Οι προβληματισμοί των "έγκυρων"

Είναι γνωστό στους φίλους αυτού του ιστολογίου ότι λόγοι ανεξάρτητοι της θελήσεώς μου με ανάγκασαν να επιμηκύνω μέχρι ξεχειλώματος τις φετεινές καλοκαιρινές διακοπές μου (η λέξη διακοπές να διαβαστεί με πολλά εισαγωγικά, παρακαλώ). Έτσι, η προ δεκαημέρου επάνοδός μου στην καθημερινότητα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, κάτι σαν βουτιά στα βαθιά με ταυτόχρονο κρύο ντους. Βλέπετε, έχασα την περίοδο του Σεπτέμβρη, κατά την οποία η χειμερινή "κανονικότητα" έρχεται να διαδεχτεί την θερινή ραστώνη με αργά βήματα και με στόχο την ομαλή επαναφορά στο μαντρί και την σταδιακή προσαρμογή προς αποφυγή οιουδήποτε σοκ.

Έτσι, βρέθηκα ξαφνικά σε ένα περιβάλλον που μου θύμισε... τεκέ. Ζαλίστηκα από τις αναθυμιάσεις των λογής-λογής λιβανιών που φρόντισαν να ανάψουν τα μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να μας αποχαυνώσουν. Βλέπετε, τώρα που τα "μπάνια του λαού" έχουν γίνει ανάμνηση και άρχισαν να εκδηλώνονται οι πρώτες μπόρες της φοροκαταιγίδας, επανέρχεται ο κίνδυνος να ανοίξει τα μάτια του ο πολίτης, να πάρει χαμπάρι τις αλυσίδες του και να ξεσηκωθεί. Οπότε, πρέπει κάποιοι να φροντίσουν ώστε αυτός ο πολίτης να μαστουρώσει και να παραμείνει αραχτός στον καναπέ του ώσπου να φτάσει το επόμενο καλοκαίρι. Και ποιοι άλλοι μπορούν να κάνουν άψογα αυτή την δουλειά παρά οι εξωνημένοι "έγκυροι" της ενημέρωσης;

Δέκα εγνωσμένης αξίας υποψήφιοι κεντροαριστεροί ηγέτες. Δύσκολη επιλογή.

Δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι οι άνθρωποι είναι συνεπείς στην υποχρέωση που έχουν αναλάβει, να υπηρετούν δηλαδή το σύστημα που τους τρέφει. Η "εγκυρότητά" τους στο να εφευρίσκουν ανύπαρκτα προβλήματα ώστε να αποκρύπτουν τα πραγματικά είναι εκπληκτική. Έτσι, πριν καλά-καλά βγάλω την βερμούδα και τις σαγιονάρες, φρόντισαν να μου δώσουν την λίστα με τα θέματα που πρέπει να με απασχολήσουν και να με προβληματίσουν τώρα που μπαίνει ο χειμώνας.

Στην κορυφή αυτής της λίστας βρέθηκε το περίφημο συνέδριο για την... επανίδρυση να την πω... αναμόρφωση να την πω... της κεντροαριστεράς. Παναπεί, ένα πανηγυράκι κάποιων πολιτικά τελειωμένων, που αυτοτοποθετούνται κάπου δεξιότερα του ΣυΡιζΑ, επειδή προφανώς θεωρούν ότι ο ΣυΡιζΑ παραείναι αριστερά. Κανονικά, θα έπρεπε να μου ανεβεί η πίεση με όλους αυτούς τους "αναμορφωτές", οι οποίοι κοντεύουν να αλλοιθωρίσουν κοιτώντας μια δεξιά και μια αριστερά μήπως και βρεθεί καμμιά καρεκλίτσα και γι' αυτούς είτε στον ΣυΡιζΑ είτε στην Νέα Δημοκρατία. Ευτυχώς, η πίεσή μου έμεινε χαμηλά χάρη στα ατέλειωτα γέλια που μου προκάλεσε το όλο εγχείρημα από την βάση του, σύμφωνα με την οποία πρέπει να επανιδρυθεί η κεντροαριστερά για να κρατάει παλάντζο ανάμεσα στην δεξιά της ΝΔ και στην αριστερά του ΣυΡιζΑ. Άκου αριστερά ο ΣυΡιζΑ! Πώς να μη γελάσεις;

Το επόμενο θέμα που έπρεπε να με απασχολήσει είναι αν και κατά πόσο οι κομμουνιστές έσφαξαν τον παππού (κάποιον από τους παππούδες της τέλος πάντων) της Καϊλή. Με άλλα λόγια, πρέπει να σκεφτώ σοβαρά την περίπτωση να είναι το ίδιο πράγμα ο φασισμός με τον κομμουνισμό, οι φούρνοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης με τα γκουλάγκ, ο Αδόλφος με τον Σήφη, "Ο Αγών μου" με "Το Κεφάλαιο" και η μπύρα με την βότκα. Με απλά λόγια, πρέπει να αντιμετωπίσω το δίλημμα: να πάρω στα σοβαρά την Καϊλή και τον Άδωνι που την υποστήριξε ή όχι;

Κι ενώ έχω τόσα σοβαρά προβλήματα στο μυαλό μου, ήρθε κι αυτό το τελευταίο με το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου να με αποτελειώσει. Μα καλά, συζητάει η βουλή για την αλλαγή φύλου τώρα και πίσω; Πώς νόμιζα ότι αυτό το θέμα είναι λυμένο εδώ και χρόνια και ο καθένας είναι ελεύθερος να αλλάξει φύλο όποια ώρα και στιγμή θελήσει; Η εκκλησία από δω να ζητάει απόσυρση του νομοσχεδίου, οι αγιορείτες από κει να φωνάζουν ότι θα μας κάψει ο θεός, ο άλλος πιο πέρα να θυμάται τον Αδάμ και την Εύα... να και τα κανάλια να μιλάνε συνεχώς για "αλλαγή φύλου" και "αλλαγή φύλου"... ε, κόντεψα να χαζέψω ο άνθρωπος, ώσπου...

Ώσπου έρριξα μια ματιά στο ίδιο το νομοσχέδιο και διαπίστωσα ότι δεν μιλάμε για "αλλαγή φύλου" αλλά για "αλλαγή ταυτότητας φύλου". Κάπου εκεί ανάσανα με ανακούφιση. Δεν ήμουν εγώ που ρετάριζα, οι "έγκυροι" είναι που δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται.

Πάντως, το σημαντικώτερο πρόβλημα που πρέπει να επιλύσω -πάντοτε σύμφωνα με τις υποδείξεις των "έγκυρων"- είναι να προσδιορίσω τις κεφαλαιώδεις διαφορές ανάμεσα στην σημερινή και στην επίδοξη κυβέρνηση. Πρέπει, δηλαδή, να αποφασίσω αν με συμφέρει να μείνω στην αριστερή σιγουριά τού Αλέξη ή να ρισκάρω το κβαντικό άλμα που θα κάνει ο Κυριάκος. Με ποιον από τους δυο ως πρωθυπουργό θα έρθουν περισσότεροι ξένοι να επενδύσουν στον τόπο μας; Με ποιον από τους δυο θα πάρουν τα πάνω τους οι βιομήχανοι ώστε να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας; Με ποιον από τους δυο θα έρθουν περισσότεροι τουρίστες, ώστε να μπορούν οι ξενοδόχοι να προσλάβουν περισσότερους εργαζόμενους με αντάλλαγμα ένα κρεββάτι κι ένα πιάτο φαΐ; Με ποιον από τους δυο θα μείνουν περισσότερο ευχαριστημένοι οι ευρωπαίοι και οι δουνουτιανοί ώστε να έχουμε κι εμείς περισσότερες ελπίδες πως θα μας κουρέψουν τα χρέη και θα μας συμπαρασταθούν στην προσπάθειά μας για ανάκαμψη; Αυτά είναι σοβαρά ερωτήματα και κανείς δεν μπορεί να τα αντιμετωπίζει αψήφιστα.

Παραμονές ευρωεκλογών 2014 στον Αντέννα. Ρογκάκος και Κούρος μας υποδεικνύουν τι να ψηφίσουμε.

Αρκετά με την πλάκα. Είναι γεγονός ότι όλα τα μέσα μαζικής εξαπάτησης (ηλεκτρονικά και μη), πατροναριζόμενα είτε από την -εκάστοτε- κυβέρνηση είτε από την -εκάστοτε- αντιπολίτευση, προσφέρουν άψογα μαθήματα ιδιοτέλειας και καιροσκοπισμού καθώς επιδίδονται αδιάκοπα και άκοπα στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης προς το συμφέρον των κέντρων εξουσίας και της τάξης που έχουν ταχθεί να υπηρετούν.

Πρόκειται για τα ίδια εκείνα μέσα και τους ίδιους εκείνους "έγκυρους" που πριν όχι πολλά χρόνια στήριζαν και προπαγάνδιζαν το χρηματιστήριο, τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, την άμετρη δανειοδότηση και όλα όσα σήμερα καταδικάζουν απερίφραστα επειδή σήμερα έχουν άλλα τροπάρια να ψάλλουν. Σήμερα πρέπει να προπαγανδίσουν την πάση θυσία παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, την ταχύτατη ολοκλήρωση των αξιολογήσεων, την συρρίκνωση του "σπάταλου" κράτους και την πλήρη παράδοση του λαού στις ορέξεις εκείνων που βγαίνουν πάντα κερδισμένοι, όπως και τότε με το χρηματιστήριο, τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, την άμετρη δανειοδότηση και όλα όσα θα έπρεπε να θυμόμαστε αλλά κάπου τα έχουμε ξεχάσει.

Το μόνο που δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν όλοι αυτοί οι "έγκυροι" είναι να μας πουν πως, εκτός από την υποταγή, υπάρχει κι άλλος τρόπος αντίδρασης. Αυτόν πρέπει να τον βρούμε μόνοι μας.