Στις 4 Νοεμβρίου 2015 κατατέθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, με πρωτοβουλία τής Ρωσσίας, μια πρόταση ψηφίσματος υπογεγραμμένη από 18 χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Βόρεια Κορέα, η Μπουργκίνα Φάσο, η Βολιβία, η Βενεζουέλα κλπ. Η πρόταση έγινε στα πλαίσια ενός άξονα δράσεων του ΟΗΕ με θέμα την "εξάλειψη του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας". Το ψήφισμα είχε ως τίτλο "Καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού και άλλων πρακτικών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη σύγχρονων μορφών ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της σχετικής μισαλλοδοξίας" και καταχωρίστηκε με αύξοντα αριθμό A/C.3/69/L.56.
Με αναφορές στην Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην Δίκη τής Νυρεμβέργης, το ψήφισμα, μεταξύ άλλων:
- "κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λόγω της εξάπλωσης σε πολλά μέρη του κόσμου των διαφόρων
εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων, κινημάτων και ομάδων, συμπεριλαμβανομένων των νεο-Ναζί και των σκίνχεντ",
- "εκφράζει βαθιά ανησυχία για την εξύμνηση, σε οποιαδήποτε μορφή, του ναζιστικού κινήματος, του νεο-ναζισμού και των οργανώσεων πρώην μελών των Waffen SS, μεταξύ άλλων με την ανέγερση μνημείων και την οργάνωση δημόσιων εκδηλώσεων στο όνομα της εξύμνησης του ναζιστικού παρελθόντος, του ναζιστικού κινήματος και του νεο-ναζισμού, καθώς και με την αθώωση ή την προσπάθεια αθώωσης όσων πολέμησαν εναντίον του αντχιτλερικού συνασπισμού ή συνεργάστηκαν με τους ναζί",
- "εκφράζει ανησυχία για τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες βεβήλωσης ή κατεδάφισης μνημείων που ανεγέρθηκαν στην μνήμη όσων αγωνίστηκαν ενάντια στον ναζισμό κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου",
- "εκφράζει βαθιά ανησυχία για την αύξηση του αριθμού των εδρών που καταλαμβάνονται από τους αντιπροσώπους των εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων σε εθνικά και τοπικά κοινοβούλια μιας σειράς χωρών και περιοχών, καθώς και για το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα συνεχίζουν να σχηματίζουν συμμαχίες μαζί τους".
Η εν λόγω πρόταση μπήκε για συζήτηση και στην ψηφοφορία τής 21ης Νοεμβρίου το ψήφισμα υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία. Υπέρ ψήφισαν 115 χώρες, κατά ψήφισαν 3 και άλλες 55 απείχαν από την ψηφοφορία. Στον πίνακα που ακολουθεί, προσέξτε την στάση που τήρησε κάθε χώρα:
Με σκούρο κόκκινο έχω σημειώσει τις τρεις χώρες που απέρριψαν το ψήφισμα: ΗΠΑ, Καναδάς και Ουκρανία. Καμμία έκπληξη. Οι ΗΠΑ δεν έχουν υπερψηφίσει ποτέ μα ποτέ ψήφισμα καταδίκης οποιουδήποτε δικτατορικού, φασιστικού ή αυταρχικού καθεστώτος, εκτός από εκείνα όπου μια τέτοια στάση ευνοούσε τις επιδιώξεις τους (π.χ. Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ, Μουαμμάρ Καντάφι στην Λιβύη κλπ). Ο Καναδάς παριστάνει την μετριοπαθή χώρα (πολύ περισσότερο τώρα με τον νεαρό και φέρελπι Τρυντώ στην πρωθυπουργία) αλλά μια ζωή ακολουθεί τις ΗΠΑ σαν σκυλάκι. Η δε Ουκρανία δεν ήταν ποτέ δυνατόν να εγκρίνει ψήφισμα κατά του ναζισμού αφού εκεί είναι οι ναζί στην εξουσία ενώ, λίγες μέρες αργότερα, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη τής χώρας θα απαγόρευε την λειτουργία τού ουκρανικού κομμουνιστικού κόμματος.
Με γαλάζιο έχω σημειώσει τις χώρες της Ευρώπης που απείχαν από την ψηφοφορία. Εντελώς συμπτωματικά, απείχαν όλες! Δηλαδή, σχεδόν όλες, γιατί υπήρξε και μία ευρωπαϊκή χώρα που είχε το τσαγανό να συμμετέχει και να υπερψηφίσει. Την έχω σημειώσει με πράσινο και δεν είναι άλλη από την Σερβία. Φαίνεται πως οι περί πολλού έχοντες τα "δημοκρατικά ιδεώδη" ευρωταγοί μας είναι της άποψης ότι πρέπει να "κρατάμε μια πισινή" και να μη βιαζόμαστε να καταδικάσουμε τον ναζισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Διάβολε, πώς να ταιριάξουμε μια τέτοια επιλογή με το χάιδεμα στους νεοναζί και με την Frontex; Άλλωστε, δεν κάνει να δυναμιτίσουμε τις -πολλά υποσχόμενες- σχέσεις μας με την Ουκρανία για ένα κωλοψήφισμα, έτσι δεν είναι;
Για να μπορέσετε να ξεχωρίσετε ευκολώτερα την μοναδική χώρα της Ευρώπης που στην κυβέρνησή της βρίσκεται αριστερό κόμμα, την σημείωσα με κόκκινο της φωτιάς, αν και ίσως θα έπρεπε να είχα επιλέξει το ροζ. Καμμία έκπληξη και εδώ. Σιγά μην έπαιρνε αποστάσεις ο ΣυΡιζΑ από την ενιαία ευρωπαϊκή στάση.
Τέλος, σημείωσα και δυο χώρες με αστερίσκο κι αυτές δεν είναι άλλες από τις δυο Κορέες. Rebuplic of Korea είναι η Νότια Κορέα, η καλή, η δημοκρατική, η χώρα της ελευθερίας. Democratic People's Republic of Korea είναι η Βόρεια Κορέα, η κακή, η κομμουνιστική, η δικτατορία τού Κιμ, που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη με τα πυρηνικά της. Όλως παραδόξως, όμως, οι καλοί νοτιοκορεάτες απείχαν από την ψηφοφορία ενώ οι κακοί κομμουνιστές πήγαν και υπερψήφισαν το ψήφισμα...
Αν με ρωτήσετε ποια πρακτική αξία έχουν όλα τούτα, δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να απαντήσω ευθέως: καμμία. Έτσι κι αλλιώς, οι ισχυροί δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να γράψουν τον ΟΗΕ (όπου προΐσταται κατά παράδοση ένας αγαπημένος των ΗΠΑ) στα παλιά τους τα παπούτσια και να τον χρησιμοποιούν κατά πώς τους βολεύει κάθε φορά. Όμως, σε επίπεδο συμβολισμού, όλα έχουν την σημασία τους.
Πριν από τρία χρόνια, η Ρωσσία είχε ξαναφέρει στον ΟΗΕ πρόταση ψηφίσματος με το οποίο καταδικαζόταν "κάθε προσπάθεια ηρωοποίησης του ναζισμού". Εκείνο το ψήφισμα είχε υπερψηφιστεί από 130 χώρες, το είχαν καταψηφίσει 3 (ΗΠΑ, Καναδάς, Παλάου - η Ουκρανία δεν είχε πέσει ακόμη στα χέρια των ναζί) και 54 απείχαν. Μαντέψτε... Πολύ σωστά μαντέψατε! Ανάμεσα σ' αυτές που απείχαν ήσαν όλες μα όλες οι χώρες τής Ευρώπης! Σε σχετικό κείμενο ("Ευρωανατριχίλες"), είχαμε σημειώσει τότε:
Ανάμεσα σ' αυτές τις 54 χώρες ήσαν και όλες οι χώρες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης! Ό λ ε ς !!! Ακόμα κι αυτός ο βραχότοπος που λέγεται Ελλάδα, με τα Καλάβρυτά του, με τα Δίστομά του, με τις Καισαριανές του, με τις Κοκκινιές του, με τις Μέρλιν του, με τις Πίνδους του και με την κάθε καταματωμένη του σπιθαμή. Ακόμα κι αυτός. Για την ακρίβεια, όχι αυτός ο τόπος αλλά αυτοί που τον διαφεντεύουν, αυτά τα πολιτικά τσουτσέκια που προτιμούν να καταπιούν την γλώσσα τους παρά να αντιμιλήσουν στ' αφεντικά τους, αυτά τα πουλημένα τομάρια που μας παραμυθιάζουν με φούμαρα περί εθνικής περηφάνειας και εθνικής ομοψυχίας, αυτοί οι προδότες τού λαού που πασχίζουν να κρύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο του "παραδείσου" που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά τα ανερμάτιστα πολύσπαστα που δήθεν εκπροσωπούν τον λαό αλλά δεν εκπροσωπούν παρά την τάξη τους.
Το ότι τώρα η κυβέρνηση της χώρας είναι αριστερή ενώ τότε ήταν δεξιά δεν φαίνεται να άλλαξε και πολύ τα πράγματα. Εξακολουθούμε να κρατάμε πισινή με τον ναζισμό.
-----------------------------------------
(*) Για όσους δεν θυμούνται, εκείνη την εποχή οι ρώσσοι είχαν υποκλέψει τηλεφωνική συνομιλία τής Νούλαντ με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, κατά την διάρκεια της οποίας η απρόσεκτη υφυπουργός ξεστόμισε το βαρύγδουπο "να πάει να γαμηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση".
Με αναφορές στην Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην Δίκη τής Νυρεμβέργης, το ψήφισμα, μεταξύ άλλων:
- "κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λόγω της εξάπλωσης σε πολλά μέρη του κόσμου των διαφόρων
εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων, κινημάτων και ομάδων, συμπεριλαμβανομένων των νεο-Ναζί και των σκίνχεντ",
- "εκφράζει βαθιά ανησυχία για την εξύμνηση, σε οποιαδήποτε μορφή, του ναζιστικού κινήματος, του νεο-ναζισμού και των οργανώσεων πρώην μελών των Waffen SS, μεταξύ άλλων με την ανέγερση μνημείων και την οργάνωση δημόσιων εκδηλώσεων στο όνομα της εξύμνησης του ναζιστικού παρελθόντος, του ναζιστικού κινήματος και του νεο-ναζισμού, καθώς και με την αθώωση ή την προσπάθεια αθώωσης όσων πολέμησαν εναντίον του αντχιτλερικού συνασπισμού ή συνεργάστηκαν με τους ναζί",
- "εκφράζει ανησυχία για τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες βεβήλωσης ή κατεδάφισης μνημείων που ανεγέρθηκαν στην μνήμη όσων αγωνίστηκαν ενάντια στον ναζισμό κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου",
- "εκφράζει βαθιά ανησυχία για την αύξηση του αριθμού των εδρών που καταλαμβάνονται από τους αντιπροσώπους των εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων σε εθνικά και τοπικά κοινοβούλια μιας σειράς χωρών και περιοχών, καθώς και για το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα συνεχίζουν να σχηματίζουν συμμαχίες μαζί τους".
Η εν λόγω πρόταση μπήκε για συζήτηση και στην ψηφοφορία τής 21ης Νοεμβρίου το ψήφισμα υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία. Υπέρ ψήφισαν 115 χώρες, κατά ψήφισαν 3 και άλλες 55 απείχαν από την ψηφοφορία. Στον πίνακα που ακολουθεί, προσέξτε την στάση που τήρησε κάθε χώρα:
Με σκούρο κόκκινο έχω σημειώσει τις τρεις χώρες που απέρριψαν το ψήφισμα: ΗΠΑ, Καναδάς και Ουκρανία. Καμμία έκπληξη. Οι ΗΠΑ δεν έχουν υπερψηφίσει ποτέ μα ποτέ ψήφισμα καταδίκης οποιουδήποτε δικτατορικού, φασιστικού ή αυταρχικού καθεστώτος, εκτός από εκείνα όπου μια τέτοια στάση ευνοούσε τις επιδιώξεις τους (π.χ. Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ, Μουαμμάρ Καντάφι στην Λιβύη κλπ). Ο Καναδάς παριστάνει την μετριοπαθή χώρα (πολύ περισσότερο τώρα με τον νεαρό και φέρελπι Τρυντώ στην πρωθυπουργία) αλλά μια ζωή ακολουθεί τις ΗΠΑ σαν σκυλάκι. Η δε Ουκρανία δεν ήταν ποτέ δυνατόν να εγκρίνει ψήφισμα κατά του ναζισμού αφού εκεί είναι οι ναζί στην εξουσία ενώ, λίγες μέρες αργότερα, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη τής χώρας θα απαγόρευε την λειτουργία τού ουκρανικού κομμουνιστικού κόμματος.
Με γαλάζιο έχω σημειώσει τις χώρες της Ευρώπης που απείχαν από την ψηφοφορία. Εντελώς συμπτωματικά, απείχαν όλες! Δηλαδή, σχεδόν όλες, γιατί υπήρξε και μία ευρωπαϊκή χώρα που είχε το τσαγανό να συμμετέχει και να υπερψηφίσει. Την έχω σημειώσει με πράσινο και δεν είναι άλλη από την Σερβία. Φαίνεται πως οι περί πολλού έχοντες τα "δημοκρατικά ιδεώδη" ευρωταγοί μας είναι της άποψης ότι πρέπει να "κρατάμε μια πισινή" και να μη βιαζόμαστε να καταδικάσουμε τον ναζισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Διάβολε, πώς να ταιριάξουμε μια τέτοια επιλογή με το χάιδεμα στους νεοναζί και με την Frontex; Άλλωστε, δεν κάνει να δυναμιτίσουμε τις -πολλά υποσχόμενες- σχέσεις μας με την Ουκρανία για ένα κωλοψήφισμα, έτσι δεν είναι;
Για να μπορέσετε να ξεχωρίσετε ευκολώτερα την μοναδική χώρα της Ευρώπης που στην κυβέρνησή της βρίσκεται αριστερό κόμμα, την σημείωσα με κόκκινο της φωτιάς, αν και ίσως θα έπρεπε να είχα επιλέξει το ροζ. Καμμία έκπληξη και εδώ. Σιγά μην έπαιρνε αποστάσεις ο ΣυΡιζΑ από την ενιαία ευρωπαϊκή στάση.
Τέλος, σημείωσα και δυο χώρες με αστερίσκο κι αυτές δεν είναι άλλες από τις δυο Κορέες. Rebuplic of Korea είναι η Νότια Κορέα, η καλή, η δημοκρατική, η χώρα της ελευθερίας. Democratic People's Republic of Korea είναι η Βόρεια Κορέα, η κακή, η κομμουνιστική, η δικτατορία τού Κιμ, που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη με τα πυρηνικά της. Όλως παραδόξως, όμως, οι καλοί νοτιοκορεάτες απείχαν από την ψηφοφορία ενώ οι κακοί κομμουνιστές πήγαν και υπερψήφισαν το ψήφισμα...
Αν με ρωτήσετε ποια πρακτική αξία έχουν όλα τούτα, δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να απαντήσω ευθέως: καμμία. Έτσι κι αλλιώς, οι ισχυροί δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να γράψουν τον ΟΗΕ (όπου προΐσταται κατά παράδοση ένας αγαπημένος των ΗΠΑ) στα παλιά τους τα παπούτσια και να τον χρησιμοποιούν κατά πώς τους βολεύει κάθε φορά. Όμως, σε επίπεδο συμβολισμού, όλα έχουν την σημασία τους.
 |
| Ουκρανία, 2014: Η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ (*) ποζάρει ανάμεσα στον εγκάθετο και υποστηριζόμενο από τους ναζί πρωθυπουργό Αρσένυ Γιάτσενυουκ (δεξιά) και τον ηγέτη τού ναζιστικού κόμματος Σβόμποντα Όλεχ Τυάχνιμποκ (αριστερά). |
Πριν από τρία χρόνια, η Ρωσσία είχε ξαναφέρει στον ΟΗΕ πρόταση ψηφίσματος με το οποίο καταδικαζόταν "κάθε προσπάθεια ηρωοποίησης του ναζισμού". Εκείνο το ψήφισμα είχε υπερψηφιστεί από 130 χώρες, το είχαν καταψηφίσει 3 (ΗΠΑ, Καναδάς, Παλάου - η Ουκρανία δεν είχε πέσει ακόμη στα χέρια των ναζί) και 54 απείχαν. Μαντέψτε... Πολύ σωστά μαντέψατε! Ανάμεσα σ' αυτές που απείχαν ήσαν όλες μα όλες οι χώρες τής Ευρώπης! Σε σχετικό κείμενο ("Ευρωανατριχίλες"), είχαμε σημειώσει τότε:
Ανάμεσα σ' αυτές τις 54 χώρες ήσαν και όλες οι χώρες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης! Ό λ ε ς !!! Ακόμα κι αυτός ο βραχότοπος που λέγεται Ελλάδα, με τα Καλάβρυτά του, με τα Δίστομά του, με τις Καισαριανές του, με τις Κοκκινιές του, με τις Μέρλιν του, με τις Πίνδους του και με την κάθε καταματωμένη του σπιθαμή. Ακόμα κι αυτός. Για την ακρίβεια, όχι αυτός ο τόπος αλλά αυτοί που τον διαφεντεύουν, αυτά τα πολιτικά τσουτσέκια που προτιμούν να καταπιούν την γλώσσα τους παρά να αντιμιλήσουν στ' αφεντικά τους, αυτά τα πουλημένα τομάρια που μας παραμυθιάζουν με φούμαρα περί εθνικής περηφάνειας και εθνικής ομοψυχίας, αυτοί οι προδότες τού λαού που πασχίζουν να κρύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο του "παραδείσου" που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτά τα ανερμάτιστα πολύσπαστα που δήθεν εκπροσωπούν τον λαό αλλά δεν εκπροσωπούν παρά την τάξη τους.
Το ότι τώρα η κυβέρνηση της χώρας είναι αριστερή ενώ τότε ήταν δεξιά δεν φαίνεται να άλλαξε και πολύ τα πράγματα. Εξακολουθούμε να κρατάμε πισινή με τον ναζισμό.
-----------------------------------------
(*) Για όσους δεν θυμούνται, εκείνη την εποχή οι ρώσσοι είχαν υποκλέψει τηλεφωνική συνομιλία τής Νούλαντ με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία, κατά την διάρκεια της οποίας η απρόσεκτη υφυπουργός ξεστόμισε το βαρύγδουπο "να πάει να γαμηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση".
Αγαπητέ Θοδωρή καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από ουρά της Ευρώπης και Αμερικής με μηδέν εξωτερική πολιτική βούληση και πολιτική τοποθέτηση.
Ήταν το σκυλάκι των Αμερικανών, επί Φρειδερίκης -όταν οι Αμερικανοί διπλωμάτες έκαναν τις μαϊμούδες στ' ανάκτορα και κρεμόντουσαν μεθυσμένοι από τους πολυελαίους σε διάφορες δεξιώσεις που παρέθετε ο άναξ -, επί Κων/νου Καραμανλή, επί Ανδρέα Παπανδρέου - παρ' όλες τις φανφαρώδεις πολιτικές θέσεις του στις αρχές τις δεκαετίας του 80 -, του Σημίτη - με το ευχαριστώ στους Αμερικάνους στα Ιμια -, και μετά με τον Κώστα Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου και σήμερα με τον "αριστερό" Τσίπρα, ντροπή και μόνο ντροπή και μόνο το γεγονός ότι ο Σύριζα δια στόματος Αλέξη συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον όρο Αριστερά.
Ευτυχώς που το ΚΚΕ έχει διαχωρίσει την θέση του, ότι εμείς είμαστε κομμουνιστές και όχι αριστερά, πολύ περισσότερο την αριστερά όπως την εννοεί ο Τσίπρας και ο Σύριζα, πάντως παρ' ολα αυτά είναι κρίμα για τους αγωνιστές της αριστεράς που καταξευτιλίστικαν από την πολιτική του Σύριζα.
ΥΓ παραβλέπω την επταετία σαν την κατεξοχήν αμερικανόδουλη διακυβέρνηση της χώρας
Στην ΕΕ είναι επίσημη πολιτική η καταδίκη των... δύο ολοκληρωτισμών. Εορτάζεται κιόλας την 23η Αυγούστου, εάν ενθυμούμαι καλώς. Η υπερψήψιση της εν λόγω πρότασης από την Φραγκιά θα αναιρούσε στην ουσία της την πολιτική εξίσωσης του φασισμού με το κομμουνισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον φασισμό σας προτείνω το βιβλίο του Ντατ "Φασισμός και κοινωνική επανάσταση" εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
Για το τι σημαίνει στην πράξη αυτή η πολιτική στην πράξη δέστε την οργισμένη απάντηση Πελετίδη στον Πασόκο υπουργό των συριζανελ Κουρουπλή.
ΥΓ. Στην ψηφοφορία καθιέρωσης της 23ης Αυγούστου ως τέτοιας μέρας στο ευρωκοινοβούλιο από τα ελληνικά κόμματα κανένα δεν ψήφισε υπέρ (καραμπινάτη υποκρισία). Με μια μικρή επιφύλαξη τα δύο μεγάλα τότε, Πασοκονεαδημοκρατία, ή απείχαν ή λευκό, το Λάος του Καρατζαφύρερ και οι ευρωλιγούρηδες του ΣΥΝ (τότε) δεν παρέστησαν λόγω πρακτικών προβλημάτων.
Εννοείται ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα ψήφισε κατά και αντιμάχεται στην πράξη αυτήν την πολιτική. Φαίνεται όμως πως μπορεί να επηρεάσει κάποια πράγματα ένα τέτοιο ΚΚ
Ο ΣΥΝ έγινε καθεστώς και στέλνει επιστολές στον Πελετίδη.
Ίσως το ψήφισμα θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και τον Κομμουνισμό; Μήπως τότε θα τρέχανε όλες αυτές οι δημοκρατικές χώρες να ψηφίσουν "ΝΑΙ"; Ή μήπως θα ψήφιζαν "ΝΑΙ" αν περιλάμβανε ΜΟΝΟ τον Κομμουνισμό;
ΑπάντησηΔιαγραφή