Οι γερμανοί ξανάρχονται

Το ξέρω, έχουν περάσει 3 μήνες από τότε που το εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού Focus ήρθε να ταράξει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Παραδέχομαι ότι κι εμένα με πείραξε. Όμως, μόλις τώρα αξιώθηκα να διαβάσω το σχετικό άρθρο. Κι επειδή οι γνώσεις γερμανικών που διαθέτω είναι ακριβώς όσες και ιαπωνικών (δηλαδή, ανύπαρκτες), κατέφυγα σε ηλεκτρονικό μεταφραστή. Μέσες-άκρες, λοιπόν, ο γερμανός αρθρογράφος έγραφε:

...Η Ε.Ε. δεν ζητάει από την Ελλάδα μόνο μια σκληρή οικονομική πολιτική αλλά και αλλαγή νοοτροπίας. Όμως, οι Έλληνες έχουν βαθιά ριζωμένη αίσθηση διαφορετικότητας και δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει κάτι εκτός από μια απλή αισθητική εξωτερική επέμβαση. Μπορούμε να καταλάβουμε τους Έλληνες;

...Οι Έλληνες δεν έχουν πρόβλημα προσαρμογής. Έχουν εξαπλωθεί σ' όλον τον κόσμο απλώς τηγανίζοντας, ψήνοντας και παίζοντας δεύτερους ρόλους σε φτηνά κινηματογραφικά έργα. Αυτός ο μικρός, συμπαθητικός λαός, που χορεύει συνέχεια Ζορμπά και γλεντάει, δεν εκπλήσσει πλέον μόνον όσους τον γνωρίζουν καλά. Ένας λαός που μπορεί να βάζει ρετσίνι στο κρασί του, να τυλίγει ρύζι με λάχανα κι αμπελόφυλλα και να παίρνει το ευρωπαϊκό κύπελλο σχεδόν δίχως να βάλει γκολ, αλλά γνώριζε πριν 2.500 χρόνια ότι η ύλη αποτελείται από άτομα και ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο.

... Οι Έλληνες είναι μοναδικοί. Μόνο αυτοί γράφουν ελληνικά. Το να ξεφορτωθούν επιτέλους την 2.500 ετών παλιά γραφή τους ούτε που το σκέφτηκαν ποτέ.

... Μεταξύ τους οι Έλληνες μισούνται. Δεν είναι τυχαίο ότι στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σκοτώθηκαν λιγότεροι Έλληνες απ' ότι στον εμφύλιο που ακολούθησε.

... Μέχρι πριν από 30 χρόνια, οι Έλληνες μετρούσαν 6 ηπείρους. Τις γνωστές 5 που ξέρουμε όλοι και την Ελλάδα. Μάλιστα, για μερικούς υπήρχαν 4 είδη πλασμάτων: τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι και οι Έλληνες.

... Θεωρούσαν την Ε.Ο.Κ. ως αποτέλεσμα της συνεργασίας του διαβόλου με τον πάπα, η οποία αποσκοπούσε στο κυνήγι των ορθοδόξων χριστιανών και στην μύησή τους σε ρωμαϊκές αιρέσεις. Αυτή η νοοτροπία δεν τους άφησε να υποδουλωθούν στους τούρκους. Η Ιστανμπούλ ονομάζεται ακόμη Κωνσταντινούπολη και η κιτρινόμαυρη σημαία της βυζαντικής αυτοκρατορίας κυματίζει ακόμη σε εκκλησίες και μοναστήρια.

... Το 97% των Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι εικόνες των αγίων τους κρέμονται όπου μπορεί να φανταστεί κανείς. Έχουν ρόλο υπουργού και γραμματέα του Θεού και κρέμονται σε εκκλησίες, σε σπίτια, σε ταβέρνες και σε σούπερ-μάρκετ δίπλα στο ταμείο.

Δεν είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση το γερμανικό χιούμορ αλλά αυτό το κείμενο δεν θεωρώ πως είναι χιουμοριστικό αφού καταφέρνει να συνδυάζει την χοντροκομμένη υπερβολή με την ειρωνεία και το ψέμα με τέτοιον τρόπο ώστε να μην επιτρέπει στους μη-έλληνες αναγνώστες να διακρίνουν τι είναι πραγματικότητα και τι σάτιρα.

Φυσικά, η δική μας αντίδραση ήταν αυτονόητη. Αντί να πετάξουμε το περιοδικό στα σκουπίδια και να συνεχίσουμε τα γλέντια μας, θυμηθήκαμε το '40, την κατοχή, τις γερμανικές αποζημιώσεις, τον Σεφέρη, τον Ελύτη και τα βαλανίδια που τρώγανε οι γερμανοί όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα. Μέχρι και από την Μέρκελ απαιτήσαμε να πάρει θέση αλλά εκείνη η φακλάνα μας γείωσε κανονικά. Την απάντηση την πήραμε από το ίδιο το Focus που μας εμφάνισε λίγο-πολύ ως ζητιάνους και μας προέτρεψε να πουλήσουμε μερικά νησιά και μερικά μνημεία σαν την Ακρόπολη για να βγάλουμε λεφτά να πληρώσουμε τους πιστωτές μας.


Ας αφήσουμε, όμως την πλάκα. Αυτή η φαρσοκωμωδία έστειλε για πολλοστή φορά το ίδιο μήνυμα: η Γερμανία είναι το αφεντικό της Ευρώπης και αλλοίμονο σε όποια χώρα διαφωνεί με τις γραμμές που προωθεί η γερμανική πολιτική. Το ίδιο μήνυμα που έστειλε και η Μέρκελ με την αρνητική στάση που κράτησε επί μακρόν σε κάθε προσπάθεια χάραξης κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής. Η μόνη κοινή πολιτική που δέχονται οι γερμανοί είναι η απόλυτη συμφωνία όλων των χωρών-μελών της Ε.Ε. με την πολιτική που χαράσσει η Γερμανία. Άλλωστε, ο Economist του Μαρτίου έγραψε κατηγορηματικά: η Γερμανία είναι το κέντρο γύρω από το οποίο γυρίζει πλέον ολόκληρη η Ε.Ε

Οι γερμανοί, λοιπόν, ξανάρχονται. Μέχρι τώρα νοιώθαμε την οικονομική τους δύναμη. Τώρα βλέπουμε τον αλαζονικό κι αυταρχικό τους χαρακτήρα, τον οποίο πιστεύαμε ότι είχαν απεμπολήσει οριστικά μετά από τα στραπάτσα των δυο παγκοσμίων πολέμων του περασμένου αιώνα. Κι αν η Ευρώπη δεν αντιδράσει έγκαιρα, οι επιπτώσεις από την γερμανική αλαζονία θα αποδειχτούν χειρότερες από ποτέ αφού σήμερα οι αμερικανοί δεν είναι αντίπαλοι αλλά σύμμαχοι.