Ο ροκ Σουρνάρας έχει πλάκα, μη μου πείτε! Τέτοια άνεση στην εκτόξευση παπαριών είναι δύσκολο να βρεις. Ανοίγει το στόμα του ο άνθρωπος και δεν ξέρεις με τι να πρωτογελάσεις και με τι να πρωτοκλάψεις.
Τον άκουσα, για παράδειγμα, να λέει πως "οι βουλευτές απλώς αντικατοπτρίζουν τον μέσο άνδρα ή γυναίκα στο δρόμο" και δεν κρατήθηκα να μη φασκελώσω. Ρε μεγάλε, ας πούμε ότι συμφωνούμε στο ποιος είναι ο μέσος άνδρας και ποια η μέση γυναίκα. Οι βουλευτές υπό ποίαν έννοιαν ακριβώς τον αντικατοπτρίζουν; Ως προς την εμφάνιση, να πούμε; Ως προς το χτένισμα; Ως προς το μέγεθος και το περιεχόμενο του πορτοφολιού; Ως προς την αγωνία για το πώς θα εξασφαλιστεί ο επιούσιος; Ως προς την αδυναμία να ακολουθηθεί η θεραπεία που συνέστησε ο γιατρός; Ως προς την ανησυχία για επιβίωση; Ως προς την επιλογή τής πίστας όπου πάνε για σκι τα χριστούγεννα; Ως προς τί, γαμώ το φελέκι μου;
Αμ, το άλλο; "Οι βουλευτές πρέπει να πιστέψουν ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Εάν το πιστέψουν, θα συνεχίσουν να ψηφίζουν τα λίγα απαραίτητα μέτρα που απομένουν". Αυτό είναι όντως μια νέα φιλοσοφία στην πολιτική. Τώρα πια η βουλή δεν νομοθετεί μελετώντας, μετρώντας, υπολογίζοντας, εκτιμώντας και συνεκτιμώντας γεγονότα, καταστάσεις, αριθμούς και -πάνω απ' όλα- ανθρώπους. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα νομοθετεί με βάση την πίστη ότι "υπάρχει φως στο τέλος τού τούνελ" κι ας μη φαίνεται τέτοιο φως ούτε με κυάλια, ούτε με ραντάρ, ούτε με σόναρ, ούτε με δορυφόρο. Σαν την μετά θάνατο ζωή, ένα πράμα: δεν ξέρεις αν υπάρχει και μπορεί η λογική να σου λέει πως δεν υπάρχει αλλά εσύ καλό είναι να πιστεύεις πως υπάρχει.
Α! Προσέξατε την φρασούλα "τα λίγα απαραίτητα μέτρα που απομένουν"; Ο πρωθύ επιμένει να διατυμπανίζει ότι δεν πρόκειται να ληφθούν άλλα μέτρα, οπότε ο ροκ Στουρνάρας δεν επιτρέπεται να τον ξεβρακώσει. Τί θέλετε να σας πει; Ότι μέχρι τώρα είχε σκέτο πήδημα κι από δω και πέρα θα έχει και πρόστιμο από πάνω; Το πάει λάου-λάου ο άνθρωπος. Κάτι λίγα μέτρα έχουνε μείνει, σου λέει... κι είναι και απαραίτητα.
Βέβαια, όταν μιλάμε για "μέτρα που απομένουν", μιλάμε για φρέσκα μέτρα, έτσι; Δεν υπολογίζουμε τα "παλιά", τα οποία μπορεί να διευρυνθούν, να τροποποιηθούν ή να εμπλουστιστούν καθ' οιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, η μέχρι το τέλος τού 2016 επέκταση του χαρατσιού με την ευφημιστική ονομασία "εισφορά αλληλεγγύης" δεν συνιστά νέο μέτρο, εφ' όσον πρόκειται για χαράτσι που ισχύει εδώ και καιρό. Όπως δεν συνιστά νέο μέτρο η απόλυση μερικών δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, μιας και πρόκειται για ήδη υπογεγραμμένη συμβατική μας υποχρέωση. Ούτε η οποιαδήποτε αυριανή απόφαση για μείωση του βασικού μισθού π.χ. στα 400 ευρώ θα είναι νέο μέτρο, αφού έχει ήδη θεσμοθετηθεί η δυνατότητα του υπουργού εργασίας να ανεβοκατεβάζει το ύψος τού βασικού μισθοιύ ανάλογα με τα κέφια του.
Είπε κι άλλα ωραία ο ροκ υπουργός μας. Όπως π.χ. το αμίμητο ότι "υπάρχουν ελπίδες για μικρότερο δημοσιονομικό κενό το 2015–2016 από τις προβλέψεις των δανειστών ή και για πλήρη κάλυψη των κενών". Πού είναι το αμίμητο; Στην διευκρίνηση που ακολούθησε, ότι δηλαδή αυτές οι ελπίδες θα είναι βάσιμες ΕΑΝ σημειωθεί μικρότερη της αναμενομένης ύφεση, γεγονός που μπορεί να συμβεί ΕΑΝ συνεχιστεί η αύξηση των εσόδων από τον τουρισμό. Για να το πάρουμε ανάποδα τώρα: ΕΑΝ εξακολουθήσει η αυξημένη προσέλευση ξένων τουριστών, ΜΠΟΡΕΙ να σημειωθεί ύφεση ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ της αναμενομένης (ότι θα έχουμε ύφεση δεν το συζητάμε), οπότε ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να έχουμε ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ δημοσιονομικό κενό από εκείνο που λογαριάζαμε πριν λίγο καιρό. Μόνο που, σύμφωνα με τα μνημόνιά μας, η ύπαρξη οποιουδήποτε κενού οδηγεί ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στην επιβολή ισοδύναμων μέτρων. Εδώ δένει το γλυκό: αυτά είναι τα κάτι λίγα μέτρα που απομένουν, όπως είπαμε πρωτύτερα.
Πάντως, όλα αυτά φαντάζουν απλά "τσαλίμια" μπροστά στην δυνατή ροκιά που εξαπέλυσε ο ροκ υπουργός, αναφερόμενος στις ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις: "Πρέπει να δούμε τι μέτρα θα πάρουμε για να τις καταστήσουμε βιώσιμες – είτε αυτά λέγονται αποκρατικοποιήσεις, είτε συρρίκνωση και προσαρμογή του μεγέθους τους, είτε συγχωνεύσεις". Το ακούει ο ανυποψίαστος πολίτης και βαράει παλαμάκια, συμφωνώντας και προσυπογράφοντας. Το ακούει κι ο υποψιασμένος και διαβασμένος πολίτης και καταλαβαίνει ότι πάλι αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο: το κράτος, αφού πρώτα φορτωθεί τα χρέη αυτών των επιχειρήσεων και διώξει τους περισσότερους -αν όχι όλους- εργαζομένους, μετά θα "πουλήσει" (δηλαδή, θα χαρίσει) αυτές τις επιχειρήσεις σε κάποιους ιδιώτες. Το εργάκι είναι πολυπαιγμένο και το φινάλε του το έχουμε μάθει πολύ καλά.
Συνελόντι ειπείν, υπουργέ μου: κι αν είσαι ροκ... σε φοβόμαστε.
Τον άκουσα, για παράδειγμα, να λέει πως "οι βουλευτές απλώς αντικατοπτρίζουν τον μέσο άνδρα ή γυναίκα στο δρόμο" και δεν κρατήθηκα να μη φασκελώσω. Ρε μεγάλε, ας πούμε ότι συμφωνούμε στο ποιος είναι ο μέσος άνδρας και ποια η μέση γυναίκα. Οι βουλευτές υπό ποίαν έννοιαν ακριβώς τον αντικατοπτρίζουν; Ως προς την εμφάνιση, να πούμε; Ως προς το χτένισμα; Ως προς το μέγεθος και το περιεχόμενο του πορτοφολιού; Ως προς την αγωνία για το πώς θα εξασφαλιστεί ο επιούσιος; Ως προς την αδυναμία να ακολουθηθεί η θεραπεία που συνέστησε ο γιατρός; Ως προς την ανησυχία για επιβίωση; Ως προς την επιλογή τής πίστας όπου πάνε για σκι τα χριστούγεννα; Ως προς τί, γαμώ το φελέκι μου;
Αμ, το άλλο; "Οι βουλευτές πρέπει να πιστέψουν ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Εάν το πιστέψουν, θα συνεχίσουν να ψηφίζουν τα λίγα απαραίτητα μέτρα που απομένουν". Αυτό είναι όντως μια νέα φιλοσοφία στην πολιτική. Τώρα πια η βουλή δεν νομοθετεί μελετώντας, μετρώντας, υπολογίζοντας, εκτιμώντας και συνεκτιμώντας γεγονότα, καταστάσεις, αριθμούς και -πάνω απ' όλα- ανθρώπους. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα νομοθετεί με βάση την πίστη ότι "υπάρχει φως στο τέλος τού τούνελ" κι ας μη φαίνεται τέτοιο φως ούτε με κυάλια, ούτε με ραντάρ, ούτε με σόναρ, ούτε με δορυφόρο. Σαν την μετά θάνατο ζωή, ένα πράμα: δεν ξέρεις αν υπάρχει και μπορεί η λογική να σου λέει πως δεν υπάρχει αλλά εσύ καλό είναι να πιστεύεις πως υπάρχει.
Α! Προσέξατε την φρασούλα "τα λίγα απαραίτητα μέτρα που απομένουν"; Ο πρωθύ επιμένει να διατυμπανίζει ότι δεν πρόκειται να ληφθούν άλλα μέτρα, οπότε ο ροκ Στουρνάρας δεν επιτρέπεται να τον ξεβρακώσει. Τί θέλετε να σας πει; Ότι μέχρι τώρα είχε σκέτο πήδημα κι από δω και πέρα θα έχει και πρόστιμο από πάνω; Το πάει λάου-λάου ο άνθρωπος. Κάτι λίγα μέτρα έχουνε μείνει, σου λέει... κι είναι και απαραίτητα.
Βέβαια, όταν μιλάμε για "μέτρα που απομένουν", μιλάμε για φρέσκα μέτρα, έτσι; Δεν υπολογίζουμε τα "παλιά", τα οποία μπορεί να διευρυνθούν, να τροποποιηθούν ή να εμπλουστιστούν καθ' οιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, η μέχρι το τέλος τού 2016 επέκταση του χαρατσιού με την ευφημιστική ονομασία "εισφορά αλληλεγγύης" δεν συνιστά νέο μέτρο, εφ' όσον πρόκειται για χαράτσι που ισχύει εδώ και καιρό. Όπως δεν συνιστά νέο μέτρο η απόλυση μερικών δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, μιας και πρόκειται για ήδη υπογεγραμμένη συμβατική μας υποχρέωση. Ούτε η οποιαδήποτε αυριανή απόφαση για μείωση του βασικού μισθού π.χ. στα 400 ευρώ θα είναι νέο μέτρο, αφού έχει ήδη θεσμοθετηθεί η δυνατότητα του υπουργού εργασίας να ανεβοκατεβάζει το ύψος τού βασικού μισθοιύ ανάλογα με τα κέφια του.
Είπε κι άλλα ωραία ο ροκ υπουργός μας. Όπως π.χ. το αμίμητο ότι "υπάρχουν ελπίδες για μικρότερο δημοσιονομικό κενό το 2015–2016 από τις προβλέψεις των δανειστών ή και για πλήρη κάλυψη των κενών". Πού είναι το αμίμητο; Στην διευκρίνηση που ακολούθησε, ότι δηλαδή αυτές οι ελπίδες θα είναι βάσιμες ΕΑΝ σημειωθεί μικρότερη της αναμενομένης ύφεση, γεγονός που μπορεί να συμβεί ΕΑΝ συνεχιστεί η αύξηση των εσόδων από τον τουρισμό. Για να το πάρουμε ανάποδα τώρα: ΕΑΝ εξακολουθήσει η αυξημένη προσέλευση ξένων τουριστών, ΜΠΟΡΕΙ να σημειωθεί ύφεση ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ της αναμενομένης (ότι θα έχουμε ύφεση δεν το συζητάμε), οπότε ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να έχουμε ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ δημοσιονομικό κενό από εκείνο που λογαριάζαμε πριν λίγο καιρό. Μόνο που, σύμφωνα με τα μνημόνιά μας, η ύπαρξη οποιουδήποτε κενού οδηγεί ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στην επιβολή ισοδύναμων μέτρων. Εδώ δένει το γλυκό: αυτά είναι τα κάτι λίγα μέτρα που απομένουν, όπως είπαμε πρωτύτερα.
Πάντως, όλα αυτά φαντάζουν απλά "τσαλίμια" μπροστά στην δυνατή ροκιά που εξαπέλυσε ο ροκ υπουργός, αναφερόμενος στις ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις: "Πρέπει να δούμε τι μέτρα θα πάρουμε για να τις καταστήσουμε βιώσιμες – είτε αυτά λέγονται αποκρατικοποιήσεις, είτε συρρίκνωση και προσαρμογή του μεγέθους τους, είτε συγχωνεύσεις". Το ακούει ο ανυποψίαστος πολίτης και βαράει παλαμάκια, συμφωνώντας και προσυπογράφοντας. Το ακούει κι ο υποψιασμένος και διαβασμένος πολίτης και καταλαβαίνει ότι πάλι αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο: το κράτος, αφού πρώτα φορτωθεί τα χρέη αυτών των επιχειρήσεων και διώξει τους περισσότερους -αν όχι όλους- εργαζομένους, μετά θα "πουλήσει" (δηλαδή, θα χαρίσει) αυτές τις επιχειρήσεις σε κάποιους ιδιώτες. Το εργάκι είναι πολυπαιγμένο και το φινάλε του το έχουμε μάθει πολύ καλά.
Συνελόντι ειπείν, υπουργέ μου: κι αν είσαι ροκ... σε φοβόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.