Μπορεί ο Σαμαράς να μας έχει φλομώσει στην αισιοδοξία με την ρευστότητα και την ανάπτυξή του που όλο έρχονται κι όλο κάπου ξεμένουν από λάστιχο ή καύσιμα, όμως φαίνεται πως τα ζόρια που αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν δικαιολογούν οποιαδήποτε αισιοξία αλλ' αντιθέτως, όσο πάει και μεγαλώνουν.
Ήδη άρχισε η γκρίνια τής Γερμανίας, με τον επί κεφαλής των συνεταιριστικών τραπεζών τής χώρας να παρομοιάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως...ναζί (!). Αιτία ήταν το σχέδιο των Βρυξελλών για εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών συλλήβδην. Βλέπετε, η Γερμανία των ομόσπονδων κρατιδίων και των πολλών διοικητικών περιφερειών, διαθέτει ένα τραπεζικό σύστημα στο οποίο παίζουν σπουδαίο ρόλο δεκάδες περιφερειακά ταμιευτήρια (landesbanken) και δεν θέλει να επιτρέψει στην Ένωση να βάλει εκεί το δαχτυλάκι της. Γι' αυτό η Μέρκελ επιμένει ότι ο εποπτικός ρόλος τής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρέπει να περιοριστεί μόνο στις μεγάλες τράπεζες, υποστηρίζοντας ότι αυτές είναι που ενέχουν συστημικούς κινδύνους.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να στήσει έναν Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης Προβληματικών Τραπεζών, με κεφάλαιο 55 δισ., το οποίο θα μαζευτεί με την επιβολή εισφοράς επί των τραπεζικών εργασιών. Το σχέδιο προβλέπει ότι όσο περισσότερες "ρισκαδόρικες" επενδύσεις έχει μια τράπεζα τόσο μεγαλύτερη εισφορά θα καταβάλει. Αυτό πλήττει τις δυο μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες (Deutchebank, Commerzbank), οι οποίες έχουν "στον δρόμο" πάνω απο τα 2/3 των καταθέσεών τους. Κατόπιν όλων αυτών, είναι λογική η νευρικότητα του Βερολίνου και η "καταγγελία" Σόιμπλε πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να αναλάβει εξουσίες που δεν της έχουν παραχωρηθεί από καμμιά συνθήκη.
Ζόρια (και, μάλιστα, ιδιαίτερα ζόρικα) αντιμετωπίζει και η Γαλλία. Θα θυμάστε ότι, πριν λίγο καιρό, ο οίκος αξιολόγης Fitch έκοψε το "συν" της πιστοληπτικής της ικανότητας και την υποβίβασε σε σκέτο ΑΑΑ. Τώρα ήρθε η ώρα να της κόψει και το ένα "άλφα" και να την ρίξει σε ΑΑ+. Η Fitch εκτιμά ότι η γαλλική οικονομία θα ανακάμψει με ρυθμό βραδύτερο του αναμενομένου λόγω της χαμηλής εξωτερικής ζήτησης, της μείωσης της ανταγωνιστικότητας, της υψηλής ανεργίας και της καθυστέρησης στην υλοποίηση των δημοσιονομικών της προσαρμογών. Κι όλα αυτά με δεδομένο ότι ιστορικά οι εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης διαψεύδονται πάντοτε προς το χειρότερο (π.χ. για την Ελλάδα προέβλεπαν ότι η ανάπτυξη θα αρχίσει εντός του 2013 αλλά τώρα εκτιμούν ότι η ύφεση θα διατηρηθεί και το 2014).
Φυσικά, ζόρια έχει και το ελληνικό κεφάλαιο. Με την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας απέκτησε την πλειοψηφία σ' αυτές (81,01% της Πειραιώς, 83,66% της Άλφα, 84,39% της Εθνικής και 93,55% της Γιούρομπανκ). Με τον τρόπο αυτό, όμως, το ΤΧΣ γίνεται στην ουσία "μέτοχος" ενός μεγάλου αριθμού εισηγμένων επιχειρήσεων στις οποίες οι τράπεζες είτε ήσαν βασικοί μέτοχοι (π.χ. θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες) είτε απέκτησαν ποσοστά κεφαλαιοποιώντας δάνεια που τους είχαν εκχωρήσει (π.χ. η αλλαντοβιομηχανία Νίκας, η άλλοτε πανίσχυρη βιομηχανία Μαΐλλης, η κατασκευαστική ΑΕΓΕΚ, ο κολοσσός των ιχθυοκαλλιεργειών Δίας κλπ). Η αποτίμηση είναι ότι το ΤΧΣ συμμετέχει πλέον στο μισό ελληνικό χρηματιστήριο!
Τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο τι εννοούσαν όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν απαραίτητη ώστε να "πέσουν λεφτά στην πραγματική οικονομία". Τώρα καταλαβαίνουμε απολύτως την έννοια της "πραγματικής οικονομίας".
Α! Και μια τελευταία λεπτομέρεια, η οποία θα μας βοηθήσει να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα πραγματάκια: με την προαναφερθείσα διαδικασία, το ΤΧΣ απέκτησε και το 5,1% των μετοχών τής εισηγμένης εκδοτικής εταιρείας "Καθημερινή Α.Ε.", η οποία ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου, όπου ανήκει και ο ραδιοτηλεοπτικός "Σκάι". Ο νοών, νοήτω.
Ήδη άρχισε η γκρίνια τής Γερμανίας, με τον επί κεφαλής των συνεταιριστικών τραπεζών τής χώρας να παρομοιάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως...ναζί (!). Αιτία ήταν το σχέδιο των Βρυξελλών για εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών συλλήβδην. Βλέπετε, η Γερμανία των ομόσπονδων κρατιδίων και των πολλών διοικητικών περιφερειών, διαθέτει ένα τραπεζικό σύστημα στο οποίο παίζουν σπουδαίο ρόλο δεκάδες περιφερειακά ταμιευτήρια (landesbanken) και δεν θέλει να επιτρέψει στην Ένωση να βάλει εκεί το δαχτυλάκι της. Γι' αυτό η Μέρκελ επιμένει ότι ο εποπτικός ρόλος τής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρέπει να περιοριστεί μόνο στις μεγάλες τράπεζες, υποστηρίζοντας ότι αυτές είναι που ενέχουν συστημικούς κινδύνους.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να στήσει έναν Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης Προβληματικών Τραπεζών, με κεφάλαιο 55 δισ., το οποίο θα μαζευτεί με την επιβολή εισφοράς επί των τραπεζικών εργασιών. Το σχέδιο προβλέπει ότι όσο περισσότερες "ρισκαδόρικες" επενδύσεις έχει μια τράπεζα τόσο μεγαλύτερη εισφορά θα καταβάλει. Αυτό πλήττει τις δυο μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες (Deutchebank, Commerzbank), οι οποίες έχουν "στον δρόμο" πάνω απο τα 2/3 των καταθέσεών τους. Κατόπιν όλων αυτών, είναι λογική η νευρικότητα του Βερολίνου και η "καταγγελία" Σόιμπλε πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να αναλάβει εξουσίες που δεν της έχουν παραχωρηθεί από καμμιά συνθήκη.
Ζόρια (και, μάλιστα, ιδιαίτερα ζόρικα) αντιμετωπίζει και η Γαλλία. Θα θυμάστε ότι, πριν λίγο καιρό, ο οίκος αξιολόγης Fitch έκοψε το "συν" της πιστοληπτικής της ικανότητας και την υποβίβασε σε σκέτο ΑΑΑ. Τώρα ήρθε η ώρα να της κόψει και το ένα "άλφα" και να την ρίξει σε ΑΑ+. Η Fitch εκτιμά ότι η γαλλική οικονομία θα ανακάμψει με ρυθμό βραδύτερο του αναμενομένου λόγω της χαμηλής εξωτερικής ζήτησης, της μείωσης της ανταγωνιστικότητας, της υψηλής ανεργίας και της καθυστέρησης στην υλοποίηση των δημοσιονομικών της προσαρμογών. Κι όλα αυτά με δεδομένο ότι ιστορικά οι εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης διαψεύδονται πάντοτε προς το χειρότερο (π.χ. για την Ελλάδα προέβλεπαν ότι η ανάπτυξη θα αρχίσει εντός του 2013 αλλά τώρα εκτιμούν ότι η ύφεση θα διατηρηθεί και το 2014).
Φυσικά, ζόρια έχει και το ελληνικό κεφάλαιο. Με την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας απέκτησε την πλειοψηφία σ' αυτές (81,01% της Πειραιώς, 83,66% της Άλφα, 84,39% της Εθνικής και 93,55% της Γιούρομπανκ). Με τον τρόπο αυτό, όμως, το ΤΧΣ γίνεται στην ουσία "μέτοχος" ενός μεγάλου αριθμού εισηγμένων επιχειρήσεων στις οποίες οι τράπεζες είτε ήσαν βασικοί μέτοχοι (π.χ. θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες) είτε απέκτησαν ποσοστά κεφαλαιοποιώντας δάνεια που τους είχαν εκχωρήσει (π.χ. η αλλαντοβιομηχανία Νίκας, η άλλοτε πανίσχυρη βιομηχανία Μαΐλλης, η κατασκευαστική ΑΕΓΕΚ, ο κολοσσός των ιχθυοκαλλιεργειών Δίας κλπ). Η αποτίμηση είναι ότι το ΤΧΣ συμμετέχει πλέον στο μισό ελληνικό χρηματιστήριο!
Τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο τι εννοούσαν όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν απαραίτητη ώστε να "πέσουν λεφτά στην πραγματική οικονομία". Τώρα καταλαβαίνουμε απολύτως την έννοια της "πραγματικής οικονομίας".
Α! Και μια τελευταία λεπτομέρεια, η οποία θα μας βοηθήσει να αποκωδικοποιήσουμε ορισμένα πραγματάκια: με την προαναφερθείσα διαδικασία, το ΤΧΣ απέκτησε και το 5,1% των μετοχών τής εισηγμένης εκδοτικής εταιρείας "Καθημερινή Α.Ε.", η οποία ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου, όπου ανήκει και ο ραδιοτηλεοπτικός "Σκάι". Ο νοών, νοήτω.
Οσον αφορά την δεύτερη παράγραφο σου, για τις ενστάσεις της Μέρκελ στην εποπτεία των γερμανικών ταμιευτηρίων από την Ευρ.Κεντρ.Τράπεζα (ΕΚΤ), να αναφέρω ότι το Μνημόνιο που ψηφίστηκε από την Κυπριακή Βουλή στις 11/07/2013 κάνει ακριβώς αυτό που η Μέρκελ θέλει να αποφύγει. Δίνει την εποπτεία των Κυπριακών Συνεργατικών Ιδρυμάτων στην Κέντρική Τράπεζα της Κύπρου - δηλαδή βασικά στην ΕΚΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από αυτό, οι Συνεργατικές Τράπεζες (και λοιποί συνεργατικοί οργανισμοί) ήταν ανεξάρτητες και είχαν την δική τους εποπτεία, κάτω από την ομπρέλλα της Κεντρικής Συνεργατικής Τράπεζας.
Τέλος να αναφέρω ότι ο Κύπριος Πρόεδρος δεν περνά εβδομάδα που να μην παρακαλέσει με κλαψουρητά τον Ντράγκι της ΕΚΤ να άρει τους περιορισμούς στον κυπριακό τραπεζικό τομέα (π.χ. απαγορεύται η εξαγωγή ευρώ, δεσμευμένα κεφάλαια στις τράπεζες - εκτός των κουρεμένων) και να δώσει διαταγή να βγεί η Τράπεζα Κύπρου (ιδιωτική, όχι η Κεντρική) από το καθεστώς εξυγίανσης. Ο Ντράγκι όμως το βιολί του, λές και διοικά την πάλαι-ποτέ Κομμουνιστική Κεντρική Τράπεζα της Σοβιετίας.
2 παραδείγματα για τις ενδο-καπιταλιστικές αντιθέσεις που προς το παρόν εκφράζονται με 2-μέτρα-2-σταθμά. Και την καπιταλιστική ανισομέρεια - το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Στον Καπιταλισμό δεν βαριόμαστε ποτέ!
ΑΧΠ
Μάλλον, δεν καταλαβαίνω την τελευταία παράγραφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις: "...με την προαναφερθείσα διαδικασία, το ΤΧΣ απέκτησε και το 5,1% των μετοχών τής εισηγμένης εκδοτικής εταιρείας "Καθημερινή Α.Ε..."
Δηλαδή το ΤΧΣ έγινε μέτοχος της Καθημερινής, μέσω κάποιων δανείων που είχε συνάψει και δεν μπορούσε να αποπληρώσει;
Και με ποιόν τρόπο αυτό είναι "ευεργετικό" για τον όμιλο Αλαφούζου;
Το ακριβώς αντίστροφο, (δηλ. να αποκτούσε μετοχές μιάς κάποιας τράπεζας ο όμιλος, η οποία θα είχε την εγγύηση του ΤΧΣ) θα είχε ένα κάποιο νόημα. Αυτό όμως;
Κάπου πιθανώς, να έχω χάσει επεισόδια...
@ Athamus
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναδές τις τελευταίες παραγράφους και θα καταλάβεις, αν προσθέσω ότι η "Καθημερινή Α.Ε." έχει δανειοδοτηθεί από την Γιούρομπανκ. Τα δάνεια αυτά δεν εξυπηρετούνταν, οπότε η τράπεζα τα κεφαλαιοποίησε σε μετοχές τής εταιρείας. Τώρα που το ΤΧΣ απέκτησε το 93,55% των μετοχών τής Γιούρομπανκ, αποκτά έλεγχο και στην "Καθημερινή Α.Ε." κατά το ποσοστό που συμμετέχει σ' αυτήν η Γιούρομπανκ.
Εντάξει, αυτό το κατάλαβα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο που δεν καταλαβαίνω -και συγγνώμη για την επιμονή- είναι τί και με ποιό τρόπο, έχει να κερδίσει ο όμιλος;
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι, αυτές οι... ιστορίες, θέλουν ΔΥΟ αμοιβαία κερδισμένους...
@ Athamus
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος το παρόν, οι δυο κερδισμένοι είναι από την ίδια πλευρά: η Γιούρομπανκ (εξασφάλισε την βιωσιμότητά της) και το ΤΧΣ (εξασφάλισε τα λεφτά που έδωσε στην Γιούρομπανκ). Η "Καθημερινή Α.Ε." δεν προσμετράται στους κερδισμένους. Μάλιστα δε, αφού το ΤΧΣ υποκατέστησε την Γιούρομπανκ, μάλλον πρέπει να λογιστεί ως χαμένη, αφού απέκτησε συνεταίρο, ο οποίος δεν αναμένεται να είναι τόσο "ήπιος" όσο η Γιούρομπανκ.
Υπ' αυτή την έννοια, ο Όμιλος Αλαφούζου έχει σαφές συμφέρον να μη "κοντράρει" το ΤΧΣ (και, κατ' επέκταση, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωζώνη, το ΔΝΤ κλπ). Με άλλα λόγια: όσο καλύτερο παιδί είναι, τόσο λιγώτερο κινδυνεύει από τις επεμβάσεις του νέου "συνεταίρου".