Τί θέλουμε; Τί μας δίνουν;

Όποτε γίνεται το ρούχο μας κουρέλι,
έρχεστε τρέχοντας και λέτε: δε σηκώνει άλλο,
αυτόν πρέπει να τον βολέψουμε, με κάθε μέσο!
Στ' αφεντικά πηγαίνετε γεμάτοι ζήλο,
ενόσω περιμένουμε στην παγωνιά.
Κι όταν γυρνάτε πίσω, θριαμβευτικά
δείχνετε τι κερδίσατε για λόγου μας:
Ένα μπαλωματάκι.
Καλά το μπάλωμα.
Αλλά πού 'ναι ολόκληρο το ρούχο;

Όποτε ξεφωνίζουμε απ' την πείνα,
έρχεστε τρέχοντας και λέτε: δε σηκώνει άλλο,
αυτόν πρέπει να τον βολέψουμε με κάθε μέσο!
Στ' αφεντικά πηγαίνετε γεμάτοι ζήλο,
ενόσω μας θερίζει η πείνα.
Κι όταν γυρνάτε πίσω, θριαμβευτικά
δείχνετε τι κερδίσατε για λόγου μας:
Μια μπουκιά ψωμί.
Καλά η μπουκιά
Αλλά πού 'ναι όλο το καρβέλι;

Δε θέλουμε μόνο το μπάλωμα.
Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο.
Δε θέλουμε μόνο την μπουκιά.
Θέλουμε όλο το καρβέλι.
Δε θέλουμε μόνο τη δουλειά.
Θέλουμε όλο το εργοστάσιο.
Το κάρβουνο, το σίδερο,
την εξουσία.
Αυτά είναι που θέλουμε.
Αλλά εσείς τί μας δίνετε;


[Μπέρτολντ Μπρεχτ, "Η Μάνα" (απόσπασμα)]




Αντέγραψα το παραπάνω απόσπασμα του μπρεχτικού θεατρικού έργου "Η Μάνα" από το οπισθόφυλλο του τόμου "Μπέρτολντ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν" (Σύγχρονη Εποχή, 2014), ο οποίος περιλαμβάνει τις εισηγήσεις και τις παρεμβάσεις τού επιστημονικού συνεδρίου για τον Μπρεχτ (27-28/4/2013). Για τούτο, το τελευταίο πριν τις μεθαυριανές εκλογές σημείωμα, δεν βρήκα τίποτε άλλο πιο ταιριαστό.

Ας πάμε στις κάλπες, λοιπόν, έχοντας κατά νου το τί θέλουμε και το τί μας δίνουν!