Θα έπρεπε να το έχω συνηθίσει αλλά εξακολουθώ να βγάζω σπυράκια κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω περισπούδαστους αναλυτές (δημοσιογράφους ή πολιτικούς) να κάνουν λόγο για "κρίση χρέους". Δυστυχώς, αυτή η επιμονή τους έχει πιάσει τόπο ανάμεσα στους ανυποψίαστους πολίτες, οι οποίοι αναπαράγουν την εν λόγω μπούρδα στις καθημερινές τους συζητήσεις.
Και καλά η Ελλάδα. Ας δεχτούμε ότι τραβάει όσα τραβάει με τα μνημόνια επειδή έπαθε "κρίση" το χρέος της, σκαρφαλώνοντας στο 140% του ΑΕΠ. Πάει καλά; Τότε, γιατί η Κύπρος υποχρεώθηκε να υπογράψει κι αυτή μνημόνιο, αφού το χρέος της ήταν μόλις στο 83,3% του ΑΕΠ της; Διότι, βέβαια, με το μααστριχτικό όριο στο 60%, σε καμμία περίπτωση το 83,3% δεν συνιστά κρίση.
Να το χοντρύνουμε λίγο το θέμα; Εκτός από την Ελλάδα, ποιά άλλη χώρα θα λέγατε ότι βρίσκεται σε εξ ίσου (για να μη πω περισσότερο) άθλια κατάσταση; Φυσικά η Ισπανία, έτσι; Ωραία. Μιλάμε για την τέταρτη σε μέγεθος οικονομία τής ευρωζώνης, η οποία απειλεί να συμπαρασύρει τα πάντα σε ενδεχόμενη κατάρρευσή της. Μιλάμε για την χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας εδώ και χρόνια. Και μιλάμε για την χώρα όπου έχουν επιβληθεί εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα, παρ' ότι δεν έχει υπογράψει επίσημα κανένα μνημόνιο και την οποία πιέζουν θεοί και δαίμονες να ενταχθεί στον μηχανισμό στήριξης. Πώς διάβολο συμβαίνουν όλα αυτά, λοιπόν, εφ' όσον το χρέος τής Ισπανίας δεν ξεπερνάει το 76% του ΑΕΠ της;
Τα παραδείγματα της Κύπρου και της Ισπανίας καθιστούν σαφές ότι τα μέτρα που λαμβάνονται διεθνώς δεν οφείλονται σε καμμία "κρίση χρέους". Αν διαβάσουμε ανάποδα αυτό το δεδομένο, θα συμπεράνουμε εύκολα ότι κανένα μέτρο δεν πρόκειται να ανακληθεί όσο κι αν μειωθεί το χρέος. Είναι πλέον καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρέος και τα αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων δεν έχουν καμμιά σχέση μεταξύ τους. Στόχος των μέτρων δεν είναι η μείωση του χρέους αλλά η μείωση της τιμής τής εργατικής δύναμης. Με απλά λόγια: τα μέτρα αποσκοπούν στο να φτηνύνει η εργασία ώστε να διευρυνθεί το περιθώριο κέρδους τού κεφαλαίου, το οποίο εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη. Τόσο απλά.
Πάμε παρακάτω. Άσχετα με το παραμύθι περί "κρίσης χρέους", μας λένε ότι έτσι κι αλλοιώς πρέπει να πληρώσουμε γιατί χρωστάμε. Ας αφήσουμε κατά μέρος το πόσα χρωστάμε κι ας δούμε λίγο το τί χρωστάμε, δηλαδή το γιατί και το πώς δημιουργήθηκε αυτό το τρελλό χρέος.
Η λήψη βάρβαρων μέτρων και η καταβαράθρωση της αμοιβής τής εργασίας υπονοούν -άμεσα και έμμεσα- ότι το χρέος δημιουργήθηκε από τις υπερβολικές συντάξεις, τους παχυλούς μισθούς και τα υπερμεγέθη μεροκάματα. Πάνω σ' αυτό το ψεύδος έχουμε πει πολλά σε τούτο το ιστολόγιο κι έχουμε αποδείξει με αριθμούς ότι ποτέ η εργασία δεν πληρώθηκε όσο έπρεπε. Άλλωστε, κάτι τέτοιο αποδεικνύεται περίτρανα και από την μαρξική ανάλυση περί "υπεραξίας τής εργασίας". Με απλά λόγια: εφ' όσον πάντοτε οι εργαζόμενοι πληρώνονταν λιγώτερα απ' όσο άξιζε εκείνο το οποίο παρήγαγαν, ποτέ δεν χρειάστηκαν δανεικά για την πληρωμή τους. Έτσι απλά. Κι αυτή η νομοτελειακή αλήθεια δεν ανατρέπεται ούτε από την ύπαρξη ενός μικρού αριθμού δήθεν εργαζομένων αλλά τοις πράγμασι κηφήνων που πληρώνονταν δίχως να παράγουν.
"Τότε, πώς δημιουργήθηκε το χρέος;" θα ρωτήσει εύλογα κάποιος. Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί σε λίγες γραμμές αλλά μπορούμε να βάλουμε λίγο το μυαλουδάκι μας να δουλέψει. Σίγουρα θυμάστε την θαυμάσια ελληνική ταινία "Ο ρωμηός έχει φιλότιμο", με τον διάσημο υπουργό Μαυρογιαλούρο. Θυμηθείτε, λοιπόν, ότι το αίτημα των κατοίκων για την επισκευή ενός παλιογεφυριού πήγε στα αζήτητα προκειμένου να προωθηθεί η κατασκευή μιας Γεωργικής Σχολής, επειδή έτσι θα κονόμαγαν κάποιοι παρατρεχάμενοι. Θυμηθείτε, επίσης, την έκπληξη του κομματόσκυλου Γκρούεζα, όταν τον ρώτησε ο υπουργός τι δουλειά κάνει. "Μα εγώ είμαι του κόμματος", διαμαρτυρήθηκε το κομματόσκυλο. Πήρατε κάποιες απαντήσεις; Ωραία. Ας το τραβήξουμε λίγο ακόμη.
Σίγουρα έχετε διαπιστώσει πόσο "δυσκοίλιο" γίνεται το κράτος προκειμένου να χαλάσει πέντε φράγκα για να φτιάξει αντιπλημμυρικά έργα, έργα πυροπροστασίας, παιδικούς σταθμούς κλπ. Σίγουρα, επίσης, έχετε διαπιστώσει με πόση άνεση κατασκευάζονται καινούργιοι δρόμοι, εκσυγχρονίζονται λιμάνια κλπ. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτή η στάση του κράτους για το τι πρέπει να φτιαχτεί επειγόντως και τι όχι; Προφανώς, δυσκολεύεστε να απαντήσετε επειδή εκτιμάτε ότι μίζες μπορούν να βγουν τόσο από έναν δρόμο όσο και από ένα αντιπλημμυρικό έργο. Σωστά. Για σκεφτείτε, όμως, ποιό έργο χρειάζεται περισσότερο ένας βιομήχανος; Έναν παιδικό σταθμό ή έναν δρόμο για να μεταφέρει ευκολώτερα τα προϊόντα του; Ένα πάρκο ή ένα λιμάνι; Ένα σωστό αποχετευτικό δίκτυο σε μια πόλη ή οργανωμένες υποδομές σε μια βιομηχανική περιοχή; Έλα ντε...
Τελικά, μπορεί ο καπιταλισμός, υπό την μορφή τού νεοφιλελευθερισμού, να καταδικάζει το κράτος και να ομνύει υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά δίχως την συνδρομή τού κρατικού κορβανά δεν υπάρχει καμμία ιδιωτική επένδυση. Αν δεν ήταν το κράτος να χρεώνεται ασύστολα, πώς θα κονόμαγαν τα μονοπώλια πολεμικού υλικού; Αν δεν ξόδευε το κράτος, ποιός θα έφτιαχνε τις υποδομές ενέργειας που χρειάζεται ένα εργοστάσιο; Αν δεν φορτωνόταν το κράτος το κόστος των άγονων γραμμών, ποιός ιδιώτης θα έβαζε χειμωνιάτικα καράβι για τα Κουφονήσια; Αν δεν επωμιζόταν το κράτος το "άρρωστο" κομμάτι τής Αγροτικής Τράπεζας, πώς θα έπαιρνε το "υγιές" η Τράπεζα Πειραιώς; Και, γενικά, αν δεν ερχόταν το αστικό κράτος να πληρώσει τους τζερεμέδες, ποιός ιδιώτης θα έκανε "επενδύσεις";
Τελειώνω. Βάλτε δίπλα σε όσα προαναφέραμε και τις φοροαπαλλαγές τις οποίες απολαμβάνουν οι "ολίγοι" και οι "εκλεκτοί" (π.χ. εφοπλιστές), βάλτε και την προνομιακή φορολογική αντιμετώπιση του μεγάλου κεφαλαίου (π.χ. το ελεεινό 10% που πληρώνουν οι ανώνυμες εταιρείες ως φόρο αδιανέμητων κερδών), βάλτε και τις ων ουκ έστιν αριθμός επιδοτήσεις κι επιχορηγήσεις των τάχα-δήθεν επενδυτών (π.χ. τον πακτωλό τού ΕΣΠΑ) κλπ και θα γίνει σαφές και το πώς αλλά και για το χατήρι ποιών δημιουργήθηκε το χρέος. Αυτό το χρέος είναι που κάποιοι λένε πως θα "επαναδιαπραγματευτούν".
Μόνο που εμείς, ο απλός εργαζόμενος λαός, δεν χρωστάμε δεκάρα. Επειδή ποτέ δεν πήραμε δεκάρα δανεικιά. Εκτός αν δεχτούμε πως έπρεπε να δώσει το κράτος τα λεφτά του ντε και καλά στους "ολίγους" και "εκλεκτούς", οπότε δανείστηκε για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις...
Και καλά η Ελλάδα. Ας δεχτούμε ότι τραβάει όσα τραβάει με τα μνημόνια επειδή έπαθε "κρίση" το χρέος της, σκαρφαλώνοντας στο 140% του ΑΕΠ. Πάει καλά; Τότε, γιατί η Κύπρος υποχρεώθηκε να υπογράψει κι αυτή μνημόνιο, αφού το χρέος της ήταν μόλις στο 83,3% του ΑΕΠ της; Διότι, βέβαια, με το μααστριχτικό όριο στο 60%, σε καμμία περίπτωση το 83,3% δεν συνιστά κρίση.
Να το χοντρύνουμε λίγο το θέμα; Εκτός από την Ελλάδα, ποιά άλλη χώρα θα λέγατε ότι βρίσκεται σε εξ ίσου (για να μη πω περισσότερο) άθλια κατάσταση; Φυσικά η Ισπανία, έτσι; Ωραία. Μιλάμε για την τέταρτη σε μέγεθος οικονομία τής ευρωζώνης, η οποία απειλεί να συμπαρασύρει τα πάντα σε ενδεχόμενη κατάρρευσή της. Μιλάμε για την χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας εδώ και χρόνια. Και μιλάμε για την χώρα όπου έχουν επιβληθεί εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα, παρ' ότι δεν έχει υπογράψει επίσημα κανένα μνημόνιο και την οποία πιέζουν θεοί και δαίμονες να ενταχθεί στον μηχανισμό στήριξης. Πώς διάβολο συμβαίνουν όλα αυτά, λοιπόν, εφ' όσον το χρέος τής Ισπανίας δεν ξεπερνάει το 76% του ΑΕΠ της;
Τα παραδείγματα της Κύπρου και της Ισπανίας καθιστούν σαφές ότι τα μέτρα που λαμβάνονται διεθνώς δεν οφείλονται σε καμμία "κρίση χρέους". Αν διαβάσουμε ανάποδα αυτό το δεδομένο, θα συμπεράνουμε εύκολα ότι κανένα μέτρο δεν πρόκειται να ανακληθεί όσο κι αν μειωθεί το χρέος. Είναι πλέον καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρέος και τα αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων δεν έχουν καμμιά σχέση μεταξύ τους. Στόχος των μέτρων δεν είναι η μείωση του χρέους αλλά η μείωση της τιμής τής εργατικής δύναμης. Με απλά λόγια: τα μέτρα αποσκοπούν στο να φτηνύνει η εργασία ώστε να διευρυνθεί το περιθώριο κέρδους τού κεφαλαίου, το οποίο εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη. Τόσο απλά.
Πάμε παρακάτω. Άσχετα με το παραμύθι περί "κρίσης χρέους", μας λένε ότι έτσι κι αλλοιώς πρέπει να πληρώσουμε γιατί χρωστάμε. Ας αφήσουμε κατά μέρος το πόσα χρωστάμε κι ας δούμε λίγο το τί χρωστάμε, δηλαδή το γιατί και το πώς δημιουργήθηκε αυτό το τρελλό χρέος.
Η λήψη βάρβαρων μέτρων και η καταβαράθρωση της αμοιβής τής εργασίας υπονοούν -άμεσα και έμμεσα- ότι το χρέος δημιουργήθηκε από τις υπερβολικές συντάξεις, τους παχυλούς μισθούς και τα υπερμεγέθη μεροκάματα. Πάνω σ' αυτό το ψεύδος έχουμε πει πολλά σε τούτο το ιστολόγιο κι έχουμε αποδείξει με αριθμούς ότι ποτέ η εργασία δεν πληρώθηκε όσο έπρεπε. Άλλωστε, κάτι τέτοιο αποδεικνύεται περίτρανα και από την μαρξική ανάλυση περί "υπεραξίας τής εργασίας". Με απλά λόγια: εφ' όσον πάντοτε οι εργαζόμενοι πληρώνονταν λιγώτερα απ' όσο άξιζε εκείνο το οποίο παρήγαγαν, ποτέ δεν χρειάστηκαν δανεικά για την πληρωμή τους. Έτσι απλά. Κι αυτή η νομοτελειακή αλήθεια δεν ανατρέπεται ούτε από την ύπαρξη ενός μικρού αριθμού δήθεν εργαζομένων αλλά τοις πράγμασι κηφήνων που πληρώνονταν δίχως να παράγουν.
"Τότε, πώς δημιουργήθηκε το χρέος;" θα ρωτήσει εύλογα κάποιος. Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί σε λίγες γραμμές αλλά μπορούμε να βάλουμε λίγο το μυαλουδάκι μας να δουλέψει. Σίγουρα θυμάστε την θαυμάσια ελληνική ταινία "Ο ρωμηός έχει φιλότιμο", με τον διάσημο υπουργό Μαυρογιαλούρο. Θυμηθείτε, λοιπόν, ότι το αίτημα των κατοίκων για την επισκευή ενός παλιογεφυριού πήγε στα αζήτητα προκειμένου να προωθηθεί η κατασκευή μιας Γεωργικής Σχολής, επειδή έτσι θα κονόμαγαν κάποιοι παρατρεχάμενοι. Θυμηθείτε, επίσης, την έκπληξη του κομματόσκυλου Γκρούεζα, όταν τον ρώτησε ο υπουργός τι δουλειά κάνει. "Μα εγώ είμαι του κόμματος", διαμαρτυρήθηκε το κομματόσκυλο. Πήρατε κάποιες απαντήσεις; Ωραία. Ας το τραβήξουμε λίγο ακόμη.
Σίγουρα έχετε διαπιστώσει πόσο "δυσκοίλιο" γίνεται το κράτος προκειμένου να χαλάσει πέντε φράγκα για να φτιάξει αντιπλημμυρικά έργα, έργα πυροπροστασίας, παιδικούς σταθμούς κλπ. Σίγουρα, επίσης, έχετε διαπιστώσει με πόση άνεση κατασκευάζονται καινούργιοι δρόμοι, εκσυγχρονίζονται λιμάνια κλπ. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτή η στάση του κράτους για το τι πρέπει να φτιαχτεί επειγόντως και τι όχι; Προφανώς, δυσκολεύεστε να απαντήσετε επειδή εκτιμάτε ότι μίζες μπορούν να βγουν τόσο από έναν δρόμο όσο και από ένα αντιπλημμυρικό έργο. Σωστά. Για σκεφτείτε, όμως, ποιό έργο χρειάζεται περισσότερο ένας βιομήχανος; Έναν παιδικό σταθμό ή έναν δρόμο για να μεταφέρει ευκολώτερα τα προϊόντα του; Ένα πάρκο ή ένα λιμάνι; Ένα σωστό αποχετευτικό δίκτυο σε μια πόλη ή οργανωμένες υποδομές σε μια βιομηχανική περιοχή; Έλα ντε...
Τελικά, μπορεί ο καπιταλισμός, υπό την μορφή τού νεοφιλελευθερισμού, να καταδικάζει το κράτος και να ομνύει υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά δίχως την συνδρομή τού κρατικού κορβανά δεν υπάρχει καμμία ιδιωτική επένδυση. Αν δεν ήταν το κράτος να χρεώνεται ασύστολα, πώς θα κονόμαγαν τα μονοπώλια πολεμικού υλικού; Αν δεν ξόδευε το κράτος, ποιός θα έφτιαχνε τις υποδομές ενέργειας που χρειάζεται ένα εργοστάσιο; Αν δεν φορτωνόταν το κράτος το κόστος των άγονων γραμμών, ποιός ιδιώτης θα έβαζε χειμωνιάτικα καράβι για τα Κουφονήσια; Αν δεν επωμιζόταν το κράτος το "άρρωστο" κομμάτι τής Αγροτικής Τράπεζας, πώς θα έπαιρνε το "υγιές" η Τράπεζα Πειραιώς; Και, γενικά, αν δεν ερχόταν το αστικό κράτος να πληρώσει τους τζερεμέδες, ποιός ιδιώτης θα έκανε "επενδύσεις";
Τελειώνω. Βάλτε δίπλα σε όσα προαναφέραμε και τις φοροαπαλλαγές τις οποίες απολαμβάνουν οι "ολίγοι" και οι "εκλεκτοί" (π.χ. εφοπλιστές), βάλτε και την προνομιακή φορολογική αντιμετώπιση του μεγάλου κεφαλαίου (π.χ. το ελεεινό 10% που πληρώνουν οι ανώνυμες εταιρείες ως φόρο αδιανέμητων κερδών), βάλτε και τις ων ουκ έστιν αριθμός επιδοτήσεις κι επιχορηγήσεις των τάχα-δήθεν επενδυτών (π.χ. τον πακτωλό τού ΕΣΠΑ) κλπ και θα γίνει σαφές και το πώς αλλά και για το χατήρι ποιών δημιουργήθηκε το χρέος. Αυτό το χρέος είναι που κάποιοι λένε πως θα "επαναδιαπραγματευτούν".
Μόνο που εμείς, ο απλός εργαζόμενος λαός, δεν χρωστάμε δεκάρα. Επειδή ποτέ δεν πήραμε δεκάρα δανεικιά. Εκτός αν δεχτούμε πως έπρεπε να δώσει το κράτος τα λεφτά του ντε και καλά στους "ολίγους" και "εκλεκτούς", οπότε δανείστηκε για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις...
Ωραία η σημερινή ανάλυση και αρκετά απλή για να αρχίσει να κατανοεί κάποιος τι ακριβώς παίζεται και πως τον "παίζουν" οι ειδήμονες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραθέτω ένα link που παρουσιάζει την περίπτωση της Ιαπωνίας, η οποία με χρέος 226% του ΑΕΠ!!! ΔΕΝ έχει κρίση χρέους.
http://deltio.wordpress.com/2011/04/16/%CF%80%CF%89%CF%83-%CE%B7-%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%BF%CF%83-226-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B5%CF%80-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%BD/
Η αλήθεια είναι πως και εγώ ξαφνιάστηκα με την υπόθεση, καθώς είναι άγνωστη και αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς κατά την προσωπική μου άποψη αποτελεί ουσιαστική λύση/όαση στη σημερινή νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.
Ακούς εκεί μία και μόνο τράπεζα κρατική...
Το μόνο που τους χρωστάμε όλοι εμείς που δεν πήραμε δεκάρα τσακιστή είναι να στείλουμε αυτούς και το χρέος ΤΟΥΣ στο διάολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω απόλυτα με την ανάλυση και τις διαπιστώσεις σου.. πρόσφατα όμως ανέφερε ένας φίλος το θέμα των εφαπαξ (που αν δεν κάνω λάθος, μεχρι πρότινος το έπαιρναν οι περισσότεροι εργαζόμενοι) ως παράδειγμα χρημάτων που δόθηκαν σε πολλούς και που (μάλλον) δε δικαιολογουνται από τις εισφορές.. και η αλήθεια έιναι ότι δε βρήκα κάτι να απαντήσω σε αυτό (με νούμερα δηλαδή, γιατί το γεγονός ότι ήταν ψίχουλα μπροστά στα κερδη λίγων όλα αυτά τα χρόνια είναι μάλλον αναμφισβήτητο).. θα το εκτιμούσα αν μπορούσες να κάνεις ένα σχόλιο ή μια μικρή ανάλυση για αυτό το θέμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιόρθωσε με αν κάνω λάθος αλλά στην περίπτωση Ισπανίας και Κύπρου τουλάχιστον, οι κυβερνήσεις είχανε αναγκαστεί να σώσουν τις ιδιωτικές τους τράπεζες με αυτά τα υπέρογκα ποσά, δανειζόμενες με μνημόνια (στην περίπτωση της κύπρου 2/3 από το δάνειο πάνε στις τράπεζες και αυτό αυξάνει με την μέρα). Η καραμέλα ήταν ότι οι τράπεζες θα κρατικοποιούνταν (σιγά!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή, στην Κύπρο ας πούμε, αν δεν ζητούσαν οι τράπεζες τα 10δις και βάλε δεν νομίζω να υπήρχε πρόβλημα ¨χρέους".
Η Ισλανδία νομίζω αρνήθηκε να πέσει στην παγίδα αυτή.
ΑΧΠ
@ ΑΧΠ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καραμελλίτσα με τις τράπεζες έχει δυο κουκούτσια που δεν πάνε κάτω με τίποτε:
(1) Οι -μη κρατικές, μη ξεχνιόμαστε- τράπεζες δεν παύουν να είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Από πού κι ως πού, λοιπόν, υποχρεούται το "κακό" κράτος να τις διασώσει; Επειδή τις είχε αφήσει να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα;
(2) Τα "χαμένα" τραπεζικά κεφάλαια πού διάολο χάθηκαν; Στο μπαρμπούτι; Όχι, βέβαια. Κάποιοι τα καρπώθηκαν. Ποιοί; Προφανώς, αυτοί που περιμένουν τις "ανακεφαλαιοποιήσεις" για να συνεχίσουν το ίδιο βιολί.
Για την Ισλανδία, επιφυλάσσομαι να αναφερθώ σε ιδιαίτερο κείμενο. Ακόμη συλλέγω στοιχεία.
@ evritanas
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά περί "υπερβολικών εφ' άπαξ" δεν συνιστούν παρά παραμύθια τής Χαλιμάς, για δυο λόγους:
(1) ΟΛΟΙ όσοι πληρώνουν για εφ' άπαξ, πληρώνουν ΟΣΑ τους ζητάνε, δίχως παζάρια. Τώρα, αν στο σύστημα έχουν παρεισφρύσει και μια δράκα κοπρίτες, "δεν κουτσαίνεται η γίδα από το κέρατο" (λαϊκή παροιμία). Συνεπώς, όταν εγώ πληρώνω όσα μου ζητάς, πρέπει να μου δώσεις όσα μου υποχέθηκες. Αυτό λέει η λογική.
(2) Σε οποιαδήποτε σοβαρή ασφαλιστική εταιρεία, με 780 ευρώ ετησίως επί 20 χρόνια, εξασφαλίζω "εφ' άπαξ" κάπου 40 χιλιάρικα (τα νούμερα είναι πραγματικά). Με τα πολύ περισσότερα που πληρώνω επί 30-35 χρόνια στα δημόσια ταμεία, δεν θα έπρεπε να απολαμβάνω εφ' άπαξ μια κατοστάρα (στην ξεφτίλα);
Προφανώς, η "χρηστή διοίκηση" διασπάθισε όσα πλήρωνα επί τόσα χρόνια και τώρα άρχισε τις πίπες για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
ΘΟΔΩΡΗ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ!ΚΑΖ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σκέψεις σου φίλε είναι λογικές και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο (είναι δικές σου ή προέρχονται από τις θέσεις και δηλώσεις κάποιου κόμματος?)
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λέμε τώρα. Ξέρει κανείς πόσο είναι το εξωτ. χρέος του Λουξεμβούργου; Ξέρει κανείς τι πληθυσμό έχει; Και τι παράγει; Λοιπόν το Λουξεμβούργο έχει :
πάνω από 1 τρις ευρώ εξωτ. χρέος !!!!!!!!!!!!!!!!
άκουσε κανένας σας να μιλάνε γι αυτή τη χώρα, ότι έχει μη βιώσιμο εξ. χρέος;
Γιατί ;;;;
Γιατί είναι η έδρα πολλών Υπηρεσιών της Ε.Ε. , όπως το Δ.Ε.Κ. (Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) κ.α.
ΕΕΕΕι! ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κράτος στην αστική δημοκρατία είναι το "εργαλείο"που θρέφει ακριβώς,μόνο τη σάπια αστική τάξη.
Οι λαοί πρέπει να φτιάξουν τη δική τους νομιμότητα και το δικό τους δίκιο,τη δικιά τους κοινωνία και να αποτινάξουν από πάνω τους το ζυγό που καταστρέφει τη ζωή.
Εμπρός, να δουλέψουμε γι'αυτό,
Buenas dias
ΥΓ.καλές οι διαπιστώσεις,όμως...συνέχεια ε.δ.ε. θα κάνουμε?
@ gazarin
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι Ε.Δ.Ε. χρειάζονται. Όχι βέβαια ως αυτοσκοπός ούτε ως καθαρτήριο. Αλλά πρέπει να ξέρουμε από πού θ' αρχίσουμε μόλις σηκώσουμε το όπλο από το παρά πόδα...
@ Ανώνυμος: "Οι σκέψεις σου φίλε είναι λογικές και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο (είναι δικές σου ή προέρχονται από τις θέσεις και δηλώσεις κάποιου κόμματος?)"
ΑπάντησηΔιαγραφήΘες να μου πεις, εμμέσως πλην σαφώς, ότι υπάρχει κόμμα με λογικές θέσεις προς τις οποίες συμφωνούν οι σκέψεις και των δυο μας; Πες το μου, να ξέρω τι θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές!
Πάντως, δεν νομίζεις ότι δεν χρειάζεται ταμπέλλα στην σκέψη οποιουδήποτε; "Σκέψη με ταμπέλλα" υπάρχει μόνο σε προγραμματισμένα ρομποτάκια...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.. Το ψιλιαζόμουνα ότι κάπως έτσι είναι τα πράματα αλλα μου λειπαν εντελώς στα στοιχεία.. έχεις μήπως και καμια πήγή να εξηγεί πιο αναλυτικά πώς υπολογιζόταν το εφ' άπαξ; επίσης μια ακόμα χαζή ερώτηση.. λες ότι στην ασφαλιστική εταιρεία με 780 Ε/χρόνο για 20 χρόνια εξασφαλίζεις 40 χιλιάρικα.. Το 780x20 μας κάνει 15600.. Τα άλλα 24 χιλιάρικα απο πού βγαίνουν, απο επενδύσεις της ασφαλιστικής? Και αν ναι, πώς τα "εξασφαλίζεις" τότε αφού κάθε επένδυση είναι επισφαλής; Να σαι καλά και να συνεχίζεις να γράφεις έτσι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ γενικά με την ανάλυση αλλά έχω και μια ένσταση. Παρουσιάζεις τα πράγματα λες και η Ελλάδα είναι γεμάτη πανίσχυρους βιομηχάνους που καθορίζουν την κρατική πολιτική ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Και αναρωτιέμαι...που ειναι αυτες οι ρημαδοβιομηχανίες; Αφου έχουμε εκ των χαμηλοτέρων ποσοστών βιομηχανοποίησης στην Ευρώπη!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ fileasphogg
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ντε! Πού είναι; Ρώτα τον ΣΕΒ να μας πει ποια είναι τα μέλη του! *γέλια*
Το θέμα είναι ότι αυτοί που μασάνε είναι περισσότερο αεριτζήδες από τους απλούς βιομήχανους. Όχι πως δεν έχουν φάει τον αγλέουρα κάτι μουσούδια τύπου Μποδοσάκη. Αλλά κάτι εργολάβοι, κάτι εφοπλιστές και κάτι τραπεζίτες μασουλάνε προσφέροντας αέρα κοπανιστό.
Κι άμα λάχει, γίνονται και "εθνικοί ευεργέτες" τύπου Συγγρού...
Για το φίλο που αναρωτιέται,ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ:
ΑπάντησηΔιαγραφή1η δόση
Εταιρείες «off shore»: Ζουν το μύθο τους στην Ελλάδα!
Αναρτήθηκε από τον/την redship στο 17 Νοεμβρίου , 2012
Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Το θέμα αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα. Αλλά, περιέργως πως (ή μήπως καθόλου περιέργως…) «χάθηκε».
Ας το υπενθυμίσουμε:
Οι αλλοδαπές εταιρείες που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι λεγόμενες «οφ σορ», σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης την περασμένη βδομάδα, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.
Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις «οφ σορ» εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:
Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.
Το 2004: δηλώσεις 411 – φόρος 3,6 δισ. ευρώ.
Το 2005: δηλώσεις 352 – φόρος 3 δισ. ευρώ.
Το 2006: δηλώσεις 311 – φόρος 3,1 δισ. ευρώ.
Το 2007: δηλώσεις 275 – φόρος 2,8 δισ. ευρώ.
Το 2008: δηλώσεις 239 – φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2009: δηλώσεις 201 – φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2010: δηλώσεις 1177 – φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2011: δηλώσεις 998 – φόρος 0,9 δισ. ευρώ
Το 2012: δηλώσεις 965 – φόρος 0,3 δισ. ευρώ.
Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:
Πρώτο, από τις «οφ σορ» εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις – ως υποχρεούνται – για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, καταθέτουν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα και στη χειρότερη περίπτωση… η μία (!!!) από τις 100 «οφ σορ»!
Δεύτερον: Από το 2010 και μετά, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των κατατεθεισών δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που καλούνται να πληρώνουν οι «οφ σορ» έχει μειωθεί έως και… δέκα φορές!
Αυτά τα θαυμάσια συμβαίνουν στην Ελλάδα τόσο όσον αφορά το γενικό, δηλαδή
α) τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα,
όσο και σε ό,τι αφορά το ειδικό, δηλαδή
β) το φόρο που πληρώνουν αυτές που τελικώς υποβάλουν δηλώσεις, ο οποίος φόρος μειώθηκε έως και 92%! Και τούτο μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.
Μια λεπτομέρεια:
Αυτός ο τόσο φιλικός προς τις «οφ σορ» εταιρείες δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010.
Ηταν την ίδια μέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων…
Κι άλλη λεπτομέρεια:
Αυτά συμβαίνουν σε μια Ελλάδα όπου 30.000 οικογένειες μένουν κάθε μήνα χωρίς ηλεκτρικό, γιατί, λόγω των χαρατσιών επί των ακινήτων, αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό και η ΔΕΗ τους κόβει το ρεύμα…
2η δόση
•Από τους εφοπλιστές 80 εκατ. ευρώ, από τους ανάπηρους 82 εκατ. ευρώ!
νομίζω φτάνει για σήμερα...αλλά καλού κακού θυμίσου:
πετρέλαια,βαπόρια,κινητή τηλεφωνία,οτε,αεροπλάνα,φωτοβολταϊκά,ανεμογεννήτριες,τζόγος,τσιμέντα,ξυλεία,βωξίτης,αλεύρια,μπύρα,υγραέριο,φυσικό αέριο,κανάλια,χαρτί,λάδια,κρέατα (κι'ανθρώπινο),γάλα,χαλυβουργίες,υποβρύχια(γελάκια),σκουπίδια...