Ξημερώματα Σαββάτου, 16 Σεπτεμβρίου 1944. Ένα χαμπέρι ταξιδεύει σ' ολόκληρη την κατεχόμενη Ελλάδα, κάνοντας τις ραχοκοκκαλιές όλων των δωσίλογων και των προδοτών να ριγήσουν: ο ΕΛΑΣ συνέτριψε τους ταγματασφαλίτες τού Μωριά μετά από τριήμερη μάχη στον Μελιγαλά!
Το χειρότερο για τους κάθε λογής προδότες τής πατρίδας δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι, μαζί με τους αντάρτες τού ΕΛΑΣ, χύμηξαν κατά των ταγματασφαλιτών και των συνεργατών τους εκατοντάδες απλοί κάτοικοι της Πελοποννήσου οι οποίοι, αναθαρρώντας από την μεγάλη νίκη των ανταρτών, πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους (από τσεκούρια και κόσες μέχρι κουζινομάχαιρα και δικράνια) και ξαμολύθηκαν για να τσακίσουν όλους εκείνους που τους είχαν κάνει την ζωή μαύρη κατά την διάρκεια των ήδη κατάμαυρων χρόνων τής κατοχής. Τώρα που ήταν πια ολοφάνερο πως οι γερμανοί προστάτες τους ετοιμάζονταν να φύγουν από την χώρα, οι προδότες είχαν κάθε λόγο να ανησυχούν για την συσσωρευμένη εναντίον τους λαϊκή οργή.
Πριν προχωρήσουμε, ας πούμε δυο λόγια γι' αυτά τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας (Τ.Α.). Τα Τ.Α. ήσαν ένοπλα σώματα, τα οποία σχηματίστηκαν για δυο λόγους: πρώτον, να προστατεύουν τους δωσίλογους και τους προδότες από την λαϊκή αντίδραση και, δεύτερον, να αποτελέσουν το ένοπλο χέρι τής αστικής τάξης στην προσπάθειά της να διαδεχθεί στην εξουσία τής χώρας τούς κατακτητές όταν εκείνοι -αργά ή γρήγορα- θα αποχωρούσαν.
Αντίθετα με την κρατούσα άποψη, τα Τ.Α. δεν δημιουργήθηκαν από κάποιους εθνικόφρονες υπό την ανοχή των γερμανών. Δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους γερμανούς, με την πρόθυμη συμμετοχή των λογής-λογής κατακαθιών της εποχής. Όπως διευκρινίζει ο γερμανός στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος Αλεξάντερ Λερ (Alexander Löer), η δημιουργία των Τ.Α. ήταν πολιτικό μέτρο, απαραίτητο στοιχείο τής εκστρατείας "καταπολέμησης του κομμουνισμού, για την οποία η αντικομμουνιστική μερίδα τον ελληνικού πληθυσμού πρέπει να χρησιμοποιηθεί πλήρως, για να εκδηλωθεί φανερά και για να εξαναγκαστεί σε μια απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας". Σύμφωνα με τους γερμανούς, η συγκρότηση των Τ.Α. αποσκοπούσε στην διαίρεση των ελλήνων σε "καλούς" και "κακούς" (μέσω της διάκρισης κομμουνιστής-αντικομμουνιστής), ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικώτερα οι εξεγέρσεις των "πλέον ανήσυχων τμημάτων του λαού" και, παράλληλα, "να διασωθεί γερμανικό αίμα".
Τα πρώτα Τ.Α. ήσαν τα "Τάγματα Ευζώνων", τα οποία ίδρυσε τον Ιούνιο του 1943 ο δωσίλογος πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης. Σκοπός τους ήταν "να αναλάβουν την προστασίαν του κινδυνεύοντος κοινωνικού μας καθεστώτος" από "τους καταχθονίους σκοπούς του κομμουνισμού". Ο ίδιος περηφανευόταν ότι είχε βάλει στους γερμανούς ως όρο για να γίνει πρωθυπουργός την ίδρυση των ευζωνικών ταγμάτων.
Από δίπλα, ακολούθησαν διάφοροι ένοπλοι σχηματισμοί, φτιαγμένοι "εθελοντικά" από κάθε λογής "εθνικόφρονες", οι οποίοι οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν από τους γερμανούς, προκειμένου να αντιταχθούν στο ΕΑΜ. Τα πρώτα τέτοια Τ.Α. εμφανίστηκαν το φθινόπωρο του 1943 στην Λακωνία και ακολούθησαν άλλα σε Καλαμάτα, Ηλεία και Πάτρα. Σε συνεννόηση με την κατοχική κυβέρνηση, όλες αυτές οι μονάδες τής Πελοποννήσου ενοποιήθηκαν την άνοιξη του 1944 ως "Β' Αρχηγείον Χωροφυλακής Πελοπονήσου" με έδρα την Τρίπολη και διοικητή τον βασιλόφρονα συνταγματάρχη Διονύσιο Παπαδόγγονα.
Εντός του 1944, σχηματίστηκαν κατά τον ίδιο τρόπο και άλλα Τ.Α. σε όλη την Ελλάδα, τα οποία δεν ανήκαν σε κάποια κεντρική δομή (όπως εκείνα της Πελοποννήσου). Τέτοια Τ.Α. ανέπτυξαν δράση στο Παγκράτι (Αδελφοί Παπαγεωργίου), στον Ασπρόπυργο (Κώνστας), στα Ιλίσια (Μανιάτης-Νικολάου), στην Κεφαλλονιά, στην Λευκάδα, στην Εύβοια, στην Αιτωλοακαρνανία και αλλού. Στην Βόρεια Ελλάδα, οι γερμανοί δεν επέτρεψαν στον Ράλλη να φτιάξει ευζωνικά τάγματα αλλά ανέλαβαν εκείνοι απροκάλυπτα την ίδρυση, την στήριξη και τον εξοπλισμό Τ.Α. (Πούλος, ΕΑΣΑΔ, Σούμπερτ, Δάγκουλας, Βήχος, Μιχάλαγας, Κιτσά Μπατζάκ κλπ).
Κοντά σ' όλους αυτούς, αξίζει να αναφέρουμε και την δημιουργία Τ.Α. από μειονοτικούς, οι οποίοι είχαν αποσχιστικές βλέψεις (π.χ. η "Ξίλια" των τσάμηδων και η "Οχράνα" των κομιτατζήδων). Καθοδηγητής των κομιτατζήδων ήταν ο Βέρνερ Χάιντε (Werner Heyde), τα τάγματα του οποίου ο Σιμάνα προσμετρά στα Τ.Α. στον απολογισμό που υπέβαλε στον Χίτλερ.
Για να τελειώνουμε μια και καλή με το κατά πόσο τα Τ.Α. αποτελούνταν από δωσίλογους και προδότες, αρκεί να προσθέσουμε ένα μόνο στοιχείο. Την ανώτατη διοίκηση όλων των Τ.Α. (των ευζώνων συμπεριλαμβανομένων) ανέλαβαν στην αρχή ο ταξίαρχος των SS και γνωστός ως "ο δήμιος της Βαρσοβίας" Γιούργκεν Στρόοπ (Jürgen Stroop) και κατόπιν ο στρατηγός Βάλτερ Σιμάνα (Walter Schimana). Και οι δυο έφεραν τον τίτλο του "Ανωτάτου Αρχηγού των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Αστυνομίας Ελλάδος".
Για τα Τ.Α. και τα αμέτρητα εγκλήματα που διέπραξαν κατά του ελληνικού λαού θα πούμε πολύ περισσότερα κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον. Προς το παρόν, αρκούν τα παραπάνω για να κατανοήσουμε ποιοι ήσαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στις εαμικές δυνάμεις στις 13 Σεπτεμβρίου 1944 στον Μελιγαλά.
------------------------------
Σημείωση: Πηγές και βιβλιογραφία θα δημοσιευθούν στο τέλος της σειράς.
Το χειρότερο για τους κάθε λογής προδότες τής πατρίδας δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι, μαζί με τους αντάρτες τού ΕΛΑΣ, χύμηξαν κατά των ταγματασφαλιτών και των συνεργατών τους εκατοντάδες απλοί κάτοικοι της Πελοποννήσου οι οποίοι, αναθαρρώντας από την μεγάλη νίκη των ανταρτών, πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους (από τσεκούρια και κόσες μέχρι κουζινομάχαιρα και δικράνια) και ξαμολύθηκαν για να τσακίσουν όλους εκείνους που τους είχαν κάνει την ζωή μαύρη κατά την διάρκεια των ήδη κατάμαυρων χρόνων τής κατοχής. Τώρα που ήταν πια ολοφάνερο πως οι γερμανοί προστάτες τους ετοιμάζονταν να φύγουν από την χώρα, οι προδότες είχαν κάθε λόγο να ανησυχούν για την συσσωρευμένη εναντίον τους λαϊκή οργή.
 |
| Η "πατρίς, ευγνωμονούσα", ανταμείβει τους ταγματασφαλίτες για τον δωσιλογισμό τους. Από αριστερά: (1) Χρήστος Γερακίνης, υφυπουργός συγκοινωνιών, 1954, επί κυβ. Παπάγου, (2) Νικόλαος Κουρκουλάκος, διευθυντής Αγροτικής Τράπεζας, 1969, επί χούντας, (3) Γεώργιος Θεμελής, υφυπουργός εθν. αμύνης, 1958-1961, επί κυβ. Καραμανλή. |
Πριν προχωρήσουμε, ας πούμε δυο λόγια γι' αυτά τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας (Τ.Α.). Τα Τ.Α. ήσαν ένοπλα σώματα, τα οποία σχηματίστηκαν για δυο λόγους: πρώτον, να προστατεύουν τους δωσίλογους και τους προδότες από την λαϊκή αντίδραση και, δεύτερον, να αποτελέσουν το ένοπλο χέρι τής αστικής τάξης στην προσπάθειά της να διαδεχθεί στην εξουσία τής χώρας τούς κατακτητές όταν εκείνοι -αργά ή γρήγορα- θα αποχωρούσαν.
Αντίθετα με την κρατούσα άποψη, τα Τ.Α. δεν δημιουργήθηκαν από κάποιους εθνικόφρονες υπό την ανοχή των γερμανών. Δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους γερμανούς, με την πρόθυμη συμμετοχή των λογής-λογής κατακαθιών της εποχής. Όπως διευκρινίζει ο γερμανός στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος Αλεξάντερ Λερ (Alexander Löer), η δημιουργία των Τ.Α. ήταν πολιτικό μέτρο, απαραίτητο στοιχείο τής εκστρατείας "καταπολέμησης του κομμουνισμού, για την οποία η αντικομμουνιστική μερίδα τον ελληνικού πληθυσμού πρέπει να χρησιμοποιηθεί πλήρως, για να εκδηλωθεί φανερά και για να εξαναγκαστεί σε μια απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας". Σύμφωνα με τους γερμανούς, η συγκρότηση των Τ.Α. αποσκοπούσε στην διαίρεση των ελλήνων σε "καλούς" και "κακούς" (μέσω της διάκρισης κομμουνιστής-αντικομμουνιστής), ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικώτερα οι εξεγέρσεις των "πλέον ανήσυχων τμημάτων του λαού" και, παράλληλα, "να διασωθεί γερμανικό αίμα".
Τα πρώτα Τ.Α. ήσαν τα "Τάγματα Ευζώνων", τα οποία ίδρυσε τον Ιούνιο του 1943 ο δωσίλογος πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης. Σκοπός τους ήταν "να αναλάβουν την προστασίαν του κινδυνεύοντος κοινωνικού μας καθεστώτος" από "τους καταχθονίους σκοπούς του κομμουνισμού". Ο ίδιος περηφανευόταν ότι είχε βάλει στους γερμανούς ως όρο για να γίνει πρωθυπουργός την ίδρυση των ευζωνικών ταγμάτων.
Από δίπλα, ακολούθησαν διάφοροι ένοπλοι σχηματισμοί, φτιαγμένοι "εθελοντικά" από κάθε λογής "εθνικόφρονες", οι οποίοι οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν από τους γερμανούς, προκειμένου να αντιταχθούν στο ΕΑΜ. Τα πρώτα τέτοια Τ.Α. εμφανίστηκαν το φθινόπωρο του 1943 στην Λακωνία και ακολούθησαν άλλα σε Καλαμάτα, Ηλεία και Πάτρα. Σε συνεννόηση με την κατοχική κυβέρνηση, όλες αυτές οι μονάδες τής Πελοποννήσου ενοποιήθηκαν την άνοιξη του 1944 ως "Β' Αρχηγείον Χωροφυλακής Πελοπονήσου" με έδρα την Τρίπολη και διοικητή τον βασιλόφρονα συνταγματάρχη Διονύσιο Παπαδόγγονα.
Εντός του 1944, σχηματίστηκαν κατά τον ίδιο τρόπο και άλλα Τ.Α. σε όλη την Ελλάδα, τα οποία δεν ανήκαν σε κάποια κεντρική δομή (όπως εκείνα της Πελοποννήσου). Τέτοια Τ.Α. ανέπτυξαν δράση στο Παγκράτι (Αδελφοί Παπαγεωργίου), στον Ασπρόπυργο (Κώνστας), στα Ιλίσια (Μανιάτης-Νικολάου), στην Κεφαλλονιά, στην Λευκάδα, στην Εύβοια, στην Αιτωλοακαρνανία και αλλού. Στην Βόρεια Ελλάδα, οι γερμανοί δεν επέτρεψαν στον Ράλλη να φτιάξει ευζωνικά τάγματα αλλά ανέλαβαν εκείνοι απροκάλυπτα την ίδρυση, την στήριξη και τον εξοπλισμό Τ.Α. (Πούλος, ΕΑΣΑΔ, Σούμπερτ, Δάγκουλας, Βήχος, Μιχάλαγας, Κιτσά Μπατζάκ κλπ).
Κοντά σ' όλους αυτούς, αξίζει να αναφέρουμε και την δημιουργία Τ.Α. από μειονοτικούς, οι οποίοι είχαν αποσχιστικές βλέψεις (π.χ. η "Ξίλια" των τσάμηδων και η "Οχράνα" των κομιτατζήδων). Καθοδηγητής των κομιτατζήδων ήταν ο Βέρνερ Χάιντε (Werner Heyde), τα τάγματα του οποίου ο Σιμάνα προσμετρά στα Τ.Α. στον απολογισμό που υπέβαλε στον Χίτλερ.
Για να τελειώνουμε μια και καλή με το κατά πόσο τα Τ.Α. αποτελούνταν από δωσίλογους και προδότες, αρκεί να προσθέσουμε ένα μόνο στοιχείο. Την ανώτατη διοίκηση όλων των Τ.Α. (των ευζώνων συμπεριλαμβανομένων) ανέλαβαν στην αρχή ο ταξίαρχος των SS και γνωστός ως "ο δήμιος της Βαρσοβίας" Γιούργκεν Στρόοπ (Jürgen Stroop) και κατόπιν ο στρατηγός Βάλτερ Σιμάνα (Walter Schimana). Και οι δυο έφεραν τον τίτλο του "Ανωτάτου Αρχηγού των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Αστυνομίας Ελλάδος".
 |
| Αριστερά: Ν. 260/1943 Περί συγκροτήσεως τεσσάρων ευζωνικών ταγμάτων (ΦΕΚ Α' 180/18-6-1943) Δεξιά: Ν. 1236/1943 Περί ιδρύσεως Β' Αρχηγείου Χωροφυλακής Πελοποννήσου (ΦΕΚ Α' 43/1-3-1944) |
Για τα Τ.Α. και τα αμέτρητα εγκλήματα που διέπραξαν κατά του ελληνικού λαού θα πούμε πολύ περισσότερα κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον. Προς το παρόν, αρκούν τα παραπάνω για να κατανοήσουμε ποιοι ήσαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στις εαμικές δυνάμεις στις 13 Σεπτεμβρίου 1944 στον Μελιγαλά.
------------------------------
Σημείωση: Πηγές και βιβλιογραφία θα δημοσιευθούν στο τέλος της σειράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.