Ο θλιβερός κύριος Καζάκης

Παιδιά, κοιτάξτε, δεν μπορώ να απαντάω στον κάθε γελοίο που βγαίνει και να μου κάνει... Όπως, για παράδειγμα... όπως λέει, τα υποτιθέμενα λάθη... κάποιος... βγήκε τώρα ένας γελοίος τύπος, μπλογκ, στο Cogito ergo sum (τρία πουλάκια κάθονται, πέτα μου ένα μπιφτέκι)... λοιπόν... και να απαντάω στον κάθε γελοίο... δεν θα έκανα τίποτε άλλο.

Με συγχωρείτε. Αν μετά τον πόλεμο ήταν ο Ζολώτας ή όχι, μπορεί εύκολα να το ψάξει κανείς, να το δει ότι ο πρώτος διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ήταν ο Ζολώτας. Τον παύσανε το '45 και βάλανε τον Βαρβαρέσο στην θέση του. Γιατί δεν τον γούσταραν τον Ζολώτα οι εγγλέζοι. 

Το δεύτερο. Λέει για 600 χιλιάδες ουγγιές, 14,4 τόννους. Θα σας το πω εγώ. Αυτό γράφει η επίσημη ιστορία της Τραπέζης της Ελλάδος. Πέστε μου, όμως, το '45, όταν η Ελλάδα μπήκε στο σύστημα Μπρέττον Γουντς και κατέθεσε στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα 25 εκατ. δολλάρια σε χρυσό στους δυο οργανισμούς, που ήταν η συμβολή της, αυτό πόσα κιλά ήτανε; Κάντε έναν υπολογισμό με την τιμή δολλαρίου της εποχής και πόσο σε χρυσό ήτανε και θα δείτε ότι ήτανε περίπου 70 με 80 τόννους. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πού τους βρήκε; Ή γεννήθηκαν από τους 17,4; 

Καταλαβαίνετε; Εμείς δεν είμαστε διαβάζουμε μια βλακεία στο Κοσμοπόλιταν σελίδα 25 και το υιοθετούμε. Μη τρελλαθούμε. Δεν μπορούμε να ασχολιόμαστε με τον κάθε γελοίο, ο οποίος βρήκε να μας διορθώσει. Ότι είναι συνωμοσιολογία. Οπουδήποτε ψάξτε να δείτε, στην αγορά να βρεθείτε... κι εγώ είμαι γέννημα-θρέμμα της αγοράς, δεν είμαι ακαδημαϊκός και του πληκτρολογίου... ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι ένα άρθρο... αυτό που λέει η επίσημη ιστορία της Τραπέζης της Ελλάδος δεν κολλάει με τα δεδομένα. Γιατί αν ήταν 17,5, τότε τι επέστρεψε πίσω; Πώς γίνεται να έχουμε περίπου 80 μετρικούς τόννους στην Τράπεζα της Αγγλίας για ιστορικούς λόγους και άλλους 90 τόννους στην... αυτά δεν τα λέω εγώ, ο Προβόπουλος τα λέει στην επιτροπή τής βουλής το 2012 ή '13 αν θυμάμαι καλά. Πού τα βρήκαμε αυτά; Ή τα δώσαμε μετά, κατόπιν εορτής; Και σας λέω, το '45, όταν καταθέσαμε τα 25 εκατ., πού τα βρήκαμε ρε παιδιά; Ή μας δάνεισαν οι αμερικάνοι για να τα βάλουμε, σε χρυσό;

Καταλαβαίνουμε τι γίνεται; Το χρυσάφι που είχε οικειοποιηθεί η Τράπεζα της Αγγλίας από τον βασιλιά, τότε αυτό το πράγμα, ένα μέρος, ένα μεγάλο μέρος το φάγανε οι εφοπλιστές, γιατί μ' αυτό πληρωνόντουσαν για να κάνουνε τα μπάρκο ανάμεσα στις εμπόλεμες χώρες, γιατί είναι οι μόνοι που δεν συμμετείχαν στον πόλεμο (με εξαίρεση κάποιους βέβαια, έτσι; μιλάμε για τους μεγάλους κτλ), οι οποίοι κάνανε την δουλειά τους δουλεύοντας για όλους. 

Λοιπόν. Θέλω να πω, δηλαδή... έλεος παιδιά! Να λειτουργούμε λιγάκι σοβαρά. Από κει και πέρα, δεν μπορούμε τώρα να καθόμαστε σε κάθε γελοίο ... Και συνωμοσιολογία! Ο άνθρωπος δεν ξέρει και... Συνωμοσιολογία λέγεται εκείνη η κατάσταση όπου τα πάντα κινούνται με βάση συνωμοσίες. Όχι, δεν πιστεύω τέτοιο πράγμα. Αλλά από την άλλη μεριά, να μη πιστεύεις κι εσύ ότι σε τέτοιες καταστάσεις συγκέντρωσης δύναμης πολιτικής και οικονομικής δεν υπάρχουν συνωμοσίες, τότε είσαι βλάκας. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, έτσι; Το λένε οι ψυχίατροι. Κι ένας από τους μεγαλύτερους εισηγητές της ψυχαναλυτικής, ο Φρόυντ. Διαβάστε να δείτε, στα "Τοτέμ και Ταμπού", να δείτε πώς ορίζει την συνωμοσιολογία ή αυτούς που πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες. Λοιπόν, είναι ψυχιατρική ασθένεια. Λοιπόν, άλλο συνωμοσιολογία άλλο συνωμοσία. Φυσικά έπεσε συνωμοσία με τον χρυσό. 

Και φανταστείτε, ε: πήρανε χρυσό ΚΑΙ οι γερμανοί πού ήρθανε κάτω, γιατί κομμάτι χρυσού πήρανε... εννοώ, κυρίως χρυσές λίρες από τα κατοχικά δάνεια. Έλεος, παιδιά! Πόσο ήτανε αυτό; Η αγορά λέει 600 τόννους. Το ξέρω, το αναφέρω σαν πληροφορία που κινείται στην αγορά από τότε. Μη τρελλαθούμε λοιπόν.


Τα παραπάνω είπε ο Δημήτρης Καζάκης στην ραδιοφωνική του εκπομπή "Στο μικρόφωνο" (από 1:00:25 μέχρι 1:04:41), από τον διαδικτυακό σταθμό e-roi, στις 17/2/2016, επιχειρώντας να ανασκευάσει όσα έγραψα στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο της σειράς για την Τράπεζα της Ελλάδος (13. Τι απέγινε ο χρυσός;), όπου επεσήμανα κάποιες ανακρίβειες που είχε διατυπώσει. Αν αναφέρομαι με τόση καθυστέρηση σ' αυτό το θέμα, είναι γιατί μόλις χτες έπεσε στην αντίληψή μου η εν λόγω εκπομπή, χάρη σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που μου έστειλε κάποιος καλός φίλος. Κι επειδή στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο κύριος Καζάκης ακούγεται εμφανώς εκνευρισμένος (δεν είναι τυχαίο το ότι πεντάκις με αποκαλεί γελοίο), ας του ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη επειδή προτίθεμαι να τον εκνευρίσω ακόμη περισσότερο. Όχι για να παραστήσω τον ξύπνιο αλλά επειδή δεν μπορώ να τον αφήσω να περιφέρει την ασυναρτησία του δίχως αντίλογο.

Το να κάνουμε κάπου λάθος ή το να ξεστομίσουμε κάπου μια ανακρίβεια είναι δικαίωμα όλων μας και ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Το κακό είναι να προσπαθούμε να κουκουλώσουμε το λάθος μας με ένα νέο λάθος ή να ξεστομίζουμε μια καινούργια ανακρίβεια για να καλύψουμε μια προηγούμενη, πολύ δε περισσότερο να βρίζουμε εκείνον που επεσήμανε το λάθος μας. Πάμε, λοιπόν, να ανατάμουμε με ψυχραιμία τα όσα είπε ο κύριος Καζάκης, ο οποίος ειρωνεύτηκε ως και το όνομα του ιστολογίου, ίσως επειδή, ως μη ακαδημαϊκός, δεν γνωρίζει ότι προέρχεται από την φράση του Καρτέσιου "dubito ergo cogito, cogito ergo sum", δηλαδή "αμφισβητώ άρα σκέφτομαι, σκέφτομαι άρα υπάρχω").

Κατ' αρχήν, ας ακολουθήσουμε την συμβουλή του κυρίου Καζάκη κι ας ψάξουμε να βρούμε ποιος ήταν ο πρώτος μεταπολεμικός διοικητής τής Τράπεζας της Ελλάδος. Δεν θα πάμε μακρυά. Μέχρι τον επίσημο ιστότοπο της ΤτΕ θα πάμε, να ρωτήσουμε την ίδια την τράπεζα:

Ωπ! Ρε, για κοίτα κάτι πράγματα! Ο Βαρβαρέσος, λέει, ήταν διοικητής σερί από τις 4/8/1939 ίσαμε τις 11/2/1946 και απλώς του βάλανε για 88 μέρες συνδιοικητή τον Ζολώτα. Δηλαδή, ο Ζολώτας μπήκε και βγήκε στην διοίκηση της ΤτΕ, περίπου δίχως να πάρει χαμπάρι ο Βαρβαρέσος. Μα αυτό έγραφα κι εγώ στο προηγούμενο κεφάλαιο (12. Η περίοδος Βαρβαρέσου). Πώς επανήλθε στην θέση του κάποιος που δεν είχε φύγει ποτέ απ' αυτήν, ένας θεός κι ένας Καζάκης το ξέρουν. Γκολ από τα αποδυτήρια. Ένα-μηδέν.

Πάμε παρακάτω. Κατά τον κύριο Καζάκη, οι εγγλέζοι δεν ήθελαν τον Ζολώτα. Δηλαδή, για να το πάμε ανάποδα, κάποιοι έβαλαν τον Ζολώτα συνδιοικητή κόντρα στην θέληση των εγγλέζων. Και αργότερα, ο Ζολώτας διοίκησε 19,5 χρόνια την Τράπεζα της Ελλάδος χωρίς να τον θέλουν οι εγγλέζοι. Προφανώς και ο Καραμανλής διοίκησε τόσα χρόνια την Ελλάδα χωρίς να τον θέλουν οι ΗΠΑ. Λυπάμαι που το λέω αλλά ο αφορισμός τού κυρίου Καζάκη δεν είναι καθόλου πειστικός, εφ' όσον μάλιστα δεν συνοδεύεται από το παραμικρό στοιχείο. Η ιστορία καταγράφει ότι ο Ζολώτας απομακρύνθηκε επειδή τα στήλωσε ο Βαρβαρέσος. Καραμπινάτο λάθος, λοιπόν. Δύο-μηδέν.

Συνεχίζουμε. Να ενημερώσω τον κύριο Καζάκη ότι για να στηθεί η Παγκόσμια Τράπεζα δεν έβαλε λεφτά καμμιά χώρα, επειδή τα κεφάλαια της προέρχονται από πέντε μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς (IBRD, IDA, IFC, MIGA, ICSID) (*). Φυσικά, δεν βάλαμε ούτε εμείς. Βάλαμε, όμως, για να στηθεί το ΔΝΤ. Και βάλαμε όχι 25 εκατ. δολλάρια (όπως λέει ο κύριος Καζάκης) αλλά 40! Τουλάχιστον, αυτό ισχυρίζεται ο μέγας Ευάγγελος Πάσχος στο τρίτο τεύχος του περιοδικού Ανταίος (24/6/1945), το οποίο εξέδιδε ο αλησμόνητος Δημήτρης Μπάτσης. Ελπίζω ότι ο κύριος Καζάκης, αν και δεν είναι ακαδημαϊκός, δεν αμφισβητεί το κύρος του Ευαγγέλου Πάσχου, ο οποίος μας προσφέρει το παρακάτω πινακάκι:

Το κακό είναι ότι ούτε ο Πάσχος ούτε ο Ρίτσαρντ Πητ ("Ανόσια τριάδα - Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΠΟΕ") ούτε άλλος κανείς κάνουν λόγο για εισφορά σε χρυσό. Όπου κι αν κοίταξα, όλοι μιλάνε για σκέτα δολλάρια. Τα οποία βεβαίως και πήραμε δανεικά (δολλάρια κανονικά, όχι χρυσό), αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχε δεκάρα στα δημόσια ταμεία. Παρεμπιπτόντως, να θυμίσω στον κύριο Καζάκη ότι άλλο πράγμα είναι να πληρώνεις με χρυσό και άλλο να πληρώνεις με ρήτρα χρυσού. Κι επειδή είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνει την διαφορά... τρία-μηδέν.

Συνεχίζουμε. Ο κύριος Καζάκης ξέρει ότι την ώρα που κάποιος ακούει ραδιόφωνο, δεν μπορεί να κάνει πράξεις με δολλάρια και ουγγιές, οπότε αμολάει ένα "70 με 80 τόννους" κι όποιον πάρει ο χάρος. Έλα, όμως, που με το απομαγνητοφωνημένο κείμενο μπροστά σου μπορείς να κάνεις όσες πράξεις θες! Πάμε λοιπόν:

Σύμφωνα με τον κανόνα του Μπρέττον Γουντς, το δολλάριο ΗΠΑ συνδέθηκε με τον χρυσό σε σταθερή αναλογία 35$ ανά ουγκιά. Άρα, τα 40 εκατ. που δώσαμε στο ΔΝΤ (κι όχι τα 25 που λέει ο κύριος Καζάκης) αντιστοιχούν σε 1.142.857,14 ουγκιές. Κι επειδή κάθε ουγκιά ζυγίζει 31,1 γραμμάρια, τα 40 εκατ. δολλάρια αντιστοιχούν σε αξία 35,54 τόννων χρυσού (τα 25 εκατ. του κυρίου Καζάκη "ζυγίζουν" σε χρυσό μόλις 22,21 τόννους). Αν πάρει κομπιουτεράκι ο κύριος Καζάκης, όσο κι αν δεν είναι ακαδημαϊκός, θα διαπιστώσει εύκολα ότι "70 με 80" τόννοι δεν βγαίνουν με τίποτε. Συνεπώς... τέσσερα-μηδέν. Και κίτρινη κάρτα για την απατεωνιά.

Ας προσθέσω μια λεπτομέρεια εδώ, η οποία μάλλον θα εκνευρίσει περισσότερο τον κύριο Καζάκη.  Στο άρθρο του, το οποίο ανέφερα πιο πάνω, ο Πάσχος διευκρινίζει ότι "κάθε χώρα θα καταβάλει το 25% της εισφοράς της εις χρυσόν ή δολλάρια (...) Το υπόλοιπο (75% της εισφοράς) θα πληρωθεί στο νόμισμα κάθε χώρας". Άρα, για να μπούμε στο ΔΝΤ πληρώσαμε 10 εκατ. δολλάρια και το ισότιμο άλλων 30 εκατ. δολλαρίων σε δραχμούλες. Και για να μη κινδυνεύσει και ο μακαρίτης ο Πάσχος να χαρακτηρισθεί κι αυτός ως γελοίος, ας σημειώσω ότι το κείμενό του βασίζεται στον Α.Ν. 766/1945 (ΦΕΚ Α' 315/27-12-1945), με τον οποίο η Ελλάδα κύρωσε την τελική πράξη τού Μπρέττον Γουντς. [Λεπτομέρεια της λεπτομέρειας: ακόμη κι αν θέλαμε να δώσουμε τα 10 εκατ. δολλάρια σε χρυσό, θα μας έφταναν 8,85 τόννοι.]

Στην συνέχεια, ο κύριος Καζάκης προσπαθεί να κερδίσει τον ακροατή με φτηνά κόλπα, κάνοντας λόγο για το χρυσάφι κάποιου βασιλιά που τάχα οικειοποιήθηκε η Τράπεζα της Αγγλίας (δεν μπορεί να αναφέρεται στον δικό μας βασιλιά, διότι το ελληνικό χρυσάφι δεν το άφησε από τα μάτια του ο Μαντζαβίνος, ο δε Βαρβαρέσος δεν επέτρεπε ούτε στην παναγία να το ακουμπήσει) και για κάποιους εφοπλιστές που φάγανε ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρυσαφιού (αποκλείεται να εννοεί τους έλληνες εφοπλιστές διότι, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο Βαρβαρέσος όχι μόνο δεν τους έδωσε δεκαράκι τσακιστό αλλά τους φορολόγησε κιόλας (!), κάτι που δεν έχει ούτε προηγούμενο ούτε επόμενο στην ελληνική ιστορία). Παρ' ότι πρόκειται για διπλό ατόπημα, το εκλαμβάνω ως ένα: πέντε-μηδέν. Και δεν βγάζω δεύτερη κίτρινη κάρτα, αν και θα έπρεπε, για να μη χαλάσω το παιχνίδι.

Προχωρούμε. Ομολογώ ότι ανησύχησα ακούγοντας τον κύριο Καζάκη να με διαβεβαιώνει ότι ο Σίγκμουντ Φρόυντ με έχει χαρακτηρίσει βλάκα και ψυχασθενή. Κι όχι τίποτ' άλλο αλλά δεν είχα διαπιστώσει τίποτε τέτοιο όταν διάβασα πριν πολλά-πολλά χρόνια το "Τοτέμ και Ταμπού". Έτσι, σκέφτηκα να το ξανακατεβάσω από την βιβλιοθήκη μου και να το ξανακοιτάξω. Διάολε, πόση ώρα θα μου έπαιρνε να ξεφυλλίσω ένα βιβλιαράκι 122 σελίδων;

Έτσι, λοιπόν, άρχισα ένα αργό ξεφύλλισμα αναζητώντας κάπου την λέξη "συνωμοσιολογία" ή, έστω, "συνωμοσία", αν και μου φαινόταν περίεργο να υπάρχει κάτι τέτοιο σε ένα σπονδυλωτό σύγγραμμα που ασχολείται με θρησκειολογία και κοινωνική ανθρωπολογία. Δεν βρήκα τίποτε. Επειδή, όμως, ο κύριος Καζάκης δεν είναι ακαδημαϊκός, θεωρώ πολύ φυσικό εν τη ρύμη του λόγου να μπέρδεψε ή τα βιβλία ή τους επιστήμονες. Κι έτσι θα μείνω με την απορία: ποιός επιστήμονας και σε ποιο βιβλίο του μου προσδίδει χαρακτηριστικά ψυχοπαθούς και βλακός; Ελπίζω μόνο να μην είναι άλλο ένα φραστικό πυροτέχνημα του κυρίου Καζάκη, υπό την ψευδή βεβαιότητα "έλα ρε, ποιός θα ψάξει τώρα το Τοτέμ και Ταμπού για να με τσεκάρει", όπως έκανε λίγο νωρίτερα με τους "70 με 80 τόννους".

Παρεμπιπτόντως, ας εξηγήσω στον κύριο Καζάκη ότι άλλο πράγμα οι συνωμοσίες (οι οποίες όντως υπάρχουν από καταβολής της ανθρωπότητος) και άλλο η συνωμοσιολογία, δηλαδή "η πεποίθηση ότι τα μεγάλα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα προήλθαν ως αποτέλεσμα συνωμοσίας μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών ή χειραγωγήθηκαν από ή για λογαριασμό μιας άγνωστης ομάδας ισχυρών ανθρώπων / η πίστη ή η υπεράσπιση θεωριών συνωμοσίας" (ο ορισμός από το λεξικό της Οξφόρδης).

Πιο κάτω, ο κύριος Καζάκης μας δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία: οι γερμανοί πήραν το κατοχικό δάνειο σε χρυσό και, κυρίως, σε χρυσές λίρες. Δηλαδή, όταν άδειασαν τα θησαυροφυλάκια ο Βαρβαρέσος με τον Μαντζαβίνο, πήραν εξακόσιους (κατά Καζάκη) τόννους κι άφησαν πίσω τους και κάμποσους ακόμη για να τους βρουν οι γερμανοί. Ενδιαφέρουσα πληροφορία αλλά (α) ουδείς άλλος την αναφέρει, πλην του κυρίου Καζάκη, ο οποίος την έχει σε αποκλειστικότητα και (β) προσβάλλει την λογική μας. Άρα δεν πρόκειται για πληροφορία αλλά για άλλη μια ανοησία, οπότε... έξι-μηδέν.

Το καλύτερο, όμως, μας το άφησε για το τέλος ο κύριος Καζάκης: "Η αγορά λέει για 600 τόννους". Ένας επιστήμονας, αρχηγός κόμματος που επιδιώκει να σώσει την Ελλάδα, με αποκαλεί γελοίο, στηριζόμενος στο επιχείρημα "έτσι λέει η αγορά", κάτι που δεν θα έκανε ούτε μαθητής του γυμνασίου! Αντιπαραθέτει στην επίσημη και καταγεγραμμένη ιστορία "μια πληροφορία που κινείται στην αγορά από τότε", την οποία δεν τόλμησε κανείς να δημοσιοποιήσει μέχρι σήμερα και για την οποία η μόνη μαρτυρία που υπάρχει είναι η δική του διαβεβαίωση. Για πόσα γκολ πρέπει να γράψει αυτή η ανεπανάληπτη και παντελώς απαράδεκτη για σοβαρό άνθρωπο ανοησία, την οποία δεν θα έγραφε ούτε το Κοσμοπόλιταν στην σελίδα 25;

Δημήτρης Καζάκης: "Οι μετανάστες δεν είναι μέρος της εργατικής τάξης. Αυτό το έχει πει ο ίδιος ο Μαρξ."
Όπως είπε και ο Φρόυντ για μένα ότι είμαι ψυχασθενής και βλάκας. Άμα ο άνθρωπος είναι μορφωμένος...

Πριν δυο μήνες χαρακτήρισα την εμφάνιση του κυρίου Καζάκη στην εκπομπή τού Βαξεβάνη ως μια "κακή μέρα" απλώς. Σήμερα, λυπάμαι αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι ο τρόπος που διάλεξε να δικαιολογήσει εκείνη την κακή μέρα, είναι τουλάχιστον θλιβερός. Αφού κατάφερε να διαπράξει τόσα ατοπήματα μέσε σε μόλις 4 λεπτά και 16 δευτερόλεπτα, καταντάει τόσο θλιβερός ώστε γίνεται αξιολύπητος. Ας το έχει υπ' όψη του, έστω κι αν με θεωρεί πεντάκις γελοίο.

ΥΓ: Στην αρχή οργίστηκα τόσο ώστε σκέφτηκα να ζητήσω αντιπαράθεση on air, ζωντανά, αν κι εγώ είμαι άνθρωπος του γραπτού λόγου κι όχι του μικροφώνου. Τώρα, όμως, η οργή μου έχει ξεθυμάνει κι έχει γίνει λύπη. Ειλικρινής λύπη. Όχι τόσο για τον ίδιο τον κύριο Καζάκη όσο για κάποιους αγνούς ανθρώπους που τον εμπιστεύονται.

------------------------------------
(*) Για να προλάβω ενστάσεις, να ξεκαθαρίσω ότι μπορεί να μη βάλαμε λεφτά για να γίνει η Παγκόσμια Τράπεζα αλλά βάλαμε λεφτά για να γίνει η IBRD (International Bank for Reconstruction and Development - Διεθνής Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης), με τρόπο και συμμετοχή παρόμοια προς το ΔΝΤ: κάθε χώρα κατέθεσε το 2% της μερίδας της σε χρυσό ή δολλάρια και το υπόλοιπο 98% σε εγχώριο ή άλλο νόμισμα.