"Συνέβη μια εβδομάδα πριν οι ψηφοφόροι κληθούν να ψηφίσουν. Στις 21.14' της 27ης Φεβρουαρίου (ενν. 1933), ενώ ο Χίτλερ απολάμβανε το δείπνο του στην οικία Γκαίμπελς, ενεργοποιήθηκε ο συναγερμός του έκτου πυροσβεστικού σταθμού, στη Λίνινστράσσε. Το επιβλητικό κτίριο του Ράιχσταγκ είχε τυλιχθεί στις φλόγες και το μόνο που είχε απομείνει ήταν καμένα ερείπια, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της πυροσβεστικής του Βερολίνου να ελέγξει την εκτεταμένη πυρκαγιά. Ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς έσπευσαν στον τόπο της πυρκαγιάς για να συναντήσουν τον εξαιρετικά ταραγμένο Γκαίρινγκ που είχε ήδη καταφθάσει. Ένας νεαρός Ολλανδός κομμουνιστής ονόματι Μαρίνους Βαν ντερ Λούμπε εντοπίστηκε μέσα στο κατεστραμμένο κτίριο και συνελήφθη επί τόπου ως εμπρηστής. Παραδέχτηκε πρόθυμα την ενοχή του, εξηγώντας ότι η πράξη του εμπρησμού ηταν μια "διαμαρτυρία" και ότι υπεύθυνος ήταν αποκλειστικά ο ίδιος..."
Μια βδομάδα πριν τις εκλογές τής 5ης Μαρτίου 1933, ο Χίτλερ υλοποιεί την καλοσχεδιασμένη επιχείρηση που θα του έδινε την εξουσία. Κάποιοι "άγνωστοι" βάζουν φωτιά στο κτήριο της γερμανικής βουλής, το Ράιχσταγκ. Πολύ βολικά για τους Ναζί, ο "εμπρηστής" δεν προλαβαίνει να το βάλει στα πόδια και συλλαμβάνεται. Το ίδιο βράδυ, ο Χίτλερ "αγαναχτισμένος" με τους "εχθρούς" τού γερμανικού λαού αποφασίζει να δράσει κεραυνοβόλα, πείθοντας τον τότε πρόεδρο, Πάουλ φον Χίντενμπουργκ να εκδώσει το διάταγμα "Περί προστασίας του λαού και του κράτους" με το οποίο το Γ΄ Ράιχ προχώρησε στη διάλυση όλων των κομμάτων, εφαρμόζοντας δικτατορία και προκηρύσσοντας εκλογές στις 15 Μαρτίου του 1933 με μόνο κόμμα το Εθνικοσοσιαλιστικό.
Έτσι, ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία αλλά οι εσωκομματικές κόντρες με τους διάφορους δελφίνους δίνουν και παίρνουν. Σους κύριους αντιφρονούντες εντάσσεται και ο Ερνστ Ρεμ, πρώην στενός συνεργάτης του Χίτλερ αλλά και εμπνευστής, οργανωτής και διοικητής των περίφημων "ταγμάτων εφόδου". Όμως, ο Χίτλερ δεν μπορεί να ανεχτεί άλλη φωνή από την δική του και καταστρώνει το σχέδιο που θα τον απάλλασσε από όλους τους αντιπάλους του: την επιχείρηση "Κολιμπρί".
Το πρωί της 30ής Ιουνίου 1934, ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των βαυαρικών ταγμάτων εφόδου στο Μόναχο και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των ταγμάτων εφόδου από τους άνδρες των SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στο επόμενο 48ωρο συλλαμβάνονται και φυλακίζονται ή δολοφονούνται όσοι διαφωνούν με το ναζιστικό κόμμα και τον αρχηγό του. Ο ίδιος ο Χίτλερ συλλαμβάνει αυτοπροσώπως τον Ρεμ, ο οποίος και εκτελείται στις 2 Ιουλίου. Παρ' ότι κράτησε δυο ολόκληρες μέρες, αυτή η επιχείρηση εκκαθάρισης πέρασε στην Ιστορία ως "η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών".
Μέσα σε 48 ώρες, ο Χίτλερ καθαρίζει τους πάντες και τα πάντα, ανοίγοντας τον δρόμο για την παντοδυναμία του. Επίσημη δικαιολογία ήταν πως τάχα ο Ρεμ ετοίμαζε πραξικόπημα. Ο διάδοχος του Ρεμ στην ηγεσία των ταγμάτων εφόδου, Βίκτορ Λούτσε, ανακοίνωσε αργότερα ότι κατά την επιχείρηση εκτελέστηκαν 81 άτομα αλλά από την μελέτη των αρχείων τής Γκεσταπό και των SS προκύπτει ότι οι εκτελεσθέντες ξεπέρασαν τους διακόσιους.
Ο πολιτειακός αρθρογράφος Πωλ Μαρασίν, μετά από μακρά κι επίπονη προσπάθεια, κατέγραψε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για το σημαντικώτατο αυτό γεγονός στο θαυμάσιο βιβλίο του με τίτλο "Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" και υπότιτλο "Οι 48 ώρες που άλλαξαν τον κόσμο". Ο υπότιτλος ακούγεται κάπως στομφώδης αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αφού αυτές οι 48 ώρες κατέστησαν παντοδύναμο στην εξουσία εκείνον που έμελλε να αιματοκυλίσει τον κόσμο λίγα χρόνια αργότερα.
Ο Μαρασίν δεν είναι λογοτέχνης αλλά είναι έμπειρος αρθρογράφος. Έτσι, γνωρίζει πώς να διηγείται με τρόπο που να μη κουράζει και να γίνεται κατανοητός. "Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" δεν περιορίζεται στην απλή καταγραφή των γεγονότων αλλά εξετάζει και όσα είχαν προηγηθεί (και, τελικά, οδήγησαν σ' αυτά) αλλά και τις επιπτώσεις που έμελλε να έχουν. Το βιβλίο διαβάζεται με την απολαυστική ταχύτητα που διαβάζονται τα καλά μυθιστορήματα έντονης δράσης.
Συμπερασματικά, "Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" είναι ένα βιβλίο που, δεδομένης της πολιτικής συγκυρίας, πρέπει να διαβαστεί για ευνόητους λόγους. Κυκλοφορεί σε μια εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση 269 σελίδων (μαζί με την βιβλιογραφία και το αλφαβητικό ευρετήριο) από τις εκδόσεις "Κοχλίας" και κοστίζει λιγώτερο από 12 ευρώ (στα καλά βιβλιοπωλεία). Αν ανήκετε σ' αυτούς που τους αρέσουν τα γραμμένα σαν μυθιστορήματα βιβλία ιστορίας, μη διστάσετε.
Μια βδομάδα πριν τις εκλογές τής 5ης Μαρτίου 1933, ο Χίτλερ υλοποιεί την καλοσχεδιασμένη επιχείρηση που θα του έδινε την εξουσία. Κάποιοι "άγνωστοι" βάζουν φωτιά στο κτήριο της γερμανικής βουλής, το Ράιχσταγκ. Πολύ βολικά για τους Ναζί, ο "εμπρηστής" δεν προλαβαίνει να το βάλει στα πόδια και συλλαμβάνεται. Το ίδιο βράδυ, ο Χίτλερ "αγαναχτισμένος" με τους "εχθρούς" τού γερμανικού λαού αποφασίζει να δράσει κεραυνοβόλα, πείθοντας τον τότε πρόεδρο, Πάουλ φον Χίντενμπουργκ να εκδώσει το διάταγμα "Περί προστασίας του λαού και του κράτους" με το οποίο το Γ΄ Ράιχ προχώρησε στη διάλυση όλων των κομμάτων, εφαρμόζοντας δικτατορία και προκηρύσσοντας εκλογές στις 15 Μαρτίου του 1933 με μόνο κόμμα το Εθνικοσοσιαλιστικό.
Έτσι, ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία αλλά οι εσωκομματικές κόντρες με τους διάφορους δελφίνους δίνουν και παίρνουν. Σους κύριους αντιφρονούντες εντάσσεται και ο Ερνστ Ρεμ, πρώην στενός συνεργάτης του Χίτλερ αλλά και εμπνευστής, οργανωτής και διοικητής των περίφημων "ταγμάτων εφόδου". Όμως, ο Χίτλερ δεν μπορεί να ανεχτεί άλλη φωνή από την δική του και καταστρώνει το σχέδιο που θα τον απάλλασσε από όλους τους αντιπάλους του: την επιχείρηση "Κολιμπρί".Το πρωί της 30ής Ιουνίου 1934, ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των βαυαρικών ταγμάτων εφόδου στο Μόναχο και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών των ταγμάτων εφόδου από τους άνδρες των SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στο επόμενο 48ωρο συλλαμβάνονται και φυλακίζονται ή δολοφονούνται όσοι διαφωνούν με το ναζιστικό κόμμα και τον αρχηγό του. Ο ίδιος ο Χίτλερ συλλαμβάνει αυτοπροσώπως τον Ρεμ, ο οποίος και εκτελείται στις 2 Ιουλίου. Παρ' ότι κράτησε δυο ολόκληρες μέρες, αυτή η επιχείρηση εκκαθάρισης πέρασε στην Ιστορία ως "η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών".
Μέσα σε 48 ώρες, ο Χίτλερ καθαρίζει τους πάντες και τα πάντα, ανοίγοντας τον δρόμο για την παντοδυναμία του. Επίσημη δικαιολογία ήταν πως τάχα ο Ρεμ ετοίμαζε πραξικόπημα. Ο διάδοχος του Ρεμ στην ηγεσία των ταγμάτων εφόδου, Βίκτορ Λούτσε, ανακοίνωσε αργότερα ότι κατά την επιχείρηση εκτελέστηκαν 81 άτομα αλλά από την μελέτη των αρχείων τής Γκεσταπό και των SS προκύπτει ότι οι εκτελεσθέντες ξεπέρασαν τους διακόσιους.
Ο πολιτειακός αρθρογράφος Πωλ Μαρασίν, μετά από μακρά κι επίπονη προσπάθεια, κατέγραψε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για το σημαντικώτατο αυτό γεγονός στο θαυμάσιο βιβλίο του με τίτλο "Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" και υπότιτλο "Οι 48 ώρες που άλλαξαν τον κόσμο". Ο υπότιτλος ακούγεται κάπως στομφώδης αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αφού αυτές οι 48 ώρες κατέστησαν παντοδύναμο στην εξουσία εκείνον που έμελλε να αιματοκυλίσει τον κόσμο λίγα χρόνια αργότερα.
Ο Μαρασίν δεν είναι λογοτέχνης αλλά είναι έμπειρος αρθρογράφος. Έτσι, γνωρίζει πώς να διηγείται με τρόπο που να μη κουράζει και να γίνεται κατανοητός. "Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" δεν περιορίζεται στην απλή καταγραφή των γεγονότων αλλά εξετάζει και όσα είχαν προηγηθεί (και, τελικά, οδήγησαν σ' αυτά) αλλά και τις επιπτώσεις που έμελλε να έχουν. Το βιβλίο διαβάζεται με την απολαυστική ταχύτητα που διαβάζονται τα καλά μυθιστορήματα έντονης δράσης.
Συμπερασματικά, "Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" είναι ένα βιβλίο που, δεδομένης της πολιτικής συγκυρίας, πρέπει να διαβαστεί για ευνόητους λόγους. Κυκλοφορεί σε μια εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση 269 σελίδων (μαζί με την βιβλιογραφία και το αλφαβητικό ευρετήριο) από τις εκδόσεις "Κοχλίας" και κοστίζει λιγώτερο από 12 ευρώ (στα καλά βιβλιοπωλεία). Αν ανήκετε σ' αυτούς που τους αρέσουν τα γραμμένα σαν μυθιστορήματα βιβλία ιστορίας, μη διστάσετε.
δεν ηταν θεμα δελφινων...αλλωστε ο χιτλερ ηταν πανισχυρος κ επιτυχημενος στην ηγεσια...ηθελε να φιμωσει την λεγομενη αριστερα πτερυγα του εθνικοσοσιαλιστικου κομματος(ρεμ,στρασσερ κα)που μιλουσε ανοιχτα για προδοσια του εθνικοσοσιαλισμου ,συμμαχια με την μεγαλοαστικη ταξη του χιτλερ.ζητουσε μεγαλυτερη συμμετοχη στην ηγεσια του στρατευματος που ηταν υπο τον ελεγχο των πρωσων στρατοκρατων(ολοι μεγαλοαστοι απο τζακια...).ζητουσε εθνικοποιηση και αναδιανομη της εθνικης γης στους ακτημονες,κοινωνικο ελεγχο στα μεσα παραγωγης,τσακισμα του μεγαλου κεφαλαιου κτλ.μαλιστα ο στρασσερ σε ενα κειμενο του μιλουσε για εμφαση στο β μερος του ορου "'εθνικοσοσιαλισμος''...ηταν δηλαδη μια αριστερη φραξια στα σπλαχνα των ναζι.αλλωστε η πλειοψηφια των ταγματων εφοδου ηταν πρωην κομμουνιστες-σπαρτακιστες που ζητουσαν εκδικηση απο την αστικη ταξη για το 1918.(και αυτο επιβεβεαιωμενο απο ξενους ιστορικους.μαλιστα στην αρχη αναφεροντουσαν απο τους αστους ως ταγματα-μπιφτεκια(γκριζα απ'εξω,κοκκιν απο μεσα).μπορουμε να πουμε πως επροκειτο για μια προδομενη επανασταση που θελησε να διαφυλαξει τον χαρακτηρα της απο την χιτλερικη διαστρεβλωση-παραχαραξη...πχ τροτσκι σταλιν με την αντιμαρξιστικη θεωρια περι ''σοσιαλιστικης πατριδας΄΄ και ''σοσιαλισμου σε μια μονο χωρα''.η ιστορια και η εξελιξη των πραγματων μαλλον δικαιωσε τους ''αντεπαναστατες'' και των 2 χωρων...
ΑπάντησηΔιαγραφή