Οι προνομιούχες μειοψηφίες

Δεν ξέρω αν προσέξατε μια πολύ ενδιαφέρουσα αποστροφή σε όσα είπε τις τελευταίες μέρες ο πρωθύ αλλά, επειδή την θεωρώ εξαιρετικά σημαντική, επιτρέψτε μου να κάνω ειδική μνεία. Σύμφωνα με τον πρωθύ, λοιπόν, η φασαρία που γίνεται τώρα με την ΕΡΤ οφείλεται στην προσπάθεια κάποιων λίγων να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Ιδού ένα τυχαίο δείγμα από τα λόγια του: "Κάθε φορά που κάποιος πήγαινε κάτι να αλλάξει στην ΕΡΤ, συνασπιζόταν εναντίον του μια συντεχνία συμφερόντων (...) Δεν είχαμε ΕΡΤ, δεν είχαμε δημόσια τηλεόραση (...) Τα προνόμια και η σπατάλη τέλος (...) Ο λαός πρέπει να πιστέψει ότι έχεις και τα κότσια και την βούληση για να τα βάλεις με τους προνομιούχους και τις συντεχνίες".

Έτσι, μπράβο! Άντε, γιατί είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα της χώρας δημιουργήθηκε (και, βεβαίως, συντηρείται και διογκώνεται) από τις διάφορες "συντεχνίες συμφερόντων". Και, παράλληλα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτές οι "συντεχνίες" φταίνε για τις -προσωρινές, οπωσδήποτε- ξαστοχίες τής εμπνευσμένης διακυβέρνησης της χώρας από φωτισμένους ηγέτες. Διότι, πώς να πάει μπροστά ο τόπος, όταν σε κάθε προσπάθεια να γίνει κάτι σωστό, αντιδρούν οι οργανωμένες συντεχνίες κάποιων προνομιούχων, όπως για παράδειγμα:

- οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, όπου πληροφορηθήκαμε με έκπληξη ότι οι μηχανοδηγοί έπαιρναν μισθούς 2.500 και 3.000 ευρώ,
- οι ναυτεργάτες, τα ειδικά προνόμια των οποίων δεν επέτρεπαν στον τουρισμό να μεγαλουργήσει ενώ, παράλληλα, ανάγκαζαν τους φουκαράδες πλοιοκτήτες να κρατούν ψηλά τις τιμές των εισιτηρίων, επιβαρύνοντας τους δύσμοιρους επιβάτες,
- οι αγρότες, οι οποίοι είχαν βολευτεί τόσα χρόνια με τις επιδοτήσεις ή τις αποζημιώσεις και προτιμούν να κλείνουν τους δρόμους και να ταλαιπωρούν τον κοσμάκη αντί να σηκωθούν από τους καφενέδες όπου ξημεροβραδιάζονται στην πρέφα,
- οι καθηγητές κι οι δάσκαλοι, που έχουν μάθει στο καθησιό χριστούγεννα-πάσχα-καλοκαίρι και παίζουν με το μέλλον των μαθητών, αρνούμενοι να δουλέψουν δυο ωρίτσες παραπάνω την εβδομάδα,
- οι ταξιτζήδες, που είχαν μάθει στην κονόμα και τώρα αντιδρούν στο άνοιγμα του επαγγέλματος επειδή -άκουσον! άκουσον!- θα χάσει την αξία της η άδεια που κάποτε είχαν αγοράσει 250 χιλιάρικα και προσδοκούσαν κάποτε να την πουλήσουν πάνω από 300,
- οι φορτηγατζήδες, που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και αδιαφορούν αν ο πλουτισμός τής ολιγάριθμης κάστας τους επιβαρύνει τον τιμάριθμο, δυσκολεύοντας την καθημερινότητα μερικών εκατομμυρίων συνανθρώπων τους,
- οι εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες, οι οποίοι απολάμβαναν τόσο σκανδαλώδη προνόμια ώστε (όπως αποκάλυψε η ίδια η κυβέρνηση) να απεργούν αλλά να πληρώνονται κανονικά το μεροκάματο,
- οι συνταξιούχοι, οι οποίοι (όπως αποκάλυψε και πάλι η κυβέρνηση) λυμαίνονται τα ασφαλιστικά ταμεία παίρνοντας ακόμη και 9 συντάξεις ο καθένας,
- οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικροέμποροι, οι οποίοι είναι φυσικό να αντιδρούν στην επιβολή κάθε έννοιας κράτους δικαίου εφ' όσον έχουν συνηθίσει να πλουτίζουν ανεξέλεγκτα, κλέβοντας τον ΦΠΑ με την μη έκδοση αποδείξεων και μη πληρώνοντας φόρους διά της απόκρυψης των κερδών τους,
- οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι, αφού πρώτα βολεύτηκαν με κάποιο μέσον σε κάποια θεσούλα, κωλοβαράνε και επιβαρύνουν τους έλληνες πολίτες δίχως να προσφέρουν έργο,
- οι φοιτητές κι οι σπουδαστές, οι οποίοι έχουν συνηθίσει στην ντόλτσε βίτα (φυσικά, χάρη στα λεφτά που στέλνει ο μπαμπάς) και αγαναχτούν στην -οπωσδήποτε δίκαιη- απαίτηση της πολιτείας να πληρώνουν τα βιβλία τους και το φαΐ που τρώνε αλλά δεν έχουν πρόβλημα να σκορπάνε τα λεφτά τους (δηλαδή, του μπαμπά τους) σε καφετέριες και παμπ,
- οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι είχαν κακομάθει επί σειρά ετών στις απαράδεκτες προστατευτικές διατάξεις των συλλογικών συμβάσεων και των εργατικών νόμων, αδιαφορώντας αν κατ' αυτόν τον τρόπο απομειωνόταν η ανταγωνιστική ισχύς της χώρας,
- οι λογής-λογής συνδικαλιστάδες, οι οποίοι δεν ήξεραν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να οργανώνουν απεργίες ("τροχονόμους απεργιών" τους χαρακτήρισε εμπνευσμένα η εξαιρετική μας βουλευτίνα Σοφία Βούλτεψη), αδιαφορώντας αν μ' αυτήν την τακτική οδηγούσαν μεγάλες επιχειρήσεις σε λουκέτο (π.χ. Πιρέλλι, Γκουντγήαρ, Χαλυβουργία κλπ).

Βεβαίως, η παραπάνω αναφορά είναι ενδεικτική. Όλες αυτές οι "συντεχνίες" κάποιων βολεμένων (καθώς και πολλές άλλες που δεν με φτάνει ο χώρος να καταγράψω) είναι που δεν αφήνουν την χώρα να σηκώσει κεφάλι. Με άλλα λόγια: αυτός ο τόπος θα προκόψει μόλις απαλλαγούμε από δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, από ταξιτζήδες και φορτηγατζήδες, από διδάσκοντες και διδασκομένους, από εργαζόμενους και συνταξιούχους, από δουλευτές τής γης και της θάλασσας και από κάθε λογής άλλη "προνομιούχα μειοψηφία".

Απλά πράγματα.