Στην αρχή ήταν μια ειδησούλα στα ψιλά των οικονομικών εφημερίδων που τράβηξε την προσοχή μου, κάπου στις αρχές της χρονιάς. Η ειδησούλα έλεγε ότι τα ασφάλιστρα κινδύνου (cds) της Deutsche Bank έφτασαν το 4,4%. Καθώς δεν με λες και ειδικό επί των cds, δεν κατάλαβα αμέσως τι σήμαινε αυτό το νουμεράκι. Όμως, εκείνο το "έφτασαν" με έβαλε σε σκέψη: έφτασαν... ξεκινώντας από πού; Λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο ήταν αρκετό για να αποκαλύψει ότι ενάμισυ μήνα νωρίτερα τα cds της τράπεζας κόστιζαν 1,9% του ασφαλιζόμενου κινδύνου. Δηλαδή, αύξηση στα ασφάλιστρα 2,5% σε ενάμισυ μήνα; Εντυπωσιακό!
Ο καιρός πέρασε και είχα ξεχάσει την ειδησούλα, ώσπου στα τέλη Μαΐου έσκασε μια άλλη είδηση, με πιο μεγάλα γράμματα αυτή την φορά: η Moody's υποβάθμισε (για δεύτερη φορά μέσα στο 2016) την Deutsche Bank στο επίπεδο Baa2. Μια ματιά στον παρακάτω πίνακα πιστοποιεί ότι η Moody's τοποθετεί την γερμανική τράπεζα δυο σκαλιά πάνω από εκεί όπου αρχίζουν τα σκουπίδια:
Είναι γεγονός ότι η Deutsche Bank αποτελεί ένα από τα εμβλήματα της Γερμανίας. Μόνο που αυτό το έμβλημα όσο πάει και ξεθωριάζει. Ήδη, η τράπεζα έχει μια αναμφισβήτητη παγκόσμια πρωτιά: στις πιστοποιημένες απάτες και στα βεβαιωμένα πρόστιμα! Ποιά βρομιά της να πρωτοθυμηθούμε; Το ξέπλυμα ρωσσικού μαύρου χρήματος ύψους 6 δισ. δολλαρίων, το οποίο "καθαριζόταν" με την "επένδυσή" του σε μετοχές και ακίνητα στο Λονδίνο; Την εξαπάτηση εκατομμυρίων επενδυτών μέσω χειραγώγησης επιτοκίων; Ή το παιχνίδι με τις τιμές του χρυσού, που αποκαλύφθηκε πριν δυο-τρεις μήνες στις ΗΠΑ; Μετοχές, ακίνητα, επιτόκια, χρυσός... δεν υπάρχει πεδίο όπου να μην έχει αποκαλυφθεί βρομιά τής Deutsche Bank.
Στον ισολογισμό της για το 2015, η τράπεζα παρουσιάζει ζημιές 6,8 δισ. ευρώ "μόνο", αποδίδοντάς τες στον ανταγωνισμό, ο οποίος κράτησε χαμηλά τα επιτόκια και κάθε είδους άλλες χρεώσεις. Είναι, όμως, σαφές στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι αυτή η "μικρή" ζημιά δεν έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό αλλά με το γεγονός ότι κατά την τελευταία τριετία η τράπεζα έχει πληρώσει σε πρόστιμα (για τις απάτες που λέγαμε πρωτύτερα) σχεδόν 12 δισ. ευρώ, ενώ και στον τελευταίο ισολογισμό της έχει εγγράψει πρόβλεψη για πρόστιμα παρελθουσών χρήσεων κάπου μισό δισ. ευρώ ακόμη.
Φυσικά, όλο αυτό το πατιρντί δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την τιμή τής μετοχής της. Προχτές, Παρασκευή 3 Ιουνίου, η μετοχή έκλεισε στα 17,07 δολλάρια. Πέρυσι, τέτοια εποχή, βρισκόταν στα 32,15 και πρόπερσι στα 52,27. Θα μου πείτε ότι 32% πτώση δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό αφού παρόμοια πτώση έχουν και άλλοι τραπεζικοί κολοσσοί, όπως η Credit Suisse, η Barclays, η Societe General, η Commerzbank, η BNP Paribas κλπ. Σύμφωνοι. Μόνο που η Deutsche Bank, προκειμένου να στηρίξει την μετοχή της, διέθεσε κάμποσα δισ. για να επαναγοράσει σχεδόν όλο το χρέος της, σε μια προσπάθεια που είχε την συγκατάθεση του υπουργείου οικονομικών, δηλαδή του κυρίου Σώυμπλε.
Αν τα παραπάνω στοιχεία προκαλούν πονοκέφαλο στον αναγνώστη, υπάρχουν και άλλα που μπορεί να προκαλέσουν ζαλάδες μέχρι λιποθυμίας. Σύμφωνα με την ίδια την τράπεζα, στο χαρτοφυλάκιό της υπάρχουν παράγωγα -υψηλού ή χαμηλότερου κινδύνου- ύψους... (βαθειά ανάσα)... 42 τρισ. ευρώ. Σαράντα δύο ολόκληρα τρισεκατομμύρια ευρώ, τοποθετημένα σε τοξικά προϊόντα!! Για να γίνει κατανοητό αυτό το νούμερο, ας σημειώσουμε ότι το ΑΕΠ της Γερμανίας δεν ξεπερνάει τα 4 τρισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, αν σκάσει η Deutsche Bank... συγγνώμη αλλά αδυνατώ να προβλέψω τι θα συμβεί. Κι αν σκεφτούμε ότι τα 33 από τα 42 τρισ. παραγώγων έχουν να κάνουν με την εξέλιξη των επιτοκίων (δηλαδή, είναι υψηλής τοξικότητας), τότε ο κίνδυνος του σκασίματος δεν είναι καθόλου μα καθόλου μικρός. Με άλλα λόγια, το ερώτημα δεν πρέπει να είναι αν θα σκάσει η Deutsche Bank αλλά πότε θα συμβεί αυτό.
Ας σταθούμε λίγο στο τελευταίο στοιχείο που αναφέραμε. Εμείς, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος, για να σώσουμε τις τράπεζές μας που κατέρρεαν, μπήκαμε σε μνημόνια και δανειστήκαμε ποσά ύψους 1-2 φορές το ΑΕΠ μας. Τί σχεδιάζει να κάνει η Γερμανία αν συμβεί κάτι με την Deutsche Bank, η οποία έχει μόνη της τοξικά παράγωγα υπερδεκαπλάσια του ΑΕΠ τής χώρας; Φοβάμαι ότι σ' αυτή την απορία δεν θα πάρω απάντηση.
Κι επειδή το μυαλό μου είναι διεστραμμένο, ας κλείσω με άλλη μια απορία. Με το "έμβλημα της Γερμανίας" να έχει 33 τρισ. ευρώ "κρεμασμένα" στην εξέλιξη των επιτοκίων, πόσο σίγουρο είναι ότι ο χερ Σώυμπλε και η παρέα του δεν φροντίζουν με τις εισηγήσεις, τις παρεμβάσεις και τις αποφάσεις τους να επηρεάζουν την λήψη σχετικών αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ΕΚΤ, Κομμισσιόν κλπ) προς την κατεύθυνση που εξυπηρετεί την Deutsche Bank; Ούτε σ' αυτή την απορία βλέπω να παίρνω απάντηση.
Ο καιρός πέρασε και είχα ξεχάσει την ειδησούλα, ώσπου στα τέλη Μαΐου έσκασε μια άλλη είδηση, με πιο μεγάλα γράμματα αυτή την φορά: η Moody's υποβάθμισε (για δεύτερη φορά μέσα στο 2016) την Deutsche Bank στο επίπεδο Baa2. Μια ματιά στον παρακάτω πίνακα πιστοποιεί ότι η Moody's τοποθετεί την γερμανική τράπεζα δυο σκαλιά πάνω από εκεί όπου αρχίζουν τα σκουπίδια:
 |
| Οι κλίμακες των τριών οίκων αξιολόγησης. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο Caa1, B και Β- αντίστοιχα. Η Κύπρος, λίγο πριν μπει στο μνημόνιο, βρισκόταν στο Α2, Α- και Α-. |
Είναι γεγονός ότι η Deutsche Bank αποτελεί ένα από τα εμβλήματα της Γερμανίας. Μόνο που αυτό το έμβλημα όσο πάει και ξεθωριάζει. Ήδη, η τράπεζα έχει μια αναμφισβήτητη παγκόσμια πρωτιά: στις πιστοποιημένες απάτες και στα βεβαιωμένα πρόστιμα! Ποιά βρομιά της να πρωτοθυμηθούμε; Το ξέπλυμα ρωσσικού μαύρου χρήματος ύψους 6 δισ. δολλαρίων, το οποίο "καθαριζόταν" με την "επένδυσή" του σε μετοχές και ακίνητα στο Λονδίνο; Την εξαπάτηση εκατομμυρίων επενδυτών μέσω χειραγώγησης επιτοκίων; Ή το παιχνίδι με τις τιμές του χρυσού, που αποκαλύφθηκε πριν δυο-τρεις μήνες στις ΗΠΑ; Μετοχές, ακίνητα, επιτόκια, χρυσός... δεν υπάρχει πεδίο όπου να μην έχει αποκαλυφθεί βρομιά τής Deutsche Bank.
Στον ισολογισμό της για το 2015, η τράπεζα παρουσιάζει ζημιές 6,8 δισ. ευρώ "μόνο", αποδίδοντάς τες στον ανταγωνισμό, ο οποίος κράτησε χαμηλά τα επιτόκια και κάθε είδους άλλες χρεώσεις. Είναι, όμως, σαφές στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι αυτή η "μικρή" ζημιά δεν έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό αλλά με το γεγονός ότι κατά την τελευταία τριετία η τράπεζα έχει πληρώσει σε πρόστιμα (για τις απάτες που λέγαμε πρωτύτερα) σχεδόν 12 δισ. ευρώ, ενώ και στον τελευταίο ισολογισμό της έχει εγγράψει πρόβλεψη για πρόστιμα παρελθουσών χρήσεων κάπου μισό δισ. ευρώ ακόμη.
Φυσικά, όλο αυτό το πατιρντί δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την τιμή τής μετοχής της. Προχτές, Παρασκευή 3 Ιουνίου, η μετοχή έκλεισε στα 17,07 δολλάρια. Πέρυσι, τέτοια εποχή, βρισκόταν στα 32,15 και πρόπερσι στα 52,27. Θα μου πείτε ότι 32% πτώση δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό αφού παρόμοια πτώση έχουν και άλλοι τραπεζικοί κολοσσοί, όπως η Credit Suisse, η Barclays, η Societe General, η Commerzbank, η BNP Paribas κλπ. Σύμφωνοι. Μόνο που η Deutsche Bank, προκειμένου να στηρίξει την μετοχή της, διέθεσε κάμποσα δισ. για να επαναγοράσει σχεδόν όλο το χρέος της, σε μια προσπάθεια που είχε την συγκατάθεση του υπουργείου οικονομικών, δηλαδή του κυρίου Σώυμπλε.
Αν τα παραπάνω στοιχεία προκαλούν πονοκέφαλο στον αναγνώστη, υπάρχουν και άλλα που μπορεί να προκαλέσουν ζαλάδες μέχρι λιποθυμίας. Σύμφωνα με την ίδια την τράπεζα, στο χαρτοφυλάκιό της υπάρχουν παράγωγα -υψηλού ή χαμηλότερου κινδύνου- ύψους... (βαθειά ανάσα)... 42 τρισ. ευρώ. Σαράντα δύο ολόκληρα τρισεκατομμύρια ευρώ, τοποθετημένα σε τοξικά προϊόντα!! Για να γίνει κατανοητό αυτό το νούμερο, ας σημειώσουμε ότι το ΑΕΠ της Γερμανίας δεν ξεπερνάει τα 4 τρισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, αν σκάσει η Deutsche Bank... συγγνώμη αλλά αδυνατώ να προβλέψω τι θα συμβεί. Κι αν σκεφτούμε ότι τα 33 από τα 42 τρισ. παραγώγων έχουν να κάνουν με την εξέλιξη των επιτοκίων (δηλαδή, είναι υψηλής τοξικότητας), τότε ο κίνδυνος του σκασίματος δεν είναι καθόλου μα καθόλου μικρός. Με άλλα λόγια, το ερώτημα δεν πρέπει να είναι αν θα σκάσει η Deutsche Bank αλλά πότε θα συμβεί αυτό.
 |
| Οι τελευταίοι τριάντα μήνες ζωής της Lehman Brothers. Οκτώ χρόνια αργότερα, ο τρόπος με τον οποίο βαδίζει στα χνάρια της η Deutsche Bank είναι αξιοθαύμαστος. Με πράσινη έλλειψη επισημαίνεται το χρονικό σημείο όπου η S&P υποβάθμισε για τελευταία φορά την LB και η Moody's έστειλε την DB στο Baa2. |
Ας σταθούμε λίγο στο τελευταίο στοιχείο που αναφέραμε. Εμείς, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος, για να σώσουμε τις τράπεζές μας που κατέρρεαν, μπήκαμε σε μνημόνια και δανειστήκαμε ποσά ύψους 1-2 φορές το ΑΕΠ μας. Τί σχεδιάζει να κάνει η Γερμανία αν συμβεί κάτι με την Deutsche Bank, η οποία έχει μόνη της τοξικά παράγωγα υπερδεκαπλάσια του ΑΕΠ τής χώρας; Φοβάμαι ότι σ' αυτή την απορία δεν θα πάρω απάντηση.
Κι επειδή το μυαλό μου είναι διεστραμμένο, ας κλείσω με άλλη μια απορία. Με το "έμβλημα της Γερμανίας" να έχει 33 τρισ. ευρώ "κρεμασμένα" στην εξέλιξη των επιτοκίων, πόσο σίγουρο είναι ότι ο χερ Σώυμπλε και η παρέα του δεν φροντίζουν με τις εισηγήσεις, τις παρεμβάσεις και τις αποφάσεις τους να επηρεάζουν την λήψη σχετικών αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ΕΚΤ, Κομμισσιόν κλπ) προς την κατεύθυνση που εξυπηρετεί την Deutsche Bank; Ούτε σ' αυτή την απορία βλέπω να παίρνω απάντηση.
Συγνώμη αλλά εδώ ο Χερ Σόϋπμλε και τ' αφεντικά του, εκεί κατά το '10, πείσανε κοτζάμ ΕΚΤ (λέγε με Ντράγκι) να χειραγωγήσει τα ίδια τα ομόλογα της ε/ζ (δηλ. το ίδιο το νόμισμα) για να μην μπορούν τα κράτη να καλύπτουν πλέον τα ελλείματά τους. Λέτε τώρα να κολλήσει στην σωτηρία της Deutsche Bank που, έτσι κι αλλιώς, την ραίνουν με χρήμα πριν ακόμα σκάσουν οι Lehman;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή η πολιτική χαράσει την οικονομία κα όχι η οικονομία την πολιτική, αναρωτιέμαι κατά πόσο θέλουν οι αμερικάνοι να κόψουν τον κώλο των Γερμανών.
Τί σχεδιάζει να κάνει η Γερμανία αν συμβεί κάτι με την Deutsche Bank, η οποία έχει μόνη της τοξικά παράγωγα υπερδεκαπλάσια του ΑΕΠ τής χώρας; Φοβάμαι ότι σ’ αυτή την απορία δεν θα πάρω απάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΑ που έχεις και απορίες τι θα συμβεί βρε Τέντυ ???
Τυχαία άλλαξαν νομίζεις οι κανόνες από 1/1/16, για "εσωτερική διάσωση" ????
Βig bang in every bank...
Και για να μην ανησυχείς
ΛΕΦΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ (και αυγαταίνουν με 5% πέρυσι)
h t tp://news.in.gr/economy/article/?aid=1500082701
Το 1% του πληθυσμού κατέχει το μισό πλούτο του κόσμου
Οι ΗΠΑ φιλοξενούν τους περισσότερους εκατομμυριούχους (Φωτογραφία: Reuters )
Ουάσινγκτον
Οι εκατομμυριούχοι δεν αποτελούν παρά μόνο το 1% του πληθυσμού παγκοσμίως, όμως έχουν στην κατοχή τους σχεδόν τον μισό ιδιωτικό πλούτο του κόσμου, σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβούλων Boston Consulting Group.
Συνολικά, 18,5 εκατομμύρια πλούσια νοικοκυριά μοιράζονται το 47% όλου του παγκόσμιου πλούτου σε εισοδήματα, τραπεζικές καταθέσεις ή μετοχές. Το ύψος της περιουσίας όλων μαζί ανέρχεται στα 78,8 τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ξεπερνά το παγκόσμιο ΑΕΠ.
Οι ΗΠΑ φιλοξενούν τους περισσότερους εκατομμυριούχους (8 εκατομμύρια) και ακολουθεί η Κίνα (2 εκατομμύρια). Ωστόσο το Λιχτενστάιν και η Ελβετία είναι οι δύο χώρες με τη μεγαλύτερη αναλογία εκατομμυριούχων ανά αριθμό κατοίκων. Στη Γαλλία οι εκατομμυριούχοι ανέρχονται σε 445.000.
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου πάντως παρατηρείται στη Βόρεια Αμερική: το 63% ατομικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 60,4 τρισεκ. δολαρίων ανήκουν αποκλειστικά σε εκατομμυριούχους και το ποσοστό αυτό —το υψηλότερο του πλανήτη— εκτιμάται ότι θα φτάσει το 69% μέχρι το 2020, σύμφωνα με τη BCG.
Το 2015 δεν παρατηρήθηκαν μεγάλες διαφοροποιήσεις, επισημαίνει η έκθεση. Ο ιδιωτικός πλούτος αυξήθηκε «μόνο» κατά 5,2%, από 7% το 2014, κυρίως λόγω της χρηματοοικονομικής και πολιτικής αστάθειας, καθώς και της επιβολής οικονομικών κυρώσεων. «Η αύξηση του παγκόσμιου ατομικού πλούτου μείωσε την ταχύτητά της το 2015, κυρίως στις αναπτυγμένες αγορές», συμπεραίνει η BCG.
Ο πλούτος που έχει συγκεντρωθεί σε «εξωχώρια» κέντρα, δηλαδή σε χώρες που προσφέρουν «διακριτικότητα» και χαμηλή φορολόγηση σε επενδυτές από τρίτες χώρες, αυξήθηκε κατά 3%, φτάνοντας περίπου τα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Ελβετία παραμένει ο «εξωχώριος» προορισμός που προτιμούν οι κάτοχοι μεγάλων περιουσιών, μπροστά από τη Σιγκαπούρη και τη Βρετανία.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
Εδώ να σημειώσουμε ότι οι πλούσιοι δεν γίναν πλουσιότεροι γιατί ... επένδυσαν ή αγόρασαν σώνει και καλά κάτι καινούριο. Αντίθετα, λόγω της πιστωτικής συρρίκνωσης, η αξια του χρήματος ανέβηκε, άρα αυξήθηκαν και οι αξίες των περιουσιών. Ξαναζούμε έναν έμεσο κανόνα χρυσού που στραγγαλίζει τις οικονομίες (δεν εγκαταλείφθηκε τυχαία) με χαμηλά επιτόκια, συνεχή αποπληθωρισμό για τους άτυχους (βλ. Ελλάδα) και χρόνιο στασιμοπληθωρισμό για τους λιγότερο άτυχους (λέγε με Ιαπωνία).
ΑπάντησηΔιαγραφή