Κι αν βγούμε από το ευρώ....τί;

Από τόσες και τόσες "εμπνευσμένες" αναλύσεις που ακούμε συνεχώς, πάντα με την υπογραφή "εγνωσμένης αξίας" δοκησισόφων αναλυτών, εκείνο που με σαλτάρει περισσότερο είναι ο κίνδυνος να βγούμε από το ευρώ. Π' ανάθεμά με, δηλαδή, έτσι μου 'ρχεται να σκίσω τα πτυχία μου! Αλλά, θα προσπαθήσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να εξετάσω με κριτικό μάτι αυτή την άποψη.

Απ' όσα λέγονται, το βασικό μειονέκτημα της επιστροφής σε δικό μας νόμισμα (είτε δραχμή λέγεται αυτό είτε όπως αλλοιώς) είναι ότι αυτό το νόμισμα θα πρέπει αμέσως να υποτιμηθεί (ίσως και σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%), γεγονός που θα μας οδηγήσει σε βαθειά φτώχεια. Για τις ανάγκες της ανάλυσης που θα επιχειρήσουμε εδώ, ας δεχτούμε ότι αυτό είναι σωστό.

Κατ' αρχάς, η ανάγκη για άμεση υποτίμηση σημαίνει μια απλή παραδοχή: η είσοδός μας στο ευρώ συνοδεύτηκε από υπερτίμηση της δραχμής! Δηλαδή, εκείνο το 340,75 / 1 ήταν πλασματικό και πόρρω απέχον της πραγματικότητος. Κάτι τέτοιο είναι όχι μόνο λογικό αλλά και αληθές για δυο λόγους:

(α) Αν το 340,75 /1 ήταν αληθές, δεν υπήρχε λόγος να στηθεί όλο αυτό το παρασκήνιο που στήθηκε με την συνεργασία Σημίτη-Παπαδήμου από τη μια και Γκόλντμαν Σακς από την άλλη. Να μη ξεχνάμε τον ρόλο τού σημερινού πρωθυπουργού σε όλη εκείνη την κομπίνα, έτσι; Το ότι εκείνη η κομπίνα ήταν σε γνώση των ευρωπαίων εταίρων μας (άλλωστε κι αυτοί τα ίδια έκαναν!) δεν αναιρεί την πραγματικότητα.

(β) Δεν είναι ποτέ δυνατόν να βρεθεί ένα νόμισμα, το οποίο να μπορεί να εκφράσει μακροχρόνια τις οικονομίες δυο τελείως διαφορετικών χωρών, όπως π.χ. η Ελλάδα και η Γερμανία. Η χρήση του ίδιου νομίσματος από αυτές τις δυο χώρες σημαίνει ότι, αν δεν υπήρχε το ευρώ, τα νομίσματά τους θα είχαν σταθερή και μόνιμη ισοτιμία. Με απλά λόγια: ποιος μπορεί να δεχτεί ότι, αν δεν υπήρχε το ευρώ, η ισοτιμία μάρκου / δραχμής θα ήταν σήμερα 1 /170, δηλαδή όσο ήταν την εποχή που μπαίναμε στην ευρωζώνη; Αλλά κι αν αν δεν είχαμε μπει στην ευρωζώνη, δεν θα ήταν ηλίθιο να υποστηρίξουμε ότι η ισοτιμία ευρώ / δραχμής θα ήταν σήμερα 1 / 340,75;

Πάμε παρακάτω. Αλήθεια, τί εννοούμε όταν μιλάμε για μελλοντική υποτίμηση; Δηλαδή, η υποτίμηση που υφιστάμεθα τώρα δεν μετράει; Μιλάω, βέβαια, για την εσωτερική υποτίμηση. Όταν το αφορολόγητό μου πήγε από τις 12.000 στις 5.000, δεν υποτιμήθηκε σχεδόν 70%; Όταν οι αποδοχές των εργαζομένων περικόπτονται (είτε ονομαστικά είτε έμμεσα δια της αυξημένης φορολογίας), δεν υποτιμώνται; Όταν οι συντάξεις ξυρίζονται κόντρα (για να μη πω ότι υφίστανται μόνιμη αποτρίχωση), δεν υποτιμώνται μέχρι σημείου απαξιώσεως; Τι άλλη γαμημένη υποτίμηση μπορεί να μας βρει; Έτσι κι αλλοιώς, τα σκατά δεν μπορεί να γίνουν περισσότερο σκατά...

Από την άλλη, πάλι, μήπως γλιτώνουμε την υποτίμηση μένοντας στο ευρώ; Οι βασικές ετήσιες μικτές αποδοχές στην Ελλάδα είναι 751 Χ 14 = 10.514 και οι καθαρές (μετά την αφαίρεση ασφαλιστικών εισφορών και φόρων) 8.400 ευρώ. Δηλαδή, μιλάμε για μέσες μηνιαίες αποδοχές 8400 / 12 = 700 ευρώ. Και όμως, αυτό το εφτακοσάρι θεωρείται υπερβολικό για τους κεφαλαιοκράτες! Γαμώ την πουτάνα μου, δηλαδή! Ποιον κοροϊδεύουν; Ας ζητήσει κάποιος απ' αυτή την σιγανοπαπαδιά τον Παπαδήμο να το δηλώσει ανοιχτά ότι όποιος χρειάζεται το 25% των ετήσιων αποδοχών του για να βάλει δυο τόννους πετρέλαιο, να μη ξυλιάσουν τα παιδιά του τον χειμώνα, είναι υψηλόμισθος και πρέπει να μειωθούν οι αποδοχές του! Και γαμώ το ευρώ σας, δηλαδή, κουφάλες!

Συγγνώμη που παραφέρθηκα και επιτρέψτε μου να ηρεμήσω. Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι: από ποιο πράγμα κινδυνεύω έτσι και βγούμε από το ευρώ; Δεν φοβάμαι μήπως πεινάσω, εφ' όσον ούτε τώρα είμαι χορτάτος. Δεν φοβάμαι μήπως απαξιωθούν οι καταθέσεις μου, είτε επειδή δεν έχω καταθέσεις είτε επειδή δεν πρόκειται να χάσω τίποτε, όπως δεν κέρδισα και τίποτε τότε που πήγα από την δραχμή στο ευρώ. Αλλά ούτε και την υποτίμηση φοβάμαι, μιας και υπάρχει το προηγούμενο Μαρκεζίνη, τότε που υποτίμησε την δραχμή 50% μέσα σε μια νύχτα (οι παλιότεροι θυμούνται πώς "πέταξε" το δολλάριο από τις 15 δραχμές στις 30 σ'ένα βράδυ μέσα) και δεν άνοιξε ρουθούνι.

Βέβαια, αν υποτιμηθεί το εθνικό μας νόμισμα θα ακριβήνουν οι εισαγωγές. Αυτό είναι σωστό, αλλά...ποιες εισαγωγές; Μήπως το πετρέλαιο, που τώρα είναι...φτηνό; Μήπως τα αυτοκίνητα, που εφέτος οι πολίτες κατέθεσαν 400.000 πινακίδες επειδή δεν αντέχουν την φορολογία τους; Ή μήπως το χαβιάρι, το πατέ-φουά και η σαμπάνια, που δεν ξέρουμε ούτε τι χρώμα έχουν;

Ένας ακόμη "κίνδυνος" από την "ευρωέξοδό" μας είναι ότι δεν πρόκειται να βρεθεί κανένας να μας δανείσει, ενώ και κάθε "βοήθεια" από την ευρωπαϊκή ένωση θα διακοπεί. Εδώ γελάμε θορυβωδώς! Ποτέ μη σώσουνε καλέ! Εμείς, ως λαός, παράγουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και μας περισσεύουν κιόλας! Το πολύ-πολύ, να μην έχουμε να τους ξοφλήσουμε τα δανεικά που μας έχουν δώσει, αλλά δεν νομίζω ότι πολυκαιγόμαστε γι' αυτό, έτσι;

Μας δουλεύουνε ρεεεεε!!!!