Ο δολοφόνος και οι "άχρηστοι"

Μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα βρέθηκε προχτές το απόγευμα ένας αλλοδαπός βοσκός, ο οποίος ψάχνοντας ζώα από το κοπάδι του σε ορεινή βραχώδη περιοχή της Γαλατινής, αντίκρισε έναν ανθρώπινο σκελετό σε προχωρημένη αποσύνθεση να κρέμεται από βράχο! Η κινητοποίηση των αρχών ήταν άμεση, ακολούθησε επιχείρηση περισυλλογής του αποσυντεθειμένου πτώματος για το οποίο διαπιστώθηκε ότι ανήκε στον άτυχο συνταξιούχο οικοδόμο, Γιώργο Χατζή από τη Γαλατινή, ηλικίας 60 ετών, ο οποίος είχε εξαφανιστεί στις 29 Αυγούστου 2012. Από τότε ο εξαφανισθείς άνδρας αναζητούνταν, αλλά δυστυχώς η κατάληξη ήταν τραγική, καθώς βρέθηκε κρεμασμένος με τη ζώνη του από το βράχο. (...) 

Υπενθυμίζεται ότι στις 29 Αυγούστου, ο 60χρονος πρώην οικοδόμος, έφυγε από το σπίτι του τις πρωινές ώρες, προκειμένου να πάει στο ΙΚΑ Σιάτιστας για τη σύνταξή του. Εκεί ενημερώθηκε ότι «κόπηκε» η πενιχρή αναπηρική σύνταξη που έπαιρνε, η οποία ήταν και ο μοναδικός οικονομικός πόρος για την οικογένειά του. Μετά την εξέλιξη αυτή, μέσα στην απόγνωσή του, αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει σπίτι και έφυγε σε άγνωστη κατεύθυνση. Για τελευταία φορά τον είχαν δει κάτοικοι της περιοχής, την ίδια ημέρα στις 2 το μεσημέρι στο ΚΤΕΛ Σιάτιστας. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το κόψιμο της σύνταξης και η οικονομική ανέχεια ήταν ο καθοριστικός λόγος που τον ώθησε στην απόφασή του να μη γυρίσει σπίτι του. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, λίγο μετά την εξαφάνιση, τηλεφώνησε για τελευταία φορά στους δικούς του, στους οποίους διεμήνυσε ότι «δεν θα ξαναγυρίσει γιατί αισθάνεται άχρηστος, καθώς δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τίποτα»... (Από ρεπορτάζ της εφημερίδας "Πτολεμαίος" της Κοζάνης, 8/11/2012)


Ένας άνθρωπος πέθανε στις 29 Αυγούστου και το πτώμα του ανακαλύφθηκε στις 7 Νοεμβρίου. Εξαφανίστηκε στην Ελλάδα τού 2ου μνημονίου και βρέθηκε στην Ελλάδα τού 3ου μνημονίου, συνδέοντας κατά μακάβριο τρόπο το μαύρο χτες με το κατάμαυρο σήμερα.

Πολύ σωστά στο παραπάνω ρεπορτάζ τής εφημερίδας δεν υπάρχει πουθενά η λέξη "αυτοκτονία". Επειδή ο άνθρωπος δεν αυτοκτόνησε. Δολοφονήθηκε. Και, μάλιστα, δολοφονήθηκε με τον πλέον αποτρόπαιο, απάνθρωπο και βδελυρό τρόπο από ένα καθεστώς που αηδιαστικά επιμένει να αυτοαποκαλείται "δημοκρατία": του έκλεψαν την αξιοπρέπεια.

Με τον ίδιο τρόπο, αυτό το καθεστώς δολοφονεί καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους. Γιατί είναι δύσκολο να μην αισθανθείς άχρηστος όταν είσαι άνεργος. Κι όταν τα ψυχρά νούμερα λένε πως εφέτος ο αριθμός των ανέργων θα είναι τουλάχιστον κατά 400.000 μεγαλύτερος από τον περυσινό, παναπεί ότι κάθε μέρα χάνουν την αξιοπρέπειά τους κάπου 1.200 άνθρωποι. Κι επειδή αυτοί οι 1.200 δεν ζουν ξεκάρφωτοι σε τούτον τον ντουνιά, συμπαρασύρουν και τις οικογένειές τους.

Λένε πως η επίσημη ανεργία έχει καβαντζάρει το 25%. Μόνο που σε τούτο το ποσοστό προσμετρούνται μόνον όσοι κάποτε δούλευαν ή όσοι έχουν γραφτεί στα κιτάπια τού ΟΑΕΔ προκειμένου να βρουν την πρώτη τους δουλειά. Δηλαδή, στο επίσημο 25% δεν υπολογίζονται όσοι δεν είναι γραμμένοι στον ΟΑΕΔ και είτε δεν έχουν ξαναδουλέψει ποτέ στη ζωή τους είτε υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν οικειοθελώς από την εργασία τους για οποιονδήποτε λόγο. Επίσης, δεν λογίζονται ως άνεργοι όσοι -παριστάνουν πως- δουλεύουν τρίωρα ή τετράωρα κι όσοι κάνουν 1-2 μεροκάματα την εβδομάδα. Όπως δεν θεωρείται άνεργος κάποιος που έχει σπουδάσει γιατρός ή μηχανικός και προσπαθεί να επιβιώσει ως σερβιτόρος ή μπάρμαν. Βάλτε όλους αυτούς στη σούμα και θα διαπιστώσετε ότι δεν είμαστε μακρυά από την στιγμή κατά την οποία οι πραγματικοί άνεργοι σε τούτον εδώ τον τόπο θα είναι περισσότεροι από τους πραγματικά εργαζόμενους.

Όλους αυτούς τους "άχρηστους" δολοφονεί το καθεστώς. Και δεν φτάνει που τους δολοφονεί, τους βγάζει και περιπαιχτικά την γλώσσα: "με τα μέτρα θα αυξηθεί η ρευστότητα, θα ανασάνουν οι επιχειρήσεις και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας". Κανονικό φτύσιμο στα μούτρα. Ήταν γνωστό εδώ και καιρό ότι θα παίρνονταν αυτά τα μέτρα αλλά αυτή η γνώση δεν εμπόδισε την ΦΑΓΕ και την 3Ε (CocaCola) να φύγουν από την Ελλάδα, δεν εμπόδισε τον Μάνεση να κλείσει το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο, δεν εμπόδισε δεκάδες μεγάλων επιχειρήσεων να απολύσουν χιλιάδες εργαζομένων.

Απέναντι σ' ένα τέτοιο καθεστώς που λοιδορεί και δολοφονεί τους πολίτες του προς όφελος μιας ολιγάριθμης κάστας κεφαλαιοκρατών, οποιαδήποτε ελπίδα εξανθρωπισμού του είναι φρούδα από χέρι. Το καπιταλιστικό τέρας, που σαν βρυκόλακας τρέφεται με το αίμα τού απλού λαού, δεν εξημερώνεται. Εξοντώνεται. Και πρώτοι στον αγώνα για την εξόντωσή του πρέπει να είναι οι "άχρηστοι", αποδεικνύοντας ότι είναι πραγματικά χρήσιμοι.