Ανισότητα

Ξέρετε τι σόι πράμα είναι τα Money Camp; Όχι; Εμ, γι' αυτό είσαστε μπατίρια! Αν ανήκατε στην ευλογημένη υπερμειοψηφία των αφράτων, θα γνωρίζατε ότι Money Camp λέγονται οι κατασκηνώσεις όπου πάνε τα παιδιά των πλουσίων προκειμένου να εκπαιδευτούν στο πώς θα γίνουν πλουσιώτερα από τους γονείς τους. Καθ' ότι κάθε πλούσιος μπαμπάς έχει μεγάλα όνειρα για τους απογόνους του.

Κι αφού δεν ξέρετε αυτό που ρώτησα πριν, στοιχηματίζω ότι δεν έχετε ακουστά ούτε το Pit. Εμ, βέβαια, έχετε μείνει στην Μονόπολη, όπου αγοράζατε την πλατεία Κυψέλης με 4.000 δραχμές και την λεωφόρο Αμαλίας με 40.000 δραχμές (μη με ρωτήσετε πόσο κάνουν σε ευρώ γιατί τότε που έπαιζα εγώ Μονόπολη είχαμε δραχμούλες). Το Pit, λοιπόν, ξεφεύγει από την περιορισμένη φιλοδοξία τού κάθε νεόπλουτου να αποκτήσει ακίνητο στο κέντρο τής Αθήνας και απευθύνεται σε όσους θέλουν να παίξουν σε χρηματιστήριο εμπορευμάτων. Στο Pit δεν αγοράζεις δρόμους και πλατείες αλλά καφέ, ζάχαρη, ρύζι και άλλα προϊόντα, προσπαθώντας να αποκτήσεις έλεγχο στην τιμή τους.

Κατά μείζονα λόγο, φυσικά, αποκλείεται να έχετε ιδέα για τα σεμινάρια business in a box, έτσι; Αχ, καημενούλια μου... Το λοιπόν, αυτά είναι σεμινάρια όπου οι συμμετέχοντες διδάσκονται πώς να βγάζουνε από την μύγα ξύγκι, δηλαδή πώς να κονομάνε από πράγματα που δεν τα πιάνει το μάτι σου και που όλοι οι υπόλοιποι τα θεωρούν σαβούρα. Για παράδειγμα, το να βγάλεις λεφτά από ένα χρυσό δαχτυλίδι είναι εύκολο και το κάνουν πολλοί. Πόσοι όμως μπορούν να κονομήσουν από το κουτάκι στο οποίο μπαίνει το δαχτυλίδι ή από την ετικεττούλα όπου αναγράφονται τα καράτια του;

Αν βάλουμε όλα όσα είπαμε ως εδώ στην σειρά, έχουμε πλουσιόπαιδα που πάνε σε Money Camp, διασκεδάζουν μαθαίνοντας χρηματιστηριακά παιχνίδια με το Pit και εκπαιδεύονται στο κυνήγι τού κέρδους μέσω σεμιναρίων business in a box. Παράλληλα, παρακολουθούνται από ειδικούς στην οργανωτική ψυχολογία, ώστε να αποκτήσουν δεξιότητες στην λήψη αποφάσεων και να αναπτύξουν ηγετικές ικανότητες. Ξεχάστε το χαζό μάθημα της οικιακής οικονομίας, που κάνατε στο σχολείο. Εδώ μιλάμε για πραγματική οικιακή οικονομία, η οποία διδάσκει την διαχείριση εκατομμυρίων και όχι την διαχείριση μισθού πεντακοσίων ψωροευρώ.

Ίσως όλα τούτα να σας αφήνουν αδιάφορους αλλά σας διαβεβαιώνω ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με το 0,001% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή με καμμιά εβδομηνταριά χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι διαθέτουν σε μετρητό πάνω από 100 εκατομμύρια δολλάρια ο καθένας και όλοι μαζί έχουν περιουσία πάνω από 40 τρισεκατομμύρια. Αυτοί οι "εκλεκτοί τού πλανήτη" δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην σωστή εκπαίδευση των κληρονόμων τους και γι' αυτό η ψαλίδα με το υπόλοιπο 99,999% τής ανθρωπότητας όσο πάει και ανοίγει.

Στις 19 Ιουλίου 2012, η βρεττανική οργάνωση Tax Justice Network δημοσίευσε μια μελέτη με τίτλο "Inequality: You don’t know the half of it (or why inequality is worse than we thought) [= Ανισότητα: Δεν γνωρίζετε ούτε τα μισά γι' αυτήν (ή γιατί η ανισότητα είναι χειρότερη απ' όσο νομίζαμε)], η οποία δεν ξεπερνάει τις 21 σελίδες και αξίζει τον κόπο, αν όχι να την διαβάσει κανείς, τουλάχιστον να ρίξει μια ματιά στους πίνακες και τα διαγράμματα που περιέχει. Ένα από τα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία τής εν λόγω μελέτης είναι και αυτό της σελίδας 5: "εκτιμάται ότι στις διάφορες εξωχώριες εταιρείες (σ.σ.: off-shore) υπάρχει ακαταχώριστος πλούτος (σ.σ.: δηλαδή κρυμμένος, άρα αφορολόγητος) μεταξύ 21 και 32 τρισ. δολλαρίων, με συντηρητική εκτίμηση".

Παρένθεση. Αν δεν έχετε συνειδητοποιήσει το μέγεθος των ποσών που αναφέραμε ως εδώ, σας πληροφορώ ότι το συνολικό ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας φτάνει-δεν φτάνει τα 21 τρισ. δολλάρια, ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ άγγιξε τα 70 τρισ. (στοιχεία 2011)! Κλείνει η παρένθεση και πάμε για φινάλε.

Ίσως κάπου εδώ βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα που διατυπώνουν πολλοί: "αφού όλες οι χώρες τού κόσμου είναι χρεωμένες, σε ποιόν χρωστάνε;" Σίγουρα, όμως, εδώ βασίζεται η πεποίθηση ότι η μόνη διέξοδος για τον απλό λαό είναι να ανατραπεί και να συντριβεί οριστικά αυτό το σάπιο σύστημα, το οποίο θέλει το 99,999% των ανθρώπων σκλάβους τού υπολοίπου 0,001%.