Επιβιώσαμε!

"Ο προϋπολογισμός για το 2012 δεν πήγε άσχημα. Δεν πρέπει να το παραβλέπουμε αυτό. Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά. Η ύφεση έφτασε περίπου το 6,5%. Επιβιώσαμε όμως." (Απόσπασμα από τις προχτεσινές δηλώσεις Στουρνάρα)


Έχω πει κατ' επανάληψη ότι δεν με ενοχλεί τόσο το ότι με κοροϊδεύουν όσο το ότι με φτύνουν στα μούτρα. Και η παραπάνω δήλωση του υπουργού οικονομικών δεν είναι παρά μια ξεγυρισμένη ροχάλα στα μούτρα όλων μας. Μια ροχάλα η οποία αποδεικνύει το αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα σ' αυτούς που διαγουμίζουν τούτον τον ρημαδότοπο και στους κατοίκους του.

Ποιοί ειναι αυτοί που επιβιώσαμε, βρε σκερβελέ; Πάντως, ανάμεσά μας δεν είναι ο Δημήτρης Χριστούλας, ο οποίος τίναξε τα μυαλά του στον αέρα μεσ' στην πλατεία Συντάγματος, επειδή δεν άντεχε την απώλεια της αξιοπρέπειάς του στα 77 του χρόνια...

Ποιοί ειναι αυτοί που επιβιώσαμε, βρε μαλακοπίτουρα; Γιατί ανάμεσά μας μας δεν είναι ο 92χρονος παππούς που αυτοκτόνησε, σκοτώνοντας πρώτα την 80χρονη γυναίκα του, επειδή δεν άντεχαν άλλο να γίνονται βάρος στα παιδιά και στα εγγόνια τους, τα οποία επίσης αντιμετώπιζαν τεράστια οικονομικά προβλήματα...

Ποιοί ειναι αυτοί που επιβιώσαμε, βρε θεομπαίχτη; Μιας κι ανάμεσά μας δεν είναι ο 60χρονος από την Μακρυνίτσα, ο οποίος κρεμάστηκε από την κληματαριά τού σπιτιού του επειδή είχε φτάσει σε οικονομικό αδιέξοδο...

Ποιοί ειναι αυτοί που επιβιώσαμε, βρε αλητάμπουρα; Σίγουρα ανάμεσά μας δεν είναι ο άνεργος 33χρονος πατρινός που κρεμάστηκε από μια ελιά επειδή δεν μπορούσε άλλο να βλέπει το 5χρονο παιδί του να πεινάει...

Ποιοί ειναι αυτοί που επιβιώσαμε, βρε μασκαρά; Βέβαια ανάμεσά μας δεν είναι ο 60χρονος από την περιοχή τής Σιάτιστας, ο οποίος κρεμάστηκε όταν έμαθε ότι του έκοψαν την αναπηρική του σύνταξη, τον μοναδικό πόρο ζωής που είχε...

Ποιοί ειναι αυτοί που επιβιώσαμε, βρε ρεμπεσκέ; Φυσικά ανάμεσά μας δεν είναι ο 52χρονος κρητικός οικοδόμος που κρεμάστηκε μέσα στο σπίτι του επειδή δεν μπορούσε να ταΐσει τα τρία παιδιά του...


Κι όταν, βρε σκουτόπανο, λες ότι "επιβιώσαμε", τί ακριβώς εννοείς; Ότι σωρεία ανθρώπων ξεχνούν την περηφάνεια τους και ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε; Ότι εκατοντάδες νέα παιδιά παίρνουν των ομματιών τους και ξενητεύονται προκειμένου να βρουν δουλειά; Ότι αμέτρητοι 30ρηδες (μη σου πω κοντά 40ρηδες) αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους επειδή οι πενταροδεκάρες που κερδίζουν δεν αρκούν για να στήσουν το δικό τους σπιτικό, την δική τους οικογένεια; Ότι υπάρχουν μαθητόπουλα που λιποθυμούν μέσα στα σχολεία τους από την πείνα; Ότι ξαναθυμηθήκαμε τα τεφτέρια τού μπακάλη; Ότι μέσα στα σπίτια μας τυλιγόμαστε με κουβέρτες για να μη ξεπαγιάσουμε, μιας και δεν μας περισσεύουν λεφτά για πετρέλαιο; Ή, μήπως, ότι πολλοί από μας μπορούμε ακόμη και τρώμε ένα πιάτο φασουλάδα, αν και σε πολλές περιπτώσεις αλάδωτη;

Σε ποιούς απευθύνεσαι, βρε καριόλη; Στους δισεκατομμυριούχους που σε περίοδο κρίσης (υποτίθεται!) αβγάτισαν τις περιουσίες τους κατά 200-τόσα δισεκατομμύρια; Στους καπιτάλες που δυσκολεύονται και να ρευτούν καθώς μασάνε την δημόσια περιουσία, την οποία εσύ ο ίδιος τους δίνεις κοψοχρονιά; Στους μεγαλοεπιχειρηματίες που ξεκοκκαλίζουν τις -κρατικές κι ευρωπαϊκές- επιδοτήσεις, μαζί με τις σάρκες των εργαζομένων τους; Ή, μήπως, στους τραπεζίτες, για χάρη των οποίων η ηγεσία μας όχι μόνο ξεβρακώνεται η ίδια αλλά ξεβρακώνει κι εμάς;

Ώστε "επιβιώσαμε", κύριε υπουργέ, ε; Μπράβο! Ε, λοιπόν, σου δίνω ευχή και κατάρα: τέτοια "επιβίωση" να ζήσετε εσύ και όλη σου η οικογένεια.

Άει να χαθείς να χάνεσαι. Σιχαμένε!