"Το ΝΑΤΟ δεν παρέχει μόνο τον κύριο μηχανισμό για την άσκηση της επιρροής των ΗΠΑ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, αλλά επίσης τη βάση για την πολιτικά κρίσιμη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Δυτική Ευρώπη".
Η παραπάνω φράση ανήκει στον γνωστό μας προεδρικό σύμβουλο των ΗΠΑ επί θεμάτων εθνικής ασφαλείας Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι και την σημείωσα όταν διάβαζα το βιβλίο του Η μεγάλη σκακιέρα (εκδόσεις Λιβάνη, 1998). Το συμπέρασμα που βγαίνει απ' αυτήν (αλλά και από όλο το βιβλίο) είναι ότι πρωταρχικός στόχος τού ΝΑΤΟ είναι να κρατήσει τις ΗΠΑ μέσα στην Ευρώπη, να τις βοηθά να παραμένουν σε επίπεδα ισχύος ανώτερα της Γερμανίας και, παράλληλα, να εμποδίζει την οποιαδήποτε παρέμβαση της Ρωσσίας στα ευρωπαϊκά πράγματα.
Εκείνο που αποφεύγει να πει ο Μπρζεζίνσκι είναι ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί πηγή εσόδων η οποία τροφοδοτεί την πολιτειακή ισχύ. Είναι απολύτως δικαιολογημένη η σύμφυση των όρων "ΗΠΑ" και "ΝΑΤΟ" που γίνεται στον καθημερινό λόγο, εφ' όσον είναι κοινό μυστικό ότι τα πλάνα και τα έργα τής συμμαχίας ταυτίζονται απολύτως με εκείνα της -μόνης πλέον- υπερδύναμης. Θα μπορούσαμε να πούμε σχηματικά ότι το ΝΑΤΟ είναι ο νταβατζής τής Ουάσιγκτον, ο οποίος πουλάει προστασία στους συμμάχους των ΗΠΑ έναντι μιας συνδρομής, κάθε άλλο παρά ευτελούς. Κι αν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα από την Ιστορία για να αντιληφθούμε πώς δουλεύει όλο αυτό το κόλπο με το ΝΑΤΟ, θα μπορούσαμε άνετα να χρησιμοποιήσουμε την Αθηναϊκή Συμμαχία τού 5ου πΧ αιώνα, η οποία εξελίχθηκε σε αθηναϊκή ηγεμονία.
Ας ανοίξουμε εδώ μια παρένθεση για να θυμηθούμε ότι το 454 πΧ οι αθηναίοι (οι οποίοι επεσκίαζαν τους άλλους συμμάχους με την ισχύ τους) αποφάσισαν να μεταφέρουν το "κοινό ταμείο" από την Δήλο στην Αθήνα και να το διαχειρίζονται όπως ήθελαν εκείνοι, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις εισφορές των συμμάχων. Εννοείται ότι η Συμμαχία εμπλεκόταν σε εκστρατείες και πολέμους που σχεδίαζαν και επέβαλαν οι αθηναίοι, με τρόπο που χρόνο με τον χρόνο οι σύμμαχοι μεταλλάσσονταν σε υπηκόους τής Αθήνας. Η δε τύχη που περίμενε όσους αγαναχτούσαν μ' αυτή την εξέλιξη και ζητούσαν να αποδεσμευτούν από την Συμμαχία, είναι γνωστή από το παράδειγμα της Μήλου, το οποίο δίδαξε την ανθρωπότητα πως όταν ο προστατευόμενος αρνείται να πληρώσει τον νταβατζή, ο προστάτης επεμβαίνει με δραστικώτατο τρόπο. Κλείνουμε την παρένθεση και προχωρούμε.
Ακριβώς τα ίδια (τηρουμένων, βεβαίως, των ιστορικών αναλογιών) συμβαίνουν και με το ΝΑΤΟ: τα μέλη πληρώνουν τις εισφορές τους, τις οποίες διαχειρίζονται οι ΗΠΑ προς το... κοινό συμφέρον τους. Όταν κατά την σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2010 οι ευρωπαϊκές χώρες σκέφτηκαν να μειώσουν τις εξοπλιστικές τους δαπάνες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την καπιταλιστική κρίση, η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλλαρυ Κλίντον έσπευσε να διαμαρτυρηθεί, παρατηρώντας ότι τα μέλη της συμμαχίας πρέπει να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο (*) ώστε να μη μπει σε κίνδυνο η παγκόσμια ειρήνη. Δεν παρέλειψε δε να σημειώσει ότι την προηγούμενη χρονιά η χώρα της πλήρωσε για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και γενικά για την άμυνά της το 4,68% του ΑΕΠ της.
Επειδή είναι γνωστό ότι η πτωχή πλην τιμία Ελλάς φροντίζει πάνω απ' όλα για την παγκόσμια ειρήνη, βρέθηκε το 2009 στην δεύτερη θέση τής παγκόσμιας λίστας οπλικών δαπανών, παραθέτοντας στο 4,68% των ΗΠΑ ένα γενναίο 3,98%! Αυτό το ποσοστό αντιστοιχεί σε περίπου 10 δισ. ευρώ, τα οποία πληρώσαμε λίγο πριν βρεθούμε με την θηλειά στον λαιμό και ζητήσουμε την συνδρομή του ΔΝΤ. Για να μαζέψουμε αυτα λεφτά χρειάστηκε λίγο αργότερα να τσακίσουμε τους μισθούς και να αυξήσουμε την φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων αλλά ο στόχος μας επετεύχθη: σώσαμε την παγκόσμια ειρήνη.
Όμως, την μεγαλύτερη μπίζνα του το ΝΑΤΟ στοιχηματίζω ότι την έκανε όταν έσπευσε να εντάξει στην αγκάλη του τις χώρες πρώην μέλη τού Συμφώνου της Βαρσοβίας. Δεν κατάφερα να μαζέψω συγκεκριμένα στοιχεία αλλά με πιάνει ίλιγγος καθώς αναλογίζομαι πόσα αναγκάστηκαν να πληρώσουν ολόκληρες χώρες για να εκσυγχρονίσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους και τα οπλικά συστήματά τους ώστε να τα κάνουν συμβατά με τις υψηλών προδιαγραφών νατοϊκές απαιτήσεις. Κι όταν μιλάμε για εκσυγχρονισμό, δεν εννοούμε μόνο πυραύλους και αεροπλάνα αλλά και υλικό τηλεπικοινωνιών και στολές και αρβύλες και... και... Μόνο το 2001 οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες πήραν δάνεια 112,9 εκατ. δολλαρίων με σκοπό να αποκτήσουν εκπαίδευση και εξοπλισμό για να συμμετάσχουν στο νατοϊκό πρόγραμμα "Συνεταιρισμός για την Ειρήνη".
Ως προς αυτό το τελευταίο, η πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλήν Ωλμπράιτ είναι σαφής. Καταθέτοντας στην επιτροπή διεθνών υποθέσεων του κονγκρέσσου στις 16/2/2000, σημείωσε ότι τα διάφορα προγράμματα βοήθειας και ασφάλειας "συνεισφέρουν στην υγεία της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων, εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες για να προωθήσουν τις πρακτικές της δημοκρατίας και βοηθούν φίλους και συμμάχους να αναπτύξουν ένοπλες δυνάμεις ικανότερες να συνεργαστούν με τις δικές μας" (**). Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο η κ. Ωλμπράιτ συνταιριάζει την "υγεία της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων" με τις "πρακτικές της δημοκρατίας". Εξαιρετικά ενδιαφέρων και συνάμα εξαιρετικά σαφής.
Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την προώθηση των κατά Ωλμπράιτ "πρακτικών της δημοκρατίας" είναι ένα ειδικό ταμείο τού πολιτειακού υπουργείου άμυνας με τίτλο "Χρηματοδότηση Ξένων Στρατών" (Foreign Military Financing - FMF), το οποίο "βοηθάει" και την χώρα μας από την δεκαετία του '50. Επειδή, όμως, αυτή η "βοήθεια" παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, θα δούμε τις λεπτομέρειές της στο επόμενο σημείωμα, μαζί με μερικά ακόμη στοιχεία για το κόστος προστασίας που επωμιζόμαστε ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ.
-------------------------------------------------
(*) Στο ιστολόγιό της, η Χίλλαρυ σημείωνε σε τρίτο πρόσωπο: "Η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλλαρυ Ρόνταμ Κλίντον υπερασπίστηκε το υψηλό κόστος που τα ευρωπαϊκά έθνη πληρώνουν για την συμμετοχή τους στον πόλεμο του Αφγανιστάν και τα παρότρυνε να συνεχίσουν την ίδια πορεία παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που σε πολλές χώρες έχουν επιφέρει περικοπές μισθών, απώλειες θέσεων εργασίας και μαζικές μειώσεις κρατικών προϋπολογισμών".
(**) Madeleine Albright, "America and the World in the twenty-first, century" (International Affairs Budget Request Hearing, February 16, 2000)
Η παραπάνω φράση ανήκει στον γνωστό μας προεδρικό σύμβουλο των ΗΠΑ επί θεμάτων εθνικής ασφαλείας Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι και την σημείωσα όταν διάβαζα το βιβλίο του Η μεγάλη σκακιέρα (εκδόσεις Λιβάνη, 1998). Το συμπέρασμα που βγαίνει απ' αυτήν (αλλά και από όλο το βιβλίο) είναι ότι πρωταρχικός στόχος τού ΝΑΤΟ είναι να κρατήσει τις ΗΠΑ μέσα στην Ευρώπη, να τις βοηθά να παραμένουν σε επίπεδα ισχύος ανώτερα της Γερμανίας και, παράλληλα, να εμποδίζει την οποιαδήποτε παρέμβαση της Ρωσσίας στα ευρωπαϊκά πράγματα.
 |
| Αφγανιστάν, 1980: Ο Οσάμα Μπιν-Λάντεν κάτι λέει στον Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, ο οποίος τον ακούει με προσοχή. |
Εκείνο που αποφεύγει να πει ο Μπρζεζίνσκι είναι ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί πηγή εσόδων η οποία τροφοδοτεί την πολιτειακή ισχύ. Είναι απολύτως δικαιολογημένη η σύμφυση των όρων "ΗΠΑ" και "ΝΑΤΟ" που γίνεται στον καθημερινό λόγο, εφ' όσον είναι κοινό μυστικό ότι τα πλάνα και τα έργα τής συμμαχίας ταυτίζονται απολύτως με εκείνα της -μόνης πλέον- υπερδύναμης. Θα μπορούσαμε να πούμε σχηματικά ότι το ΝΑΤΟ είναι ο νταβατζής τής Ουάσιγκτον, ο οποίος πουλάει προστασία στους συμμάχους των ΗΠΑ έναντι μιας συνδρομής, κάθε άλλο παρά ευτελούς. Κι αν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα από την Ιστορία για να αντιληφθούμε πώς δουλεύει όλο αυτό το κόλπο με το ΝΑΤΟ, θα μπορούσαμε άνετα να χρησιμοποιήσουμε την Αθηναϊκή Συμμαχία τού 5ου πΧ αιώνα, η οποία εξελίχθηκε σε αθηναϊκή ηγεμονία.
Ας ανοίξουμε εδώ μια παρένθεση για να θυμηθούμε ότι το 454 πΧ οι αθηναίοι (οι οποίοι επεσκίαζαν τους άλλους συμμάχους με την ισχύ τους) αποφάσισαν να μεταφέρουν το "κοινό ταμείο" από την Δήλο στην Αθήνα και να το διαχειρίζονται όπως ήθελαν εκείνοι, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις εισφορές των συμμάχων. Εννοείται ότι η Συμμαχία εμπλεκόταν σε εκστρατείες και πολέμους που σχεδίαζαν και επέβαλαν οι αθηναίοι, με τρόπο που χρόνο με τον χρόνο οι σύμμαχοι μεταλλάσσονταν σε υπηκόους τής Αθήνας. Η δε τύχη που περίμενε όσους αγαναχτούσαν μ' αυτή την εξέλιξη και ζητούσαν να αποδεσμευτούν από την Συμμαχία, είναι γνωστή από το παράδειγμα της Μήλου, το οποίο δίδαξε την ανθρωπότητα πως όταν ο προστατευόμενος αρνείται να πληρώσει τον νταβατζή, ο προστάτης επεμβαίνει με δραστικώτατο τρόπο. Κλείνουμε την παρένθεση και προχωρούμε.
Ακριβώς τα ίδια (τηρουμένων, βεβαίως, των ιστορικών αναλογιών) συμβαίνουν και με το ΝΑΤΟ: τα μέλη πληρώνουν τις εισφορές τους, τις οποίες διαχειρίζονται οι ΗΠΑ προς το... κοινό συμφέρον τους. Όταν κατά την σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2010 οι ευρωπαϊκές χώρες σκέφτηκαν να μειώσουν τις εξοπλιστικές τους δαπάνες προκειμένου να αντιμετωπίσουν την καπιταλιστική κρίση, η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλλαρυ Κλίντον έσπευσε να διαμαρτυρηθεί, παρατηρώντας ότι τα μέλη της συμμαχίας πρέπει να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο (*) ώστε να μη μπει σε κίνδυνο η παγκόσμια ειρήνη. Δεν παρέλειψε δε να σημειώσει ότι την προηγούμενη χρονιά η χώρα της πλήρωσε για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και γενικά για την άμυνά της το 4,68% του ΑΕΠ της.
Επειδή είναι γνωστό ότι η πτωχή πλην τιμία Ελλάς φροντίζει πάνω απ' όλα για την παγκόσμια ειρήνη, βρέθηκε το 2009 στην δεύτερη θέση τής παγκόσμιας λίστας οπλικών δαπανών, παραθέτοντας στο 4,68% των ΗΠΑ ένα γενναίο 3,98%! Αυτό το ποσοστό αντιστοιχεί σε περίπου 10 δισ. ευρώ, τα οποία πληρώσαμε λίγο πριν βρεθούμε με την θηλειά στον λαιμό και ζητήσουμε την συνδρομή του ΔΝΤ. Για να μαζέψουμε αυτα λεφτά χρειάστηκε λίγο αργότερα να τσακίσουμε τους μισθούς και να αυξήσουμε την φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων αλλά ο στόχος μας επετεύχθη: σώσαμε την παγκόσμια ειρήνη.
Όμως, την μεγαλύτερη μπίζνα του το ΝΑΤΟ στοιχηματίζω ότι την έκανε όταν έσπευσε να εντάξει στην αγκάλη του τις χώρες πρώην μέλη τού Συμφώνου της Βαρσοβίας. Δεν κατάφερα να μαζέψω συγκεκριμένα στοιχεία αλλά με πιάνει ίλιγγος καθώς αναλογίζομαι πόσα αναγκάστηκαν να πληρώσουν ολόκληρες χώρες για να εκσυγχρονίσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους και τα οπλικά συστήματά τους ώστε να τα κάνουν συμβατά με τις υψηλών προδιαγραφών νατοϊκές απαιτήσεις. Κι όταν μιλάμε για εκσυγχρονισμό, δεν εννοούμε μόνο πυραύλους και αεροπλάνα αλλά και υλικό τηλεπικοινωνιών και στολές και αρβύλες και... και... Μόνο το 2001 οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες πήραν δάνεια 112,9 εκατ. δολλαρίων με σκοπό να αποκτήσουν εκπαίδευση και εξοπλισμό για να συμμετάσχουν στο νατοϊκό πρόγραμμα "Συνεταιρισμός για την Ειρήνη".
Ως προς αυτό το τελευταίο, η πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλήν Ωλμπράιτ είναι σαφής. Καταθέτοντας στην επιτροπή διεθνών υποθέσεων του κονγκρέσσου στις 16/2/2000, σημείωσε ότι τα διάφορα προγράμματα βοήθειας και ασφάλειας "συνεισφέρουν στην υγεία της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων, εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες για να προωθήσουν τις πρακτικές της δημοκρατίας και βοηθούν φίλους και συμμάχους να αναπτύξουν ένοπλες δυνάμεις ικανότερες να συνεργαστούν με τις δικές μας" (**). Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο η κ. Ωλμπράιτ συνταιριάζει την "υγεία της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων" με τις "πρακτικές της δημοκρατίας". Εξαιρετικά ενδιαφέρων και συνάμα εξαιρετικά σαφής.
 |
| Κολονία, 8/10/1998: Η Μαντλήν Ωλμπράιτ με τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ "σοσιαλιστή" Χαβιέ Σολάνα. |
-------------------------------------------------
(*) Στο ιστολόγιό της, η Χίλλαρυ σημείωνε σε τρίτο πρόσωπο: "Η υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλλαρυ Ρόνταμ Κλίντον υπερασπίστηκε το υψηλό κόστος που τα ευρωπαϊκά έθνη πληρώνουν για την συμμετοχή τους στον πόλεμο του Αφγανιστάν και τα παρότρυνε να συνεχίσουν την ίδια πορεία παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που σε πολλές χώρες έχουν επιφέρει περικοπές μισθών, απώλειες θέσεων εργασίας και μαζικές μειώσεις κρατικών προϋπολογισμών".
(**) Madeleine Albright, "America and the World in the twenty-first, century" (International Affairs Budget Request Hearing, February 16, 2000)
Η Γερμανία ηταν υπο Νατοϊκη στρατιωτική κατοχή επι 45 χρόνια. Και η Γερμανία ηταν το πεδίο θερμού πυρηνικού πολέμου, καθ ολη την περίοδο του διαβοητου ψυχρού πολεμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, απορίας αξιο είναι γιατί τόσο πρόθυμα εισέρχονται τα "θύματα" στη συμμαχία.
"Επίσης, απορίας αξιο είναι γιατί τόσο πρόθυμα εισέρχονται τα "θύματα" στη συμμαχία"
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι το επιβαλλουν οι αστικες τους ταξεις .Συμμετεχοντας στον Ιμπεριαλιστικο σχεδιασμο εχουν πολλαπλα ανταλλαγματα (για τις ιδιες ) καθως και "ευκαιριες"