Μούφα η "αριστερή" επανάσταση

Μανώλης Κοττάκης (δημοσιογράφος): Το χαράτσι και την εισφορά αλληλεγγύης, που πληρώνουν καθολικά οι έλληνες, θα τα καταργήσετε;

Γιάννης Δραγασάκης (υπεύθυνος οικονομικού σχεδιασμού ΣυΡιζΑ): Όλα αυτά είναι υπό αίρεσιν.

Μ.Κ.: Υπό αίρεση ή υπό κατάργηση;

Γ.Δ.: Υπό κατάργηση λέμε για το χαράτσι για κάποιες κατηγορίες, άνεργοι και λοιπά. 

Μ.Κ.: Α, όχι για όλες.

Γ.Δ.: Αν δεν βρούμε τον λογαριασμό, τί να κάνουμε; 

Μ.Κ.: Για την εισφορά αλληλεγγύης για την οποία βλέπετε ότι...

Γ.Δ. (διακόπτει): Ό,τι αφορά δημοσιονομικό μέγεθος θα ήταν ανεύθυνο να πω καταργούμε αυτό, χωρίς να πω τι θα βάλουμε στη θέση του. Εμείς θέλουμε έσοδα.

Μ.Κ.: Άρα θα βάλετε κάτι στη θέση του.

Γ.Δ.: Εμείς θέλουμε να χρηματοδοτήσουμε και την παιδεία και την υγεία και λοιπά.


Η συζήτηση-συνέντευξη γίνεται στην ΝΕΤ και είναι αποκαλυπτική για το τι σημαίνει να είσαι "αριστερός", σύμφωνα με τον ΣυΡιζΑ. Η πολυδιαφημισμένη προεκλογικά κατάργηση των μνημονίων "με έναν νόμο, με ένα άρθρο" παραπέμπεται πλέον στις ελληνικές καλένδες. Τα παράνομα κι αντισυνταγματικά χαράτσια και εισφορές θα καταργηθούν μόνον εάν μπει κάτι άλλο στην θέση τους. Δηλαδή, ο Δραγασάκης (και, συνακόλουθα, η κατά ΣυΡιζΑ επανάσταση) επαναλαμβάνει με διαφορετικά λόγια αυτό που λέει η συγκυβέρνηση (και που είναι διατυπωμένο στα μνημόνια και στον εφαρμοστικό νόμο) περί "ισοδύναμων μέτρων". Αλλά ο Δραγασάκης συνέχισε:

Μ.Κ.: Δυστυχώς ο κατώτερος μισθός δεν είναι στα 586 ευρώ. Τον έχει καταργήσει η ίδια η πραγματικότητα. Άρα, νομοθετικά, μπορούμε να επιβάλλουμε κάτι το οποίο η ίδια η πραγματικότητα έχει αναιρέσει; Προσέξτε, δεν διαφωνώ. Λέω πώς θα το αλλάξουμε αυτό; 

Γ.Δ. (σκέφτεται για λίγο): Προς το παρόν, μπορούμε να το κάνουμε. Εάν δεν γίνει αλλαγή και προχωρήσει η κατάρρευση της οικονομίας, μπορεί κάποια στιγμή αυτό που λέτε να βγει σωστό, να μη μπορούμε να το κάνουμε. Γι' αυτό και η διάσταση "χρόνος" είναι σημαντική. Δηλαδή (...) αν συνεχίσει η καταστροφή τής οικονομίας, μετά από λίγο, ίσως δεν θά 'χει και νόημα η συζήτηση αυτή.


Για όσους τα παραπάνω λόγια τού Δραγασάκη δεν είναι αρκετά για να καταλάβουν την "επαναστατική πολιτική" τού ΣυΡιζΑ, έρχεται ένα άλλο "μεγάλο αριστερό μυαλό" να δώσει περισσότερες εξηγήσεις. Ο λόγος για τον Γιώργο Σταθάκη, ο οποίος είναι σαφέστατος στην συνέντευξή του στο προχτεσινό "Βήμα της Κυρακής":

Άγγελος Κωβαίος (δημοσιογράφος): Μιλώντας για δημόσιες δαπάνες, πώς συμβιβάζεται αυτό με τη δέσμευση του κ. Τσίπρα για αποκατάσταση συντάξεων στα προμνημονιακά επίπεδα;

Γιώργος Σταθάκης: Χωρίς τη λέξη "σταδιακά" δεν έχει νόημα η φράση αυτή. Το "σταδιακά" έχει σημασία. Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία. Προφανώς επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι, εφόσον η οικονομία επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι συνταξιούχοι να έχουν το αναλογούν μερίδιο στην ανάπτυξη αυτή.

Α.Κ.: Συνεπώς, αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται με "έναν νόμο"...
 
Γ.Σ.: Γι' αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε τη λέξη "σταδιακά".


Απλά πράγματα, έτσι; Αγαπητοί πολίτες, συνεχίστε να πληρώνετε γιατί έχουμε ανάγκη από λεφτά, προκειμένου να ορθοποδήσουν οι επιχειρήσεις και να έρθει η ανάπτυξη. Κι όταν με το καλό, σε τρία-τέσσερα τέρμινα, έρθει η ανάπτυξη, εμείς θα φροντίσουμε να πάρετε "το αναλογούν μερίδιο".

Απορία πρώτη: Σε τί διαφέρει η κατά ΣυΡιζΑ "επανάσταση" από αυτά που κάνουν ήδη η ΝουΔου και το ΠαΣοΚ (η ΔημΑρ δεν μετράει, είναι μόνο για την γεύση, κάτι σαν την ρίγανη στην χωριάτικη ένα πράμα); Τα ίδια δεν λένε κι αυτοί; Σφιχτείτε τώρα να φάτε αργότερα, δε λένε; Δεν μπορούμε να πάρουμε πίσω κανένα μέτρο αν δεν βρούμε το ισοδύναμό του, δε λένε; Τα μέτρα είναι προσωρινά μέχρι να βγούμε από την κρίση, δε λένε; Γιατί, λοιπόν, να συνταχτώ μαζί σας και να μη πάω μ' εκείνους που -διάολε!- την ξέρουν καλύτερα την δουλειά; Αν πρέπει να διαλέξω νταβατζή, γιατί να μη προτιμήσω τον ορίτζιναλ και να στραφώ στον ιμιτασιόν; Πολύ μούφα μού κάνει για "επανάσταση" αυτό το συριζοτουρλού που μας σερβίρει η μοντέρνα "αριστερά".

Απορία δεύτερη: Όταν λέει ο Σταθάκης ότι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα έχουν "το αναλογούν μερίδιο στην ανάπτυξη", τί εννοεί; Θέλω να πω, ποιός άλλος έχει μερίδιο στην ανάπτυξη εκτός από τους εργαζόμενους; Οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, τα μονοπώλια και οι κάθε λογής κεφαλαιοκράτες; Μα αυτοί, αν δεν βάλει πλάτη ο εργαζόμενος, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πάρουν τα κεφάλαιά τους και να τα πάνε βόλτα στο Φάληρο για να πάρουν αέρα! Θυμόσαστε τον Μάνεση που έκανε σαν την χήρα στο κρεβάτι κατά την απεργία των χαλυβουργών; Τί σκατά ανάπτυξη έκανε ο Μάνεσης δίχως τους εργάτες του; Παπάρια έκανε! Γι' αυτό θέλω να μας πει ο κύριος Σταθάκης την άποψη του ΣυΡιζΑ για το ποιος άλλος έχει μερίδιο στην ανάπτυξη εκτός από τους εργαζόμενους.


Τελειώνω. Πριν 22 χρόνια σαν αύριο (27 Φεβρουαρίου 1991), η Αλέκα Παπαρήγα εξελέγη γενική γραμματέας του ΚΚΕ, σε μια ψηφοφορία κατά την οποία συγκέντρωσε 57 ψήφους. Χαμένος αντίπαλός της, με 53 ψήφους, ήταν ο Γιάννης Δραγασάκης. Όσο σκέφτομαι ότι αν τότε έπεφταν ανάποδα 3 ψήφοι...μόλις 3 ψήφοι...γενικός γραμματέας των ελλήνων κομμουνιστών θα είχε αναδειχθεί ο σημερινός συριζαίος καραγκιοζάκος, με πιάνει σύγκορμη ανατριχίλα...