Εθνικές παράπλευρες απώλειες

"Καλά, ρε συ, άντε να συμφωνήσω μαζί σου ότι μας την πέσανε αμερικανοί και ευρωπαίοι για να μας πατήσουν. Εμείς δεν φταίξαμε πουθενά; Όλα καλά τα είχαμε κάνει;"

Μ' αυτά τα λόγια σχολίασε κάποιος φίλος τα τελευταία μου σημειώματα. Τον παρέπεμψα σε παλαιότερες δημοσιεύσεις αυτού του ημερολογίου για να τον πείσω ότι όχι μόνο δεν πιστεύω πως "όλα καλά τα είχαμε κάνει" αλλά είμαι απολύτως πεπεισμένος για το αντίθετο. Δεν έχω αντίρρηση να πληρώσουμε για τα λάθη μας αλλά με εξοργίζει η συμπεριφορά της "αναμάρτητης" διεθνούς κοινότητας, η οποία ανακάλυψε ξαφνικά την πόρνη του ευαγγελίου και "πρώτη βάλλει τον λίθον".

Όποιος νομίζει ότι το ζήτημα είναι αυστηρά οικονομικό (ή και ηθικό, με την έννοια ότι πρέπει να πληρώσουμε εφ' όσον φταίξαμε), ας ρίξει μια ματιά στην γενική επίθεση που δέχεται η χώρα μας δίχως να τολμά να διαμαρτυρηθεί ή να υψώσει το ανάστημά της. Όποτε πάμε να πούμε "επ, τι γίνεται εδώ;" εισπράττουμε ως απάντηση ένα "πάψε, βρε απατεώνα, που θες να διαμαρτυρηθείς κιόλας". Δείτε πώς το οικονομικό πρόβλημα της χώρας αποτελεί μια μόνο συνιστώσα των εθνικών μας προβλημάτων και των εθνικών μας παράπλευρων απωλειών:

(α) Κύπρος: Μετά την "εκλογή" του Ντερβίς Έρογλου στην προεδρία του -ανύπαρκτου- κράτους των τουρκοκυπρίων, οι διαπραγματεύσεις των κατακτητών με το νόμιμο κυπριακό κράτος βάλτωσαν. Η αδιαλλαξία του Έρογλου απορρίπτει τις παραχωρήσεις που είχε κάνει ως τώρα η κυπριακή κυβέρνηση, τις θεωρεί κεκτημένα και ζητάει ακόμη περισσότερες. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε περισσότερο ως βοήθεια παρά μερικά ψελλίσματα σχετικά με κάποια ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποία οι τούρκοι έχουν γραμμένα εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι.

(β) Τουρκία: Ο Ταγίπ Ερντογκάν ήταν σαφέστατος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. Θα συνεχίσει να στέλνει τα αεροπλάνα του να κάνουν βόλτες στο Αιγαίο όποτε του θυμηθεί αλλά μας κάνει την παραχώρηση να μη τα στέλνει φορτωμένα με βόμβες(!). Επίσης, δεν έχει αντίρρηση να αποκαλούμε το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης "οικουμενικό", αλλά αυτός διατηρεί το δικαίωμα να το αντιμετωπίζει όπως αντιμετωπίζουμε εμείς τον "σύλλογο κωφαλάλων Μπουρναζίου". Ακόμη, συμφωνεί με την επαναλειτουργία της Χάλκης, αρκεί να διδάσκουν εκεί τούρκοι καθηγητές υπό την εποπτεία του τουρκικού υπουργείου παιδείας(!!).

(γ) Αλβανία: Το αλβανικό συνταγματικό δικαστήριο ακύρωσε την ελληνοαλβανική συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, υιοθετώντας την τουρκική θέση ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Έτσι, τα αλβανικά πλοία μπορούν να θεωρούν ότι πλέουν σε αλβανικά νερά ακόμα και στον όρμο της Παλαιοκαστρίτσας.

(δ) Βουλγαρία: Η κυβέρνηση του Μπόικο Μπορίσοφ κάνει ό,τι μπορεί για να κολλήσουν τα έργα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, πριμοδοτώντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον τουρκικό αγωγό στο Τσεϊχάν. Με ποια ανταλλάγματα, αλήθεια;

(ε) ΠΓΔΜ: Το ποντίκι που βρυχάται. Ο Γκρουέφσκι δεν φαίνεται να πτοήθηκε από το ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι και ο εθνικός παροξυσμός των σλαβομακεδόνων εντείνεται. Το όραμα της "μεγάλης Μακεδονίας" παραμένει ζωντανό ενώ οι διεθνείς κινητοποιήσεις για την "απελευθέρωση των μακεδόνων του Αιγαίου" εντείνονται. Παράλληλα, τα Σκόπια εκχωρούν κάθε δυνατή διευκόλυνση στις τουρκικές επιχειρήσεις προκειμένου αυτές να δραστηριοποιηθούν στην χώρα και να πετάξουν έξω τις ελληνικές. Αυτό το τελευταίο δεν συμβαίνει μόνο στην ΠΓΔΜ. Όλες οι βαλκανικές χώρες, υπό το πρίσμα των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, έχουν ενεργοποιήσει προγράμματα στήριξης τουρκικών επιχειρήσεων. Φαίνεται ότι, μαζί με τα ασφαλιστικά μας ταμεία, καταρρέει και η φιλόδοξη βαλκανική μας πολιτική.


Άραγε, όλα τούτα (και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός) είναι απόρροια των υψηλών spread; Ή, έστω, μόνο των υψηλών spread; Κι αν είναι έτσι, τι θα γίνει τώρα που μπλέξαμε με Δ.Ν.Τ. και μηχανισμούς στήριξης; Θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα; Ή, μήπως, το μόνο που θα ακούσουμε από τους "σωτήρες" μας θα είναι "μη μας ζαλίζετε, ρε μάγκες, εμείς μόνο τα λεφτά μας θέλουμε να εξασφαλίσουμε";