Οίκοι αξιολόγησης ή οίκοι ανοχής;

Πριν λίγες μέρες, ο γνωστός "οίκος αξιολόγησης" Moody's υποβάθμισε την πιστοληπτική δυνατότητα της Ελλάδας κατά τέσσερις(!) βαθμίδες, κατατάσσοντας -ουσιαστικά- τα ελληνικά ομόλογα στην κατηγορία των...σκουπιδιών. Με αφορμή αυτή την αξιολόγηση, άρχισε και πάλι μια συζήτηση στην Ελλάδα (αλλά και διεθνώς) για την αξιοπιστία τόσο της Moody's όσο και των δύο άλλων οίκων, της Standart & Poors και της Fitch.

Ακόμα και παράγοντες της Κομισσιόν αμφισβήτησαν ευθέως την αξιοπιστία των συγκεκριμένων ιδρυμάτων, τονίζοντας τις σκοπιμότητες που χαρακτηρίζουν τη δράση τους. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι αντιδράσεις που σημειώθηκαν και στις Η.Π.Α. Οι "οίκοι αξιολόγησης" δέχτηκαν αλλεπάλληλα πυρά για άλλη μια φορά. Όμως, την ώρα που όλοι κατηγορούσαν την Moody's για παιχνίδια σε βάρος της Ελλάδας και της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μείωνε την αξία των ελληνικών ομολόγων κατά 5%, στηριζόμενη, όπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση, στην αξιολόγηση της...Moody's!!!

Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, εκεί όπου η κυβέρνηση Ομπάμα -υποτίθεται ότι- κήρυξε τον πόλεμο για την αποκατάσταση της διαφάνειας και της εύρρυθμης λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αποδεικνυόταν για μια ακόμη φορά ποιος είναι το αφεντικό: η κοινή επιτροπή Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων (που συγχωνεύει αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ τους νόμους των δύο σωμάτων για την τραπεζική μεταρρύθμιση) καταψήφισε τροπολογία η οποία επιχειρούσε να θέσει υπό έλεγχο τους τρεις παντοδύναμους "οίκους αξιολόγησης"!! Η εν λόγω τροπολογία θα απαγόρευε στις τράπεζες της Wall Street να επιλέγουν οι ίδιες οίκο αξιολόγησης όταν αναζητούν βαθμολόγηση των επενδυτικών τους προϊόντων. Πρότεινε τη δημιουργία ενός ελεγχόμενου από την κυβέρνηση γραφείου που θα αναλάβαινε το μοίρασμα των αξιολογήσεων στους οίκους, έτσι ώστε να αποφευχθεί η καραμπινάτη σύγκρουση συμφερόντων με τις τράπεζες. Ποια σύγκρουση; Μα, το ότι οι "οίκοι αξιολόγησης" αμείβονται από τις τράπεζες των οποίων τα προϊόντα καλούνται να αξιολογήσουν!!!

Απίστευτο αλλά αληθινό: το κέρδος του ελεγκτού εξαρτάται από την γνώμη που θα εκφέρει για τον ελεγχόμενο! Αυτό το γεγονός είναι που διόγκωσε την περίφημη "στεγαστική φούσκα" των Η.Π.Α., αφού οι διαπλεκόμενοι εκτιμητές μετέτρεψαν τους πολυδιαφημισμένους "οίκους" τους σε εργοστάσια παραγωγής υψηλών αξιολογήσεων για εκείνα ακριβώς τα επενδυτικά προϊόντα των τραπεζών-πελατών τους τα οποία αποδείχθηκαν σκουπίδια όταν, λίγο αργότερα, έσκασε η φούσκα.

Δεν έχω διαβάσει λεπτομέρειες αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτή η τροπολογία θα υπερέβαινε τα εσκαμμένα του συστήματος και θα έβαζε χαλινάρι στους αποθρασυμένους "οίκους". Διάβολε, για τις Η.Π.Α. μιλάμε, την διεθνή έδρα του καπιταλισμού! Το πιθανότερο είναι ότι επιδίωξη των εμπνευστών της ήταν η "έξωθι καλή μαρτυρία". Δηλαδή, ένας ελάχιστος (και, εν πολλοίς, επιφανειακός) έλεγχος στην λειτουργία αυτών των "οίκων", οι οποίοι δεν δίνουν σε κανέναν λογαριασμό. Ομως, όπως απεδείχθη, οι "οίκοι" (δηλαδή, το ίδιο το σύστημα) δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν τον παραμικρό έλεγχο και έχουν τα μέσα και την δύναμη να τον αποφεύγουν.

Ας μην ανησυχούν τα τζιμάνια της Moody's, της Standard & Poors και της Fitch. Στον κεφαλαιοκρατικό παράδεισο, όπου δραστηριοποιούνται, απολαμβάνουν πλήρους ανοχής μιας κι είναι γνωστό ότι "ο σκοπός (= το κέρδος) αγιάζει τα μέσα". Όσο, λοιπόν, οι "οίκοι αξιολόγησης" παραμένουν "οίκοι ανοχής" κι οι νταβατζήδες τους σωρεύουν κέρδη, δεν υπάρχει τίποτε να φοβούνται.