Τις ημέρες που οι κάθε λογής εργαζόμενοι απεργούν και βρίσκονται στους δρόμους να διαδηλώνουν, το ιστολόγιο σιωπά πάντοτε με σεβασμό. Μόνο οι ποιητές έχουν δικαίωμα να μιλάνε τέτοιες μέρες και να κάνουν τους στίχους τους αντίδωρα για να στηρίζουν τους απεργούς.
Έτσι κάνουμε και σήμερα, λοιπόν. Και παίρνουμε το σημερινό μας αντίδωρο από το χέρι τού Τάσου Λειβαδίτη, ζητώντας του συγγνώμη για το μονοτονικό. Πρόκειται για ένα από τα ιδιόμορφα "πεζά ποιήματα" ή "ποιητικά πεζά" του, με τίτλο "Ο νεκρός":
Όταν χτύπησε η πόρτα κι άνοιξα, δεν τον ήξερα αυτόν τον άνθρωπο, "ήρθα για το χρέος", μου λέει, "ποιό χρέος, του λέω, και ποιός να με δανείσει εμένα - εξάλλου εσύ τί είσαι, ο ταμίας;" "όχι, μου λέει - πέθανα χτες", και πράγματι κατέβηκε τη σκάλα και βγήκε έξω στον δρόμο
χωρίς να φοβάται.
[Τάσος Λειβαδίτης, "Ποίηση" - Τόμος 2, εκδόσεις Κέδρος]
Έτσι κάνουμε και σήμερα, λοιπόν. Και παίρνουμε το σημερινό μας αντίδωρο από το χέρι τού Τάσου Λειβαδίτη, ζητώντας του συγγνώμη για το μονοτονικό. Πρόκειται για ένα από τα ιδιόμορφα "πεζά ποιήματα" ή "ποιητικά πεζά" του, με τίτλο "Ο νεκρός":
Όταν χτύπησε η πόρτα κι άνοιξα, δεν τον ήξερα αυτόν τον άνθρωπο, "ήρθα για το χρέος", μου λέει, "ποιό χρέος, του λέω, και ποιός να με δανείσει εμένα - εξάλλου εσύ τί είσαι, ο ταμίας;" "όχι, μου λέει - πέθανα χτες", και πράγματι κατέβηκε τη σκάλα και βγήκε έξω στον δρόμο
χωρίς να φοβάται.
[Τάσος Λειβαδίτης, "Ποίηση" - Τόμος 2, εκδόσεις Κέδρος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.