"Δεν ήξερα" ή "πιάστηκα μαλάκας";

Δεν γίνεται τίποτα. Δεν πα' να μας τάζουνε ανακατανομές του πλούτου, αναδιανομές των πόρων και ανακαταδιανομές των εσόδων. Δεν πα' να μας υπόσχονται σοσιαλιστικούς τρίτους δρόμους και φιλελεύθερες πέμπτες λεωφόρους. Πάντα θα υπάρχουν άδηλοι τρόποι για να σωρεύσει υπεραξία το κεφάλαιο. Όπως, ας πούμε, με το τερτίπι της "Αττικής Οδού". Ας δούμε με λίγη ψυχραιμία τι παίχτηκε μ' αυτό το εκ των "μεγάλων έργων".

Η ολοκλήρωση της Α.Ο. άλλαξε άρδην πολλά δεδομένα σχετικά με την αξία της γης. Υποβαθμισμένες μέχρι πρό τινος περιοχές (Ελευσίνα, Μαγούλα, Ασπρόπυργος, Λιόσια, Μεσόγεια κλπ) χαρακτηρίζονται πλέον "λίρα εκατό" τόσο για τα επαγγελματικά όσο και για τα οικιστικά ακίνητα. Παίρνει δε μορφή επιδημίας η σπουδή κατασκευαστικών εταιρειών, ομίλων διαχείρισης ακινήτων αλλά και απλών εμπορικών επιχειρήσεων να αποκτήσουν γη σε στρατηγικά σημεία της Α.Ο. Ένα φαινόμενο το οποίο αναμένεται να γνωρίσει περαιτέρω έξαρση με την λειτουργία του προαστιακού σιδηροδρόμου.

Εξ άλλου, είναι κοινώς γνωστόν ότι πολλοί επιχειρηματικοί όμιλοι έσπευσαν να αποκτήσουν γη παρά την Α.Ο. πριν ακόμη γίνει το αεροδρόμιο των Σπάτων. Όλοι αυτοί σήμερα έχουν πολλαπλασιάσει σε ελάχιστο χρόνο την αξία της επένδυσής τους. Αλλά κι αυτοί που δραστηριοποιήθηκαν την τελευταία στιγμή είναι σίγουρο ότι θα αποσβέσουν βραχυπρόθεσμα το επενδυτικό κόστος λόγω αύξησης της αξίας της γης παρά την Α.Ο. Πρόσφατα π.χ. στέλεχος της FGE (κλιματιστικά Fujitsu) δήλωσε ότι, λόγω Α.Ο., οι αποθήκες της εταιρείας στον Ασπρόπυργο σε οικόπεδο 80 στρεμμάτων υπερδιπλασίασαν την αξία τους μέσα σε λίγοτερο από δυο χρόνια!

Το μεγάλο πανηγύρι, όμως, στήνεται στο "έμπα" της Α.Ο., από το Θριάσιο Πεδίο ως την Μεταμόρφωση. Μιλάμε για μια περιοχή η οποία δεν παρουσίαζε μέχρι χτες κανένα εμπορικό ενδιαφέρον. Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της έκτασης ανήκει στο Δημόσιο, σε κρατικές τράπεζες και σε μεγάλες μεταλλοβιομηχανίες. Η "Εθνική Ακινήτων" (θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας) κατέχει χιλιάδες στρέμματα σε Ασπρόπυργο-Μαγούλα-Ελευσίνα ενώ εκεί διαθέτουν εγκαταστάσεις αρκετές μεγάλες εταιρείες (ΟΠΑΠ, Μπουτάρης, Sato, Πλαίσιο Κομπιούτερς κλπ). Εκεί όπου πριν λίγα χρόνια "τα πουλιά πέφταν νεκρά στην υψικάμινο" η γη κόστιζε πριν λίγα χρόνια 3-4 εκατομμύρια δραχμές το στρέμμα. Σήμερα η αξία του στρέμματος εκτιμάται πάνω από 90.000 ευρώ.

Κι απομένουν θλιμμένα τα "κορόιδα" που "χρυσοπούλησαν" το άφορο χωράφι τους σε κάποιον ο οποίος απλώς ήξερε τι και πότε και πού θα συμβεί. Κοντά στην θλίψη τους, μάλιστα, έρχονται και τα φάσκελα από τα παιδιά τους. Φάσκελα που συνοδεύονται από την κλασσικά διαχρονική επωδό: "πατέρα, πιάστηκες μαλάκας...". Μόνη τους παρηγοριά η δικαιολογία: "πού να το ξέρω εγώ, ο φουκαράς;". Κι έχουν όντως δίκιο. Αυτά τα πράγματα δεν είναι για να τα ξέρουν όλοι...