Ο παράφρων ενοικιαστής

Ας υποθέσω ότι η κόρη μου πετυχαίνει στις εξετάσεις της και εισάγεται στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς, στη Θεσσαλονίκη δεν διαθέτω ιδιόκτητο σπίτι (εδώ που τα λέμε πουθενά δεν διαθέτω ιδιόκτητο σπίτι) και ως εκ τούτου είμαι υποχρεωμένος να νοικιάσω ένα διαμέρισμα κατάλληλο για τις ανάγκες του παιδιού. Τελικά τα καταφέρνω.

Καλό το σπιτάκι, καλό το ενοίκιο και λίγο-πολύ όλα καλά ως εδώ. Ο ιδιοκτήτης είναι βέβαια ολίγον γκρινιάρης αλλά τι με νοιάζει; Δεν τον θέλω για γαμπρό. Φυσικά, δεν θέλω και να τσακωθώ μαζί του γιατί τον χρειάζομαι. Έτσι, λοιπόν, έχω βρει ένα κατάλληλο modus vivendi μαζί του και τα πάντα πηγαίνουν μια χαρά.

Αναρωτιέμαι τώρα τι θα έλεγε κάποιος αν άκουγε ότι εκουσίως πήγα και βρήκα τον ιδιοκτήτη για να του επιβάλω να μου τριπλασιάσει το ενοίκιο! Όσοι δεν με ήξεραν θα ήσαν σίγουροι ότι παραφρόνησα και θα έστελναν ένα ψυχίατρο να με περιθάλψει. Όσοι με ήξεραν θα προβληματιζόντουσαν προσπαθώντας να ανακαλύψουν αφ' ενός μεν την διεστραμμένη σκέψη που με οδήγησε σ' αυτή την ενέργεια αφ' ετέρου δε τους απώτερους στόχους μου.

Αυτά πέρασαν σήμερα από το μυαλό μου καθώς διάβασα στις εφημερίδες ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να τριπλασιάσει το κόστος των ιατρικών πράξεων για χάρη των ιδιωτικών ιατρικών κέντρων. Όλος ο κόσμος ξέρει ότι οι υποδομές του εθνικού συστήματος υγείας είναι για τον διάολο καβάλα και η δημόσια ασφάλιση παραπέμπει όλο και συχνότερα τους ασφαλισμένους σε ιδιωτικούς φορείς για εξετάσεις. Ε, λοιπόν, αυτό το ταλαίπωρο σύστημα υγείας θα πληρώνει εφ' εξής στους ιδιώτες, για τις υπηρεσίες που αγοράζει, τα τριπλάσια απ' όσα πλήρωνε μέχρι σήμερα!

Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που βομβαρδιζόμαστε σχεδόν καθημερινά από αναλύσεις για τα χάλια των ασφαλιστικών ταμείων κι από προτάσεις για την βιωσιμότητά τους. Από τη μια, δηλαδή, σχεδιάζεται η αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση σε συνδυασμό με την μείωση των συντάξεων κι από την άλλη επιτείνεται η αφαίμαξη των ταμείων πότε με περίεργες ιστορίες ομολόγων και πότε με καραγκιοζιλίκια σαν αυτό του τριπλασιασμού του κόστους των ιατρικών πράξεων.

Ουδείς των κρατούντων δείχνει να νοιάζεται για την στήριξη και το δυνάμωμα της κοινωνικής πρόνοιας. Τα πάντα εκποιούνται, τα πάντα προσφέρονται βορά στους ιδιώτες. Κι όταν κάποτε το οικοδόμημα θα έχει καταρρεύσει, τότε ο κόσμος θα έχει αγανακτήσει αρκετά ώστε να συμφωνήσει με οποιοδήποτε ξεπούλημά του. Όπως έγινε και με την Ολυμπιακή.