Για τον "Χριστόδουλο της καρδιάς μας (τους)"

Επειδή συγχίστηκα από τους λιβανωτούς διαφόρων μουμουέδων προς τον τέως αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη (λόγω της συμπλήρωσης 6 χρόνων από τον θάνατό του), ανέσυρα από το αρχείο μου και αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου:


«Αλήθεια, μπορεί να βρει έστω και έναν κομμουνιστή ο κ.Χριστόδουλος που να συνεργάστηκε με το ναζισμό; Ας μας πει έναν»!

Το 'λεγε ένας παλιός σύντροφος, την περασμένη Πέμπτη, στην κηδεία του Βασίλη Εφραιμίδη. Και το 'λεγε με τέτοια τρυφεράδα στη φωνή, που σε 'κανε να αναρωτιέσαι: Μήπως το συναίσθημα της οργής που μας προκάλεσε η ανακοίνωση της αρχιεπισκοπής θα έπρεπε, τελικά, να δώσει τη θέση του στο συναίσθημα της απόλυτης περιφρόνησης προς τους συντάκτες αυτού του γκεμπελισμού; Ρητορικό ήταν το ερώτημα του συντρόφου μας, αλλά και ταυτόχρονα ουσιαστική η απάντησή του προς τον αρχιεπίσκοπο, που μια μέρα πριν είχε προβεί στην έκδοση της γνωστής - και χωροφυλακίστικης νοοτροπίας - ανακοίνωσης, με την οποία εξομοίωνε (!) το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό...

***

 

Πράγματι, αυτή είναι η αλήθεια: 

 

Ολα τα μέλη της Ιεράς Συνόδου να βάλει ο κ.Χριστόδουλος, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία να ψάχνουν δε θα βρουν, όχι ένα, αλλά ούτε... μισό κομμουνιστή που να συνεργάστηκε με το ναζισμό και το φασισμό. Αντίθετα, μπορεί πολύ εύκολα να βρει τέτοια πρόσωπα, ανάμεσα στους «οικείους» του ο αρχιεπίσκοπος. Αρκεί μόνο μια κλεφτή ματιά να ρίξει στην καρέκλα του... Ας κοιτάξει την καρέκλα του ο κ.Χριστόδουλος. Θα θυμηθεί και ποιοι κάθισαν πριν από αυτόν στον αρχιεπισκοπικό θρόνο και - κυρίως - τι ρόλο έπαιξαν. 

 

Θα έχει ακούσει ο κ.Χριστόδουλος ότι από εκεί που τώρα αυτός βρίσκεται, πέρασε ο Δαμασκηνός. Δεν μπορεί να μη γνωρίζει ο νυν αρχιεπίσκοπος (πολύ περισσότερο που όπως λέει επικοινωνεί... με το Θεό) ότι ο προκάτοχός του ήταν ο εκλεκτός του Τσολάκογλου στην αρχιεπισκοπή της γερμανοκρατούμενης Αθήνας. Ο Δαμασκηνός ήταν εκείνος που προσφωνούσε τον Τσολάκογλου λέγοντάς του: «... αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν, την οποίαν ανελάβατε»! Ο Δαμασκηνός ήταν εκείνος που όρκισε τις κατοχικές «κυβερνήσεις» των Λογοθετόπουλου και Ράλλη. Για να βοηθήσουμε τη μνήμη του κ.Χριστόδουλου, όλοι αυτοί - τους οποίους «ευλογούσε» ο προκάτοχός του - οι γερμανοντυμένοι πληρεξούσιοι του Χίτλερ στην Ελλάδα ήταν. Δεν ήταν κομμουνιστές...

 

Μήπως έχει ακόμα απορίες περί του ποιος παρουσιάζει «ομοιότητες» με το ναζισμό και τον ολοκληρωτισμό; Αν ναι, τότε να του θυμίσουμε το ρόλο του προηγούμενου από τον Δαμασκηνό. Του Χρύσανθου. Εκείνος δεν ήταν που χαρακτήριζε τα Τάγματα Ασφαλείας σαν «τελευταία εφεδρεία» (!) του Εθνους, κ.Χριστόδουλε;... `Η μήπως δε γνωρίζετε τι ήταν τα Τάγματα Ασφαλείας;

***

 

Φυσικά δεν είμαστε εμείς που θα μάθουμε στον κ.Χριστόδουλο ποιες είναι οι ιστορικές παρακαταθήκες που εκπροσωπεί. Θα ήταν κάτι αντίστοιχο με το «έλα παππούλη να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου». Μπορούμε, όμως, να διακρίνουμε το ιδεολογικό νήμα που ενώνει το σημερινό αντικομμουνισμό του αρχιεπισκόπου με εκείνον των προκατόχων του:

 

Η αθλιότητα της απόφασης της Ιεράς Συνόδου της 30/5/47, όταν η ιεραρχία τασσόταν παρά τω πλευρώ του μοναρχοφασιστικού εμφυλιοπολεμικού κράτους και «αφόριζε» σαν «εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Ελλάδα (ήταν οι ίδιοι μαχητές που πολέμησαν το φασισμό του Μουσολίνι και το ναζισμό του Χίτλερ, όταν οι πρόγονοι του κ.Χριστόδουλου τους υπηρετούσαν), είναι μια αθλιότητα που πάνω στα χνάρια της κινείται και ο γκεμπελισμός της προχτεσινής ανακοίνωσης της Αρχιεπισκοπής, που ο συντάκτης της τόλμησε να μιλήσει περί ναζιστικού και... σοσιαλιστικού «ολοκληρωτισμού»!

 

Μπορούμε να αντιληφθούμε, επίσης, γιατί οι σημερινοί εκπρόσωποι της ιεραρχίας εμπνέονται από τις πολιτικές παρακαταθήκες ατόμων, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου. Στην αρχή και αφού αναρωτηθήκαμε γιατί να δοξολογούν τον Γ.Παπανδρέου οι κληρικοί μας και να τον επικαλούνται ακόμα και στις δημόσιες... βεντέτες που ανοίγουν με τους αντιπάλους τους (όπως έπραξε προχτές η αρχιεπισκοπή για να κατακεραυνώσει τον εν Ελλάδι αρχιεπίσκοπο των καθολικών...), οδηγηθήκαμε στην εξής σκέψη: Προφανώς, οι συντάκτες της ανακοίνωσης της Αρχιεπισκοπής (που ομίλησαν περί του σοσιαλιστικού «ολοκληρωτισμού» και ανακάλυψαν «ομοιότητες» μεταξύ κομμουνισμού και φασισμού), έχουν κάθε λόγο να εμπνέονται από κάποιον που αποκαλούσε τους αγωνιστές του ΔΣΕ σαν «συρφετόν των αλητών του ΚΚΕ» (Γ.Παπανδρέου, Σύνταγμα - 3/3/1950)... Επιπλέον, έχουν κάθε λόγο να εμπνέονται πολιτικά από κάποιον που αντέταξε στον «ολοκληρωτισμό»... του σοσιαλισμού την ολοκληρωτική του στράτευση με τον ολοκληρωτικό φασισμό του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα.

***

 

Βέβαια, πρέπει να είμαστε δίκαιοι με τον κ.αρχιεπίσκοπο. Δεν είναι μόνο το δικό του πόστο που έχει ιστορικά προνομιακές σχέσεις με το ναζισμό, το φασισμό και τον ολοκληρωτισμό. Και τα άλλα ηγετικά κλιμάκια των άλλων δογμάτων του χριστιανισμού - πέραν του ορθόδοξου - έχουν δώσει αντίστοιχα και περισσότερα δείγματα γραφής. Τέτοια που επιβεβαιώνουν θαυμάσια την προσέγγιση του Μαρξ που εξηγούσε: «Ο χριστιανισμός με τη λατρεία του αφηρημένου ανθρώπου... αποτελεί την πιο κατάλληλη μορφή θρησκείας για μια κοινωνία εμπορευματοπαραγωγών». Την πιο κατάλληλη θρησκεία, δηλαδή, για τον καπιταλισμό και τις αντιδραστικές του πολιτικές εκφάνσεις.

Επομένως:

• Δεν είναι ανεξήγητο που μόλις πριν δυο χρόνια ο Πάπας ανακήρυξε άγιο... τον καρδινάλιο Στέπινατς. Πρόκειται για τον άνθρωπο που συνεργάστηκε με τους Κροάτες Ουστάζι και τα γερμανικά Ες-Ες, στέλνοντας στα κρεματόρια περίπου ένα εκατομμύριο Σέρβους.
• Το ίδιο εξηγήσιμες και γνωστές είναι οι δοξολογίες του Βατικανού υπέρ του Μουσολίνι. Την ίδια εποχή, το 1933, ο Πάπας Πίος ΙΑ` αναγνώριζε και εγκωμίαζε τον Χίτλερ αποκαλώντας τον «Μέγα», ενώ οι επίσκοποι της Γερμανίας εξυμνούσαν τον Χίτλερ και από άμβωνος κήρυτταν: «Ολοι υποστηρίζουμε με σώμα και ψυχή τον Φίρερ» (Νίκος Βαρδιάμπασης, «Ε», 27/1/2000).
• Οσο για το ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας στο ναζιστικής έμπνευσης ολοκαύτωμα των Εβραίων, ήρθε το Μάρτη του '98 η ημιεπίσημη «συγγνώμη» του Βατικανού για την προ 50ετίας στάση του, που επιβεβαίωσε ότι από τότε που βγήκε (και η «ημιεπίσημη) «συγγνώμη), χάθηκε το φιλότιμο.

***

Εν κατακλείδι, όταν τα κλιμάκια του χριστιανισμού, είτε Πάπας λέγονται αυτά, είτε Πατριάρχης, είτε Αρχιεπίσκοποι (τα ηγετικά κλιμάκια επαναλαμβάνουμε και όχι ο απλός λαός), ομιλούν περί «ολοκληρωτισμού» και μάλιστα προχωρούν σε εξομοιώσεις του σοσιαλισμού με το φασισμό (!), να προσέχουν γιατί υπάρχει και η ιστορία (που έχει πολλά κεφάλαια όπως αυτό για τις σχέσεις μεταξύ Αγίου Ορους - Χίτλερ που δεν είναι της ώρας...).

 

Και η ιστορία δεν παίρνει από... ξόρκια. Γνωρίζει ποιοι έχουν στις αποσκευές τους τις Ιερές Εξετάσεις, τους καταλόγους με τα απαγορευμένα βιβλία (INDEX), την AUTO DE FE (θάνατος των «αιρετικών» διά της πυράς), τις σταυροφορίες, τους πολέμους κατά των «απίστων», τους αφορισμούς κατά του Διαφωτισμού, την αγιοποίηση... μέχρι του αιμοσταγή τσάρου Νικόλαου και τη σύμπραξη με κάθε μορφής ολοκληρωτισμό.

 

Γιατί - για να έρθουμε στα πιο «δικά μας» - οι τουρκεμένοι του προχτές, που χτες έγιναν γερμανοντυμένοι κ.ο.κ, ας ζητήσουν πρώτα άφεση αμαρτιών για το κρίμα που τους βαραίνει, το κρίμα της σύμπραξης με τους Κουίσλινγκ και μετά τα ξαναλέμε...

 

 

[Νίκος Μπογιόπουλος, "Ποιος «ευλόγησε» τους ναζί , κ. Χριστόδουλε;", Ριζοσπάστης, 26/08/2000 - Όπως πάντα, τηρούνται η ορθογραφία και η στίξη τού πρωτοτύπου - Οι υπογραμμίσεις είναι της εφημερίδας.]