Χρυσάφι και σκουριές (2)

Λέγαμε χτες ότι το 2003, μετά την απόφαση του ΣτΕ, η TVX Hellas αποφάσισε να βάλει λουκέτο. Έτσι, υπέβαλε αίτηση πτώχευσης, η οποία έγινε δεκτή από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών τον Νοέμβριο του 2003. Η εταιρεία άφηνε πίσω της χρέη πάνω από 216 εκατ. ευρώ προς το ΙΚΑ, την Εφορία, τους προμηθευτές της και τους εργαζόμενους. Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ο Χρήστος Πάχτας, ο οποίος δρα κεραυνοβόλα.

Στις 13 Δεκεμβρίου το ελληνικό δημόσιο αγοράζει από την πτωχευμένη εταιρεία την έκταση των 317.000 στρεμμάτων που της ανήκε, αντί 11 εκατ. ευρώ, ποσό το οποίο διατίθεται εξ ολοκλήρου για την εξόφληση δεδουλευμένων και αποζημιώσεων των 472 εργαζομένων. Φυσικά, εκτός από το ποσό των 11 εκατομμυρίων, το ελληνικό δημόσιο χάριζε στην TVX άλλα 2,2 εκατομμύρια βεβαιωμένες ασφαλιστικές εισφορές όπως και μερικές δεκάδες εκατομμυρίων από βεβαιωμένα τέλη, φόρους και εισφορές. Ταυτόχρονα, το κράτος αναλάμβανε την επανακατάρτιση 350 απολυμένων, διαθέτοντας από πόρους τού Γ' ΚΠΣ το καθόλου ευτελές ποσό των 28 εκατ. ευρώ.

Την ίδια μέρα (!), σε μια ανεπανάληπτη έκφραση οργιώδους αδιαφάνειας και αυθαιρεσίας, ο Πάχτας υπογράφει την πώληση των μεταλλείων στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. αντί... 11 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, το κράτος εισέπραξε από την πώληση των μεταλλείων ακριβώς όσα είχε πληρώσει μόνο για να εξοφλήσει τους εργαζόμενους. Ουσιαστικά, ο Πάχτας λειτούργησε ως μεσάζων διότι αν η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. αγόραζε απ' ευθείας από την TVX, θα αναλάμβανε και όλες τις υποχρεώσεις της. Σημειωτέον ότι, με ειδική διάταξη, η αγοράστρια εταιρεία απαλλάχθηκε από κάθε τέλος και φόρο μεταβίβασης.

Στο σημείο αυτό, ας κάνουμε ένα διάλειμμα για να δούμε τι σόι πράγμα είναι αυτή η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. Η εν λόγω εταιρεία ιδρύθηκε τρεις μόνο ημέρες πριν την αγοραπωλησία των μεταλλείων, με κεφάλαιο μόλις 60.000 ευρώ, δηλαδή το ελάχιστο που προβλέπει ο νόμος για τις ανώνυμες εταιρείες. Μοναδικοί μέτοχοί της ήσαν δυο μεγαλοστελέχη τής γνωστής εταιρείας ΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα, ένας των οποίων ήταν ο γενικός διευθυντής τής ΑΚΤΩΡ Δημήτρης Κούτρας. Αν, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, κάνετε κάποιες περίεργες σκέψεις, καλώς τις κάνετε.

Ας δούμε τώρα τι αγόρασε η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. προς 11 εκατομμύρια, σε μια αγοραπωλησία που παραβίαζε κατάφωρα τόσο το ελληνικό όσο και το ευρωπαϊκό δίκαιο, τα οποία προβλέπουν σε τέτοιες περιπτώσεις διεθνή διαγωνισμό. Κατά πρώτον, αγόρασε μια έκταση 317.000 στρεμμάτων, στην οποία περιλαμβάνονταν δυο ορυχεία με όλες τις εγκαταστάσεις τους και 310 σπίτια. Κατά δεύτερον -και απείρως σημαντικώτερον- αγόρασε το δικαίωμα εκμετάλλευσης όλης αυτής της έκτασης. Με απλά λόγια, η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. απέκτησε όχι μόνο το δικαίωμα εκμετάλλευσης των ήδη υφισταμένων μεταλλείων στις Σκουριές και στο Στρατώνι αλλά και το δικαίωμα να επεκτείνει την μεταλλευτική της δραστηριότητα σε ολόκληρη την έκταση των 317.000 στρεμμάτων, ανοίγοντας όσα μεταλλεία ήθελε, όπου ήθελε.

Για να πάρουμε μια ιδέα από τον πλούτο που χάρισε στον Μπόμπολα το κράτος (δια χειρός Πάχτα), ας σημειώσουμε τα εξής: (α) έναν χρόνο μετά την ίδρυσή της, η European Goldfields συμφωνεί να εξαγοράσει το 30% της Ελληνικός Χρυσός αντί 18 εκατ. ευρώ, (β) λίγο αργότερα, η Global Mineral Resources προσφέρει άλλα 18 εκατομμύρια και εξαγοράζει το 21% της Ελληνικός Χρυσός, (γ) σύντομα, η Global Mineral Resources αποφασίζει να πουλήσει το ποσοστό της στην European Goldfields αντί 100 εκατ. ευρώ, (δ) στις 2 Ιουλίου 2007, πάλι η European Goldfields προσφέρει στην ΑΚΤΩΡ 178 εκατομμύρια για να αγοράσει άλλο ένα 30% των μετοχών τής Ελληνικός Χρυσός.

Να επιμείνουμε λίγο σ'αυτό το τελευταίο; Μέσα σε τριάμισυ χρόνια, το 30% αυτού που είχε πουληθεί προς 11 εκατομμύρια, έφτασε να αξίζει 178 εκατομμύρια! Μέσα σε τριάμισυ χρόνια, η αρχική "επένδυση" του Μπόμπολα είχε πολλαπλασιάσει την αξία της κατά 54 φορές!

Και τώρα, το κερασάκι. Η παρανομία τής αγοραπωλησίας ήταν τόσο εξώφθαλμη ώστε αναγκάστηκε να επέμβει η Ευωρπαϊκή Επιτροπή, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση. Έτσι, το 2008 η Κομμισσιόν ζήτησε εξηγήσεις από την Ελλάδα ως προς τις ακολουθηθείσες διαδικασίες αλλά και ως προς την απαλλαγή τής αγοράστριας εταιρείας από φόρους και τέλη μεταβίβασης. Οι απαντήσεις τής Ελλάδας δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές και η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ευνοϊκή μεταχείριση της Ελληνικός Χρυσός συνέστησε κατ' ουσία παράνομη ενίσχυσή της από το κράτος. Η ενίσχυση αυτή υπολογίστηκε σε 15,3 εκατ. ευρώ, ποσό που η Ελληνικός Χρυσός θα έπρεπε να επιστρέψει εντόκως στο ελληνικό δημόσιο.

Πού είναι το κερασάκι; Ιδού: το ελληνικό δημόσιο κατέθεσε προσφυγή κατά της απόφασης της Κομμισσιόν ώστε να μην υποχρεωθούν οι ιδιώτες επενδυτές να πληρώσουν 15,3 εκατομμύρια ευρώ στο κράτος! Ελληνοφρένεια... Α! Μη ξεχνάμε μια σημαντική λεπτομέρεια: άλλο κόμμα βρισκόταν στην κυβέρνηση το 2003 κι άλλο το 2008. Ο νοών, νοείτω.


-----------------------------

Υστερόγραφο:
Οπωσδήποτε δεν εξαντλήσαμε το θέμα, αφού ασχοληθήκαμε μόνο με το οικονομικό σκάνδαλο της όλης ιστορίας. Θα υποχρεωθούμε, όμως, να κάνουμε ένα διάλειμμα σ' αυτό το σημείο, μιας και από αύριο το ιστολόγιο θα βρίσκεται σε διακοπές. Αν και αυτό δεν σημαίνει ότι θα χαθούμε, σίγουρα σημαίνει ότι και οι επαφές μας θα αραιώσουν κάπως και τα θέματά μας θα είναι πιο "λάιτ", αφού δεν σκοπεύω να κουβαλήσω το αρχείο και τις σημειώσεις μου στην παραλία. Στο μεταξύ, να περάσετε έναν όμορφο Αύγουστο και θα επανέλθουμε.

Χρυσάφι και σκουριές (1)

Λίγο πριν την ραστώνη των αυγουστιάτικων διακοπών, θέλοντας να "ξεφορτωθώ" από το γραφείο μου κάποιες σημειώσεις, λέω να γίνω λίγο... ανεπίκαιρος. Ίσως, όμως, να μην αποδειχτώ και τόσο πολύ ανεπίκαιρος, μιας και βάζω στοίχημα πως πολύ σύντομα (ίσως και μέσα στον Αύγουστο) θα έχουμε νέες εξελίξεις στο θέμα το οποίο θα μας απασχολήσει από σήμερα. Ο λόγος για τα -περίφημα πια- ορυχεία χρυσού τής Χαλκιδικής. Κι επειδή λίγη ιστορία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όπως αποκαλύπτει η έρευνα των περισσότερων από 300 πηγαδιών που σώζονται στην περιοχή, η ανακάλυψη των χρυσοφόρων κοιτασμάτων ανάγεται στις αρχές τής κλασσικής αρχαιότητας, κάπου τον 6ο π.Χ. αιώνα. Στην εκμετάλλευσή τους στηρίχτηκε η χρηματοδότηση τόσο της οικοδόμησης του κράτους των μακεδόνων όσο και της εκστρατείας τού Μ. Αλεξάνδρου.

Όταν η περιοχή περιήλθε υπό ρωμαϊκή κατοχή, η εκμετάλλευση των ορυχείων ατόνησε, μιας και οι ρωμαίοι έπαιρναν περισσότερο και φτηνότερο χρυσό -και άργυρο- από τα ορυχεία τής Ισπανίας. Οι δουλειές ξανάνοιξαν όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία χωρίστηκε σε ανατολικό και δυτικό τμήμα, κατά τις απαρχές δηλαδή του βυζαντινού κράτους. Αλλά η πραγματική έκρηξη ήρθε επί οθωμανών, όταν στην περιοχή λειτουργούσαν πάνω από 600 καμίνια, τα οποία έβγαζαν όχι μόνο χρυσό και άργυρο αλλά και μόλυβδο και ψευδάργυρο. Μάλιστα δε, στις αρχές τού 18ου αιώνα, με σουλτανικό φιρμάνι, τα χωριά τής περιοχής (τα γνωστά Μαντεμοχώρια) απέκτησαν αυτοδιοίκηση, η οποία περιλάμβανε και την εκμετάλλευση των ορυχείων (έναντι, βεβαίως, κάποιου -αρκετά χαμηλού- φόρου).

Κάπως έτσι φτάνουμε μέχρι το 1893. Τότε, η Πύλη εκχωρεί τα δικαιώματα των ορυχείων σε μια γαλλο-οθωμανική ανώνυμη εταιρεία, με έδρα το Παρίσι. Για πρώτη φορά κάνει την εμφάνισή της η "Μεταλλεία Κασσάνδρας Α.Ε." (σημ.: εκείνη την εποχή όλη η Χαλκιδική λεγόταν Κασσάνδρα). Από τα 600 καμίνια περνούν κάθε χρόνο πάνω από 10.000 τόννοι μεταλλεύματος, που δίνουν ψωμί σε 6.000 εργάτες.

Το 1927, η εταιρεία περνάει στην ιδιοκτησία τής ΑΕΕΧΠ&Λ (Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων), η οποία χρειάζεται άφθονες ποσότητες θείου για την παρασκευή των λιπασμάτων της. Προς τούτο αγοράζει μεταλλεία και ορυχεία σε όλη την χώρα (Ερμιόνη, Κορώνη, Ωρωπός κλπ) αλλά και στην Κύπρο ενώ ιδρύει και το γνωστό εργοστάσιο λιπασμάτων στην Δραπετσώνα. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος αναστέλλει την δραστηριότητα της εταιρείας και, μετά την λήξη τού πολέμου, η πλειοψηφία των μετοχών περνάει στην κατοχή τού διαβόητου επιχειρηματία Πρόδρομου Μποδοσάκη Αθανασιάδη.

Παρένθεση. Μπορεί να ακουστεί τρελλό αλλά η μεγαλύτερη δουλειά που έστησε προπολεμικά ο Αθανασιάδης ήταν η πώληση πυρομαχικών στον δημοκρατικό στρατό τής Ισπανίας, ο οποίος μαχόταν με τις φασιστικές δυνάμεις τού Φράνκο και των φαλαγγιτών του. Φυσικά, η εξαγωγή πυρομαχικών τελούσε υπό την έγκριση και την άδεια της τεταρταυγουστιανής δικτατορικής κυβέρνησης του Μεταξά. Άλλη μια απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε ιδεολογία. Κλείνει η παρένθεση.

Ο Αθανασιάδης δίνει νέα πνοή στην εταιρεία, ιδίως στον μεταλλουργικό της τομέα. Μεταφέρει το κέντρο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στο Στρατώνι, όπου το 1970 (μεσούσης της χούντας) χτίζει εργοστάσιο εμπλουτισμού και παρασκευής θειούχων συμπυκνωμάτων. Δυο χρόνια αργότερα βάζει μπρος το μεταλλείο θείου τής Ολυμπιάδας, όπου το 1976 (επί δημοκρατίας πια) φτιάχνει καινούργιο εργοστάσιο εμπλουτισμού.

Με τον θάνατο του Αθανασιάδη το 1979, η ΑΕΕΧΠ&Λ αρχίζει να φθίνει. Προς τα τέλη τής επόμενης δεκαετίας, το ελληνικό κράτος, σε μια προσπάθεια να σώσει την εταιρεία, αποφασίζει να βάλει στο παιχνίδι την κρατική τράπεζα βιομηχανικής ανάπτυξης, την ΕΤΒΑ, η οποία είχε στην κατοχή της την μεταλλουργική ΜΕΤΒΑ. Η ιδέα τού σχεδίου ήταν να αναλάβει η ΜΕΤΒΑ την μεταλλουργία χρυσού και, παράλληλα, να βοηθήσει την ΑΕΕΧΠ&Α  Το σχέδιο διάσωσης αναλαμβάνει να υλοποιήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά οι έντονες αντιδράσεις τής τοπικής κοινωνίας το οδηγούν σε ναυάγιο. Τελικά, το 1992 η ΑΕΕΧΠ&Α τίθεται υπό καθεστώς εκκαθάρισης από την Εθνική Τράπεζα.

Η Εθνική προκηρύσσει διαγωνισμούς, προσπαθώντας να βρει αγοραστές για τα μεταλλεία. Οι δυο πρώτοι διαγωνισμοί περνούν άκαρποι αλλά τον Δεκέμβριο του 1995 το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων μαζί με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης περιέρχονται στην TVX Hellas, θυγατρική τής καναδικής TVX Gold. Οι καναδοί ενδιαφέρονται κυρίως για τον χρυσό τής περιοχής και περιμένουν κρατική συμπαράσταση αλλά δεν έχουν υπολογίσει τις αντιδράσεις τής τοπικής κοινωνίας, η οποία προσφεύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Με την απόφαση-σταθμό 613/2002, το ΣτΕ ακυρώνει τα πλάνα των καναδών, εκτιμώντας ότι οι πιθανοί κίνδυνοι της επένδυσης θα ήταν μεγαλύτεροι από οποιοδήποτε προσδοκώμενο οικονομικό ή κοινωνικό όφελος:

"...όπως προκύπτει από τα στοιχεία αυτά, το αναλισκόμενο για την κατασκευή του έργου φυσικό κεφάλαιο, δηλαδή  δασικές εκτάσεις, υδατορέματα και ο εν γένει καταλαμβανόμενος από τις εγκαταστάσεις χώρος, καθώς και οι επαπειλούμενοι από την λειτουργία του κίνδυνοι, ενόψει της επιλεγείσης μεθόδου παραγωγής του χρυσού, εμφανίζονται  δυσανάλογοι εν σχέσει προς το προσδοκώμενο όφελος από την εισαγωγή στην χώρα  νέας τεχνολογίας για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και την αύξηση της  απασχολήσεως του εργατικού δυναμικού της περιοχής, που είναι τα προκύπτοντα από τον φάκελο και ληφθέντα υπ΄ όψιν από την διοίκηση οφέλη από την εγκατάσταση. Συνεπώς, η προσβαλλομένη πράξη, που παρίσταται ως προϊόν πλημμελούς σταθμίσεως μεταξύ αφενός σκοπών θαλπομένων μεν από τον νόμο και το Σύνταγμα αλλ΄ όχι επαρκών να αντισταθμίσουν την επαπειλούμενη βλάβη του φυσικού περιβάλλοντος και  αφετέρου της τελευταίας αυτής βλάβης, είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθή για  τον λόγο αυτόν..."


Για πρώτη φορά στην ιστορία τής χώρας, το περιβάλλον κέρδισε τα οικονομικά συμφέροντα. Το χτύπημα για την καναδική εταιρεία είναι συντριπτικό και η TVX Hellas κάνει αίτηση πτώχευσης. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να φανταστεί ότι όλο αυτό το μπλέξιμο θα μπορούσε να γίνει αφορμή για να ανατείλει το άστρο ενός πολιτικού, ο οποίος μέχρι τότε βρισκόταν στην αφάνεια: του Χρήστου Πάχτα.

[συνεχίζεται]

Δυο κείμενα

Σήμερα αναδημοσιεύω δυο σύντομα κείμενα, τα οποία βρήκα σε δυο αξιόλογα ιστολόγια. Το πρώτο προέρχεται από το κυπριακό ιστολόγιο Disdaimona και θα μπορούσα άνετα να εκφράσει την καθ' ημάς πραγματικότητα με μερικές μικρές προσαρμογές. Το δεύτερο υπογράφεται από τον χανιώτη Φραγκίσκο Λαγωνικάκη (γνωστό στους παλιότερους ως poexania), ο οποίος το δημοσίευσε στο ιστολόγιό του Αμπελοφιλοσοφίες. Ζητώ εκ προοιμίου συγγνώμη αν το διάβασμα σας αφήσει μια πικρή γεύση...


Κόκκινες πικρές μου γραμμές 

Οι κόκκινες μας γραμμές ήταν η ΑΤΑ.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να σωθεί η Λαϊκή για να μην μπούμε στο μνημόνιο.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν ο 13ος.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν οι συλλογικές συμβάσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το οκτάωρο.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το 51% των μετοχών να παραμένουν στο κράτος.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν ο Συνεργατισμός.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν τα κοινωνικά επιδόματα.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το "ποτέ την Κυριακή".
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να μην περάσει το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να μην περάσει το νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές είναι να σωθεί η Τράπεζα Κύπρου - άγνωστο μέχρι στιγμής γιατί.
Συνολικά οι κόκκινες μας γραμμές έγιναν όλες μπλε με άσπρες βούλες.

Στο μεταξύ εμείς είμασταν "αριστεριστές".
Γιατί είμασταν "αριστεριστές";
Επειδή δεν είχαμε "ρεαλιστικές προτάσεις" για μικρά και κερδοφόρα βήματα αναχαίτισης του νεοφιλελευθερισμού.
Όπως ποιά; Τα πιο πάνω;;...
Είμασταν "αριστεριστές"
Όπως ήταν και το ΚΚΚ κατά τους γνωρίζοντες.
Γιατί το ΚΚΚ ήταν "αριστερίστικο" κατά τους γνωρίζοντες;
Επειδή αν υπήρχε σήμερα, δεν θα είχε "κόκκινες γραμμές που γίνονται μπλε με άσπρες βούλες".
Για κάθε μια εκποίηση κατοικίας, θα έπαιρνε ένα κομμάτι κρατικής, εκκλησιαστικής ή ιδιωτικής γης και θα το κοινωνικοποιούσε. Αυτό θα έκαναν οι "αριστεριστές".
Μα αυτό είναι "ροζ" και "αδιέξοδο".
Ναι αλλά δεν είναι "μπλε με άσπρες βούλες".


Και μετά λένε πως φταίει ο βιαστής…

Για τη γυναίκα που πέθανε στα Χανιά όταν της έκοψαν το ρεύμα φταίει η αποκλειστική της και οι μπαταρίες του μηχανήματος που είχαν παλιώσει…

Για τα παιδιά που πέθαναν από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού έφταιγε η άγνοια κίνδυνου που είχαν…

Για τους άστεγους που πεθαίνουν στα παγκάκια φταίει το δριμύ ψύχος…

Για τις αυτοκτονίες φταίνε τα ψυχολογικά προβλήματα…

Για τα εργατικά ατυχήματα φταίει το ανθρώπινο λάθος…

Για τα σαπιοκάραβα που βυθίζονται φταίει η θάλασσα και για τα δάση που καίγονται φταίνε τα δέντρα…

Για τους μετανάστες που σκυλοπνίγονται φταίνε οι ίδιοι που δεν πήραν το αεροπλάνο που είναι και πιο ασφαλές…

Για τις έξυπνες βόμβες φταίνε όσοι πάνε και στέκονται εκεί που είναι να πέσουν…

Για την πείνα φταίει ο ανθρώπινος οργανισμός που είναι φτιαγμένος να πεινάει…

Για τους θανάτους παιδιών στον τρίτο κόσμου η ελονοσία και οι άλλες ασθένειες…

Για το χρέος φταίει η σπατάλη του λαού…

Για τις απολύσεις φταίνε οι απεργίες και για την ανεργία οι συλλογικές συμβάσεις…

Για τις αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης φταίνε οι γέροι που ζούνε πολύ…

Κατά τα άλλα όλα καλά…

Σα δυο εικοσάρες

Η δημοκρατία, λέει ένα εύστοχο ευφυολόγημα, είναι το πολιτικό σύστημα όπου ένας λύκος και ένα πρόβατο αποφασίζουν από κοινού τι θα φάνε για βραδινό. Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό όμως, εγώ θα πρόσθετα πως δημοκρατία είναι ένας λύκος κι ένα κοπάδι πρόβατα που συναποφασίζουν τι θα δειπνήσουν. Κι ενώ ο αριθμητικός συσχετισμός δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα στη σχέση των πρόβατων με το λύκο και την καταλυτική ισχύ του τελευταίου, στη δημοκρατία μας τα αμνοερίφια διδασκόμαστε και βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε η πλειοψηφία κι ότι μπορούμε να καθορίσουμε εμείς τις τύχες μας. Μπορούμε πχ να συναινέσουμε στην αξιολόγησή μας και να τραβήξουμε κλήρο για να δούμε ποιος (ποιος-ποιος) θα φαγωθεί, για να την πατήσουμε σαν τα ψάρια από το κόμικ του αρκά που περίμεναν από τον καρχαρία-φονιά, τον αντίστοιχο λύκο της θάλασσας, να τηρήσει τη συμφωνία και να φάει μόνο τους μισούς, για να γλιτώσουν τάχα οι υπόλοιποι.

Δημοκρατία επίσης είναι τα μαντρόσκυλα του συστήματος που φυλάνε τα πρόβατα μη τυχόν ξεμυτίσουμε από το μαντρί της λυκοσυμμαχίας με τα μοναδικά οφέλη, και δε μας συναντήσει ο λύκος στο προγραμματισμένο ραντεβού-δείπνο ηλιθίων. Είναι οι διάφοροι δημοσιολόγοι που μιλάνε για σύγκλιση και συνεργασία των τάξεων, παρουσιάζοντας την αστική σαν τον καλό λύκο του αρκά (και πάλι) που ερωτεύεται μια προβατίνα και απαρνείται για χάρη της τη σαρκοφάγα φύση του. Να θεωρούμε ευεργέτες-επενδυτές τους αετονύχηδες που μας αρμέγουν και μας κουρεύουν το μαλλί και το χρέος. Και να μας τρομοκρατούν πως είναι απαραίτητο να συμπεριφερθούμε υπεύθυνα και να μη στριμωχνόμαστε σε στρούγκες, κοπάδια και λοιπές συλλογικότητες, γιατί δεν είμαστε εξάλλου τίποτα πρόβατα, να μας λένε οι άλλοι τι να κάνουμε.

Η δημοκρατία δηλ με δυο λόγια, ως το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και της συμφωνίας που λέγαμε παραπάνω, είναι βασικά μια μερίδα αρνίσια παϊδάκια. Κι η ελληνική δημοκρατία, που χτες έκλεισε με δόξα και τιμές τα σαραντάχρονά της, είναι κάτι σαν τα καλύτερα παϊδάκια που φάγαμε ποτέ. Τα οποία προσωπικά τα γεύτηκα στη δημοκρατική κρήτη, στο έβγα της ζούρβας, λίγο πάνω από τον ιστορικό θέρισο, που έχει μεταξύ άλλων την ταβέρνα ‘αντάρτης’ και το μουσείο της εθνικής αντίστασης, με τις κομματικές ταυτότητες του βελουχιώτη και του βαφειάδη, και με σειρές ολάκερες φωτογραφιών από αγωνιστές που θυσιάστηκαν, που σου θυμίζει λίγο συνειρμικά τη στήλη του ρίζου με τα μνημόσυνα.

Η μεταπολίτευση του '74 και της επόμενης δεκαετίας χοντρικά ήταν ένα μικρό διάλειμμα, μια σύντομη εκεχειρία ανάμεσα στα πέτρινα χρόνια που προηγήθηκαν και αυτά που ζούμε σήμερα -για να κάνουμε μια σύνδεση και με μια πρόσφατη ανάρτηση. Αλλά και η περίοδος της σταδιακής διάβρωσης των βράχων και των αξιών στις οποίες βασίστηκε το αγωνιστικό πνεύμα της εποχής.

Πριν από οτιδήποτε άλλο όμως η ιστορία της μεταπολίτευσης είναι η ιστορική διαδρομή και πορεία του πασόκ: του καλύτερου εργαλείου που είχαν ποτέ οι αστοί στα χέρια τους για να αναχαιτίσουν το κόμμα και να ενσωματώσουν τις λαϊκές αγωνιστικές διαθέσεις. Του σοσιαλδημοκρατικού, κεντροαριστερού μορφώματος που της έλειπε μέχρι τότε -και το φέρουν βαρέως μέχρι σήμερα οι αστοί ιστοριογράφοι που δεν εμφανίστηκε νωρίτερα· κι η απουσία αυτή έκανε ακόμα και τους δικούς μας να εκτιμήσουν λανθασμένα πως στην ελλάδα δεν υπήρχε το αντικειμενικό έδαφος για να πιάσει η σοσιαλδημοκρατία -η οποία πάντως εκκολαπτόταν ήδη εν μέρει στις γραμμές της εδα. Η ιστορία του κόμματος που σάρωσε κι απορρόφησε τα πάντα, ταυτίστηκε ως όλον πασόκ με το βαθύ κράτος, επηρεάζοντας όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους -ακόμα και το κόμμα υιοθέτησε το σύνθημα της πραγματικής αλλαγής με κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Κι οι διάφορες φάσεις της μετεξέλιξής του συμπίπτουν με τους διαδοχικούς κύκλους της μεταπολίτευσης, δηλαδή των λαϊκών κατακτήσεων και του ριζοσπαστισμού που παρέμεναν άταφο πτώμα μέχρι πρότινος.

Από τα πρώτα άγουρα χρόνια με τις μουντές κι αβέβαιες ελευθερίες της και τον αυτόνομο συνδικαλισμό που προλείανε το έδαφος για την άλωση του εργατικού κινήματος από την πάσκε· στον καλπασμό των πράσινων αλόγων προς την εξουσία και το ραντεβού με την ιστορία· το πλασάρισμα του «έλληνα αγιέντε», που ερχόταν ως σαλβαδόρ (σωτήρας) και τον απειλούσαν τάχα τα ξένα κέντρα με στρατιωτικά πραξικοπήματα· και είχε εκτιμήσει ως μια απλή αλλαγή φρουράς τη μεταπολίτευση –άσχετα που κάποιοι τη βρίσκουν ακραία και σεχταριστική εκτίμηση, όταν έρχεται ως επίσημη και επεξεργασμένη κομματική θέση κι όχι για λόγους εντυπωσιασμού, όπως το έκανε δηλ ο ανδρέας. Που αξιοποιούσε επιδέξια τα αντιδεξιά σύνδρομα και το φιλοσοβιετικό χαρτί για να κρατά όμηρους τους κομμουνιστές και την εαμική βάση.

Κι από το ανορθόδοξο σπάσιμο αυτής της ομηρίας το '89, με τη συγκλονιστική διεθνή συγκυρία και τις κοσμογονικές (ή μάλλον κοσμοκτόνες) αλλαγές· στη σταδιακή εκσυγχρονιστική μετάλλαξη ή μάλλον προσαρμογή στα καινούρια δεδομένα· που επισφραγίστηκε με την εκλογή του σημίτη, ενός τεχνοκράτη, χρυσής μετριότητας και κάκιστου ρήτορα (σε αντίθεση με τον χαρισματικό δημαγωγό προκάτοχό του)· που έπρεπε ωστόσο να πλασαριστεί ως μεγάλος ηγέτης και ο τρικούπης του εικοστού αιώνα, που ήρθε εκατό χρόνια μετά το θάνατό του να συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό του έργο· αλλά δεν έμεινε αρκετά στην κυβέρνηση ως πρωθυπουργός για να πει και το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» της ισχυρής ελλάδας και της μεγάλης ευρωπαϊκής ιδέας, στη θέση του ξεχασμένου «εοκ και νάτο το ίδιο συνδικάτο»· και να βάλει την ταφόπλακα στο άταφο πτώμα της μεταπολίτευσης και του πασόκ -βάρος που έπεσε στους διαδόχους του.

Στα 40χρονα της μεταπολίτευσης είμαστε έτοιμοι να θάψουμε το πασόκ και να κάνουμε τα σαράντα του. Αλλά η μνήμη του μένει ζωντανή να κατατρύχει σα φάντασμα την αστική πολιτική σκηνή και τη συνείδηση του «μέσου έλληνα», που συνεχίζει να είναι πασόκ, με άλλες μορφές κι ονόματα. Γιατί όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Κι η ψευδής συνείδηση αυτονομείται από τις συνθήκες που την καθόρισαν και τη δημιούργησαν και επιβιώνει με τη δύναμη της συνήθειας στις μάζες που έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο παρελθόν που έχασαν. Αναπολούν το ευχάριστο διάλειμμα της μεταπολίτευσης, αν κι έχουν διδαχτεί από οθόνης να το κακολογούν και να το θεωρούν υπεύθυνο για τη σημερινή κατάσταση, χωρίς να σκεφτούν ποιοι παράγοντες έδωσαν αυτό το αποτέλεσμα έστω ως προσωρινή ανάπαυλα.

Περίπου ό,τι κάνουν δηλ διάφοροι πολιτικοί χώροι που ευαγγελίζονται φιλολαϊκές μεταβατικές μεταρρυθμίσεις και στην πιο επαναστατική εκδοχή τους βάζουν το σύνθημα της δυαδικής εξουσίας, με την έννοια μιας «βουλής των κάτω», «της αμεσοδημοκρατίας των πλατειών», κτλ· χωρίς να μπουν στον κόπο να σκεφτούν ότι η δυαδική εξουσία δεν προκύπτει ως διακηρυγμένος στόχος, αλλά ως προσωρινός συμβιβασμός κι εύθραυστη ισορροπία, ως αδυναμία της δικής μας πλευράς να φτάσει μέχρι τέλους ή του ταξικού εχθρού να τσακίσει τη δική μας προσπάθεια και να επιβληθεί. Και πως η μοναδική στόχευση πρέπει να είναι η ενίσχυση του δικού μας πόλου ώστε να νικήσει στον ταξικό πόλεμο κι όχι η εκεχειρία ή ένας συμβιβασμός που μπορεί να προκύψει ως πιθανό ενδεχόμενο και μια στιγμή του πολέμου στην πορεία του.


Αν υπάρχει κάτι για να κρατήσουμε από τη μεταπολίτευση είναι τα κεκτημένα δικαιώματα και το αγωνιστικό της πνεύμα, που χρειάστηκε να τιθασευτεί και να καναλιζαριστεί σε ακίνδυνους διαύλους, για να το υποτάξουν. Όχι τις αυταπάτες της περιόδου, που οδήγησαν σε αυτή την υποταγή, και το πασόκ που τις καλλιέργησε και τις εξέφρασε. Ούτε μια σύγχρονη άφθαρτη εκδοχή του που θα έρθει με νέα πρόσωπα να κάνει λίφτινγκ στη σαραντάρα αστική δημοκρατία και να την εξωραΐσει. Και δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά της ταξικής της ουσίας, που απογυμνώνεται κάθε μέρα και περισσότερο, για να κρυφτεί πίσω από φύλλα συκής σοσιαλδημοκρατικής κοπής.

[Από το πολύ καλό ιστολόγιο γνώμης Σφυροδρέπανο]

Σαββατιάτικα (14)

*** Η είδηση από το reporter.gr: "Τρώμε 300 εκατ. αβγά Τουρκίας...". *** Και να σκεφτεί κανείς ότι, όπως δηλώνει η γνωστή παροιμιώδης φράση, είχαμε ξεκινήσει με τρία αβγά μόλις. *** Πόση ειρωνεία να σε λένε Σοφία και να είσαι Βούλτεψη... *** Δεν θέλατε Σίμο, ε; *** Καλά να πάθετε! *** Η αμήχανη στιγμή τού πασόκου που διαπιστώνει ότι κατάντησε νεοφιλελές ενώ νόμιζε πως ήταν σοσιαλιστής. *** Δηλαδή, πρέπει να δεις φωτογραφίες κομματιασμένων παιδιών για να καταλάβεις τι γίνεται στην Γάζα; *** Ισραελεεινός πόλεμος. *** Όταν λέμε ότι καταδικάζουμε την βία απ' όπου κι αν προέρχεται, εννοούμε και την βία τού Ισραήλ; *** Σόρρυ που ρωτάω αλλά δεν είδα ούτε γκαβό ούτε Μπένυ να την καταδικάσουν. *** Σκάι: "Ξεπέρασαν τους 500 οι νεκροί κι απ' τις δυο πλευρές". *** Αδικειμενική δημοσιογραφία.

Από την ΕΡΤ στην ΝΕΡΙΤ: Μια αδέσμευτη αλλαξοκωλιά δρόμος.

*** Τόσες αντάρτικες οργανώσεις πόλεων έχουν βγει κι ακόμα ούτε μια μπόμπα τής προκοπής δεν έχει πέσει στο Φάληρο. *** Αυτό που η πίτσα είναι στρογγυλή, την κόβουν σε τρίγωνα και την βάζουν σε τετράγωνο κουτί, ποτέ δεν το κατάλαβα. *** Έξι μήνες γυμναστήριο για μια βδομάδα διακοπές; *** Πάτε καλά, ρε; *** Θέλετε να βρείτε σε μια βδομάδα την γκόμενα που δεν βρήκατε όλο τον χρόνο και χτίζετε κορμί; *** Τούβλα... *** Όταν το μόνο θηλυκό που αντέχει το βλέμμα σας είναι η οθόνη τού πι-σι, μη ταλαιπωρείστε άδικα! *** Αυτοσυγκράτηση σημαίνει να βλέπεις από δω Κοσιώνη, από δίπλα Πλεύρη κι από κάτω Πορτοσάλτε και να μη πετάς το τασάκι στην τηλεόραση. *** Η αμήχανη στιγμή τού συριζαίου που διαπιστώνει ότι κατάντησε πασόκος ενώ νόμιζε πως ήταν αριστερός. *** Διάβασα τον τίτλο "Στην ΓΑΔΑ ο Σαμαράς" και για μερικά δευτερόλεπτα τρελλάθηκα από την χαρά μου. *** Ρε, κάτι συνειρμούς που κάνει το διεστραμμένο μου μυαλό... *** Βρήκατε ευκαιρία και ξεσπαθώσατε, μικρόψυχοι. *** Αμέσως "όταν καπνίζει ο λουλάς εσύ δεν πρέπει να μιλάς", ρε σεις; *** Και καλά ότι τον κογιονάρετε τον δύσμοιρο τον Μανώλη. *** Λες και όταν δεν καπνίζει ο λουλάς, πρέπει να μιλάει... *** A propos, ρε συ Μανώλη, εκείνα τα δελτία τού Μέγκα, όπου κάνατε ρόμπες κάτι οροθετικές κοπέλλες επί Λοβέρδου, τα θυμάσαι; *** Έχει ο καιρός γυρίσματα, ε; *** Τελικά, δεν κατάλαβα ποιο είναι το πρόβλημα με την δεσποινίδα Καψή. *** Ότι πίνει και δεν μας δίνει; *** Εδώ που τα λέμε, τί να σου κάνει ένας ρημαδομπάφος με τέτοιον πατέρα; *** Από κόκα και πάνω θες... *** Αμ, ετούτο πάλι, πώς τό 'χετε; *** Να σου βρίσκουν μια παλιοζυγαριά, τρεις-τέσσερις λάμπες ωρίμανσης φυτών εσωτερικού χώρου, λίγο υγρό λίπασμα για τέτοια φυτά και δυο-τρεις κόφτες κι αμέσως να σου κολλάνε την ρετσινιά τού χασισοπαραγωγού και του χασισέμπορου. *** Ξεχάσαμε τον Γιωργάκη που μας υποσχόταν πως θα μπορεί ο καθένας να έχει την γλαστρούλα του; *** Βέβαια, στο τέλος μάς έκοψε και το τσιγάρο ο μπινές αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. *** Το ότι όλοι ξέρουν τι μαλάκας είσαι, δεν σημαίνει ότι είσαι γνωστός αλλά ότι είσαι μαλάκας.

Δυστυχώς, το μικρό μεγάλωσε....

*** Η αμήχανη στιγμή που λες στην άλλη "κάτσε να κεράσω μια μπύρα" και σου απαντάει "ευχαρίστως να σου κάτσω". *** Αν υποψιαστώ ότι πληρώνω εισφορά στην ΝΕΡΙΤ για να κάνει εκπομπή ο Ρένος περί ακροτήτων της αριστεράς στα δεκεμβριανά, θα μαδήσω την κοτσίδα μου. *** Τί παναπεί φταίει η ΔΕΗ που πέθανε η παραπληγική στα Χανιά; *** Ας πλήρωνε τους λογαριασμούς της να ζούσε ακόμη. *** Δημοκρατία είμαστε, όχι μπουρδέλο. *** ΔΕΗμοκρατία. *** Ρε συ Ταμήλο, μπας και το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό τελικά; *** Κωλόχαρτος: "Αν είσαι 30 μέρες στο ΚΑΤ, το κράτος έχει ξοδέψει για σένα ένα κάρο λεφτά ήδη." *** Και τί φοβάσαι, ρε Άδωνι; *** Μη δεν μείνουν για να πάρεις τον μισθό σου; *** Συγγνώμη που δεν πεθαίνουμε. *** Έκκληση ιστολογίου: πριν μπείτε σε νοσοκομείο και επιβαρύνετε την εθνική μας οικονομία, δοκιμάστε μήπως μπορείτε να γιατρευτείτε με ένα καλό ξεμάτιασμα. *** Αυτό που ο Γκυζίκης (ο πρόεδρος της χούντας, μη το ξεχνάμε) φωνάζει τον Καραμανλή για να του παραδώσει την εξουσία κι εμείς το κάναμε "γιορτή της δημοκρατίας" δεν θα το καταλάβω ποτέ. *** Κι ο Σημίτης παρέδωσε ολόκληρο κόμμα στον Γιωργάκη αλλά δεν είδα να κάνουμε καμμιά γιορτή. *** Δηλαδή, προχτές γιορτάσαμε σαράντα χρόνια δημοκρατίας; *** Ε ρε, κάτι χοντρομαλακίες που λέμε για να περνάει η ώρα, που σαράντα νά 'ν' οι ώρες τους. *** Κι αυτές ανάσκελα, με ορρό και υπόθετα. *** Η αμήχανη στιγμή που κορνάρεις γιατί σε έχει κλείσει διπλοπαρκαρισμένο κι ο άλλος σε ρωτάει "θέλετε να φύγετε;",  λες και σκέφτεται πως μπορεί να κορνάρεις επειδή παντρεύεσαι. *** Ρε συ, σου λέει η άλλη "αγάπη μου, θέλω να μα πας να δω Γιούρυ Γριγκαράβιτς εντ δε μπάλλετ θήατερ οβ Ράσια" κι αναρωτιέσαι ακόμη αν η σεξουαλική σας ζωή έχει πάει κατά διαόλου; *** Αυτό που βγαίνουν τα θηλυκά στις παραλίες με καουμπόυκο καπέλλο, 28 βραχιόλια και πέντε δαχτυλίδια στο κάθε χέρι, δυο-τρία χαϊμαλιά στον λαιμό και σκουλαρίκια ως τους ώμους, δεν το καταλαβαίνω. *** Κορίτσια, είπαμε να το παίξετε αλτέρνατιβ, όχι λατέρνατιβ. *** Τώρα που το ξανασκέφτομαι, το Μέγκα έκλεισε τον Σεφερλή μόλις η Όλγα είπε ότι φεύγει. *** Ρε σεις, είναι σίγουρο ότι πήραν τον Μάρκο για πρωινή εκπομπή ή μήπως... *** Μέγκα: "Η Χαμάς χτύπησε σχολείο του ΟΗΕ στην Γάζα" *** Μέγκα: "Καταστράφηκε ο Παρθενώνας από ρουκέτα τής Χαμάς". *** Αν σας φαίνεται ψευδής μόνο η μια από τις δυο προηγούμενες ειδήσεις, είσαστε άξιοι της μοίρας σας. *** Οι Μαλαισιανές Αερογραμμές προσφέρουν σε κάθε πτήση δώρο άλλες δυο. *** Βραβείο ευφυΐας στον εγκέφαλο που άλλαξε το δρομολόγιο του μοιραίου Μπόινγκ και το έστειλε πάνω από την Ουκρανία για να αποφύγει την πτήση πάνω από την Συρία. *** Αιρ-Μπαχάλ. *** Τί είναι η ζωή;... Τί είναι ο άνθρωπος;... Τί κώλος είν' αυτός στον Άλφα;... *** Υπαρξιακές απορίες καλοκαιρινής νύχτας μπροστά στην τηλεόραση. ***

Μύκονος 2014: Η επιτομή τής ξεφτίλας

Φοβερό άρθρο στο lifo.gr: "Στην Γάζα σκοτώνονται τόσο πολλά παιδιά επειδή οι παλαιστίνιοι έχουν πολλά παιδιά." *** Η δημοσιογραφία στο φόρτε της. *** Το να σκοτώνονται τόσο πολλά παιδιά απλώς επειδή κάποιος τα σκοτώνει, παίζει; *** Παπούλιας: "Υπέγραφα γιατί δεν υπολόγιζα το πολιτικό κόστος". *** Ώπα τσαμπουκά η πολιτική γιρλάντα! *** ΔΝΤ:  "Η μείωση των αμοιβών δεν οδήγησε σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας." *** ΔΝΤ: "Για την ύφεση φταίει η μείωση των αμοιβών, η οποία προκάλεσε μείωση της κατανάλωσης." *** Και χρειαζόταν πτυχίο από το Χάρβαρντ για τέτοιες διαπιστώσεις; *** Δεν αρκούσε πτυχίο ΙΕΚ από το Κάτω Πορδότσιτσι; *** Δηλαδή, αν το ΔΝΤ δεν είχε κάνει λάθος στους υπολογισμούς, δεν θα πετύχαινε το σαξές στόρυ τού Αντώνη; *** Ρε κάτι περίεργα που έχει η επιστήμη... *** Πρώτα ο Αρούλης, τώρα και ο Πετράν. *** Όλα τα μπατιράκια στην Μύκονο εφέτος. *** Κατάντια το νησί... *** Σκέτος Μπίθουλας λέμε. *** Τα επόμενα Σαββατιάτικα θα εκδοθούν παρά θιν' αλός, με συνοδεία ούζου. *** Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να πάω κι εγώ στην Μύκονο. *** Αρκετή βλαχιά έχει μαζευτεί εκεί ήδη. *** Προς το παρόν, σας αφήνω άσπλαγχνα και τα ξαναλέμε από Δευτέρα. *** Καλό σαββατοκύριακο και καλά μακροβούτια. ***

"Εγώ την δουλειά μου κάνω"...

Η είδηση είναι ήδη γνωστή και παραμένει ανατριχιαστική: η Ευτυχία Ποποδάκη, άτομο που έπασχε από τετραπληγία επί δώδεκα χρόνια και έμενε στην ζωή με μηχανική υποστήριξη, κατέληξε λίγο πριν κλείσει τα 56 της χρόνια επειδή της έκοψαν το ρεύμα. Η Ευτυχία πέθανε επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει έναν λογαριασμό οκτακοσίων ευρώ στην ΔΕΗ...

Δεν θα σπεκουλάρω πάνω σ' αυτή την είδηση. Δεν θα εκμεταλλευτώ ένα από εκείνα τα μακάβρια γεγονότα, που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί κάθε σχολιογράφου τής κακιάς ώρας. Δεν θα πουλήσω φτηνή εξυπνάδα, σχολιάζοντας το σουρρεαλιστικό γεγονός ότι, λίγο μετά τον θάνατο της Ευτυχίας, η ΔΕΗ έσπευσε να επανασυνδέσει το ρεύμα υπό τα μενανδρικώς ειρωνικά χειροκροτήματα των γειτόνων. Σκοπός αυτού του σύντομου σημειώματος είναι άλλος: να εκφράσει την αηδία μου για το γνωστό ηλίθιο τσιτάτο-δικαιολογία "εγώ κάνω την δουλειά μου".

Το ρεύμα τής Ποποδάκη δεν κόπηκε από μόνο του. Κάποιος υπάλληλος κάποιας εταιρείας πήγε και το έκοψε. Κατά πάσα πιθανότητα, ήξερε σε ποιον κόβει το ρεύμα και δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό για να καταλάβει τι θα ακολουθούσε ή, έστω, τι υπήρχε φόβος να ακολουθήσει. Βέβαια, η εντολή τής διακοπής δόθηκε από κάποια απρόσωπη υπηρεσία και επ' αυτού δεν υπάρχει καμμιά αντίρρηση. Όμως, η ουσία είναι ότι κάποιο συγκεκριμένο χέρι έκοψε το ρεύμα. Κι αυτό το χέρι όφειλαν εκείνοι που το πήραν χαμπάρι, να το κόψουν στεγνά από τον αγκώνα. Όσο κι αν ο κάτοχος αυτού του χεριού ισχυριζόταν "εγώ την δουλειά μου κάνω" ή "εγώ εντολές εκτελώ".

"Εγώ την δουλειά μου κάνω"... "εγώ εντολές εκτελώ"... Βαρέθηκα αυτή την μαλακισμένη δικαιολογία. Αυτή την δικαιολογία δεν χρησιμοποιούσαν επί κατοχής όλοι εκείνοι που δούλευαν στην υπηρεσία των κατακτητών; Αυτή δεν ήταν η δικαιολογία πίσω από την οποία καλύπτονταν οι βασανιστές τής χούντας; Αυτή δεν είναι η δικαιολογία των διαφόρων δικαστικών επιμελητών που πετάνε έξω από το σπίτι τους όσους φουκαράδες χρωστάνε είτε σε τράπεζες είτε στην εφορία; Αυτό δεν ήταν το βασικό υπερασπιστικό ατού των δολοφόνων των Ες-Ες; Εντολές δεν εκτελούσαν οι στρατιώτες που έκαψαν το Δίστομο, που ξεκλήρισαν τα Καλάβρυτα, που εκτέλεσαν τους πατριώτες στην Καισαριανή, που τουφέκισαν χαράματα Κυριακής τον "άνθρωπο με το γαρύφαλλο"; Την δουλειά τους δεν κάνουν όσοι επιστρατεύουν απεργούς, χτυπάνε συνταξιούχους διαδηλωτές, πνίγουν στα δακρυγόνα απολυμένους εργάτες, φυλακίζουν αντιρρησίες συνείδησης;

Και ποια είναι η δουλειά όλων αυτών, παρακαλώ; Να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τής κάθε εξουσίας; Να βοηθούν τα αφεντικά τους στην επιβολή των ταξικών τους αποφάσεων; Να γίνονται τα όργανα υλοποίησης των κάθε λογής αντιλαϊκών επιλογών; Και γιατί, παρακαλώ; Για να μη χάσουν το μεροκάματο και πεινάσουν τα παιδιά τους; Στέλνουν ανθρώπους στον τάφο για να μη πεινάσουν τα παιδιά τους; Βγάζουν ξένα παιδιά στον δρόμο για να μη χάσουν τα δικά τους παιδιά την μερέντα τους; Δηλαδή, τα δικά τους παιδιά να μην έχουν πρόβλημα και τα άλλα ας τα πάρει ο διάολος; Σοβαρή δουλειά κάνουν, εδώ που τα λέμε. Αν όλοι αυτοί είχαν ελάχιστα ψήγματα συνείδησης, θα προτιμούσαν να αλλάξουν δουλειά ή να μείνουν άνεργοι παρά να ταΐζουν τα παιδιά τους με το αίμα κάποιων άλλων.

Δεν ξέρω αν η προσωπική μου γνώμη είναι εξεζητημένη, αν παραλογίζομαι ή αν κάτι έχω καταλάβει λάθος και δεν δίνω δεκάρα αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου ή όχι αλλά αυτό το "εγώ την δουλειά μου κάνω" μου γυρίζει τ' άντερα. Κι όσο κι αν θεωρηθώ προκλητικός από κάποιους, δηλώνω ευθαρσώς ότι όποιον αντιληφθώ να "κάνει την δουλειά του" με τον τρόπο που προανέφερα, θα του κόψω το χέρι από τον ώμο. Στο φινάλε-φινάλε, αυτή θα είναι η δικιά μου δουλειά και θα την κάνω σωστά για να μη με φάει η αηδία και για να έχω την συνείδησή μου ήσυχη. Από τον ώμο, λέμε!

Άκου "εγώ την δουλειά μου κάνω"! Άει στο διάολο πια με τις δικαιολογίες τού κώλου!

Εντελώς συμπτωματικά

Λύσσαξε ο Κυριάκουλας. Λύσσαξε με όσους αντιμάχονται με νύχια και δόντια την περίφημη αξιολόγηση. Δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει. Από τη μια πάει με το μαλακό, προσπαθώντας να πείσει με "επιχειρήματα" και υποσχέσεις τους εργαζόμενους πως τάχατες ένας χαμηλός βαθμός στην αξιολόγηση δεν ανοίγει καμμιά πόρτα απόλυσης αλλά συνιστά κίνητρο για βελτίωση απόδοσης. Από την άλλη πάει με το άγριο, διατυμπανίζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η αξιολόγηση έχει ψηφιστεί με νόμο και, συνεπώς, όποιος την μάχεται παρανομεί και θα υποστεί τις προβλεπόμενες συνέπειες. Μόλις προχτές, εντελώς συμπτωματικά, δήλωσε στον Σκάι: "Η εφαρμογή των νόμων δεν είναι εθελοντική, πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι η αξιολόγηση θα προχωρήσει και η σχετική διάταξη έχει ψηφιστεί με νόμο από τη Βουλή (...) Η κυβέρνηση είναι ενιαία, όλοι οι υπουργοί έχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Κανείς δεν μπορεί να ακυρώσει επί της αρχής την ανάγκη να υπάρχει αξιολόγηση για όλους και για όλα τα νομικά πρόσωπα".

Κοντά σε όλα τούτα, έρχονται αρωγοί και οι γνωστοί "αδέσμευτοι" δημοσιογράφοι, ως διαμορφωτές τής κοινής γνώμης, να ενεργοποιήσουν τον γνωστό "κοινωνικό αυτοματισμό". Το επιχείρημα είναι απλό και, εντελώς συμπτωματικά,  το διατύπωσε με δυο λέξεις ο Μάκης "μπαλταδάτος" Βορίδης, μιλώντας προς τους διοικητές των νοσοκομείων, σε μια προσπάθεια να τους πιέσει να προχωρήσουν την αξιολόγηση: "την ώρα που οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αξιολογούνται με δυσμενέστατες συνέπειες για αυτούς, είναι προσβλητικό να έρχεται ένας ολόκληρος κόσμος που εργάζεται στο δημόσιο τομέα και να λέει με συγχωρείτε εμένα δεν θα με αξιολογήσετε". Επιχειρούν, δηλαδή, να στρέψουν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα κατά των εργαζομένων στο δημόσιο ώστε να προλάβουν οποιασδήποτε μορφής ταξική συσπείρωση. Παλιό το κόλπο.

Η ουσία είναι ότι τόσο ο μικροδράκουλας όσο και η κυβέρνηση γενικώτερα, χρησιμοποιούν την αξιολόγηση ως εργαλείο για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους για περαιτέρω συρρίκνωση του δημοσίου. Το μητσοτακόπουλο ήταν σαφές: "η χώρα θα πρέπει να είναι συνεπής στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει (...) οι απολύσεις του 2013 και του 2014 είναι ανειλημμένη δέσμευση". Εντελώς συμπτωματικά, ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, παρουσίασε την έκθεσή του για το 2013 στον πρόεδρο της δημοκρατίας, λέγοντας: "Σας φέρνω καλά νέα: Το Δημόσιο όπως τα πάει συμμαζεύεται. Γίνονται δομές, πάμε σε καλό δρόμο. Φαίνεται ότι όσο μικραίνει το κράτος λειτουργεί καλύτερα. Δηλαδή ένα εκατομμύριο υπάλληλοι ήταν μάλλον πάρα πολλοί, τώρα που φτάσαμε στους επτακόσιους πενήντα χιλιάδες, δουλεύουν καλύτερα".

Παρενθεσούλα. Υποψιάζομαι ότι ο κύριος Ρακιντζής μπερδεύτηκε. Όντως, στο δημόσιο δούλευαν κάπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Όμως, η μείωσή τους κατά 250.000 άτομα συνιστά στόχο που πρέπει να επιτευχθεί μέχρι τα τέλη τού 2015 με οποιονδήποτε τρόπο (συνταξιοδοτήσεις, εφεδρείες, διαθεσιμότητες, απολύσεις κλπ). Το θέμα είναι: βιάστηκε ο κυρ-Λέανδρος ή ξέρει κάτι παραπάνω; Κλείνει η παρενθεσούλα.

Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση δεν περίμενε να αντιμετωπίσει τόσο έντονη ανυπακοή από πλευράς των -συνήθως θεωρούμενων ως "άβουλων" και "άτολμων"- εντεταλμένων της. Σε όλο το φάσμα τής γενικής διοίκησης (υπουργεία, περιφέρειες, δήμοι), σχεδόν οι μισοί γενικοί διευθυντές δεν αξιολόγησαν το προσωπικό σύμφωνα με την κλίμακα Κυριάκουλα (το 15% υποχρεωτικά παίρνει άριστα και το 15% υποχρεωτικά παίρνει κάτω από την βάση). Ειδικά στους δήμους, φτάνουν τα δάχτυλα δυο χεριών για να απαριθμήσουμε εκείνους που προχώρησαν στην αξιολόγηση του προσωπικού τους. Και για να εξηγήσουμε λίγο την προαναφερθείσα πρεμούρα τού Βορίδη με τους διοικητές των νοσοκομείων, ας σημειώσουμε εδώ ότι από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, χαρτιά αυτοαξιολόγησης έχουν παραδώσει μόλις ένας στους πέντε.

Είπαμε πως η κεντρική ιδέα τής αξιολόγησης είναι να σημαδευτεί το υποψήφιο προς διαθεσιμότητα -και απόλυση- προσωπικό. Βέβαια, η αξιολόγηση αποδεικνύεται εξαιρετικό πολυεργαλείο για να επιτευχθούν και άλλοι στόχοι. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία αποκαλύπτονται στον σημερινό Ριζοσπάστη:

(α) Στο ΤΕΙ Καβάλας έχουν πάρει χαμπάρι ακόμη και οι πέτρες ότι η διοίκηση αρέσκεται εδώ και χρόνια να παραδίδει την καθαριότητα των χώρων σε ιδιωτική εταιρεία. Εντελώς συμπτωματικά, κατά την αξιολόγηση του προσωπικού, όλοι οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα βαθμολογήθηκαν κάτω από την βάση.

(β) Η περιώνυμη Ζήμενς έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να αναλάβει την συντήρηση του δικτύου των σηματοδοτών (φαναριών) τής Αττικής. Εντελώς συμπτωματικά, ο διευθυντής τής αρμόδιας υπηρεσίας τής περιφέρειας βαθμολόγησε κάτω από την βάση το 24% των εργαζομένων στην σηματοδότηση, ξεπερνώντας σε αυστηρότητα ακόμη και τον νόμο Κυριάκουλα, ο οποίος ορίζει ότι κάτω από την βάση βαθμολογείται μόνο το 15% των εργαζομένων.


Κλείνοντας, θα επαναλάβω κάτι που είχα σημειώσει και παλιότερα. Αξιολόγηση του προσωπικού τους είχαν δοκιμάσει και εταιρείες-κολοσσοί, όπως η Microsoft και η Google. Μόνο που έσπευσαν να την ακυρώσουν όπως-όπως, καθώς διαπίστωσαν ότι αυτή η αξιολόγηση έγινε αφορμή να εξαφανιστεί κάθε ίχνος συνεργασίας και αλληλοβοήθειας των στελεχών τους. Αναρωτιέμαι τι διαφορετικό έχουν ανακαλύψει όσοι πιστεύουν πως αυτό το σύστημα, που απέτυχε στην Microsoft και στην Google, θα πετύχει στο ελληνικό δημόσιο. Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, θα συμβεί εντελώς συμπτωματικά.

Χρονικό (δεκαετιών) ενός προαναγγελθέντος θανάτου

[Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε τον Γενάρη τού 2009 αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο επίκαιρο παραμένει, παρ' ότι στο "παιχνίδι" έχουν μπει καινούργια δεδομένα (π.χ. η ανακήρυξη των ΑΟΖ τής περιοχής, η εκμετάλλευση υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων κλπ). Άλλη μια απόδειξη για το πόσο μεγάλη δασκάλα είναι η Ιστορία:]


Το λουτρό αίματος στη Γάζα φαίνεται να είναι και αυτό μέρος του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την «ευρεία Μέση Ανατολή», για το οποίο διαγκωνίζονται όσοι οψίμως επιδίδονται σε κλαυθμούς για τον παλαιστινιακό λαό, ενώ υποστηρίζουν, πάντα, τον Ισραηλινό «χωροφύλακα» της περιοχής

«Η γη τελειώνει για μας, μας σπρώχνει στο τελευταίο μονοπάτι, και θρυμματίζουμε τα μέλη μας για να χωρέσουμε σε αυτό. Πού θα πάμε μετά τα τελευταία σύνορα; Πού θα πετάξουν τα πουλιά μετά τον τελευταίο ουρανό;»... Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταργουίς την έξοδο των μαχητών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) από τη Βηρυτό, μετά την εισβολή του ισραηλινού στρατού το 1982. Τα λόγια αυτά θυμήθηκε το 2002 για να περιγράψει την κατάσταση μετά τις ευρείες επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Δυτική Οχθη, που οδήγησαν σε ανακατάληψή της, ο Παλαιστίνιος καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Εντουαρντ Σαΐντ. Σήμερα, που και οι δύο δε ζουν πια, τα ίδια λόγια θα μπορούσε κανείς να τ' απευθύνει στον πολύπαθο λαό της Γάζας.

Τώρα είναι η Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, εδώ και 18 μήνες είναι η Γάζα. Το τωρινό λουτρό αίματος προδιαγραφόταν σχεδόν ως βέβαιο εδώ και αρκετό καιρό. Σαν προμελετημένο έγκλημα. Ενα έγκλημα που μπορεί τα τελευταία 24ωρα να κυριαρχεί στην ειδησεογραφία και στις τηλεοπτικές οθόνες, όμως διαπράττεται σταθερά και μεθοδικά εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο στη Γάζα αλλά στο σύνολο των παλαιστινιακών εδαφών.

Τώρα, είναι η ανατροπή της «Χαμάς». Την προηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των ρουκετών». Την προπροηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των βομβιστών». Και ούτω καθεξής... Πάντα υπάρχει για τις ισραηλινές κυβερνήσεις μια «απειλή για να εξαλειφθεί». Πάντα υπάρχει το «ισραηλινό δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Πάντα η παλαιστινιακή πλευρά καλείται να αποδείξει κάτι απέναντι στο Ισραήλ.

Οπως χαρακτηριστικά υποστήριζε και η Ισραηλινή δημοσιογράφος Τάνια Ράινχαρτ, οι ισραηλινές ηγεσίες και ο ισραηλινός στρατός ουδέποτε αντέδρασαν «εν θερμώ» ή ως «απάντηση» σε κάποια παλαιστινιακή πράξη. Αντίθετα, δρουν πάντα στη βάση καλά μεθοδευμένων και οργανωμένων σχεδίων που, όπως έλεγε η Ράινχαρτ, είναι έτσι εκπονημένα ώστε να διαμορφώνουν τις συνθήκες εκείνες που η ισραηλινή πλευρά επιδιώκει προκειμένου να... «αντιδράσει αυτοαμυνόμενη». Αυτό έγινε και αυτή τη φορά.


Από το Οσλο στον «τρομοκράτη» Αραφάτ και στην αποχώρηση από τη Γάζα

Το 1993, στη συμφωνία του Οσλο, που θεωρητικώς αποτελούσε τη βάση για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις οι οποίες θα κατέληγαν σε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, η παλαιστινιακή πλευρά υποχρεώθηκε ν' αποδεχτεί ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τις ειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ, που ζητούν σαφώς τερματισμό της κατοχής και διάλυση των εποικισμών άνευ όρων και προϋποθέσεων. Οι διαπραγματεύσεις αυτές, όπως άλλωστε, αναμενόταν, δεν κατέληξαν πουθενά. Αντίθετα, οδήγησαν σε έναν κυκεώνα «ενδιάμεσων συμφωνιών», κατά τις οποίες τα θύματα καλούνταν ν' αποδείξουν τις καλές τους προθέσεις απέναντι στο θύτη.

Το όποιο σκηνικό «ευφορίας» κατέρρευσε μία και καλή το καλοκαίρι του 2000, στο Καμπ Ντέιβιντ, όταν, σε αντίθεση με τους μέχρι σήμερα ισραηλινούς ισχυρισμούς, ζητήθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί όρους υποταγής για τη δημιουργία ενός απολύτως ελεγχόμενου και κατακερματισμένου παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν έπραξε. Η απογοήτευση και η οργή του παλαιστινιακού λαού ξέσπασε. Η δεύτερη Ιντιφάντα ήταν γεγονός. Οπως επίσης, ήταν γεγονός ότι ενώ δεν υπήρχε ούτε μία επίθεση επί ισραηλινού εδάφους, τις πρώτες εβδομάδες της, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε τα παλαιστινιακά εδάφη πυροδοτώντας τη γνωστή περαιτέρω κλιμάκωση.

Το «έργο» πλέον είναι γνωστό. Και το σκηνικό είναι σχεδόν πάντα το ίδιο. Ενα σκηνικό κόλασης, ισοπέδωσης, θρήνου, θανάτου και αιματοκυλίσματος ενός ολόκληρου λαού. Το 2000 ήταν η δεύτερη Ιντιφάντα και η Δ. Οχθη. Το 2002, επαναλήφθηκε η ίδια κατάσταση όταν επί μήνες έμεινε φυλακισμένος στη Μουκάτα'α, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, γιατί ο ισραηλινός στρατός «αμυνότανε» ισοπεδώνοντας χωριά, σπίτια, με την κορύφωση της σφαγής να γίνεται στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν. Τότε, «η απειλή» για το Ισραήλ και τον πρωθυπουργό του, Σαρόν, είχε προσωποποιηθεί στον Γιάσερ Αραφάτ, τον οποίο θεωρούσε υπεύθυνο για κάθε αντι-ισραηλινή επίθεση. Βέβαια, την ίδια στιγμή, ο ισραηλινός στρατός διέλυε τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας. Πολλοί τότε εκτιμούσαν ότι στόχος του Σαρόν ήταν η υπόσκαψη της παλαιστινιακής ενότητας και ο διχασμός της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής. Εδώ και τρία χρόνια παραμένει σε βαθύ κώμα, και δεν μπορεί να δει ότι τα σχέδιά του έφεραν καρπούς.

Λίγους μήνες αργότερα, έκανε την εμφάνισή του ο «Οδικός χάρτης» το νέο διαμεσολαβητικό σχέδιο των ΗΠΑ, που στόχευε (σε τι άλλο;) στην «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και στην επίτευξη προόδου στις συνομιλίες των δύο πλευρών, με απώτερο στόχο μια τελική συμφωνία». Για άλλη μια φορά, όπως και τόσες άλλες, οι Παλαιστίνιοι καλούνταν να καταθέσουν εχέγγυα της «καλής τους πρόθεσης», ενώ δε γινόταν καμία αναφορά στις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Μετά από μήνες εκεχειριών που κλυδωνίζονταν μέχρι να καταρρεύσουν εντελώς για να «διαμεσολαβήσουν» πάλι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και να επιτευχθεί νέα «συμφωνία κατάπαυσης του πυρός», το Ισραήλ προχώρησε, τον Αύγουστο του 2005, στην απόσυρση των δυνάμεών του από τη Λωρίδα της Γάζας, διαλύοντας τους 17 εποικισμούς που διατηρούσε και απομακρύνοντας τους περίπου 8.500 εποίκους. Η κίνηση χαρακτηρίστηκε «σαφές δείγμα καλής θέλησης», αν και ο ίδιος ο Σαρόν, τότε, τη χαρακτήριζε απλώς «βολική», γιατί μείωνε σημαντικά το κόστος της διαρκούς στρατιωτικής παρουσίας εντός της Γάζας μεγάλου αριθμού δυνάμεων. Αυτό πλέον θα μπορούσε να γίνει από τα σύνορα και από τα μεθοριακά φυλάκια.

Ο ισραηλινός στρατός παρέμεινε ο απόλυτος κυρίαρχος του εναέριου χώρου, της θάλασσας και της περιμέτρου. Παρέμεινε, δηλαδή, ο δεσμοφύλακας των Παλαιστινίων της Γάζας, που βρέθηκαν έγκλειστοι σε μια μεγάλη φυλακή. Η ίδια τύχη περιμένει ουσιαστικά και τους κατοίκους της Δ. Οχθης, αφού συνεχίζεται η ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, το οποίο χτίζεται κατά 80% εντός επιπλέον προσαρτημένου παλαιστινιακού εδάφους διαλύοντας τη ζωή και την περιουσία περισσοτέρων από 300.000 Παλαιστινίων, αλλά αντιθέτως διαφυλάσσοντας τους μεγαλύτερους εποικισμούς, περίπου 400.000 εποίκους, και την ισραηλινή κυριαρχία σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ.


Η... απειλή της «Χαμάς»

Η «Χαμάς» εκλέχτηκε δημοκρατικά ως κυβέρνηση από τις ψήφους των Παλαιστινίων στις εκλογές των αρχών του 2006. Εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μετά από ασφυκτική πίεση του Ισραήλ, των ΗΠΑ, αλλά και του περίφημου «διαμεσολαβητικού» Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ), που υποχρέωσαν τους Παλαιστινίους να προχωρήσουν στη διενέργειά τους, υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την επανάληψη των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων». Οσο διεξαγόταν η προεκλογική εκστρατεία, το Ισραήλ, με επιδρομές, δολοφονίες «ακριβείας», αποκλεισμούς και απαγορεύσεις, υπέσκαψε τα μέγιστα τη «Φατάχ», την ετέρα μεγάλη πολιτική παλαιστινιακή δύναμη, που, ήδη, μετά το θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ, κλυδωνιζόταν από τις καταγγελίες για σκάνδαλα διαφθοράς κατά τη διάρκεια της πολυετούς ηγεσίας της.

Η εκλογή της «Χαμάς», που πρωτοεμφανίστηκε ως «ανθρωπιστική οργάνωση» κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα του 1987 και ήταν και η μόνη που δεν υπέστη τη «σιδηρά πυγμή» του ισραηλινού στρατού τότε, δεν αναγνωρίστηκε, επί της ουσίας, ποτέ ούτε από το Ισραήλ, ούτε από την ΕΕ, ούτε από το Κουαρτέτο. Οσο για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ακολούθησε την προσφιλή τακτική του, τα τελευταία χρόνια εκφράζοντας τον υπάρχοντα αρνητικό, για τους λαούς, διεθνή συσχετισμό δύναμης: συνέχισε το ανθρωπιστικό του έργο και αρκέστηκε, στην καλύτερη περίπτωση, σε εκκλήσεις. Παράλληλα, οι ισραηλινές ηγεσίες συνέχισαν, με τις διαρκείς επιδρομές και την προκλητική περιφρόνηση κάθε είδους διεθνούς δικαίου, να καλλιεργούν έριδες και διχασμό μεταξύ των παλαιστινιακών πολιτικών οργανώσεων χαρακτηρίζοντας τους μεν «ιδανικούς συνομιλητές» (αφού βέβαια πριν τις εκλογές τους χαρακτήριζαν επίσης τρομοκράτες) και τους δε «τρομοκρατική απειλή».

Οι ισραηλινές προσπάθειες έφεραν αποτέλεσμα καθώς, τελικά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι ενδο-παλαιστινιακές αντιπαραθέσεις έλαβαν, κατά διαστήματα, και τη μορφή ανοιχτών συγκρούσεων και κατέληξαν στην ανάληψη της εξουσίας στη Λωρίδα της Γάζας από τη «Χαμάς» διά των όπλων. Η σύλληψη από τη «Χαμάς» τον Ιούνη του 2006 του στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ εντός παλαιστινιακού εδάφους κατά τη διάρκεια επιδρομής αποτέλεσε το πρόσχημα για τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε πεδίο βολής κατά βούληση του ισραηλινού στρατού και σε μια τεράστια φυλακή, όπου το 1,5 εκατομμύριο των κατοίκων της υποχρεώθηκε σε αργό θάνατο και λιμοκτονία.

Μπορεί η αμερικανόπνευστη σύνοδος της Ανάπολης, το Νοέμβρη του 2007, να διακήρυξε, για άλλη μια φορά, τις προθέσεις της Ουάσιγκτον να «προχωρήσει σε ουσιαστικές ισραηλινο-παλαιστινιακές συνομιλίες προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τα τέλη της θητείας Μπους», αλλά ήταν ξεκάθαρο εξαρχής ότι η διακήρυξη αυτή σχετιζόταν περισσότερο με τις απόπειρες βελτίωσης της εικόνας των ΗΠΑ στην αραβική και μουσουλμανική κοινή γνώμη προκειμένου να εξασφαλιστεί, χωρίς πολλές αντιδράσεις, η παράταση της κατοχής στο Ιράκ και η περαιτέρω προώθηση των αμερικανικών και ευρω-ενωσιακών σχεδίων περί «ευρείας Μέσης Ανατολής» παρά με την επίλυση του Παλαιστινιακού. Και αυτό φάνηκε πολύ γρήγορα, καθώς μπορεί οι κ.κ. Αμπάς και Ολμέρτ να συναντήθηκαν αρκετές φορές, όμως δεν επιτεύχθηκε καμία συγκεκριμένη πολιτική πρόοδος, ενώ αντίθετα η καθημερινότητα των Παλαιστινίων τόσο στη Δυτική Οχθη αλλά κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας έγινε κόλαση.

Οι κάτοικοι της Γάζας δεν είχαν τρόφιμα, φάρμακα, ρεύμα, πόσιμο νερό, νοσοκομεία που να μπορούν να λειτουργήσουν, σχεδόν από τα μέσα του 2006. Δεν είχαν, δηλαδή, τα μέσα να επιβιώσουν στοιχειωδώς. Το 80% των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενας ολόκληρος πληθυσμός καταδικάστηκε σε λιμοκτονία με το πρόσχημα της «Χαμάς». Και δεν καταδικάστηκε μόνο από το Ισραήλ. Καταδικάστηκε και από τις ΗΠΑ και από την ΕΕ, που συναίνεσαν στο φονικό εμπάργκο και κώφευσαν στις αλλεπάλληλες, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, εκκλήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του ΟΗΕ, που επισήμαιναν ότι στη Γάζα συντελείται μια ανθρωπιστική τραγωδία άνευ προηγουμένου. 


Απροκάλυπτη στήριξη και η υποκρισία των ίσων αποστάσεων

Το ερώτημα που πολλάκις διατυπώνεται αυτά τα τελευταία 24ωρα είναι «πώς είναι δυνατόν η ισραηλινή ηγεσία να επιδεικνύει τέτοιο θράσος και τέτοια αδιαλλαξία ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης». Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Η ισραηλινή ηγεσία, και τώρα και πάντα, γνωρίζει ότι έχει «ζεστές πλάτες». Εχει «ζεστές πλάτες» από την Ουάσιγκτον, που τόσες δεκαετίες, ασχέτως αμερικανικής διοίκησης, έχει σταθεί λιγότερο ή περισσότερο απροκάλυπτα στο πλευρό του Τελ Αβίβ, και απέναντι από τον παλαιστινιακό λαό, από τον οποίο ζητά σχεδόν υποταγή στους όρους που θέτει ο κατακτητής. Το ίδιο έπραξε και τώρα. Η απερχόμενη ηγεσία Μπους ήταν η πρώτη που επέρριψε την ευθύνη στη «Χαμάς» και δικαιολόγησε πλήρως το ισραηλινό λουτρό αίματος. Οσο για τη νέα ηγεσία Ομπάμα; Μπορεί οι αυταπάτες να είναι πολλές, αλλά προς το παρόν υπάρχει σιωπή και η στάση «νίπτουμε τας χείρας»...

Η ΕΕ, από την άλλη, ως τέτοια τηρεί γενικώς στάση ίσων αποστάσεων και επιμένει να επιμερίζει ευθύνες, αδιαφορώντας για τη, μάλλον, κομβική λεπτομέρεια ότι η διένεξη στη Μέση Ανατολή δεν «είναι μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο κυρίαρχα κράτη, αλλά ο αγώνας ενός λαού ενάντια στον κατακτητή του». Ως ξεχωριστές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διάφορες ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν ενίοτε λίγο σκληρότερο ύφος απέναντι στις ισραηλινές επιλογές. Οπως άλλωστε πράττει και ο ΟΗΕ, ως θεσμός, ή άλλες ηγεσίες όπως η Ρωσία ή η Κίνα, ή πολύ περισσότερο οι αραβικές ηγεσίες, των οποίων οι ανακοινώσεις βρίθουν από καταγγελίες και σκληρά λόγια, αλλά στην πράξη έχουν αρκεστεί σε χρηματικές βοήθειες επιπέδου φιλανθρωπίας και σε αξιοποίηση του δράματος του παλαιστινιακού λαού για εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τις ίδιες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις διαδηλώσεις των ημερών αυτών στις αραβικές χώρες, πολλές φορές τα συνθήματα δεν ήταν αντι-αμερικανικά ή αντι-ισραηλινά, αλλά κατά της ηγεσίας της χώρας που γινόταν η διαδήλωση.

Η έλλειψη πράξης και η συνένοχη σιωπή αποτελεί και τη μέγιστη απόδειξη της υποκρισίας όλων όσοι σήμερα μιλούν για την «αναγκαιότητα δημιουργίας ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου και επίτευξης εκεχειρίας στη Γάζα». Ολους αυτούς τους μήνες που οι Παλαιστίνιοι της Γάζας λιμοκτονούν, όλοι οι όψιμοι «ανησυχούντες» αρκέστηκαν μόνο σε ορισμένες δηλώσεις (οι αραβικές ηγεσίες) ή ακόμη συμμετείχαν και στον αποκλεισμό (όπως η ΕΕ). Ολα αυτά τα χρόνια που ο ισραηλινός στρατός ξεκληρίζει οικογένειες, δολοφονεί παιδιά και μανάδες, ισοπεδώνει σπίτια, καταστρέφει καλλιέργειες, χτίζει διαχωριστικά τείχη, επιβάλλει αποκλεισμούς και προστατεύει εποικισμούς, όλοι οι «ανησυχούντες» ξεχνούν επισταμένα ότι όλες αυτές οι πράξεις λέγονται «κατοχή»: ισραηλινή κατοχή επί του παλαιστινιακού λαού.

Είναι μια κομβική έννοια που τείνει σχεδόν να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο της «διεθνούς διπλωματίας», των ιμπεριαλιστών, των οψίμως «ανησυχούντων», της «ευαίσθητης» ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΝΔ, σήμερα, και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, όταν ισοπεδωνόταν η Δ. Οχθη το 2002. Και ιδιαίτερα για την ΕΕ, που ορισμένοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν να την αντιμετωπίζουν ως «υποψήφιο αντίπαλο δέος, αν αναλάβει πρωτοβουλίες», χρειάζονται δύο λόγια παραπάνω.

Η ΕΕ, τόσα χρόνια, αν και είναι ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ δεν έχει ποτέ αξιοποιήσει το όπλο αυτό για να ασκήσει πίεση. Τόσα χρόνια χρηματοδοτεί με τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων τις παλαιστινιακές υποδομές που διαλύουν οι ισραηλινές ερπύστριες. Η ΕΕ αποδέχτηκε συνένοχα την εισβολή των ΗΠΑ και των «προθύμων» στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν παλαιότερα και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, χωρίς καν απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά μιλά για «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ και διεθνές δίκαιο, ενώ δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με τις διεθνείς αποφάσεις που το Ισραήλ καταπατά περιφρονητικά, κάθε ώρα και στιγμή. Η ΕΕ επέλεξε να εγκρίνει, καταρχάς, την περαιτέρω αναβάθμιση των σχέσεων της με το Ισραήλ., την ώρα που το Τελ Αβίβ δεν επέτρεπε στον Αμερικανο-Εβραίο απεσταλμένο του ΟΗΕ για τ' ανθρώπινα δικαιώματα να αποβιβαστεί σε ισραηλινό έδαφος, γιατί σε έκθεσή του είχε καταδικάσει τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού, ιδιαίτερα στη Γάζα, χαρακτηρίζοντάς την «τακτική ανάλογη με αυτή που οι Ναζί χρησιμοποίησαν για τους Εβραίους» και καταλήγοντας ότι ο ισραηλινός στρατός «διαπράττει εγκλήματα πολέμου στα παλαιστινιακά εδάφη».

Αυτοί είναι όλοι όσοι σήμερα με «χλιαρές» εκκλήσεις και δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, δίνουν το περιθώριο στις ισραηλινές ηγεσίες να αιματοκυλούν έναν ολόκληρο λαό επί δεκαετίες και να απαιτούν, κιόλας, να αποποιηθεί του δικαιώματός του στην αντίσταση ενάντια στην κατοχή, ειδάλλως τον χαρακτηρίζουν «τρομοκράτη».Αυτοί είναι που επέλεξαν να αφήσουν, για άλλη μια φορά, τον ισραηλινό στρατό ν' αποδείξει «το εύρος των δυνατοτήτων του» σε βάρος λιμοκτονούντων γυναικόπαιδων και αυτοσχέδιων ρουκετών, προκειμένου να διατηρήσουν το Ισραήλ ως «χωροφύλακα» στην περιοχή, όσο αυτό είναι φυσικά αναγκαίο για τα συμφέροντά τους, και να αξιοποιήσουν το Παλαιστινιακό, παρεμβαίνοντας με δήθεν «διαμεσολαβήσεις», ως μοχλό πίεσης προς όσες αραβικές ηγεσίες δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει πλήρως, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους για την «ευρεία Μέση Ανατολή».

Η λύση του Παλαιστινιακού δεν είναι μόνο ένας ανθρωπιστικός διάδρομος και μια εκεχειρία σήμερα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο και αυτό), και μια νέα διαπραγμάτευση αύριο. Λύση είναι η δικαίωση του αιματηρού αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος, ενιαίο εδαφικά στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Λύση είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Λύση είναι ο τερματισμός της ισραηλινής κατοχής.

[Ελένη Μαυρούλη, "Ριζοσπάστης", 04/01/2009]

Αθήνα, 22/7/1943: Η ματοβαμμένη διαδήλωση της κατοχής

Η Επιτροπή Πόλης της ΚΟΑ και το ΕΑΜ της Αθήνας, για να αντιμετωπίσουν τη βουλγαρική επέκταση και να δόσουν το τελικό χτύπημα ενάντια στη χιτλερική πολιτική επιστράτευση, οργάνωσαν τη διαδήλωση-συλλαλητήριο της 22 Ιούλη 1943, τη μεγαλύτερη, τη μαζικότερη και μαχητικότερη απ' όλες τις άλλες κινητοποιήσεις της Αθήνας.  Τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη, όπως την χαρακτήρισαν τότε οι ραδιοσταθμοί της Μόσχας και του Λονδίνου. Η Κομματική Οργάνωση της Αθήνας και η ΚΟ Πειραιά, μαζί με τις ΕΑΜικές Οργανώσεις της Αθήνας και την ΕΠΟΝ, έκαναν πραγματικά τεράστια δουλιά για την επιτυχία της μαχητικής αυτής διαδήλωσης. Η προετοιμασία των Κομματικών, ΕΑΜικών Οργανώσεων και της ΕΠΟΝ, με τη βοήθεια και υποστήριξη των παληκαριών του Α' Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ Αθήνας-Πειραιά, συνεχίστηκε επί δέκα ολόκληρες μέρες, ενώ στο διάστημα αυτών των ημερών ανέβαινε ο αγωνιστικός πυρετός της Πρωτεύουσας. Η Αθήνα σε γενικό συναγερμό! Περισσότερο από τρία εκατομμύρια προκηρύξεις και τρικ θα πρέπει να έπεσαν στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά εκείνες τις μέρες!

22 του Ιούλη 1943 - Ώρα πεντέμιση το πρωί. Οι καμπάνες απ όλες τις εκκλησίες αρχίζουν να χτυπάνε πένθιμα. Τα χωνιά καλούν το λαό και τη νεολαία του στους τόπους προσυγκέντρωσης. Οι δρόμοι είναι «χιονισμένοι»  -κι ας ήταν κατακαλόκαιρο- από τις προκηρύξεις, τα τρικ κτλ. Επικεφαλής τώρα της διαφώτισης της ΚΟΑ είναι η ηρωική Ηλέκτρα. Από το βράδυ συνεργεία του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ έχουν ρίξει τις προκηρύξεις και τα τρικ. Οι τοίχοι γεμάτοι από φρεσκοβαμμένα συνθήματα, με βάση εκείνη την πράσινη επονίτικη μπογιά και τη μαύρη και κόκκινη μπογιά του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, γραμμένα με μεγάλα κεφαλαία γράμματα: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ! - ΕΞΩ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΚΑΤΑΧΤΗΤΕΣ! - ΚΑΤΩ Η ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ!

Σε κάθε συνοικία, όλο το βράδυ μέχρι τις πρωινές ώρες, κομμουνιστές, ΕΑΜίτες και ΕΠΟΝίτες τριγυρνάν το τετράγωνό τους, περνούν από σπίτι σε σπίτι και καλούν το λαό να κατέβει ατα πεζοδρόμια, για να ματαιώσει την απειλή επέκτασης της βουλγάρικης κατοχής στη Μακεδονία και τη Θράκη. Ολα είναι έτοιμα. Η Αθήνα περιμένει τη μεγάλη στιγμή!

Η ώρα είναι κιόλας οχτώ το πρωί. Η απεργία της 22 Ιούλη στην Αθήνα και τον Πειραιά είναι γενική. Πανεργατική, πανυπαλληλική, πανεπαγγελματική, παλλαϊκή και εθνική απεργία! Ερημιά στους δρόμους. Όλα έχουν νεκρώσει. Κλειστά τα πάντα. Ούτε νερό δε βρίσκεις να πιείς. Κάποιοι καραμπινιέροι μονάχα, που προσπαθούν να κινήσουν στην οδό Πατησίων κάποια πράσινα τραμ. Θα τα εγκαταλείψουν πολύ σύντομα και θα το βάλουν στα πόδια. Ενώ ο λαός τους... ξεπροβοδεί με το γνωστό τραγουδάκι "Κορόιδο Μουσολίνι". Οι αρχές κατοχής πήραν δρακόντεια μέτρα στις 22 του Ιούλη. Είναι στο πόδι οι στρατιωτικές μονάδες καταστολής, γερμανο-ιταλοί και γκεσταπίτες, με στημένα τα πολυβόλα στις γωνιές, με τα θωρακισμένα σε κάθετη στους δρόμους γραμμή παράταξης - στο Μετοχικό που είναι η Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση, στην Κοραή, όπου βρίσκεται το Γερμανικό Φρουραρχείο, μπροστά στο Κομάντο Πιάτσα, τις πρεσβείες, τα παλιά Ανάκτορα.

Ώρα οχτώμιση. Ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους, για να βρεθεί στα σημεία προσυγκέντρωσης. Κι από εκεί οι κολώνες πορείας για το κέντρο της αδούλωτης πρωτεύουσας. Χιλιάδες χιλιάδων σε πορεία, με πλακάτ, πανώ, σημαίες και συνθήματα και με τραγούδια, λες σε πανηγύρι, αϊτό του Ψυρρή και το Μοναστηράκι, οι Πειραιώτες από την οδό Πειραιώς, άλλοι από τον Κολωνό και το Μεταξουργείο, από την οδό Αγίου Κωνσταντίνου, από τα Πατήσια, από του Γκύζη, το Περιστέρι, τα Σεπόλια. Στις 10 η ώρα το πρωί γεμίζει η Πλατεία της Ομόνοιας από την εργατιά της Αθήνας και του Πειραιά. Διακόσιες χιλιάδες είναι κιόλας στην Πλατεία και τις γύρω παρόδους. Η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή με τους συνδέσμους βρίσκεται στην οδό Λυκούργου. Είναι το «στρατηγείο» της μεγάλης αυτής εκδήλωσης. Από την άλλη μεριά της Αθήνας, από τους παράλληλους δρόμους της λεωφόρου Πανεπιστημίου, έρχονται οι ατέλειωτες κολώνες από τις ανατολικές συνοικίες και από τη Λεωφόρο Κηφισιάς οι ηρωικοί ανάπηροι με τα καροτσάκια τους. Οι λεβέντες μας, με κομμένα χέρια και πόδια, πάνω στα... τανκ-καροτσάκια τους, πρωτοπορία της μεγάλης μάχης!

Οι Γερμανοί άρχισαν να χτυπούν τη διαδήλωση, που ανέβαινε από την πλατεία της Ομόνοιας στη λεωφόρο Πανεπιστημίου. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, από την οδό Θεμιστοκλέους έρχονται (είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Εξαρχείων και σε κάθε γωνιά καινούργιες χιλιάδες πύκνωναν τη διαδήλωση) είτε καλύτερα ορμούν «πλευρικά» ενάντια στους Γερμανούς οι νέοι της Αθήνας, 120 χιλιάδες νέοι και νέες, ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες. Ενώθηκαν οι δυο «μικρές» λαοθάλασσες!

Η διαδήλωση προχωρεί, ανεβαίνει τη λεωφόρο Πανεπιστημίου. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ορμή της. Από παντού έρχονται καινούργιοι διαδηλωτές. Ακόμα και από τα χωριά της Αττικής ξεκίνησαν οι αγρότες, για να πάρουν μέρος σ' αυτή την ηρωική διαδήλωση. Κανένας Αθηναίος και Πειραιώτης δεν έμεινε ασυγκίνητος εκείνη την ιστορική μέρα! Πεντακόσιες χιλιάδες ήταν μόνο στους χώρους της διαδήλωσης, ενώ άλλοι από πιο μακριά άκουγαν τις ιαχές των διαδηλωτών, τις ριπές των πολυβόλων και έτρεχαν τα δάκρυα από τα μάτια τους! Ο λαϊκός χείμαρρος με τα πατριωτικά του συνθήματα και τραγούδια κυλάει ακατάσχετος. Εφτασε κιόλας (η ώρα είναι 10.30) έξω από το Πανεπιστήμιο. Πραγματική λαοθάλασσα, ωκεανός! Τραβάει πιο πέρα, στη διασταύρωση Πανεπιστημίου και Ομήρου. Οι γερμανοί φαντάροι και γκεσταπίτες όλο και υποχωρούν μπροστά στη λαϊκή πίεση. Αυτή δεν είναι διαδήλωση αλλά θύελλα.

Οι καθοδηγητές της διαδήλωσης μεταφέρουν το «στρατηγείο» τους στην πλατεία Κλαυθμώνος, μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από τη διαδήλωση. Εχουν δύσκολη και τιμητική μαζί αποστολή, με τον όγκο των διαδηλωτών να νικήσουν τα χιτλερικά όπλα και να χυθεί λιγότερο αίμα. Τα κομματικά στελέχη Αθήνας-Πειραιά καθώς και τα στελέχη του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, όπως και του ΕΛΑΣ, είναι στις πρώτες γραμμές της διαδήλωσης. Τη στιγμή που οι σημαίες ανεμίζουν μπροστά στην Τράπεζα της Ελλάδας, από την οδό Ομήρου ξεμπουκάρουν με βρουχητό και χλαπαταγή τα γερμανικά τανκς.

Προχωρούν με βία και σφηνώνονται μέσα στη φάλαγγα χωρίζοντάς την στα δυο. Στη μέση απόμεινε ένας ΕΠΟΝίτης που τραβούσε μπροστά με τη σημαία. Δέχεται κατάστηθα μια ριπή, κλονίζεται, τεντώνοντας πριν πέσει, το χέρι με το κοντάρι. Ο κόσμος, που έχει παραμερίσει για λίγο στα πεζοδρόμια, βλέπει μια ξανθιά κοπέλλα να ορμά, να αρπάζει τη σημαία και να την σηκώνει ανεμίζοντάς την μπροστά στο τανκ. Μια ριπή από το τανκ την πετάει στην άσφαλτο. Οι ερπύστριες περνούν πάνω από το κορμί της και το λυώνουν έτσι, τυλιγμένο στη σημαία... Ηταν η ηρωική Παναγιώτα Σταθοπούλου μόλις 19 χρονών.

Τη στιγμή που έπεσε η Παναγιώτα, μια άλλη ΕΠΟΝίτισσα, η ηρωική Κούλα Λίλλη, ορμάει πάνω στο τανκ, σκαρφαλώνει με τα νύχια της και χτυπάει με τα χέρια της και το τακούνι της τον τανκίστα στο πρόσωπο. Μια σφαίρα τη ρίχνει κι εκείνη νεκρή στην άσφαλτο, που έχει βαφεί με αίμα. Και λίγο πιο πέρα, στην οδό Αμερικής (γωνία με την Πανεπιστημίου), μια άλλη ηρωίδα, η υφαντουργίνα Ολγα Μπακόλα, παλιό στέλεχος της ΟΚΝΕ, 23 χρονών, ανεβαίνει πάνω στο γερμανικό τανκ και παλεύει με το Γερμανό, για να του πάρει το πολυβόλο, με το παπούτσι στο χέρι. Πάνω στο πάλεμα ο Γερμανός τη γαζώνει με 17 σφαίρες στην κοιλιά και με διαμπερές στη λεκάνη. Η ηρωίδα αυτή πέθανε στο Νοκοσομείο έπειτα από πέντε μέρες. Εκείνες τις στιγμές, βαδίζοντας με πλακάτ μπροστά στα πολυβόλα των Γερμανών, έπεσαν ηρωικά οι αγωνιστές Κ. Δουκάκης, Μ. Καλοζύμης, Θώμης Χατζηθωμάς, Θ. Τεριακής, Β. Στεφανιώτης, η φοιτήτρια Αντωνιάδου και ο ανάπηρος της Αλβανίας Αντώνης Παπαδοσταυράκης. Αλλά η διαδήλωση δε χάνει την ορμητικότητά της. Μεγάλες ομάδες τραβάνε προς το Κολωνάκι. Αλλες φεύγουν προς τη Σόλωνος και το Πανεπιστήμιο. Εκεί όπου έπεσαν οι τέσσερις κοπέλες, η Σταθοπούλου, η Λίλη, η Μπακόλα και η Αντωνιάδη μαζί με τους άλλους ήρωες ΕΠΟΝίτες και κομμουνιστές, έξω από το Οθφαλμιατρείο (γωνία Πανεπιστημίου και Σίνα), το αίμα τους άπλωσε και έμοιαζε σαν ένα δέντρο, που ξεπέταξε κλωνάρια και γίνηκε θρύλος. Την ίδια μέρα μιλούσαν σ' όλη την Αθήνα και τον Πειραιά για τις ΕΠΟΝίτισσες που σταμάτησαν τα χιτλερικά τανκς... και το σούρουπο το μέρος όπου έπεσαν γέμισε από τριαντάφυλλα και κόκκινα γαρύφαλλα... Το ίδιο βράδυ οι πινακίδες του δρόμου του Γκύζη (πίσω απ' το αλσάκι της Σχολής Ευελπίδων) όπου καθόταν η Παναγιώτα, άλλαξε όνομα: Οδός Παναγιώτας Σταθοπούλου! (*)

Η μάχη της 22 Ιούλη 1943 κράτησε μέχρι το σούρουπο. Πήραν μέρος πάνω από 500 χιλιάδες λαού. Πολύ αίμα χύσαμε, άκουγες από όλες τις μεριές. 53 νεκροί και 283 τραυματίες...


[Απόσπασμα από το βιβλίο τού Βασίλη Μπαρτζιώτα "Η εθνική αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα", εκδόσεις Σϋγχρονη Εποχή, 1984, σελ. 480]

(*) Σημείωση ιστολογίου: Πρόκειται για την -μέχρι τότε- οδό Βαλτινών. Προφανώς, όταν έγραφε το βιβλίο, ο Μπαρτζιώτας είχε ξεχάσει το αρχικό όνομα της οδού.


Διαβάστε:
- Η Παναγιώτα Σταθοπούλου και τα "ξεχασμένα" Ιουλιανά του 1943 (κείμενο του Νίκου Σαραντάκου, με ενδιαφέρουσες παραπομπές και αρκετό φωτογραφικό υλικό)
- Παναγιώτα Σταθοπούλου: Μια ηρωίδα της Αντίστασης (αφιέρωμα του ιστολογίου "Ευρυτάνας Ιχνηλάτης", με πλουσιώτατο και εξαιρετικά ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό)
- 22 Ιουλίου 1943 (διήγημα του Ηλία Βενέζη, όπως δημοσιεύθηκε στον "Ριζοσπάστη" της 26/8/2001)

Δείτε:
- Η τεράστια πορεία του ΕΑΜ για την Μακεδονία (απόσπασμα ντοκυμανταίρ από το αρχείο της ΕΡΤ)

Συνοδικά και ευρωπαϊκά

Η πρόσφατη σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την οποία έλαβε τέλος και η κατάπτυστη ελληνική προεδρία, δεν περιορίστηκε στο διορισμό του Γιούνκερ ως προέδρου της Κομμισσιόν. Η βασική της δουλειά ήταν να περιγράψει τις βασικές προτεραιότητές της για την επόμενη πενταετία. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια σύντομη ματιά σε όσα αποφάσισαν οι ηγέτες μας ερήμην μας, όπως πάντα.

Κατ' αρχάς, θα συνεχιστεί η διαδικασία ενίσχυσης του κεντρικού οικονομικού ελέγχου των Βρυξελλών επί των χωρών-μελών. Η σύνοδος διαπίστωσε ότι οι χώρες-μέλη καθυστερούν σημαντικά στην εφαρμογή των κεντρικών αποφάσεων ενώ παρατηρείται μια γενικώτερη χαλαρότητα στην λήψη των υποδεικνυόμενων αναγκαίων μέτρων. Με άλλα λόγια: οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών αποφάσισαν να βάλουν "κεχαγιά στο κεφάλι τους" εκχωρώντας τον δημοσιονομικό έλεγχο των χωρών τους σε ένα κεντρικό ευρωπαϊκό όργανο

Επίσης, έγινε παραδεκτό ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε θέματα ανάπτυξης, αύξησης της ανταγωνιστικότητας και μείωσης της ανεργίας. Όμως, οι μόνες διέξοδοι που προτάθηκαν -και έγιναν αποδεκτές- είναι η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας (αύξηση της ελαστικής απασχόλησης, περαιτέρω ξήλωμα όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει κλπ), η μείωση -μέχρι απάλειψης- του κρατικού ελέγχου στην δράση των επιχειρήσεων, η κατάργηση μέτρων και νόμων που φέρνουν εμπόδια στις επιχειρήσεις (π.χ. περιβαλλοντικά μέτρα) και η δραστική μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων. Πάνω σ' αυτό το τελευταίο, προτάθηκε να αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι (π.χ. ΦΠΑ), ώστε να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που θα δημιουργηθεί από την μείωση της φοροδοσίας των επιχειρήσεων.

Βασικός άξονας στον οποίο θα στηριχτεί η πολυπόθητη ανάπτυξη θα είναι η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υλοποίηση μεγάλων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των συμπράξεων θα είναι οι επιδοτήσεις των επενδυτών είτε με δημόσιο χρήμα (μέσω των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων) είτε με κονδύλια ευρωπαϊκών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ κλπ). Επίσης, η σύνοδος εξέφρασε την ελπίδα ότι η προσδοκώμενη ανάπτυξη θα βοηθηθεί με την εφαρμογή τής διαβόητης "Διατλαντικής Συνθήκης" (TTIP), παρά το διογκούμενο πανευρωπαϊκά ρεύμα αντιδράσεων σ' αυτή την συνθήκη. Περισσότερα για την TTIP, στο κείμενο της 11/12/2013 με τίτλο "Η εταιρική εισβολή".

Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην μεθόδευση κατάργησης οποιασδήποτε δυνατότητας διαπραγμάτευσης της εργασιακής αμοιβής, από την απλή συλλογική σύμβαση μέχρι την απεργία. Η σύνοδος εκτίμησε ότι οι μεταρρυθμίσεις των τελευταίων χρόνων έχουν οδηγήσει σε "άμβλυνση των στρεβλώσεων του παρελθόντος και σε αντιστροφή των ανισοτήτων" (!!!) και επιβεβαίωσε την στήριξή της στην "ανάπτυξη συστημάτων κοινωνικής προστασίας, προσαρμοσμένων στις ανάγκες τού μέλλοντος" (!!!). Προφανώς, οι ευρωπαίοι ηγέτες αισθάνονται ικανοποιημένοι που, μετά από έξι χρόνια προκλητικής αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου υπέρ των πλουσιωτέρων, κατάφεραν να "αντιστρέψουν τις ανισότητες" φτωχαίνοντας όλους τους εργαζόμενους. Έτσι, τώρα σχεδιάζουν την "πλήρη ισότητα", καθιερώνοντας για όλους αμοιβές στα όρια της φτώχειας και συντάξεις στα όρια της εξαθλίωσης.

Εξαιρετικά σημαντικές είναι και οι αποφάσεις περί ελευθερίας και δικαιοσύνης. Με πρόσχημα το μεταναστευτικό πρόβλημα, προωθείται η δικαστική συνεργασία σε όλη την Ευρώπη υπό την ομπρέλλα των Βρυξελλών. Βεβαίως, η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα σημάνει την απαξίωση των επί μέρους συνταγματικών επιλογών κάθε χώρας και την αναγκαστική υποταγή των περιφερειακών δικαιικών συστημάτων στις κεντρικές επιλογές. Με απλά λόγια: αν οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να άρουν την νομιμότητα των κομμουνιστικών κομμάτων, η ελληνική δικαιοσύνη θα είναι αναγκασμένη να κηρύξει εκτός νόμου όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της χώρας.

Φυσικά, μια τέτοια σύνοδος δεν θα μπορούσε να μην αποφασίσει τον σχεδιασμό ενοποίησης της αγοράς ενέργειας, στρώνοντας τον δρόμο για την ενίσχυση των μεγάλων εταιρειών τού χώρου. Αυτή η απόφαση ήταν απολύτως αναμενόμενη αν λάβουμε υπ' όψη τα τελευταία δεδομένα (εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε Κύπρο και Ελλάδα, προσεχώς το ίδιο στην Ιταλία και στην Αρκτική, εξελίξεις στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή κλπ), τα οποία αναγκάζουν τους ενεργειακούς κολοσσούς να προετοιμάζονται για πόλεμο.

Last but not least (που λένε οι αγγλομαθείς), η σύνοδος αποφάσισε την στρατιωτική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσδοκώντας την ανάδειξή της  σε έναν ρόλο "συμπληρωματικό τού ΝΑΤΟ". Κάποτε, οι ιμπεριαλιστικές χώρες ισχυρίζονταν ότι κάνουν πολέμους για χάρη τού ΟΗΕ. Σήμερα δεν έχουν πρόβλημα να μιλούν ευθέως για ΝΑΤΟ διότι, προφανώς, δεν υπάρχει πλέον λόγος να χρησιμοποιείται ο ΟΗΕ ως φερετζές,


Κατά τα άλλα, υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν πως η θέση μας είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εξακολουθούν να παραμυθιάζονται (και να παραμυθιάζουν) πως αυτός ο φτιαγμένος από τα μονοπώλια ιμπεριαλιστικός-καπιταλιστικός οργανισμός μπορεί να μεταλλαχτεί σε "Ευρώπη των Λαών".

Περαστικά τους!

Σαββατιάτικα (13)

*** Αν δεν το προσέξατε, σήμερα έχουμε "Σαββατιάτικα" νούμερο 13. *** Όσοι προληπτικοί, σταματήστε αμέσως το διάβασμα. *** Αν συνεχίζετε, κακό τού κεφαλιού σας. *** Σκάι: "Άγνωστοι εκτόξευσαν χειροβομβίδα στις εγκαταστάσεις Σκάι-Καθημερινής". *** Αυτός ήταν ο τίτλος τής είδησης αλλά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η χειροβομβίδα ήταν εκπαιδευτική και βρέθηκε κάτω από σταθμευμένο όχημα. *** Τί καταλάβατε; *** Ότι απειλείται η ελευθερία τής ενημέρωσης ή ότι ο Πορτοσάλτε με τον Μπάμπη παίζουν Ολεμάν-Στακαμάν; *** Τώρα που θα ξεπουληθεί τελείως η ΔΕΗ, θα φτηνήνει το ρεύμα. *** Με διαβεβαίωσε σχετικά ο Μηλιώνης. *** Η ζωντανή απόδειξη υπεροχής τής ιδιωτικής πρωτοβουλίας. *** Κύριε Κικίλια, αν μια οργάνωση φάει τον Μηλιώνη, θα θεωρηθεί εγκληματική, τρομοκρατική ή θεόπεμπτη; *** Και πολύ κάθησε στο κλουβί ο φτερωτός γιατρός. *** Μιας και βρισκόμαστε σε περίοδο εκπτώσεων, τα ισόβια έγιναν 12 χρόνια κι όπου νά 'ναι θα πετάξει λεύτερος και πάλι. *** Στην υγειά των κορόϊδων να τα φας, Βασίλη. *** Περιμένω πανηγυρική δήλωση από τον Άνθιμο. *** Αυτό που είπα για περίοδο εκπτώσεων, αληθεύει; *** Μόλις βρω μαγαζί ανοιχτό, θα σας ενημερώσω σχετικά. *** Προς το παρόν, εκπτώσεις κάνουν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων μπας και βουν ενοικιαστή. *** Αποδείχτηκε πως αν δεν πιάσεις τον κώλο τού άλλου, δεν πας μπροστά. ***

Χούφτωσ' την! Χούφτωσ' την!

Είδες ο Ζαγορίτης τζούνιορ; *** Έπιασε τον κώλο τής Τζούλιας και βρέθηκε στις Βρυξέλλες. *** Ζήλεψε η Σπυράκη και τον πήρε "επιστημονικό σύμβουλο" με 4.500 μηνιάτικο. *** Επιστήμη το χούφτωμα; *** Αμ, έχουν δίκιο όσοι λένε πως οι έλληνες δεν δουλεύουν. *** Όταν με το ένα χέρι πιάνεις τον κώλο τού διπλανού σου και με το άλλο χέρι φυλάς τον δικό σου κώλο μη στον πιάσουν, δεν περισσεύουν χέρια να δουλέψεις. *** Αλήθεια, σκέφτεστε τον πιαστροκωλά καλέσμένο σε καμμιά "Ανατροπή" να κόπτεται υπέρ τής αξιοκρατίας; *** Δεν κατάλαβα, πού είναι το παράλογο; *** Το μουντιάλ συνεχίζεται. *** Μόνο στην ΝΕΡΙΤ. *** Εμ, πώς θα κάνει απόσβεση το ΝΕΡΙΤ-Sport; *** Από βδομάδα θα δούμε σε επανάληψη τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες τού Σότσι. *** Αν είσαι αντιρρησίας συνείδησης και συμπαθείς τον Επαναστατικό Αγώνα, τρως 50 χρόνια φυλακή. *** Αν καταχραστείς καμμιά τριακοσαριά εκατομμύρια, κάνεις πάρτυ στην Μύκονο. *** Δηλαδή, ο "Νο 1 καταζητούμενος" ήταν κάποιος που δεν έχει σκοτώσει άνθρωπο; *** Σοβαρή χώρα, σοβαρή αστυνομία, σοβαροί καταζητούμενοι... *** Τίποτε σωστό. *** Τα εκατό χιλιάρικα της προκήρυξης Μαζιώτη ποιός θα τα πάρει; *** Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, τότε ο Απόστολος "Jumbo" Βακάκης τί είναι; *** Δεν ρωτάτε καλύτερα τους σκλάβους που δουλεύουν στα μαγαζιά του ποιον τρέμουν περισσότερο;

Πάμε Στοίχημα;

*** Πάντως, δεν το φανταζόμουν ότι η κρίση έχει χτυπήσει και την τρομοκρατία. *** Ακόμη κι Μαζιώτης τις εκπτώσεις περίμενε για να κατεβεί στην Ερμού. *** Ρε, πού πάμε; *** Προσοχή: ενημερώθηκε ΚΑΙ ο Κικίλιας για την σύλληψη! *** Καλέ, άντε! *** Ο πρωθύ έδωσε συγχαρητήρια στους μπάτσους που πυροβόλησαν μέσα στον κόσμο και τραυμάτισαν δυο άτομα. *** Αν σκότωναν κανέναν, θα τους παρασημοφορούσε κιόλας; *** Αυτό που δεν μπορούν να πιάσουν τον Σήφη τον κροκόδειλο και πιάσανε τον Μαζιώτη, πώς τό ΄χετε; *** Πάντως, νομίζω πως οι μπάτσοι έκαναν μισή δουλειά. *** Έχοντας τραυματίσει έναν γερμανό κι έναν αυστραλό, έπρεπε να ρίξουν και σ' έναν πόντιο για να δέσει το ανέκδοτο. *** Τόσο καλά πάει ο τουρισμός μας που κυνηγάμε τους τουρίστες με τα ντουφέκια; *** Συγχωνεύονται λαμπρακαίηκο και μπομπολαίηκο. *** Να περιμένουμε  προσεχώς την νέα αδέσμευτη δημοκρατική εφημερίδα "Νέο Εθνικό Βήμα"; *** Μπρρρρ! *** Θα συγχωνευτούν και τα δάνεια; *** Μαλλιαρά ή κουρεμένα; *** Φρυάξατε επειδή  ο κωλόχαρτος διόρισε κάποιον με πλαστό πτυχίο στην θέση διευθυντή νοσοκομείου. *** Δηλαδή, αν το πτυχίο δεν ήταν πλαστό, θα ήταν καλύτερο το νοσοκομείο; *** A propos, το πτυχίο τού Σαμαρά το έχει δει κανείς; *** Ρε γαμώτο, δεν μπορώ να το πιστέψω ότι αυτός ο στοκόμαγκας έχει κάνει και μεταπτυχιακό! ***  Θεσμοθετείται το εγγυημένο ελάχιστο μηνιαίο εισόδημα. *** 400 ευρώ για τετραμελή οικογένεια. *** Φτώχεια, τέλος! *** Εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα για εγγυημένα μαλάκες ψηφοφόρους. *** Παράγγειλα ένα καραφάκι ούζο και μου έφεραν για μεζέ τσιπς. *** Δυστυχώς, δεν οπλοφορούσα. *** Πού είναι η αστυνομία όταν την χρειάζεται ο τουρισμός, ρε συ Όλγα; *** Μόνο για να κόβει πρόστιμα σε όσους κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ την έχουμε; *** Αν είσαι τουρίστας, ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα. *** Αν είσαι έλληνας, κάτσε σπίτι σου. *** Απένταρο γαλάζιο. *** Έχω και την γκρίνια τής γυναίκας μου ότι δεν την βοηθάω με τις δουλειές του σπιτιού. *** Καλέ, ποιός έφαγε όλα τα παγωτίνια για να σου κάνει χώρο στην κατάψυξη; *** Παρά τις υστερόβουλες διαδόσεις, κανείς δεν πείραξε τον Κασιδιάρη στην φυλακή. *** Θα μου πείτε "ποιός τον γαμεί αυτόν;" και θά 'χετε και δίκιο. *** Τελικά, υπάρχει πάτος στο βαρέλι; *** Όσο βλέπω τον Ψαριανό τόσο σιγουρεύομαι πως όχι. *** Άσχετη απορία: πώς λένε στην Μογγολία τα παιδιά που έχουν σύνδρομο Ντάουν; *** Άστο, ρε συ Αργύρη, δεν απευθύνθηκα σε σένα. *** Αμέσως να πεταχτείς, γαμώ το υπουργείο εσωτερικών μου μέσα. *** Ακόμη δεν έκανε δήλωση ο Φαήλος για την Γάζα και ανησυχώ. *** Μήπως να ψάξουμε λίγο τα αυτόματα συστήματα των αεροπλάνων των Μαλαισιανών Αερογραμμών; *** Παραπέφτουν τελευταία και αναρωτιέμαι μήπως αντί για αυτόματο πιλότο έχουν αυτόματη πτώση. *** Πάντως, ο Λιάπης πήγε κι ήρθε δίχως πρόβλημα. *** Κακό σκυλί... *** Πάγκαλος: "Έδωσαν δώρο στην Δούρου μια μαλαπέρδα πενήντα πόντων". *** Και γιατί ζορίζεσαι, ρε συ Θόδωρε; *** Μαζί την φάγατε κι αυτή; *** Όσοι παίξατε στοίχημα Αργεντινή και περιμένατε να πάτε στο ταμείο, καλύτερα πηγαίνετε σε κανένα γιατρό να κοιταχτείτε. *** Ρε σεις, το μόνο ταμείο που πάει η Αργεντινή είναι το ΔΝΤ! *** Εμέσσει ο Μέσσι. *** Εμέσσει κι η Μέση Ανατολή. *** Κάποτε πρέπει να μπει τέλος στην βία των παλαιστινόπουλων με τις σφεντόνες. *** Δηλαδή, τώρα οι χρυσαυγήτες -και οι κάθε λογής ναζοφασίστες σαν τα μούτρα τους- υποστηρίζουν το Ισραήλ; *** Ε ρε κάτι φάσεις που στήνει η πουτάνα η Ιστορία άμα έχει κέφια! *** Όσο για σένα που αναρωτιέσαι αν το Ισραήλ είναι θύτης ή θύμα, σε πληροφορώ ότι είναι τόσο σίγουρο πως είναι θύτης όσο σίγουρο είναι ότι εσύ είσαι μαλάκας. *** Το κατάλαβες ή να στο κάνω λιανά; *** Κοσιώνη στον Σκάι: "Δεν το χωράει ο νους τού ανθρώπου".

Ίρβιν Γιάλομ (;)

*** Κι εσύ, μωρέ Σία, στον νου σου πήγες να το βάλεις; *** Βάλτο κάπου αλλού που να χωράει σίγουρα. *** Παράνομη η προκηρυγμένη για αύριο απεργία των εμποροϋπαλλήλων. *** Θεία δίκη; *** Της θείας σας. *** Επιμένεις ότι με ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές θα πέσουν τιμές και ανεργία; *** Μα πόσο Ταμήλος είσαι; *** Αληθεύει ότι ο Σεφερλής αναλαμβάνει την πρωινή ζώνη στο Μέγκα; *** Από τον Πέτρο στον Μάρκο... *** Ποιός είπε ότι δεν γίνεται να πέσει χαμηλότερα το επίπεδο της τηλεόρασης; *** Και μη νομίσετε ότι θα ξεβρομίσει η κατάσταση τώρα που φεύγει η Όλγα, ε; *** Έχει κάτι φυντάνια στην σειρά... μούρλια. *** Αυτό που βγήκαμε στις αγορές για δανεικά και πήραμε απ' τα τρία το μακρύτερο, δεν είδα να το σχολιάσεις κυρ-Ρογκάκε. *** Ούτε και συ κυρ-Μπάμπη. *** Μήπως καλύτερα να ρωτήσω τον Άρη ή παίζει ακόμη με την χειροβομβίδα; *** Τώρα που είπα Άρης, κανένα νέο από Μύκονο έχουμε; *** Ανησυχώ. *** Άσχετο: το Αουτάν διώχνει τα κουνούπια ή τα προσελκύει; *** Ή αουτάν ή αουτάς. *** Τα κροκς που φοράει ο Αλέξης είναι αυθεντικά ή απομίμηση; *** Αν κρίνω από την αριστερά του, απομίμηση είναι. *** Βαρέθηκα και με βαρεθήκατε, οπότε ώρα να την κάνω. *** Να περνάτε όμορφα στην Νέα Ελλάδα κι αν προκόφτε, γράψτε μου. *** Καλό σαββατοκύριακο. ***

Περιβαλλοντική αναβάθμιση ή εθνική προδοσία;

Δόθηκε ήδη στην δημοσιότητα και έρχεται οσονούπω στην βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου περιβάλλοντος με τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση - Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών - Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας». Αν έχετε το κουράγιο να διαβάσετε τις 47 σελίδες του, θα διαπιστώσετε ότι το εν λόγω νομοσχέδιο δεν περιέχει ούτε μία διάταξη που να περιέχει οποιαδήποτε ανησυχία ή φροντίδα για το περιβάλλον (εκτός από μερικές παρατηρήσεις-ευχολόγια, ως προσπάθεια -ανεπιτυχή- να καλύψουν την ξετσιπωσιά του). Όλες οι ρυθμίσεις του έχουν έναν σκοπό: να διευκολύνουν τις κεφαλαιακές επενδύσεις σε νέους, κερδοφόρους τομείς. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:


- 11.1 Κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις: (...) Μέχρι σήμερα σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις επιτρέπονταν η ανέγερση μόνο πρόχειρων κατασκευών όπως ξύλινοι φράκτες, πρόχειρα μανδριά κτλ, που δεν εξασφαλίζουν πλέον τις απαιτούμενες από την Εθνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία προδιαγραφές ασφάλειας και υγιεινής των παραγόμενων κτηνοτροφικών προϊόντων. Για το λόγο αυτό κρίνεται αναγκαία η ανέγερση μονίμων πλέον κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων επί δασικού χαρακτήρα εκτάσεων σύμφωνα με τις πρότυπες σχετικές προδιαγραφές του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης καθώς και η ρύθμιση της αδειοδότησης των ήδη υφιστάμενων κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων που δεν διαθέτουν την έγκριση της δασικής αρχής.

[Σχόλιο ιστολογίου: Όποιος μπορεί να μου εξηγήσει γιατί οι σύγχρονες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις πρέπει να φτιαχτούν σε εκτάσεις δασικού χαρακτήρα, κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Μόνο μη μου πείτε ότι τα ζωντανά πρέπει να αναπνέουν τον ζωογόνο αέρα τού δάσους.]


- 11.2 Διάνοιξη οδών και τουριστικές εγκαταστάσεις:  Ρυθμίζονται θέματα διάνοιξης οδών δια μέσου δασικού χαρακτήρα εκτάσεων (...) Ρυθμίζεται επίσης το θέμα της διάνοιξης μικρού μήκους οδών για την εξυπηρέτηση εκμεταλλεύσεων έργων και δραστηριοτήτων που συμβάλουν στην ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας και της εθνικής οικονομίας γενικότερα. Ρυθμίζονται θέματα επέμβασης σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις καθώς και σε δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις για τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων. Εναρμονίζονται οι διατάξεις της τουριστικής νομοθεσίας με τις αντίστοιχες διατάξεις της δασικής νομοθεσίας υπό τον όρο πάντοτε της διατήρησης του χαρακτήρα τους στα πλαίσια εφαρμογής της δασικής νομοθεσίας. Καθορίζεται το είδος και το μέγεθος των εγκαταστάσεων αυτών, οι κατηγορίες  των δασικού χαρακτήρα εκτάσεων στις οποίες μπορούν να ανεγερθούν καθώς και οι αρμόδιες αρχές για τη έκδοση της έγκρισης επέμβασης.

[Σχόλιο ιστολογίου: Ετοιμαστείτε για πεντάστερα ξενοδοχεία και για σπα πολυτελείας μέσα στα δάση, όπου θα πηγαίνει κανείς πληρώνοντας και διόδια.]


- 11.4  Βιομηχανικές και λατομικές εγκαταστάσεις:  Εκσυγχρονίζονται και ενοποιούνται οι υφιστάμενες σε διάφορα νομοθετήματα διατάξεις που αφορούν στη λειτουργία μεταλλευτικών και λατομικών δραστηριοτήτων σε δάση και δασικές εκτάσεις και ρυθμίζονται θέματα βιομηχανικών εγκαταστάσεων στις εκτάσεις αυτές. Ειδικότερα προβλέπεται η εγκατάσταση σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις και σε δημόσιες χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις βιομηχανικών μονάδων που έχουν σαν πρώτη ύλη το ξύλο, εργοστάσια άντλησης και εμφιάλωσης νερού προς αξιοποίηση του εξαιρετικής ποιότητας νερού των φυσικών πηγών μας καθώς και  εργοστάσια μεταποίησης γεωργικών προϊόντων. Δίδεται επίσης η δυνατότητα όταν το επιβάλλουν λόγοι χωροταξικού σχεδιασμού να περιλαμβάνονται δασικού χαρακτήρα εκτάσεις στα επιχειρηματικά πάρκα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα διαχειρίζονται ως χώροι πρασίνου.

[Σχόλιο ιστολογίου: Γιατί να επιβαρύνεται ένα εργοστάσιο ξυλείας, εμφιάλωσης νερού, μεταποίησης  γεωργικών προϊόντων κλπ με μεταφορικά; Το φτιάχνουμε μέσα στο δάσος και κάνουμε οικονομία! Όσο για την διαχείριση δασικών εκτάσεων που θα περιλαμβάνονται σε επιχειρηματικά πάρκα (σε χώρους, δηλαδή, όπου θα βρίσκονται εργοστάσια), απλώς... γελάμε.]


- Με το άρθρο 57 ρυθμίζονται θέματα επεμβάσεων σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις και σε δημόσιες χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις για διάφορα έργα και δραστηριότητες, όπως αθλητικές εγκαταστάσεις, εκπαιδευτήρια, νοσοκομεία, ιερές μονές, σωφρονιστικά καταστήματα, ΧΥΤΑ, υδροτριβεία, κεραίες ρ/τ μέσων, πάρκα κεραιών, κέντρα υποδοχής μεταναστών κτλ.

[Σχόλιο ιστολογίου: Δεν το ξέραμε ως τώρα αλλά, ευτυχώς, η κυβέρνησή μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας διδάσκουν ότι τα δάση είναι κατάλληλα μέρη για να στηθούν μοναστήρια (εμ, πώς;), φυλακές (τύπου Γ ίσως;), εκπαιδευτήρια (προφανώς ιδιωτικά, αφού τα δημόσια κλείνουν), ΧΥΤΑ (πού αλλού να πετάξεις τα σκουπίδια σου αν όχι στο δάσος;), κεραίες ραδιοτηλεοπτικών μέσων (μη μείνουν παραπονεμένοι οι μηντιάρχες), πάρκα κεραιών (η φράση "δάσος με κεραίες" δεν θα λέγεται πλέον μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά) κλπ. Λογικόν. Γιατί όλοι αυτοί να χαλάνε λεφτά για αγορά γης όταν υπάρχουν τόσα δάση που μπορούν να τα πάρουν τζάμπα;]


Θα σταματήσω εδώ γιατί δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω. Άλλωστε τα παραπάνω αποσπάσματα είναι αρκετά για να καταδείξουν πως τούτο το νομοσχέδιο φτιάχτηκε αποκλειστικά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των κεφαλαιούχων, βοηθώντας τους να "επενδύσουν" (δηλαδή, να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο, εκμεταλλευόμενοι την εθνική και λαϊκή μας περιουσία). Με άλλα λόγια, πρόκειται για άλλο ένα νομοσχέδιο ξεπουλήματος εθνικού πλούτου, άλλο ένα νομοσχέδιο "εθνικής προδοσίας".

Δυστυχώς, φοβάμαι ότι οι υπουργοί που θα βάλουν την υπογραφή τους σ' αυτό το νομοσχέδιο και οι βουλευτές που θα το ψηφίσουν, δεν θα βρεθούν ποτέ κατηγορούμενοι ως εθνικοί προδότες. Τους προφυλάσσουν οι κανόνες τής "δημοκρατίας" τους.


Και μια απορία ως υστερόγραφο: Αυτό για τα "πάρκα κεραιών" στο δάσος, υπάρχει περίπτωση να σημαίνει ότι το δάσος -ας πούμε- τής Στροφυλιάς μπορεί να αλλάξει όνομα και να γίνει π.χ. "δάσος Βόνταφον"; Μη μου πείτε ότι ρωτάω βλακείες γιατί θα με πληγώσετε...

Στο βάθος φασισμός...

Θα ήθελα πραγματικά να γράψω κάτι φωτεινό και όμορφο.

Κάτι που να ταιριάζει στο κατακαλόκαιρο που φωνάζει εκεί έξω με όλους τους τρόπους κι όλα τα χρώματα.

Όμως τότε θα έπρεπε να ξεχάσω εντελώς την πραγματικότητα.

Να ξεχάσω τη νέα έφοδο και λεηλασία που ετοιμάζεται πίσω από τις κραυγές "χαράς" για τη σύλληψη του Μαζιώτη. Πως στο καλό για άλλη μια φορά, ακριβώς τη στιγμή που τα νέα μέτρα για την "εκπλήρωση των δεσμέυσεων της χώρας" είναι στο τραπέζι, χθές όλα τα δελτία ήταν αφιερωμένα στη "μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας και της κυβέρνησης". Δεν έλειπαν βεβαια και κάποιες νύξεις για μέτρα που πρέπει να ληφθούν "κατά της τρομοκρατίας"...

Θα έπρεπε ακόμη να ξεχάσω τη Γάζα, αλλά και τον τρόπο που παρουσιάζεται κι αυτό το φρικτό έγκλημα από τα κανάλια.

Να ξεχάσω την Ουκρανία και το αγκάλιασμα του εκεί φασισμού από την ΕΕ και τις "δημοκρατικές" κυβερνήσεις της πολιτισμένης Δύσης.

Να ξεχάσω τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε η Χ.Α. που την ίδια στιγμή που την καταδίκαζαν με άδεια λόγια, με έναν άλλο μυστικό και ύπουλο τρόπο την πρότειναν στις συνειδήσεις των αφελών.

Να ξεχάσω την επίθεση που ετοιμάζεται στο συνδικαλισμό με νέο νόμο αλλά και και τις δεκάδες δίκες και καταδίκες αγωνιστών συνδικαλιστών.

Θα έπρεπε να ξεχάσω την Καθημερινή και τη στάση των ΜΜΕ που με κάθε πονηρο τρόπο στηρίζουν τις Λεπέν και τα άλλα ακροδεξιά κρυφοφασιστικά κόμματα της Ευρώπης.

Και  πολλά άλλα...

Δυστυχώς στο βάθος του δρόμου, όλα δείχνουν πως προετοιμάζεται ο ερχομός ενός νέου φασισμού που θα στηρίζει και θα βγάζει τον καπιταλισμό απο τη δύσκολη θέση του.

Οι "έγκριτοι ειδικοί αναλυτές" σε όλα τα "ουδέτερα" ΜΜΕ, την ίδια στιγμή που με κάθε τρόπο, φανερά ή κρυφά, στηρίζουν τις πολιτικές της κυβέρνησης, δηλαδή της σωτηρίας του εντός πλαισίου ΕΕ ντόπιου καπιταλισμού, δεν παραλείπουν κάνοντας δήθεν αντιπολίτευση να καταδικάζουν τους "άχρηστους πολιτικούς", όλους φυσικά και επομένως εννοώντας και τους κομμουνιστές  που βεβαια καμιά σχέση δεν έχουν με το υπόλοιπο σωτήριο πολιτικό τοπίο-προσωπικό του συστήματος... Να καταδικάζουν "τους πολιτικούς" που δήθεν βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου, εκπροσωπώντας μόνο τους εαυτούς τους(!), (ιδού λοιπόν ο δήθεν εχθρός...), και που πρέπει όπως φαίνεται κάποιος κάποια στιγμή να τους βάλει μυαλό...

Ποιος και πως άραγε;

Στο βάθος του τοπίου αργά και σταθερά σκοτεινιάζει και η μαυρίλα όλο και πλησιάζει, μέσα σε χαμόγελα ηλιθίων και χειροκροτήματα βολεμένων και ζάμπλουτων που περιμένουν τη μεγάλη τους στιγμή...

Στο βάθος του δικού μας δρόμου, κάποιοι ετοιμάζονται να τους αντιμετωπίσουν ταξικά και να τους τσακίσουν.

Κι έξω, έχει ένα καλοκαίρι που κάνει όλα αυτά να φαίνονται εντελώς απίστευτα.

[Αναδημοσίευση από το συμπαθέστατο ιστολόγιο του μουσικού Γιώργου Σαρρή]

Κύματα αποκρατικοποιήσεων ή αναδημοτικοποιήσεων;

Σήμερα δεν θα πω πολλά. Απλώς, θα παραθέσω μερικούς πίνακες και θα παρακαλέσω τον αναγνώστη να τους μελετήσει με προσοχή:


Πίνακας 1: Πρόσφατες αναδημοτικοποιήσεις σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες

Η πρώτη στήλη δείχνει τον τομέα (νερό, ηλεκτρισμός, δημόσιες μεταφορές κλπ), η δεύτερη στήλη την εξέλιξη, η τρίτη στήλη την χώρα όπου γίνονται οι αναδημοτικοποιήσεις και η τέταρτη την αιτία η οποία οδήγησε σ' αυτές  (αποτυχία ιδιωτών, υψηλά κόστη, έλεγχος, ανεργία κλπ).

Πίνακας 2: Αναδημοτικοποιήσεις νερού στην Γαλλία

Στην δεύτερη στήλη αναφέρονται οι γαλλικές πόλεις που αποφάσισαν να διακόψουν την συνεργασία με ιδιώτες επιχειρηματίες νερού, στην πρώτη στήλη η χρονιά που πήραν αυτή την απόφαση, στην τρίτη ο πληθυσμός που υδρεύεται σε κάθε μια και στην τέταρτη σύντομη περιγραφή της κατάστασης σε κάθε πόλη.

Πίνακας 3:  Νέες δημόσιες μονάδες παραγωγής ενέργειας, αναδημοτικοποιήσεις δικτύων ενέργειας και άλλες αναδημοτικοποιήσεις στην Γερμανία (2007-2012)

Στην πρώτη στήλη αναφέρονται τα γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια, στην δεύτερη οι νέες δημόσιες μονάδες παραγωγής ενέργειας που έφτιαξε το καθένα, στην τρίτη οι μονάδες δικτύων ενέργειας που πέρασαν από τους ιδιώτες σε δημόσιο έλεγχο και πάλι και στην τελευταία οι υπόλοιπες αναδημοτικοποιήσεις.

Περισσότερες πληροφορίες για το κύμα αναδημοτικοποιήσεων που διογκώνεται σε όλη την Ευρώπη, καταδεικνύοντας την αποτυχία των ιδιωτών "επενδυτών" σε ζητήματα διαχείρισης κοινωνικών αγαθών, στις θαυμάσιες έρευνες "Re-municipalising municipal services in Europe" και "Energy liberalisation, privatisation and public ownership" του David Hall, από το πανεπιστήμιο του Γκρήνουιτς. Από τις έρευνες αυτές προέρχονται και οι παραπάνω πίνακες.

Ενδεικτικά, δείτε ακόμη: "Remunicipalisation - Putting water back into public hands" (για την επιστροφή τής διαχείρισης του νερού στο δημόσιο), "The Re-municipalization of the Hamburg Grid" (για την αναδημοτικοποίηση του ενεργειακού δικτύου στο Αμβούργο), "Water remunicipalisation Tracker" (ιστοτόπος με λεπτομέρειες για κάθε πόλη που αναδημοτικοποιεί την διαχείριση νερού), "Paris, London and Munich Re-municipalized! Is your communtiy following the trend?" (από τον ιστοτόπο τής ΕυρωπαΪκής Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Κοινωνικές Υπηρεσίες - EPSU)

Κι ας επιμένει ο πρωθυπουργός ότι "κύματα αποκρατικοποιήσεων σαρώνουν επί δεκαετίες όλες τις χώρες τής γης". Βυθισμένος στον βαθύ του ύπνο και χαμένος στην ασυναρτησία του, φαίνεται πως δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι τα "κύματα των αποκρατικοποιήσεων" έχουν αρχίσει να προκαλούν αντιδράσεις απ' όσους τα δέχτηκαν...