Θα αδικούσαμε τον Μελισσανίδη αν υποστηρίζαμε ότι κοιμόταν. Η αλήθεια είναι ότι ο "τίγρης" αγρυπνούσε. Απλώς, δεν ήθελε να βγει μπροστά, μιας και μόλις είχε αποκτήσει τον ΟΠΑΠ (έτσι, όπως τον είχε αποκτήσει) και η ανοιχτή εκδήλωση της επιθυμίας του να πάρει και τον ΟΔΙΕ θα τον έβαζε στο στόχαστρο, αφού έτσι θα γινόταν ο αυτοκράτορας του τζόγου στην Ελλάδα. Κατά πάσα πιθανότητα, λοιπόν, οι υπόνοιες πως είχε προβεί σε παρασκηνιακές συμφωνίες για συνεργασία με την κοινοπραξία PMU-Phumelela, είναι βάσιμες.
Έτσι, όταν οι γαλλοαφρικανοί αποχώρησαν από την κούρσα, ο Μελισσανίδης αντέδρασε. Δεν θα επέτρεπε ποτέ στον Κόκκαλη να βάλει πόδι στον επίσημο τζόγο, έναν χώρο που, λόγω ΟΠΑΠ, θεωρεί πώς του ανήκει δικαιωματικά. Μη προλαβαίνοντας τις διαδικασίες (είπαμε ότι η κοινοπραξία αποχώρησε λίγο πριν την λήξη τού διαγωνισμού), προσπάθησε να βγάλει τον διαγωνισμό άγονο. Πώς; Επιστράτευσε το fund Global Family Partners (GFP), στο οποίο συμμετέχει και ο πρίγκηψ Παύλος τής οικογένειας Κοκού (και μη ρωτήσετε ποιος είναι ο Κοκός!), το οποίο έσπευσε να καταθέσει προσφορά ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ.
Ο Μελισσανίδης ήξερε ότι η προσφορά του ήταν εκπρόθεσμη αλλά ο στόχος του, την δεδομένη στιγμή, ήταν να μπλοκάρει τις διαδικασίες εκχώρησης του ιπποδρομιακού στοιχήματος στον Κόκκαλη κι όχι να εξαγοράσει ο ίδιος το στοίχημα. Και το κατάφερε. Ξαφνικά, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ βρέθηκε μπροστά σε μια προσφορά που ήταν μεν εκπρόθεσμη αλλά ταυτόχρονα ήταν και οχτώ φορές υψηλότερη από εκείνη της Intralot. Όσο κι αν είχαν την διάθεση να ευνοήσουν τον Κόκκαλη, δεν θα διακινδύνευαν να πάνε κατηγορούμενοι για προφανή απεμπόληση των δικαιωμάτων τού δημοσίου, οπότε κήρυξαν τον διαγωνισμό άγονο.
Το χτύπημα του Μελισσανίδη ήταν καίριο για τον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού. Και, μάλιστα, ήταν και διπλό. Ιδού ο λόγος:
Η Intralot είχε ζητήσει δικαστικά την δέσμευση των εγκαταστάσεων του ΟΔΙΕ στο Μαρκόπουλο, μέχρι του ποσού των 25 εκατομμυρίων, για οφειλές του οργανισμού λόγω παροχής υπηρεσιών. Αν ο Κόκκαλης έπαιρνε την δουλειά, οι εν λόγω εγκαταστάσεις θα περνούσαν στην κατοχή του. Τώρα, όμως, με τον διαγωνισμό να κηρύσσεται άγονος και με βάση τα όσα είδαμε χτες ότι προβλέπει ο νόμος 4111/2013, η κυβέρνηση θα έπρεπε να θέσει τον ΟΔΙΕ υπό εκκαθάριση μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Intracom είναι σίγουρο ότι δεν θα έπαιρνε τα λεφτά που ζητούσε, αφού, ως ιδιωτική εταιρεία, θα έμπαινε στο τέλος της λίστας των προς ικανοποίηση υποχρεώσεων και το προϊόν τής εκκαθάρισης δεν θα έφτανε για να την ικανοποιήσει. Με άλλα λόγια, η παρέμβαση Μελισσανίδη έκανε τον Κόκκαλη να χάσει και τα αβγά (την εξαγορά τού στοιχήματος) και τα πασχάλια (την απαίτηση των 25 εκατομμυρίων).
Ο Κόκκαλης δεν πίστευε στα μάτια του. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ (δηλαδή, ο Κονδύλης με τον Μποχώρη) έκαναν την ύστατη κι απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν την παρτίδα, στέλνοντας την προσφορά τής Intralot στο Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων του ταμείου προς νέα αξιολόγηση. Επειδή, δηλαδή, φοβόντουσαν να υπογράψουν οι ίδιοι, έκαναν πάσα την καυτή πατάτα σε τρίτους. Δυστυχώς για τον Κόκκαλη, η απόφαση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων ήταν επίσης απορριπτική. Έτσι, δόθηκε στην Intralot προθεσμία μέχρι τις 28 Αυγούστου για να καταθέσει νέα, βελτιωμένη προσφορά.
Στις τέσσερις εβδομάδες που μεσολάβησαν από τις 31 Ιουλίου ως τις 28 Αυγούστου, Κόκκαλης και Μελισσανίδης έβγαλαν τα μαχαίρια. Η Intralot υποστήριξε ότι το τίμημα που πρόσφερε δεν ήταν 5,25 αλλά 56,28 εκατομμύρια, διότι έπρεπε να συνυπολογιστούν τα ενοίκια ύψους 51 εκατομμυρίων, που θα πλήρωνε τα επόμενα 20 χρόνια για τις εγκαταστάσεις τού ιπποδρόμου. Το πρόβλημα ήταν πως πουθενά στην σύμβαση εκχώρησης δεν προβλεπόταν ότι ο παραχωρησιούχος είχε υποχρέωση να νοικιάσει αυτές τις εγκαταστάσεις. Αν οι εγκαταστάσεις τού Μαρκόπουλου περνούσαν στην κατοχή τής Intracom, ο Κόκκαλης δεν θα είχε κανένα λόγο να πληρώνει νοίκια για να χρησιμοποιεί τον ιππόδρομο.
Από την μεριά της, η Global Family Partners (δηλαδή, ο Μελισσανίδης), για να υπογραμμίσει το ενδιαφέρον της για την δουλειά, κατέθεσε στο ΤΑΙΠΕΔ εγγυητική επιστολή ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ(*) στις 27 Αυγούστου, μία μόλις ημέρα πριν εκπνεύσει η προθεσμία που είχε δώσει το ΤΑΙΠΕΔ στην Intralot. Η κίνηση αυτή δεν ήταν μόνο στρατηγική αλλά έδειχνε πως ο Μελισσανίδης περίπου ήθελε να κάνει πλάκα στον Κόκκαλη. Απόδειξη της διάθεσης για πλάκα, ήταν η ανακοίνωση της GFP ότι η υψηλή προσφορά της γίνεται με γνώμονα το... καλό της κοινωνίας! Όπως έγραψε το Capital.gr, "ο Nikolaj Albinus, managing partner της GFP εκφράζει την πεποίθησή του πως η «εξαιρετική προσφορά» αν γίνει αποδεκτή θα είναι, όπως αναφέρθηκε, επωφελής για τους Έλληνες φορολογούμενους." (!!)
Ανοίγουμε παρένθεση. Εκείνη την περίοδο, ο Κόκκαλης πρέπει να δοκίμασε μια από τις πιο δυσάρεστες εκπλήξεις της ζωής του, βλέποντας ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία κάποτε τον στήριζαν και τον χάιδευαν (κυρίως την εποχή που ήταν πρόεδρος του Ολυμπιακού), όχι μόνο δεν έδειχναν καμμιά διάθεση να πάρουν τώρα το μέρος του αλλ', αντιθέτως, φαίνονταν να στηρίζουν τον Μελισσανίδη. Το δημοσίευμα της 21/8/2015 του bankingnews.gr είναι χαρακτηριστικό. Κλείνει η παρένθεση.
Ο Μελισσανίδης έπαιρνε την εκδίκησή του για την προηγούμενη κόντρα του με τον Κόκκαλη, όπου βγήκε χαμένος. Όταν έπαιρνε τον ΟΠΑΠ, ο "τίγρης" έκανε ό,τι μπορούσε για να πετάξει τον Κόκκαλη τελείως έξω από τον οργανισμό. Όμως, η Intracom κατάφερε να μείνει στον ΟΠΑΠ ως τεχνολογικός προμηθευτής μέχρι το 2018, με προσδοκώμενα έσοδα πάνω από 27 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι, ο Κόκκαλης κατάφερε να αποσπάσει ένα σοβαρό κομμάτι τής πίτας, παρ' ότι δεν εμπλέχτηκε στις διαδικασίες εξαγοράς τού οργανισμού. Τότε, ο Μελισσανίδης κόντεψε να σκάσει. Τώρα, όμως, μπορούσε να βγάλει κοροϊδευτικά την γλώσσα στον αντίπαλό του.
Θα αναρωτηθεί κανείς αν είχε λογική κι αν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η κόντρα για το ιπποδρομιακό στοίχημα ανάμεσα σε δυο από τους μεγαλύτερους πλουτοκράτες της χώρας, με δεδομένο ότι αυτό το στοίχημα αντιστοιχεί σε λιγώτερο από 1% του συνολικού ποσού που τζιράρει ο επίσημος τζόγος στην χώρα μας. Η απάντηση είναι θετική: άξιζε. Το γιατί και το πώς θα τα δούμε στο επόμενο.
[συνεχίζεται]
(*) Ίσως να έχει σημασία, ίσως και να μην έχει η λεπτομέρεια ότι η εν λόγω εγγυητική επιστολή δόθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς τού κυρίου Σάλλα, προσωπικού φίλου του Μελισσανίδη. Σημειωτέον ότι η ίδια τράπεζα έδωσε δάνειο εκατοντάδων εκατομμυρίων στον Μελισσανίδη για να αγοράσει τον ΟΠΑΠ, ενώ πρόσφατα συμφώνησε με την ΑΕΚ (του Μελισσανίδη, επίσης) για "χρυσή" πενταετή χορηγική συμφωνία, ύψους που θα ζήλευαν ομάδες του τσάμπιον ληγκ. Το ότι η Πειραιώς βρήκε τα λεφτά χάρη στην περίφημη "ανακεφαλαιοποίηση" που πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει με το αίμα του ο ελληνικός λαός, είναι λεπτομέρεια.
Έτσι, όταν οι γαλλοαφρικανοί αποχώρησαν από την κούρσα, ο Μελισσανίδης αντέδρασε. Δεν θα επέτρεπε ποτέ στον Κόκκαλη να βάλει πόδι στον επίσημο τζόγο, έναν χώρο που, λόγω ΟΠΑΠ, θεωρεί πώς του ανήκει δικαιωματικά. Μη προλαβαίνοντας τις διαδικασίες (είπαμε ότι η κοινοπραξία αποχώρησε λίγο πριν την λήξη τού διαγωνισμού), προσπάθησε να βγάλει τον διαγωνισμό άγονο. Πώς; Επιστράτευσε το fund Global Family Partners (GFP), στο οποίο συμμετέχει και ο πρίγκηψ Παύλος τής οικογένειας Κοκού (και μη ρωτήσετε ποιος είναι ο Κοκός!), το οποίο έσπευσε να καταθέσει προσφορά ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ.
Ο Μελισσανίδης ήξερε ότι η προσφορά του ήταν εκπρόθεσμη αλλά ο στόχος του, την δεδομένη στιγμή, ήταν να μπλοκάρει τις διαδικασίες εκχώρησης του ιπποδρομιακού στοιχήματος στον Κόκκαλη κι όχι να εξαγοράσει ο ίδιος το στοίχημα. Και το κατάφερε. Ξαφνικά, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ βρέθηκε μπροστά σε μια προσφορά που ήταν μεν εκπρόθεσμη αλλά ταυτόχρονα ήταν και οχτώ φορές υψηλότερη από εκείνη της Intralot. Όσο κι αν είχαν την διάθεση να ευνοήσουν τον Κόκκαλη, δεν θα διακινδύνευαν να πάνε κατηγορούμενοι για προφανή απεμπόληση των δικαιωμάτων τού δημοσίου, οπότε κήρυξαν τον διαγωνισμό άγονο.
Το χτύπημα του Μελισσανίδη ήταν καίριο για τον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού. Και, μάλιστα, ήταν και διπλό. Ιδού ο λόγος:
Η Intralot είχε ζητήσει δικαστικά την δέσμευση των εγκαταστάσεων του ΟΔΙΕ στο Μαρκόπουλο, μέχρι του ποσού των 25 εκατομμυρίων, για οφειλές του οργανισμού λόγω παροχής υπηρεσιών. Αν ο Κόκκαλης έπαιρνε την δουλειά, οι εν λόγω εγκαταστάσεις θα περνούσαν στην κατοχή του. Τώρα, όμως, με τον διαγωνισμό να κηρύσσεται άγονος και με βάση τα όσα είδαμε χτες ότι προβλέπει ο νόμος 4111/2013, η κυβέρνηση θα έπρεπε να θέσει τον ΟΔΙΕ υπό εκκαθάριση μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Intracom είναι σίγουρο ότι δεν θα έπαιρνε τα λεφτά που ζητούσε, αφού, ως ιδιωτική εταιρεία, θα έμπαινε στο τέλος της λίστας των προς ικανοποίηση υποχρεώσεων και το προϊόν τής εκκαθάρισης δεν θα έφτανε για να την ικανοποιήσει. Με άλλα λόγια, η παρέμβαση Μελισσανίδη έκανε τον Κόκκαλη να χάσει και τα αβγά (την εξαγορά τού στοιχήματος) και τα πασχάλια (την απαίτηση των 25 εκατομμυρίων).
Ο Κόκκαλης δεν πίστευε στα μάτια του. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ (δηλαδή, ο Κονδύλης με τον Μποχώρη) έκαναν την ύστατη κι απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν την παρτίδα, στέλνοντας την προσφορά τής Intralot στο Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων του ταμείου προς νέα αξιολόγηση. Επειδή, δηλαδή, φοβόντουσαν να υπογράψουν οι ίδιοι, έκαναν πάσα την καυτή πατάτα σε τρίτους. Δυστυχώς για τον Κόκκαλη, η απόφαση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων ήταν επίσης απορριπτική. Έτσι, δόθηκε στην Intralot προθεσμία μέχρι τις 28 Αυγούστου για να καταθέσει νέα, βελτιωμένη προσφορά.
Στις τέσσερις εβδομάδες που μεσολάβησαν από τις 31 Ιουλίου ως τις 28 Αυγούστου, Κόκκαλης και Μελισσανίδης έβγαλαν τα μαχαίρια. Η Intralot υποστήριξε ότι το τίμημα που πρόσφερε δεν ήταν 5,25 αλλά 56,28 εκατομμύρια, διότι έπρεπε να συνυπολογιστούν τα ενοίκια ύψους 51 εκατομμυρίων, που θα πλήρωνε τα επόμενα 20 χρόνια για τις εγκαταστάσεις τού ιπποδρόμου. Το πρόβλημα ήταν πως πουθενά στην σύμβαση εκχώρησης δεν προβλεπόταν ότι ο παραχωρησιούχος είχε υποχρέωση να νοικιάσει αυτές τις εγκαταστάσεις. Αν οι εγκαταστάσεις τού Μαρκόπουλου περνούσαν στην κατοχή τής Intracom, ο Κόκκαλης δεν θα είχε κανένα λόγο να πληρώνει νοίκια για να χρησιμοποιεί τον ιππόδρομο.
Από την μεριά της, η Global Family Partners (δηλαδή, ο Μελισσανίδης), για να υπογραμμίσει το ενδιαφέρον της για την δουλειά, κατέθεσε στο ΤΑΙΠΕΔ εγγυητική επιστολή ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ(*) στις 27 Αυγούστου, μία μόλις ημέρα πριν εκπνεύσει η προθεσμία που είχε δώσει το ΤΑΙΠΕΔ στην Intralot. Η κίνηση αυτή δεν ήταν μόνο στρατηγική αλλά έδειχνε πως ο Μελισσανίδης περίπου ήθελε να κάνει πλάκα στον Κόκκαλη. Απόδειξη της διάθεσης για πλάκα, ήταν η ανακοίνωση της GFP ότι η υψηλή προσφορά της γίνεται με γνώμονα το... καλό της κοινωνίας! Όπως έγραψε το Capital.gr, "ο Nikolaj Albinus, managing partner της GFP εκφράζει την πεποίθησή του πως η «εξαιρετική προσφορά» αν γίνει αποδεκτή θα είναι, όπως αναφέρθηκε, επωφελής για τους Έλληνες φορολογούμενους." (!!)
Ανοίγουμε παρένθεση. Εκείνη την περίοδο, ο Κόκκαλης πρέπει να δοκίμασε μια από τις πιο δυσάρεστες εκπλήξεις της ζωής του, βλέποντας ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία κάποτε τον στήριζαν και τον χάιδευαν (κυρίως την εποχή που ήταν πρόεδρος του Ολυμπιακού), όχι μόνο δεν έδειχναν καμμιά διάθεση να πάρουν τώρα το μέρος του αλλ', αντιθέτως, φαίνονταν να στηρίζουν τον Μελισσανίδη. Το δημοσίευμα της 21/8/2015 του bankingnews.gr είναι χαρακτηριστικό. Κλείνει η παρένθεση.
Ο Μελισσανίδης έπαιρνε την εκδίκησή του για την προηγούμενη κόντρα του με τον Κόκκαλη, όπου βγήκε χαμένος. Όταν έπαιρνε τον ΟΠΑΠ, ο "τίγρης" έκανε ό,τι μπορούσε για να πετάξει τον Κόκκαλη τελείως έξω από τον οργανισμό. Όμως, η Intracom κατάφερε να μείνει στον ΟΠΑΠ ως τεχνολογικός προμηθευτής μέχρι το 2018, με προσδοκώμενα έσοδα πάνω από 27 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι, ο Κόκκαλης κατάφερε να αποσπάσει ένα σοβαρό κομμάτι τής πίτας, παρ' ότι δεν εμπλέχτηκε στις διαδικασίες εξαγοράς τού οργανισμού. Τότε, ο Μελισσανίδης κόντεψε να σκάσει. Τώρα, όμως, μπορούσε να βγάλει κοροϊδευτικά την γλώσσα στον αντίπαλό του.
Θα αναρωτηθεί κανείς αν είχε λογική κι αν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η κόντρα για το ιπποδρομιακό στοίχημα ανάμεσα σε δυο από τους μεγαλύτερους πλουτοκράτες της χώρας, με δεδομένο ότι αυτό το στοίχημα αντιστοιχεί σε λιγώτερο από 1% του συνολικού ποσού που τζιράρει ο επίσημος τζόγος στην χώρα μας. Η απάντηση είναι θετική: άξιζε. Το γιατί και το πώς θα τα δούμε στο επόμενο.
[συνεχίζεται]
(*) Ίσως να έχει σημασία, ίσως και να μην έχει η λεπτομέρεια ότι η εν λόγω εγγυητική επιστολή δόθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς τού κυρίου Σάλλα, προσωπικού φίλου του Μελισσανίδη. Σημειωτέον ότι η ίδια τράπεζα έδωσε δάνειο εκατοντάδων εκατομμυρίων στον Μελισσανίδη για να αγοράσει τον ΟΠΑΠ, ενώ πρόσφατα συμφώνησε με την ΑΕΚ (του Μελισσανίδη, επίσης) για "χρυσή" πενταετή χορηγική συμφωνία, ύψους που θα ζήλευαν ομάδες του τσάμπιον ληγκ. Το ότι η Πειραιώς βρήκε τα λεφτά χάρη στην περίφημη "ανακεφαλαιοποίηση" που πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει με το αίμα του ο ελληνικός λαός, είναι λεπτομέρεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.