Κατά την πολυήμερη διάρκεια της αφήγησής μας είδαμε πώς οι μυστικές υπηρεσίες διαφόρων χωρών συνεργάστηκαν με το οργανωμένο έγκλημα κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό την τελική νίκη των συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα. Επίσης, είδαμε πως αυτή η συνεργασία συνεχίστηκε κατά την κρίσιμη πρώτη εικοσαετία μετά τον πόλεμο, με σκοπό την ανάσχεση της επέκτασης του κομμουνισμού. Από το 1965 και επί ένα τέταρτο του αιώνα το οργανωμένο έγκλημα τέθηκε στην υπηρεσία της τελικής επίθεσης κατά του κομμουνισμού και από την δεκαετία του 1990 υπηρετεί την παγίωση της εξουσίας του κεφαλαίου.
Πριν συνεχίσουμε, οφείλουμε να κάνουμε μια σημαντική παρατήρηση. Σε όλη την διαδρομή τού οργανωμένου εγκλήματος και ανεξάρτητα από το επίπεδο συνεργασίας του με την πολιτική, υπάρχει ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό: οι οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες είναι πρωτίστως επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο αναγνώστης θα παρατήρησε ότι σ' αυτά τα κείμενα το ιστολόγιο αντιμετώπισε το οργανωμένο έγκλημα ως κανονική επιχείρηση. Ο λόγος είναι απλός: εφ' όσον το οργανωμένο έγκλημα φύτρωσε και αναπτύχθηκε στο φιλόξενο περιβάλλον του καπιταλισμού, είναι φυσικό η εγκληματική δραστηριότητα να διέπεται από τους νόμους της αγοράς. "Το οργανωμένο έγκλημα, ως επιχείρηση και κοινωνικό φαινόμενο, ακολουθεί τις αλλαγές της οικονομίας και της αγοράς εργασίας. Η εξάπλωσή του προϋποθέτει κατά κανόνα διασυνδέσεις, εξυπηρετήσεις, συνδιαλλαγές μέσα στον κρατικό μηχανισμό -πάντα με το αζημίωτο- και σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες και πολιτικούς παράγοντες για ζητήματα που συχνά μοιάζουν κατ' αρχήν «αθώα» και δευτερεύουσας σημασίας και που πολύ δύσκολα μπορούν να αποδειχθούν δικαστικά. Πρόκειται για εγκληματικά δίκτυα που η διάρκειά τους είναι ανεξάρτητη από συγκεκριμένα πρόσωπα" (*).
Προχωρούμε. Έχουμε ήδη αναφερθεί εκτενώς σε ΗΠΑ, Γαλλία και Άπω Ανατολή αλλά αξίζει τον κόπο να προσθέσουμε δυο γραμμές και για την Ιταλία, η οποία αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση. Εκεί, όπως έχουμε ήδη σημειώσει, η αρχή της συνεργασίας έγινε για τις ανάγκες του πολέμου, μέσω της σιτσιλιάνικης μαφίας των ΗΠΑ. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία η άνεση με την οποία έγινε αλλαγή σκοπού αμέσως μετά τον πόλεμο, προκειμένου να αποτραπεί η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους κομμουνιστές το 1947. Μπροστά σε μια τέτοια ανατριχιαστική προοπτική, πριν καλά-καλά σταθεί το σύστημα στα πόδια του, η συνεργασία CIA, SIFFAR (η ιταλική ΚΥΠ) και μαφίας πέρασε σε άλλο, υψηλότερο επίπεδο. Η ομολογία του πράκτορα Μάιλς Κόουπλαντ είναι κυνικώτατη: "Αν δεν είχε υλοποιηθεί αυτό (ενν.: η συνεργασία) με την μαφία, οι κομμουνιστές θα μπορούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη την Ιταλία" (**).
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολιτειακές αρχές διάλεξαν την Ρώμη για να στήσουν το ειδικό τους γραφείο "κατά των ναρκωτικών", όπως είπαμε σε προηγούμενο σημείωμα αυτής της σειράς. Ούτε είναι τυχαίο ότι από την Ιταλία ξεκίνησε η εφαρμογή ενός πανευρωπαϊκής εμβέλειας σχεδίου άμυνας σε πιθανή επιθετική ενέργεια των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το οποίο ήταν προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Φυσικά, μιλάμε για το σχέδιο "Stay Behind" και οι ιδιαιτερότητες στις οποίες αναφερθήκαμε έχουν ονοματεπώνυμο: είναι το παρακράτος κάθε χώρας. Στην Ιταλία το σχέδιο ονομάστηκε "Operazione Gladio", στην Ελλάδα "Κόκκινη Προβιά" κλπ. Η κεντρική ιδέα προήλθε από το στρατηγείο του ΝΑΤΟ αλλά η υλοποίηση ανατέθηκε στην CIA και τις κατά τόπους μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες φρόντισαν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη συνδρομή του υποκόσμου.
Εκτός από την "Operazione Gladio", οι μυστικές υπηρεσίες στην Ιταλία χρησιμοποίησαν τον οργανωμένο υπόκοσμο σε μια συνεχή διαδικασία καθολικής διάβρωσης του πολιτικού κόσμου από το 1945 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '80. Είναι όντως αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο αποκαθηλώθηκαν όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες στην Ιταλία, εξευτελιζόμενοι ο ένας μετά τον άλλο, ενώ τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα καταβυθίστηκαν, μηδέ του πανίσχυρου κομμουνιστικού εξαιρουμένου. Άλλωστε, ως απότοκο αυτής της εκτεταμένης διαφθοράς και ως αντίδραση σ' αυτήν πρέπει να θεωρείται και η δημιουργία των Ερυθρών Ταξιαρχιών το 1970.
Χαρακτηριστική φιγούρα μαφιόζου που συναλλάσσεται με πολιτικούς υπήρξε ο Λίτσιο Τζέλλι. Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτόν; Μελανοχίτωνας, υποστηρικτής του Φράνκο, σύνδεσμος του Μουσσολίνι με τον Χίτλερ, φίλος του Αντρεόττι και του Περόν (!), καταδικασμένος για την χρεωκοπία της Banca Ambrosiana, συνεργός του αρχιμαφιόζου Πίππο Κάλλο, κατηγορούμενος για τον φόνο του τραπεζίτη Ρομπέρτο Κάλβι, επίσης κατηγορούμενος για την βομβιστική επίθεση στον σταθμό της Μπολόνιας το 1980, αρχηγός της μασονικής στοάς P-2, καταδικασμένος για συνωμοσία κατά του κράτους σε 17χρονη κάθειρξη, θαυμαστής του Μπερλουσκόνι... Δύσκολα βρίσκεται αδίκημα για το οποίο να μην είχε κατηγορηθεί ο Τζέλλι και εξ ίσου δύσκολα βρίσκεται ιταλός πολιτικός που να μην είχε κάποιας μορφής σχέση μ' αυτόν τον τύπο, τον οποίο η Μητέρα Τερέζα και ο Ναγκίμπ Μαχφούζ πρότειναν το 1996 για το Νόμπελ Λογοτεχνίας (!!).
Στην Ελλάδα, οργανωμένο έγκλημα με την μορφή που το παρουσιάσαμε εδώ, δεν υπήρξε ποτέ. Οι πρώτες σοβαρά δομημένες εγκληματικές ομάδες καταγράφονται την δεκαετία του '90 και η πλειοψηφία των μελών τους είναι αλλοδαποί εγκληματίες που μετανάστευσαν στην χώρα μας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Βεβαίως, συνεργασία πολιτικών και υποκόσμου υπάρχει από καταβολής του ελληνικού κράτους, μόνο που γίνεται ευκαιριακά, μεμονωμένα και σχεδόν αποκλειστικά για μικροκομματικούς λόγους. Είναι ενδεικτικό ότι οι κακοποιοί που υπηρετούσαν πολιτικούς ονομάζονταν "τραμπούκοι", επειδή έπαιρναν επί πλέον δώρο ένα πούρο μάρκας trabuco όταν έκαναν καλά την δουλειά τους. Τι οργάνωση να περιμένεις σε έναν χώρο όπου δίνεται ως αμοιβή ένα πούρο;
Αν ο μελετητής ήθελε να επιμείνει στην αναζήτηση οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα, ίσως να έπρεπε να επικεντρωθεί στις παραστρατιωτικές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της κατοχής και στις μετακατοχικές παρακρατικές οργανώσεις (π.χ. ο ΕΑΣΑΔ, η ομάδα του Τσαούς Αντόν, η οργάνωση του Σούρλα στην Θεσσαλία, η "Καρφίτσα" του Ξενοφώντα "Φον" Γιοσμά κλπ). Πάντως, σε σύγκριση με το άριστα οργανωμένο έγκλημα του εξωτερικού, όλες αυτές οι -κατά κανόνα, προσωποπαγείς- οργανώσεις θυμίζουν συμμορίες πιτσιρικάδων που κλέβουν σοκολάτες από συνοικιακά περίπτερα. Το μόνο στο οποίο μοιάζουν με τις μεγάλες εγκληματικές επιχειρήσεις του εξωτερικού είναι ο άκρατος αντικομμουνισμός τους. Ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα οργανωμένης εγκληματικής οργάνωσης στην Ελλάδα να είναι η Χρυσή Αυγή αλλά αυτό είναι ένα άλλο, μεγάλο θέμα.
Αύριο θα ολοκληρώσουμε αυτή την σειρά, ρίχνοντας μια συνοπτική ματιά στις ειδικές συνεργασίες της CIA με εγκληματικές οργανώσεις σε όλον τον κόσμο από τα ύστερα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου ως τις μέρες μας. Για το σχέδιο "Stay Behind" έχω αρκετό υλικό, οπότε θα κάνουμε εκτεταμένη αναφορά κάποια στιγμή στο μέλλον. Όσο για τον φίλο αναγνώστη που εκδήλωσε την βεβαιότητά του ότι, μιλώντας για οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα, θα κάναμε λόγο και για κάποιους προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων, λυπάμαι που τον απογοητεύω...
----------------------------------
(*) Σοφία Βιδάλη, "Η πορεία προς το οργανωμένο έγκλημα", Το Βήμα, 19/7/2009.
(**) Miles Copeland, "Beyond cloak and dagger: Inside the CIA" (1975).
 |
| Μπεττίνο Κράξι - Τζούλιο Αντρεόττι: δυο από τους πιο διεφθαρμένους πρωθυπουργούς της Ιταλίας (1983) |
Πριν συνεχίσουμε, οφείλουμε να κάνουμε μια σημαντική παρατήρηση. Σε όλη την διαδρομή τού οργανωμένου εγκλήματος και ανεξάρτητα από το επίπεδο συνεργασίας του με την πολιτική, υπάρχει ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό: οι οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες είναι πρωτίστως επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο αναγνώστης θα παρατήρησε ότι σ' αυτά τα κείμενα το ιστολόγιο αντιμετώπισε το οργανωμένο έγκλημα ως κανονική επιχείρηση. Ο λόγος είναι απλός: εφ' όσον το οργανωμένο έγκλημα φύτρωσε και αναπτύχθηκε στο φιλόξενο περιβάλλον του καπιταλισμού, είναι φυσικό η εγκληματική δραστηριότητα να διέπεται από τους νόμους της αγοράς. "Το οργανωμένο έγκλημα, ως επιχείρηση και κοινωνικό φαινόμενο, ακολουθεί τις αλλαγές της οικονομίας και της αγοράς εργασίας. Η εξάπλωσή του προϋποθέτει κατά κανόνα διασυνδέσεις, εξυπηρετήσεις, συνδιαλλαγές μέσα στον κρατικό μηχανισμό -πάντα με το αζημίωτο- και σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες και πολιτικούς παράγοντες για ζητήματα που συχνά μοιάζουν κατ' αρχήν «αθώα» και δευτερεύουσας σημασίας και που πολύ δύσκολα μπορούν να αποδειχθούν δικαστικά. Πρόκειται για εγκληματικά δίκτυα που η διάρκειά τους είναι ανεξάρτητη από συγκεκριμένα πρόσωπα" (*).
Προχωρούμε. Έχουμε ήδη αναφερθεί εκτενώς σε ΗΠΑ, Γαλλία και Άπω Ανατολή αλλά αξίζει τον κόπο να προσθέσουμε δυο γραμμές και για την Ιταλία, η οποία αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση. Εκεί, όπως έχουμε ήδη σημειώσει, η αρχή της συνεργασίας έγινε για τις ανάγκες του πολέμου, μέσω της σιτσιλιάνικης μαφίας των ΗΠΑ. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία η άνεση με την οποία έγινε αλλαγή σκοπού αμέσως μετά τον πόλεμο, προκειμένου να αποτραπεί η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους κομμουνιστές το 1947. Μπροστά σε μια τέτοια ανατριχιαστική προοπτική, πριν καλά-καλά σταθεί το σύστημα στα πόδια του, η συνεργασία CIA, SIFFAR (η ιταλική ΚΥΠ) και μαφίας πέρασε σε άλλο, υψηλότερο επίπεδο. Η ομολογία του πράκτορα Μάιλς Κόουπλαντ είναι κυνικώτατη: "Αν δεν είχε υλοποιηθεί αυτό (ενν.: η συνεργασία) με την μαφία, οι κομμουνιστές θα μπορούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη την Ιταλία" (**).
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολιτειακές αρχές διάλεξαν την Ρώμη για να στήσουν το ειδικό τους γραφείο "κατά των ναρκωτικών", όπως είπαμε σε προηγούμενο σημείωμα αυτής της σειράς. Ούτε είναι τυχαίο ότι από την Ιταλία ξεκίνησε η εφαρμογή ενός πανευρωπαϊκής εμβέλειας σχεδίου άμυνας σε πιθανή επιθετική ενέργεια των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το οποίο ήταν προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Φυσικά, μιλάμε για το σχέδιο "Stay Behind" και οι ιδιαιτερότητες στις οποίες αναφερθήκαμε έχουν ονοματεπώνυμο: είναι το παρακράτος κάθε χώρας. Στην Ιταλία το σχέδιο ονομάστηκε "Operazione Gladio", στην Ελλάδα "Κόκκινη Προβιά" κλπ. Η κεντρική ιδέα προήλθε από το στρατηγείο του ΝΑΤΟ αλλά η υλοποίηση ανατέθηκε στην CIA και τις κατά τόπους μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες φρόντισαν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη συνδρομή του υποκόσμου.
Εκτός από την "Operazione Gladio", οι μυστικές υπηρεσίες στην Ιταλία χρησιμοποίησαν τον οργανωμένο υπόκοσμο σε μια συνεχή διαδικασία καθολικής διάβρωσης του πολιτικού κόσμου από το 1945 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '80. Είναι όντως αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο αποκαθηλώθηκαν όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες στην Ιταλία, εξευτελιζόμενοι ο ένας μετά τον άλλο, ενώ τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα καταβυθίστηκαν, μηδέ του πανίσχυρου κομμουνιστικού εξαιρουμένου. Άλλωστε, ως απότοκο αυτής της εκτεταμένης διαφθοράς και ως αντίδραση σ' αυτήν πρέπει να θεωρείται και η δημιουργία των Ερυθρών Ταξιαρχιών το 1970.
Χαρακτηριστική φιγούρα μαφιόζου που συναλλάσσεται με πολιτικούς υπήρξε ο Λίτσιο Τζέλλι. Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτόν; Μελανοχίτωνας, υποστηρικτής του Φράνκο, σύνδεσμος του Μουσσολίνι με τον Χίτλερ, φίλος του Αντρεόττι και του Περόν (!), καταδικασμένος για την χρεωκοπία της Banca Ambrosiana, συνεργός του αρχιμαφιόζου Πίππο Κάλλο, κατηγορούμενος για τον φόνο του τραπεζίτη Ρομπέρτο Κάλβι, επίσης κατηγορούμενος για την βομβιστική επίθεση στον σταθμό της Μπολόνιας το 1980, αρχηγός της μασονικής στοάς P-2, καταδικασμένος για συνωμοσία κατά του κράτους σε 17χρονη κάθειρξη, θαυμαστής του Μπερλουσκόνι... Δύσκολα βρίσκεται αδίκημα για το οποίο να μην είχε κατηγορηθεί ο Τζέλλι και εξ ίσου δύσκολα βρίσκεται ιταλός πολιτικός που να μην είχε κάποιας μορφής σχέση μ' αυτόν τον τύπο, τον οποίο η Μητέρα Τερέζα και ο Ναγκίμπ Μαχφούζ πρότειναν το 1996 για το Νόμπελ Λογοτεχνίας (!!).
 |
| Αριστερά: Η ταυτότητα του Λίτσιο Τζέλλι ως εθνικού επιθεωρητή φασιστικών οργανώσεων εξωτερικού. Δεξιά: Ο δημοκράτης πρόεδρος της Αργεντινής Χουάν Περόν παρασημοφορεί τον φασίστα Λίτσιο Τζέλλι. |
Στην Ελλάδα, οργανωμένο έγκλημα με την μορφή που το παρουσιάσαμε εδώ, δεν υπήρξε ποτέ. Οι πρώτες σοβαρά δομημένες εγκληματικές ομάδες καταγράφονται την δεκαετία του '90 και η πλειοψηφία των μελών τους είναι αλλοδαποί εγκληματίες που μετανάστευσαν στην χώρα μας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Βεβαίως, συνεργασία πολιτικών και υποκόσμου υπάρχει από καταβολής του ελληνικού κράτους, μόνο που γίνεται ευκαιριακά, μεμονωμένα και σχεδόν αποκλειστικά για μικροκομματικούς λόγους. Είναι ενδεικτικό ότι οι κακοποιοί που υπηρετούσαν πολιτικούς ονομάζονταν "τραμπούκοι", επειδή έπαιρναν επί πλέον δώρο ένα πούρο μάρκας trabuco όταν έκαναν καλά την δουλειά τους. Τι οργάνωση να περιμένεις σε έναν χώρο όπου δίνεται ως αμοιβή ένα πούρο;
Αν ο μελετητής ήθελε να επιμείνει στην αναζήτηση οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα, ίσως να έπρεπε να επικεντρωθεί στις παραστρατιωτικές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της κατοχής και στις μετακατοχικές παρακρατικές οργανώσεις (π.χ. ο ΕΑΣΑΔ, η ομάδα του Τσαούς Αντόν, η οργάνωση του Σούρλα στην Θεσσαλία, η "Καρφίτσα" του Ξενοφώντα "Φον" Γιοσμά κλπ). Πάντως, σε σύγκριση με το άριστα οργανωμένο έγκλημα του εξωτερικού, όλες αυτές οι -κατά κανόνα, προσωποπαγείς- οργανώσεις θυμίζουν συμμορίες πιτσιρικάδων που κλέβουν σοκολάτες από συνοικιακά περίπτερα. Το μόνο στο οποίο μοιάζουν με τις μεγάλες εγκληματικές επιχειρήσεις του εξωτερικού είναι ο άκρατος αντικομμουνισμός τους. Ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα οργανωμένης εγκληματικής οργάνωσης στην Ελλάδα να είναι η Χρυσή Αυγή αλλά αυτό είναι ένα άλλο, μεγάλο θέμα.
Αύριο θα ολοκληρώσουμε αυτή την σειρά, ρίχνοντας μια συνοπτική ματιά στις ειδικές συνεργασίες της CIA με εγκληματικές οργανώσεις σε όλον τον κόσμο από τα ύστερα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου ως τις μέρες μας. Για το σχέδιο "Stay Behind" έχω αρκετό υλικό, οπότε θα κάνουμε εκτεταμένη αναφορά κάποια στιγμή στο μέλλον. Όσο για τον φίλο αναγνώστη που εκδήλωσε την βεβαιότητά του ότι, μιλώντας για οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα, θα κάναμε λόγο και για κάποιους προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων, λυπάμαι που τον απογοητεύω...
----------------------------------
(*) Σοφία Βιδάλη, "Η πορεία προς το οργανωμένο έγκλημα", Το Βήμα, 19/7/2009.
(**) Miles Copeland, "Beyond cloak and dagger: Inside the CIA" (1975).
Τα συμπεράσματα χρήσιμα και πολύτιμα για τους Κομμουνιστές για το πως δουλεύουνε οι Καπιταλιστές και το ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ στην αντιμετώπιση του Κομμουνιστικού κινδύνου με απόλυτο ΤΑΞΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ. Αφιερωμένο σε ..όσους... πιστεύουν οτι θα ψηφίσουμε μια Κυριακή σε ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ και δευτέρα πρωί αναλαμβάνοντας το κράτος των ΑΣΤΩΝ θα οικοδομήσουμε ....σοσιαλισμό.... Καλύτερα να αλλάξουν πλευρό γιατί πιάστηκαν..... και να προσέξουν να μη πέσουν....... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕβαλες τόσες φωτογραφίες μέχρι και τον ...δημοκράτη.... Περόν να δίνει παράσημο σε Φασίστα. Βάλε φωτογραφία και των Μπερλίγκουερ Κύρκο και ...Φαράκο.... μην είσαι άδικος.....ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘοδωρή νομίζω ότι πρέπει να κάνεις μια μνεία στον Πάμπλο Εσκομπάρ. Μέχρι βουλευτής έγινε. Ασε που κατάφερε να περάσει νόμο (με φοβερές τρομοκρατικές μεθόδους) ώστε να μην εκδίδονται Κολομβιανοί πολίτες- δηλ αυτός και η παρέα του- στο εξωτερικό. Μέχρι σε προσωπική φυλακή-θέρετρο του επιτράπηκε να εγκλεισθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εκεί στην Κολομβία το Αντάτικο σταμάτησε τον αγώνα και θα διεκδικήση την εξουσία με τον ....ειρηνικό δρόμο..... και ....κάποιοι... πανηγυρίζουν. Είναι λέει ...φίλοι..... ΜΑΛΙΣΤΑ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή