Συμπληρώνεται σήμερα άλλη μια χρονιά, κατά την διάρκεια της οποίας κάναμε παρέα από τούτη την μικρή γωνιά. Άλλη μια χρονιά, κατά την διάρκεια της οποίας μοιραστήκαμε προβληματισμούς και σκέψεις, αναλύσαμε σοβαρά -ή και λιγώτερο σοβαρά- θέματα αλλά και σατιρίσαμε πρόσωπα και πράγματα.
Τον Γενάρη, ξεκινήσαμε αναλύοντας σε έξι σημειώματα το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα της απερχόμενης κυβέρνησης, περί του οποίου τόσος ντόρος έγινε ("Πλεονάσματα και ελλείμματα..."), μεταφράσαμε από τα πορτογαλικά ένα θαυμάσιο κείμενο του αλησμόντου Ζοζέ Σαραμάγκου ("Ο Ζοζέ Σαραμάγκου μιλάει για τις ιδιωτικοποιήσεις"), είδαμε τι έλεγε πριν έναν αιώνα ο Λένιν για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ("Ο Λένιν για την Ενωμένη Ευρώπη") και γελάσαμε με την ψυχή μας χάρη στην ιδέα να κλείνουν τα σχολεία μια βδομάδα τον χειμώνα, προκειμένου να κάνουν οι μαθητές... σκι ("Παροιμίες για σκι").
Τον Φλεβάρη, κάναμε ένα εκτενές αφιέρωμα δέκα σημειωμάτων στον σκοτεινό κόσμο της οικογένειας Αλαφούζων ("Αλαφούζοι..."), προσεγγίσαμε με νηφαλιότητα τα γεγονότα στην Ουκρανία ("Ουκρανία: Σε εξέλιξη προσπάθεια για φασιστικό πραξικόπημα;", "Ουκρανία: 'δημοκρατικές' κόντρες σε φασιστικό φόντο" και "Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο 'δημοκράτης'"), είδαμε πως μπορεί να γίνει αισχρή προπαγάνδα με την αλλοίωση μιας εικόνας, πολύ πριν η "ποταμίσια" βαφτισιμιά τού Μητσοτάκη μεταφέρει τα άδεια ράφια τής Ιαπωνίας στην Μόσχα ("Μια εικόνα, χίλια ψέμματα!")και ξεκαρδιστήκαμε με την επίσκεψη του Άδωνη στο... Ξάρβαρντ ("Μια διάλεξη στο Χάρβαρντ (φωτορομάντσο)".
Τον Μάρτη, μάθαμε λεπτομέρειες για τις κατασχέσεις ακινήτων στην Ιρλανδία ("Μια ιστορία από την Ιρλανδία"), είδαμε πώς η καταλήστευση των ταμείων είχε οργανωθεί από το 1979 ("Μιλώντας με 'ξύλινη γλώσσα' για την ληστεία των ταμείων"), μάθαμε για την Συμφωνία του Λονδίνου ("Η Συμφωνία τού Λονδίνου, 27/2/1953"), προκαλέσαμε αναδομώντας τα παραμύθια για την άλωση της Τριπολιτσάς ("Η 'αρλούμπα' για την Τριπολιτσά") αλλά και για το "υπέροχο 1821" γενικώτερα ("Όλα όπως πρέπει...") ενώ αναλύσαμε τα όσα έγιναν προκειμένου να ξεπουληθεί η ΔΕΗ ("Μια ηλεκτρική ιστοριούλα" και "Και πάλι για την Πεσινέ").
Τον Απρίλιο δώσαμε δωρεάν μαθήματα (με σπαρταριστό τρόπο) για το πώς μπορεί κάποιος να πλουτίσει εύκολα, νόμιμα και γρήγορα ("Μέσω οφσόρ, νόμιμα και ηθικά" και "Είναι μαύρα; Ξέπλυνέ τα εύκολα!"), μάθαμε για τα "Οχήματα ειδικού σκοπού") και κάναμε μια ανατομία τής λίστας Λαγκάρντ ("Η ιστορία μιας λίστας") ενώ, μετά από μια γενική δοκιμή ("Λίθοι, πλίνθοι κέραμοι..."), στις 26 του μηνός βγήκαν στον αέρα τα πρώτα "Σαββατιάτικα", τα οποία έμελλε να γίνουν το must του ιστολογίου.
Τον Μάιο, ξεβρακώσαμε -σε πέντε συνέχειες- το πολιτικό κατακάθι που λέγεται Ευάγγελος Βενιζέλος ("Ω! Μπένυ, Μπένυ..."), ενώ τα περισσότερα σημειώματα του μήνα είχαν ως θέμα τους τις εκλογές (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές). Να σημειώσω εδώ την ιδιαίτερη αίσθηση που έκανε το αφιέρωμά μας "Στην μνήμη του Παναγιώτη Κοσιώνη".
Από τα σημειώματα του Ιουνίου, ξεχωρίζω εκείνο για την "Υπόθεση Ζοντούλ", η οποία ήταν άγνωστη στους περισσότερους. Ενδιαφέρον είχε και η παρουσίαση του νέου υπουργού οικονομικών ("Ο πολύς κύριος Γκίκας Χαρδούβελης"), με στοιχεία που δεν αποκάλυψαν τα περισσότερα παρόμοια δημοσιεύματα των μεγάλων ΜΜΕ. Και, φυσικά, δεν μπορώ να παραβλέψω το κείμενο "Η ιστορία μιας ΚΥΑ", το οποίο παραλίγο να μου δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα.
Τον Ιούλιο, μάθαμε την ιστορία για το ξεπούλημα τής μεγαλύτερης -ίσως- ελληνικής βιομηχανίας ("Ήταν κάποτε μια Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης..."), εξηγήσαμε τον όρο Bad Bank ("Bad Bank: άλλα κόλπα"), μιλήσαμε για την μεγάλη διαδήλωση του 1943 ("Αθήνα, 22/7/1943: Η ματοβαμμένη διαδήλωση της κατοχής") και κλείσαμε τον μήνα με δυο κείμενα για το χοντρό παιχνίδι που παίζεται με το χρυσάφι στην Χαλκιδική ("Χρυσάφι και σκουριές...").
Τον Αύγουστο, το ιστολόγιο πήγε διακοπές και γι' αυτό, εκτός από τα ανελλιπή "Σαββατιάτικα", το μόνο που έκανε ήταν ένα αφιέρωμα στον Νίκο Πλουμπίδη ("14 Αυγούστου 1954: Απόψε, που σκοτώνουν τον Πλουμπίδη...").
Φαίνεται πως επιστρέψαμε ορεξάτοι από τις διακοπές, γιατί τον Σεπτέμβριο δημοσιεύσαμε πολλά κείμενα οικονομικού ενδιαφέροντος: "Όμορφα!". "Πρωθυπουργικά μπουρδολογήματα", "Κόκκινα δάνεια και τοξικά ομόλογα", "'Κόκκινα' προβλήματα", "Η Συμφωνία του Λονδίνου και το ελληνικό χρέος", "Το μεγάλο ξεκαθάρισμα", "Ευρωασφυξία" κλπ. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει το επετειακό αφιέρωμα "Σαράντα αλησμόνητα χρόνια" για την πασοκική 3η του Σεπτέμβρη.
Αφού ο Σεπτέμβριος ξεκίνησε με τα 40χρονα του ΠαΣοΚ, ήταν λογικό ο Οκτώβριος να ξεκινήσει με την αντίστοιχη νεοδημοκρατική επέτειο ("Σαραντάχρονα για πολύ γέλιο"). Κατά τ' άλλα, κάναμε μια πρώτη επαφή με τον προϋπολογισμό τού 2015 ("Ο Προϋπολογισμός λέει την αλήθεια!" και "Ο προϋπολογισμός τού Νασραντίν"), αναφερθήκαμε -με αιρετικό τρόπο- στο πρόβλημα της υπεθέρμανσης του πλανήτη ("Και όμως, δεν λιώνει!" και "...ή, μήπως, λιώνει; (μια ένσταση)"), εξηγήσαμε τι σημαίνει "Το 'Ευρωπαϊκό Εξάμηνο'" και αποκαλύψαμε το χοντρό παιχνίδι που παίχτηκε με το ξεπούλημα του Ελληνικού ("Πάει και το Ελληνικό...").
Τον Νοέμβριο κάναμε μια ενδιαφέρουσα αναφορά στους πλαστογράφους του Λένιν ("Φράσεις του Λένιν ή των πλαστογράφων του;"), μεταφράσαμε από τα ισπανικά "Τα μυστικά σχέδια του Κίσσιντζερ κατά της Κούβας (1976)", γνωρίσαμε τον "Τόμας Σανκάρα: ο Τσε της Αφρικής", αναλύσαμε σε τέσσερις συνέχειες το παιχνίδι με τα περίφημα Stress Test ("Stress test: μυστικά και ψέμματα ...και κάποιες αλήθειες"), εξηγήσαμε -σε δυο συνέχειες- το πώς παίζεται το παιχνίδι με τα χρηματοοικονομικά παράγωγα ("Ο σκοτεινός κόσμος των παραγώγων" και "Παίκτες και σπεκουλαδόροι") και παρουσιάσαμε το "Ημερολόγιο μιας εβδομάδας" του Γιάννη Ρίτσου, με την ευκαιρία τής επετείου τού Πολυτεχνείου. Ο μήνας έκλεισε με το περισσότερο αναδημοσιευμένο και πιο πολυδιαβασμένο (7075 "χτυπήματα" μέχρι σήμερα!) κείμενο του ιστολογίου, το "Μια ιστορία λαδιού... και ολίγη από Κορέα", το οποίο προκάλεσε τόσο ντόρο ώστε αναμείχθηκαν και τα μεγάλα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Από τον Δεκέμβριο, ξεχωρίζει το αφιέρωμα στον ρατσισμό στην πολιτική των ΗΠΑ "Από το Μοντγκόμερυ στο Φέργκιουσον" (σε πέντε συνέχειες). Κατά τ' άλλα, μάθαμε για την "Επιχείρηση Κυκλώνας", μελετήσαμε την περίφημη υπόθεση Ρωμανού ("Λίγες γραμμές για τον Νίκο Ρωμανό" και "Εκπαιδευτικές άδειες κρατουμένων (με αφορμή την περίπτωση Ρωμανού)") και παρουσιάσαμε μια ενδιαφέρουσα πλευρά τού ελληνοϊταλικού πολέμου ("Ο πικρός πόλεμος...") ενώ διασκεδάσαμε αλλά και προβληματιστήκαμε με την προχτεσινή πτώση τής συγκυβέρνησης ("Έπεσαν. Και τώρα, τί;").
Στο λυκόφως πια αυτής της χρονιάς, δεν μένει παρά να στείλω στους αναγνώστες τις καλύτερες και θερμότερες ευχές μου για το 2015 και να διατυπώσω την ελπίδα μου πως και στο νέο έτος θα βρίσκομαστε όλοι, γεροί κι ασυμβίβαστοι, στο μετερίζι τού αγώνα για "να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα", πάνω από τον κόσμο.
Καλή Χρονιά!
Τον Γενάρη, ξεκινήσαμε αναλύοντας σε έξι σημειώματα το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα της απερχόμενης κυβέρνησης, περί του οποίου τόσος ντόρος έγινε ("Πλεονάσματα και ελλείμματα..."), μεταφράσαμε από τα πορτογαλικά ένα θαυμάσιο κείμενο του αλησμόντου Ζοζέ Σαραμάγκου ("Ο Ζοζέ Σαραμάγκου μιλάει για τις ιδιωτικοποιήσεις"), είδαμε τι έλεγε πριν έναν αιώνα ο Λένιν για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ("Ο Λένιν για την Ενωμένη Ευρώπη") και γελάσαμε με την ψυχή μας χάρη στην ιδέα να κλείνουν τα σχολεία μια βδομάδα τον χειμώνα, προκειμένου να κάνουν οι μαθητές... σκι ("Παροιμίες για σκι").
Τον Φλεβάρη, κάναμε ένα εκτενές αφιέρωμα δέκα σημειωμάτων στον σκοτεινό κόσμο της οικογένειας Αλαφούζων ("Αλαφούζοι..."), προσεγγίσαμε με νηφαλιότητα τα γεγονότα στην Ουκρανία ("Ουκρανία: Σε εξέλιξη προσπάθεια για φασιστικό πραξικόπημα;", "Ουκρανία: 'δημοκρατικές' κόντρες σε φασιστικό φόντο" και "Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο 'δημοκράτης'"), είδαμε πως μπορεί να γίνει αισχρή προπαγάνδα με την αλλοίωση μιας εικόνας, πολύ πριν η "ποταμίσια" βαφτισιμιά τού Μητσοτάκη μεταφέρει τα άδεια ράφια τής Ιαπωνίας στην Μόσχα ("Μια εικόνα, χίλια ψέμματα!")και ξεκαρδιστήκαμε με την επίσκεψη του Άδωνη στο... Ξάρβαρντ ("Μια διάλεξη στο Χάρβαρντ (φωτορομάντσο)".
Τον Μάρτη, μάθαμε λεπτομέρειες για τις κατασχέσεις ακινήτων στην Ιρλανδία ("Μια ιστορία από την Ιρλανδία"), είδαμε πώς η καταλήστευση των ταμείων είχε οργανωθεί από το 1979 ("Μιλώντας με 'ξύλινη γλώσσα' για την ληστεία των ταμείων"), μάθαμε για την Συμφωνία του Λονδίνου ("Η Συμφωνία τού Λονδίνου, 27/2/1953"), προκαλέσαμε αναδομώντας τα παραμύθια για την άλωση της Τριπολιτσάς ("Η 'αρλούμπα' για την Τριπολιτσά") αλλά και για το "υπέροχο 1821" γενικώτερα ("Όλα όπως πρέπει...") ενώ αναλύσαμε τα όσα έγιναν προκειμένου να ξεπουληθεί η ΔΕΗ ("Μια ηλεκτρική ιστοριούλα" και "Και πάλι για την Πεσινέ").
Τον Απρίλιο δώσαμε δωρεάν μαθήματα (με σπαρταριστό τρόπο) για το πώς μπορεί κάποιος να πλουτίσει εύκολα, νόμιμα και γρήγορα ("Μέσω οφσόρ, νόμιμα και ηθικά" και "Είναι μαύρα; Ξέπλυνέ τα εύκολα!"), μάθαμε για τα "Οχήματα ειδικού σκοπού") και κάναμε μια ανατομία τής λίστας Λαγκάρντ ("Η ιστορία μιας λίστας") ενώ, μετά από μια γενική δοκιμή ("Λίθοι, πλίνθοι κέραμοι..."), στις 26 του μηνός βγήκαν στον αέρα τα πρώτα "Σαββατιάτικα", τα οποία έμελλε να γίνουν το must του ιστολογίου.
Τον Μάιο, ξεβρακώσαμε -σε πέντε συνέχειες- το πολιτικό κατακάθι που λέγεται Ευάγγελος Βενιζέλος ("Ω! Μπένυ, Μπένυ..."), ενώ τα περισσότερα σημειώματα του μήνα είχαν ως θέμα τους τις εκλογές (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές). Να σημειώσω εδώ την ιδιαίτερη αίσθηση που έκανε το αφιέρωμά μας "Στην μνήμη του Παναγιώτη Κοσιώνη".
Από τα σημειώματα του Ιουνίου, ξεχωρίζω εκείνο για την "Υπόθεση Ζοντούλ", η οποία ήταν άγνωστη στους περισσότερους. Ενδιαφέρον είχε και η παρουσίαση του νέου υπουργού οικονομικών ("Ο πολύς κύριος Γκίκας Χαρδούβελης"), με στοιχεία που δεν αποκάλυψαν τα περισσότερα παρόμοια δημοσιεύματα των μεγάλων ΜΜΕ. Και, φυσικά, δεν μπορώ να παραβλέψω το κείμενο "Η ιστορία μιας ΚΥΑ", το οποίο παραλίγο να μου δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα.
Τον Ιούλιο, μάθαμε την ιστορία για το ξεπούλημα τής μεγαλύτερης -ίσως- ελληνικής βιομηχανίας ("Ήταν κάποτε μια Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης..."), εξηγήσαμε τον όρο Bad Bank ("Bad Bank: άλλα κόλπα"), μιλήσαμε για την μεγάλη διαδήλωση του 1943 ("Αθήνα, 22/7/1943: Η ματοβαμμένη διαδήλωση της κατοχής") και κλείσαμε τον μήνα με δυο κείμενα για το χοντρό παιχνίδι που παίζεται με το χρυσάφι στην Χαλκιδική ("Χρυσάφι και σκουριές...").
Τον Αύγουστο, το ιστολόγιο πήγε διακοπές και γι' αυτό, εκτός από τα ανελλιπή "Σαββατιάτικα", το μόνο που έκανε ήταν ένα αφιέρωμα στον Νίκο Πλουμπίδη ("14 Αυγούστου 1954: Απόψε, που σκοτώνουν τον Πλουμπίδη...").
Φαίνεται πως επιστρέψαμε ορεξάτοι από τις διακοπές, γιατί τον Σεπτέμβριο δημοσιεύσαμε πολλά κείμενα οικονομικού ενδιαφέροντος: "Όμορφα!". "Πρωθυπουργικά μπουρδολογήματα", "Κόκκινα δάνεια και τοξικά ομόλογα", "'Κόκκινα' προβλήματα", "Η Συμφωνία του Λονδίνου και το ελληνικό χρέος", "Το μεγάλο ξεκαθάρισμα", "Ευρωασφυξία" κλπ. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει το επετειακό αφιέρωμα "Σαράντα αλησμόνητα χρόνια" για την πασοκική 3η του Σεπτέμβρη.
Αφού ο Σεπτέμβριος ξεκίνησε με τα 40χρονα του ΠαΣοΚ, ήταν λογικό ο Οκτώβριος να ξεκινήσει με την αντίστοιχη νεοδημοκρατική επέτειο ("Σαραντάχρονα για πολύ γέλιο"). Κατά τ' άλλα, κάναμε μια πρώτη επαφή με τον προϋπολογισμό τού 2015 ("Ο Προϋπολογισμός λέει την αλήθεια!" και "Ο προϋπολογισμός τού Νασραντίν"), αναφερθήκαμε -με αιρετικό τρόπο- στο πρόβλημα της υπεθέρμανσης του πλανήτη ("Και όμως, δεν λιώνει!" και "...ή, μήπως, λιώνει; (μια ένσταση)"), εξηγήσαμε τι σημαίνει "Το 'Ευρωπαϊκό Εξάμηνο'" και αποκαλύψαμε το χοντρό παιχνίδι που παίχτηκε με το ξεπούλημα του Ελληνικού ("Πάει και το Ελληνικό...").
Τον Νοέμβριο κάναμε μια ενδιαφέρουσα αναφορά στους πλαστογράφους του Λένιν ("Φράσεις του Λένιν ή των πλαστογράφων του;"), μεταφράσαμε από τα ισπανικά "Τα μυστικά σχέδια του Κίσσιντζερ κατά της Κούβας (1976)", γνωρίσαμε τον "Τόμας Σανκάρα: ο Τσε της Αφρικής", αναλύσαμε σε τέσσερις συνέχειες το παιχνίδι με τα περίφημα Stress Test ("Stress test: μυστικά και ψέμματα ...και κάποιες αλήθειες"), εξηγήσαμε -σε δυο συνέχειες- το πώς παίζεται το παιχνίδι με τα χρηματοοικονομικά παράγωγα ("Ο σκοτεινός κόσμος των παραγώγων" και "Παίκτες και σπεκουλαδόροι") και παρουσιάσαμε το "Ημερολόγιο μιας εβδομάδας" του Γιάννη Ρίτσου, με την ευκαιρία τής επετείου τού Πολυτεχνείου. Ο μήνας έκλεισε με το περισσότερο αναδημοσιευμένο και πιο πολυδιαβασμένο (7075 "χτυπήματα" μέχρι σήμερα!) κείμενο του ιστολογίου, το "Μια ιστορία λαδιού... και ολίγη από Κορέα", το οποίο προκάλεσε τόσο ντόρο ώστε αναμείχθηκαν και τα μεγάλα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Από τον Δεκέμβριο, ξεχωρίζει το αφιέρωμα στον ρατσισμό στην πολιτική των ΗΠΑ "Από το Μοντγκόμερυ στο Φέργκιουσον" (σε πέντε συνέχειες). Κατά τ' άλλα, μάθαμε για την "Επιχείρηση Κυκλώνας", μελετήσαμε την περίφημη υπόθεση Ρωμανού ("Λίγες γραμμές για τον Νίκο Ρωμανό" και "Εκπαιδευτικές άδειες κρατουμένων (με αφορμή την περίπτωση Ρωμανού)") και παρουσιάσαμε μια ενδιαφέρουσα πλευρά τού ελληνοϊταλικού πολέμου ("Ο πικρός πόλεμος...") ενώ διασκεδάσαμε αλλά και προβληματιστήκαμε με την προχτεσινή πτώση τής συγκυβέρνησης ("Έπεσαν. Και τώρα, τί;").
Στο λυκόφως πια αυτής της χρονιάς, δεν μένει παρά να στείλω στους αναγνώστες τις καλύτερες και θερμότερες ευχές μου για το 2015 και να διατυπώσω την ελπίδα μου πως και στο νέο έτος θα βρίσκομαστε όλοι, γεροί κι ασυμβίβαστοι, στο μετερίζι τού αγώνα για "να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα", πάνω από τον κόσμο.
Καλή Χρονιά!
Λίγο καθυστερημένο (με την χρονική έννοια μόνο ελπίζω) το σχόλιο, αλλά εύχομαι αντίστοιχη συνέχεια (και ει δυνατόν ακόμα καλύτερη) και μες στο 15', Θοδωρή.
ΑπάντησηΔιαγραφή