Ένα από τα πράγματα που εμπεδώσαμε άριστα κατά την εποχή των μνημονίων (ας όψεται η πλύση εγκεφάλου στην οποία μας υποβάλλουν οι μουμουέδες) είναι ότι οι έλληνες δυσκολεύονται να βγουν από την κρίση λόγω της απειθαρχίας τους. Ως παράδειγμα "καλών παιδιών" δε, μας έβαζαν απέναντι τους πορτογάλους: και τι ωραία που τα πάνε οι πορτογάλοι...και τι επιτυχίες έχουν οι πορτογάλοι...και ξαναβγήκαν στις αγορές οι πορτογάλοι, έστω πολύ-πολύ δειλά...κι όλα αυτά τα ωραία τα πέτυχαν οι πορτογάλοι επειδή πειθάρχησαν και ακολούθησαν κατά γράμμα τις υποδείξεις τής τρόικας... Μάλιστα.
Παπάρια. Τρίχες κατσαρές, από κείνες που δεν ισιώνουν και δεν κάνουν μιζανπλί. Για να το πω πιο ευγενικά: άνθρακες οι θησαυρός.
Την περασμένη Δευτέρα παραιτήθηκε ο Βίτορ Γκάσπαρ, ο πορτογάλος υπουργός οικονομικών για τον οποίο η τρόικα μόνο καλά λόγια είχε να πει. Η επίσημη δικαιολογία είναι πως ο Γκάσπαρ παραιτήθηκε επειδή είχε χολωθεί λόγω του ότι το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας απέρριψε, ως αντισυνταγματικό, ένα πακέττο μέτρων λιτότητας που είχε ετοιμάσει. Μόνο που αυτή η απόρριψη έγινε πριν κάτι μήνες, όχι προχτές. Προφανώς, ο Γκασπάρ την έκανε επειδή δεν μπορούσε να βρει διέξοδο στα αδιέξοδα της ακολουθούμενης πολιτικής.
Στην θέση τού Γκάσπαρ πήγε η μέχρι τότε γενική γραμματέας του Μαρία Λουίς ντι Αλμπουκέρκι. Άμεση υποχρέωσή της είναι, μέχρι τις 15 Ιουλίου, να παρουσιάσει στην τρόικα μέτρα ύψους 4,7 δισεκατομμυρίων. Πάνω στην πρεμούρα του να προλάβει τις προθεσμίες, ο δεξιός πορτογάλος πρωθυπουργός Πάσος Κοέλιου ανέθεσε το υπουργείο στην κυρα-Μαρία "ξεχνώντας" να ενημερώσει τον κυβερνητικό του εταίρο, τον σοσιαλιστή Πάουλο Πόρτας. Ο Πόρτας τσαντίστηκε, παραιτήθηκε από υπουργός εξωτερικών, η χώρα βρέθηκε ξαφνικά προ του "κινδύνου" πρόωρων εκλογών και τα όργανα άρχισαν.
Πρώτη αντέδρασε η Μέρκελ. Καθ' ότι η μανταμίτσα πάει σε εκλογές και δεν θέλει ανακατωσούρες στην ευρωζώνη, πήρε δυο τηλέφωνα, τράβηξε και δυο αφτιά, είπε και δυο "γαλλικά" σε άπταιστα γερμανικά... ε, τί να κάνουν τα παιδιά; Κοέλιου και Πόρτας πλακώθηκαν στις "συσκέψεις", διαπίστωσαν ότι δεν έχει σημασία ποιο κόμμα κυβερνάει την χώρα εφ' όσον ακολουθούνται κατά γράμμα το μνημόνιο και το πρόγραμμα της τρόικας, συσκέφτηκαν και βρήκαν "μια φόρμουλα για σταθερότητα", όπως δήλωσε περιχαρής ο πρωθυπουργός μόλις ξεπεράστηκε η κυβερνητική κρίση.
Βεβαίως, η "φόρμουλα σταθερότητας" που βρήκαν δεξιοί και σοσιαλιστές, δεν μπορεί να κουκουλώσει τα αδιέξοδα της πορτογαλικής οικονομίας. Για παράδειγμα: όταν, πριν δυο χρόνια, η χώρα υπέγραφε το μνημόνιό της, το πρόγραμμα της τρόικας έκανε λόγο για μείωση της ανεργίας στο 13% μέχρι τέλους του 2013 αλλά σήμερα οι άνεργοι πορτογάλοι αγγίζουν το ένα εκατομμύριο και το ποσοστό τής ανεργίας φλερτάρει με το 18%.
Την περασμένη Δευτέρα, λοιπόν, παραιτήθηκε -όπως είπαμε- ο Γκάσπαρ. Όλως τυχαίως, τρεις μέρες πρωτύτερα (την Παρασκευή) ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του πενταμήνου, υπό τους ήχους τού δημώδους άσματος "μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλλιακούδα...". Παρ' ότι οι συνεχείς διαπραγματεύσεις των πορτογάλων με την τρόικα (κάτι για το οποίο μονίμως ο ΣυΡιζΑ κατηγορεί την κυβέρνηση πως δεν κάνει) έχουν αναθεωρήσει "επί το ρεαλιστικώτερον" τους δημοσιονομικούς στόχους δυο φορές ως τώρα, οι αποκλίσεις είναι αποκαρδιωτικές.
Πρώτα-πρώτα, ο αναθεωρημένος στόχος για το έλλειμμα είχε τεθεί στο 5,5% για το 2013, έναντι 6,4% του 2012. Όμως, στο πεντάμηνο το έλλειμμα διαμορφώθηκε κατά 200 εκατομμύρια πάνω από πέρυσι. Παράλληλα, ενώ κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012 το έλλειμμα είχε μετρηθεί στο 7,9% του ΑΕΠ, κατά το πρώτο εφετεινό τρίμηνο εκτινάχτηκε στο 10,6%. Μιλάμε, δηλαδή, για πλήρη εκτροχιασμό παρ' ότι -μη το ξεχνάμε!- η χώρα επαινείται συνεχώς επειδή ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες τής τρόικας.
Την ανηφόρα, επίσης, τραβάει και το δημόσιο χρέος τής Πορτογαλίας. Το 2011 είχε φτάσει το 112% του ΑΕΠ. Με την χώρα να εφαρμόζει κατά γράμμα το μνημόνιο, το 2012 έφτασε το...123,6% (σχεδόν διπλάσιο από το 2008!). Τότε το ΔΝΤ ήταν καθησυχαστικό, κάλεσε την χώρα να επιμείνει στο πρόγραμμα και βεβαίωνε ότι εφέτος το έλλειμμα δεν θα ξεπεράσει το 118%. Τώρα, όμως, εκτιμά πως αν η χώρα συνεχίσει την "καλή δουλειά", υπάρχει ελπίδα πως στο τέλος του 2014 το έλλειμμα δεν θα είναι πάνω από 124%!
Μιλώντας λίγο παραπάνω για την κυβερνητική κρίση στην Πορτογαλία, για τις σχέσεις των δεξιών με τους σοσιαλιστές κλπ, ενδεχομένως κάποιοι να διέκριναν κάποιες αναλογίες με τα καθ' ημάς. Λογικό το βρίσκω και, μάλιστα, θέλω να υπογραμμίσω πως κι ο Κοέλιου τα ίδια με τον Σαμαρά λέει στους δικούς του: μπορεί όλα αυτά τα μέτρα να είναι επώδυνα αλλά είναι απαραίτητα για να έρθει η ανάπτυξη στην χώρα.
Μόνο που αυτή η ανάπτυξη είναι το ίδιο πεισματάρα κι εκεί. Παρά τις φανφάρες τού Κοέλιου, κατά το πρώτο εφετεινό τρίμηνο και σε σχέση με αντίστοιχο περυσινό, σημειώθηκε συρρίκνωση της οικονομίας σε ποσοστό 4%. Πρόκειται για την μεγαλύτερη υποχώρηση των τελευταίων τεσσάρων ετών, παρ' ότι σ' αυτό το χρονικό διάστημα το κόστος εργασίας έχει μειωθεί σε επίπεδα εξαιρετικά δυσβάσταχτα για τους εργαζόμενους.
Με τά από όλα αυτά, αναρωτιέμαι τι στον διάολο θα είχε συμβεί αν οι πορτογάλοι δεν ήσαν "καλά παιδιά", δεν ήσαν συνεπείς στις μνημονιακές τους υποχρεώσεις και δεν ακολουθούσαν κατά γράμμα τις οδηγίες τής τρόικας...
Παπάρια. Τρίχες κατσαρές, από κείνες που δεν ισιώνουν και δεν κάνουν μιζανπλί. Για να το πω πιο ευγενικά: άνθρακες οι θησαυρός.
Την περασμένη Δευτέρα παραιτήθηκε ο Βίτορ Γκάσπαρ, ο πορτογάλος υπουργός οικονομικών για τον οποίο η τρόικα μόνο καλά λόγια είχε να πει. Η επίσημη δικαιολογία είναι πως ο Γκάσπαρ παραιτήθηκε επειδή είχε χολωθεί λόγω του ότι το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας απέρριψε, ως αντισυνταγματικό, ένα πακέττο μέτρων λιτότητας που είχε ετοιμάσει. Μόνο που αυτή η απόρριψη έγινε πριν κάτι μήνες, όχι προχτές. Προφανώς, ο Γκασπάρ την έκανε επειδή δεν μπορούσε να βρει διέξοδο στα αδιέξοδα της ακολουθούμενης πολιτικής.
Στην θέση τού Γκάσπαρ πήγε η μέχρι τότε γενική γραμματέας του Μαρία Λουίς ντι Αλμπουκέρκι. Άμεση υποχρέωσή της είναι, μέχρι τις 15 Ιουλίου, να παρουσιάσει στην τρόικα μέτρα ύψους 4,7 δισεκατομμυρίων. Πάνω στην πρεμούρα του να προλάβει τις προθεσμίες, ο δεξιός πορτογάλος πρωθυπουργός Πάσος Κοέλιου ανέθεσε το υπουργείο στην κυρα-Μαρία "ξεχνώντας" να ενημερώσει τον κυβερνητικό του εταίρο, τον σοσιαλιστή Πάουλο Πόρτας. Ο Πόρτας τσαντίστηκε, παραιτήθηκε από υπουργός εξωτερικών, η χώρα βρέθηκε ξαφνικά προ του "κινδύνου" πρόωρων εκλογών και τα όργανα άρχισαν.
Πρώτη αντέδρασε η Μέρκελ. Καθ' ότι η μανταμίτσα πάει σε εκλογές και δεν θέλει ανακατωσούρες στην ευρωζώνη, πήρε δυο τηλέφωνα, τράβηξε και δυο αφτιά, είπε και δυο "γαλλικά" σε άπταιστα γερμανικά... ε, τί να κάνουν τα παιδιά; Κοέλιου και Πόρτας πλακώθηκαν στις "συσκέψεις", διαπίστωσαν ότι δεν έχει σημασία ποιο κόμμα κυβερνάει την χώρα εφ' όσον ακολουθούνται κατά γράμμα το μνημόνιο και το πρόγραμμα της τρόικας, συσκέφτηκαν και βρήκαν "μια φόρμουλα για σταθερότητα", όπως δήλωσε περιχαρής ο πρωθυπουργός μόλις ξεπεράστηκε η κυβερνητική κρίση.
Βεβαίως, η "φόρμουλα σταθερότητας" που βρήκαν δεξιοί και σοσιαλιστές, δεν μπορεί να κουκουλώσει τα αδιέξοδα της πορτογαλικής οικονομίας. Για παράδειγμα: όταν, πριν δυο χρόνια, η χώρα υπέγραφε το μνημόνιό της, το πρόγραμμα της τρόικας έκανε λόγο για μείωση της ανεργίας στο 13% μέχρι τέλους του 2013 αλλά σήμερα οι άνεργοι πορτογάλοι αγγίζουν το ένα εκατομμύριο και το ποσοστό τής ανεργίας φλερτάρει με το 18%.
Την περασμένη Δευτέρα, λοιπόν, παραιτήθηκε -όπως είπαμε- ο Γκάσπαρ. Όλως τυχαίως, τρεις μέρες πρωτύτερα (την Παρασκευή) ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του πενταμήνου, υπό τους ήχους τού δημώδους άσματος "μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλλιακούδα...". Παρ' ότι οι συνεχείς διαπραγματεύσεις των πορτογάλων με την τρόικα (κάτι για το οποίο μονίμως ο ΣυΡιζΑ κατηγορεί την κυβέρνηση πως δεν κάνει) έχουν αναθεωρήσει "επί το ρεαλιστικώτερον" τους δημοσιονομικούς στόχους δυο φορές ως τώρα, οι αποκλίσεις είναι αποκαρδιωτικές.
Πρώτα-πρώτα, ο αναθεωρημένος στόχος για το έλλειμμα είχε τεθεί στο 5,5% για το 2013, έναντι 6,4% του 2012. Όμως, στο πεντάμηνο το έλλειμμα διαμορφώθηκε κατά 200 εκατομμύρια πάνω από πέρυσι. Παράλληλα, ενώ κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012 το έλλειμμα είχε μετρηθεί στο 7,9% του ΑΕΠ, κατά το πρώτο εφετεινό τρίμηνο εκτινάχτηκε στο 10,6%. Μιλάμε, δηλαδή, για πλήρη εκτροχιασμό παρ' ότι -μη το ξεχνάμε!- η χώρα επαινείται συνεχώς επειδή ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες τής τρόικας.
Την ανηφόρα, επίσης, τραβάει και το δημόσιο χρέος τής Πορτογαλίας. Το 2011 είχε φτάσει το 112% του ΑΕΠ. Με την χώρα να εφαρμόζει κατά γράμμα το μνημόνιο, το 2012 έφτασε το...123,6% (σχεδόν διπλάσιο από το 2008!). Τότε το ΔΝΤ ήταν καθησυχαστικό, κάλεσε την χώρα να επιμείνει στο πρόγραμμα και βεβαίωνε ότι εφέτος το έλλειμμα δεν θα ξεπεράσει το 118%. Τώρα, όμως, εκτιμά πως αν η χώρα συνεχίσει την "καλή δουλειά", υπάρχει ελπίδα πως στο τέλος του 2014 το έλλειμμα δεν θα είναι πάνω από 124%!
Μιλώντας λίγο παραπάνω για την κυβερνητική κρίση στην Πορτογαλία, για τις σχέσεις των δεξιών με τους σοσιαλιστές κλπ, ενδεχομένως κάποιοι να διέκριναν κάποιες αναλογίες με τα καθ' ημάς. Λογικό το βρίσκω και, μάλιστα, θέλω να υπογραμμίσω πως κι ο Κοέλιου τα ίδια με τον Σαμαρά λέει στους δικούς του: μπορεί όλα αυτά τα μέτρα να είναι επώδυνα αλλά είναι απαραίτητα για να έρθει η ανάπτυξη στην χώρα.
Μόνο που αυτή η ανάπτυξη είναι το ίδιο πεισματάρα κι εκεί. Παρά τις φανφάρες τού Κοέλιου, κατά το πρώτο εφετεινό τρίμηνο και σε σχέση με αντίστοιχο περυσινό, σημειώθηκε συρρίκνωση της οικονομίας σε ποσοστό 4%. Πρόκειται για την μεγαλύτερη υποχώρηση των τελευταίων τεσσάρων ετών, παρ' ότι σ' αυτό το χρονικό διάστημα το κόστος εργασίας έχει μειωθεί σε επίπεδα εξαιρετικά δυσβάσταχτα για τους εργαζόμενους.
Με τά από όλα αυτά, αναρωτιέμαι τι στον διάολο θα είχε συμβεί αν οι πορτογάλοι δεν ήσαν "καλά παιδιά", δεν ήσαν συνεπείς στις μνημονιακές τους υποχρεώσεις και δεν ακολουθούσαν κατά γράμμα τις οδηγίες τής τρόικας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.