυ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φυσικά, με τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες επιδιώξεις.

Το κύριο μέσο που χρησιμοποιούν τα διάφορα λόμπυ για να πείσουν (ή να πιέσουν) τους πολιτικούς, προκειμένου να υπερψηφίσουν ή να καταψηφίσουν ένα νόμο, είναι η δωροδοκία (ή, επί το ελληνικότερον, η μίζα). Το αμερικανικό "Κέντρο για Υπεύθυνη Πολιτική (Center for Responsive Politics - CRP)" υπολογίζει φέτος να ξεπεραστεί κατά πολύ το ρεκόρ του 2009 όσον αφορά το ποσό που ο κλάδος ξόδεψε για μίζες σε επώνυμους «λομπίστες» και ήταν 3,5 δισεκατομμύρια δολλάρια(!). Ο παρακάτω πίνακας δείχνει από τη μια τα ποσά που ξόδεψαν τα διάφορα λόμπυ των Η.Π.Α. κατά τα τελευταία χρόνια κι από την άλλη τον αριθμό των δραστηριοποιούμενων μελών αυτών των λόμπυ:

Η επιθεώρηση "Forbes" γράφει ότι εφέτος οχτώ ευρωπαϊκές τράπεζες (Credit Suisse, UBS, Barkleys, Deutsche Bank, HSBC, RBS, ΑΧΑ και ΒΝΡ-Paribas) ξόδεψαν μέσωλόμπυ στις Η.Π.Α. συνολικά 2,9 εκατομμύρια δολλάρια. Απ' αυτά, τα μεγαλύτερα ποσά εισέπραξαν οι νεοϋορκέζοι δημοκρατικοί γερουσιαστές Τσαρλς Σούμερ και Κίρστεν Τζίλλιμπραντ (110.050 και 79.056 δολλάρια αντίστοιχα), εν είδει "εκλογικών εισφορών" (σημ.: κι έλεγα πού το σκέφτηκε ο Μαντέλης!). Προφανώς, αυτά τα ποσά αποτελούν ψίχουλα μπροστά στις "εισφορές" των αμερικανικών τραπεζών.

Η μεγαλύτερη κινητοποίηση των λόμπυ σημειώθηκε τους τελευταίους μήνες και έγινε από την πλευρά των τραπεζών για να ακυρωθούν τα όποια μέτρα ελέγχου του τραπεζικού συστήματος. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 1.500 λομπίστες της Γουώλ Στρητ επιστρατεύτηκαν προκειμένου να επηρεάσουν την τελική διατύπωση εκατοντάδων ξεχωριστών διατάξεων για την εξειδίκευση και εφαρμογή του ψηφίσματος του Κογκρέσου. Τουλάχιστον οι 125 είναι πρώην μέλη ή υπάλληλοι του Κογκρέσου. Ο όμιλος "Visa" έχει στο λόμπυ του τα περισσότερα πρώην μέλη του κονγκρέσσου: 37. Στο μισθολόγιο της "Goldman Sachs" φιγουράρουν ονόματα όπως του τέως αρχηγού της πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων Ρίτσαρντ Γκέρπχαρντ και του Κεγκ Ντάμπερσταϊν, διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Ρόναλντ Ρήγκαν.

Σύμφωνα με την "Liberation", το συζητούμενο τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχέδιο οδηγίας για την "Εποπτεία του Χρηματοοικονομικού Κλάδου" είναι περίπου πιστή αντιγραφή έκθεσης που είχε παραγγείλει η Κομισσιόν και συνέταξε ομάδα "εμπειρογνωμόνων" με προεξάρχοντα τον Ζακ ντε Λαροζιέρ (τέως διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας, τέως διευθυντής του Δ.Ν.Τ. και σήμερα σύμβουλος του προέδρου του τραπεζικού κολοσσού ΒΝΡ-Paribas). Άλλα μέλη της ομάδας ήταν ο Ράινερ Μαζέρα (τέως σύμβουλος της Lehman Brothers), o Οτμαρ Ισσινγκ (τέως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ήδη στέλεχος της Goldman Sachs) και ο Οννο Ρούντινγκ (της Citigroup). Αν όλοι αυτοί δεν βάζουν πάνω απ' όλα τα συμφέροντα των εργοδοτών τους, εγώ θα... θου, Κύριε!

Αν, μετά από όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη αιθεροβάμονες οι οποίοι πιστεύουν ότι αυτό το πολίτευμα που κυριαρχεί στην πολιτισμένη Δύση είναι "δημοκρατία" και, μάλιστα, αποτελεί την "κορωνίδα των πολιτευμάτων", τι να πω εγώ;