Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού: (η) η αποκατάσταση των προδοτών και η περίπτωση Ίλβες

Μεταξύ εκείνων που πρωτοστατούν στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα, η οποία απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, είναι κυρίως πρώην σοσιαλιστικές χώρες (Λεττονία, Εσθονία, Μολδαβία, Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία κλπ). Μόλις "χάθηκε" ο κομμουνιστικός κόσμος, η Δύση φρόντισε να προωθήσει στην εξουσία όλων αυτών των χωρών φερέφωνα και ενεργούμενά της. Όπως δείχνει η κατάντια των χωρών τις οποίες διοικούν, φαίνεται πως το μόνο για το οποίο είναι ικανά αυτά τα τσουτσούνια είναι η υπόθαλψη ενός αντικομμουνιστικού μένους. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο Τόομας Χέντρικ Ίλβες (Toomas Hendrik Ilves), πρόεδρος της Εσθονίας. Ας δούμε, λοιπόν, τί σόι φρούτο είναι ο εν λόγω κύριος.

Οι γονείς του συγκεκριμένου σύγχρονου εσθονού πολιτικού έφυγαν από την Εσθονία το φθινόπωρο του 1944. Γιατί; Ας θυμηθούμε ότι στις αρχές του φθινοπώρου του 1944 οι σοβιετικές δυνάμεις του μετώπου της Βαλτικής (900.000 άνδρες, με επικεφαλής τον στρατάρχη Βασιλέφσκι) πέρασαν στην αντεπίθεση, με στόχο να εκδιώξουν τους 700.000 γερμανούς, οι οποίοι βρίσκονταν στις σοβιετικές δημοκρατίες της Βαλτικής. Στο πλευρό των ναζί πολεμούσαν οι λεγόμενες "λεγεώνες των Ες-Ες" κι ορισμένα ακόμη στρατιωτικά σώματα (πολιτοφυλακή, εθνοφυλακή κλπ), τα οποία είχαν οργανώσει οι Γερμανοί κατακτητές από ντόπιους φιλογερμανούς προδότες (κάτι σαν τους δικούς μας ταγματασφαλίτες, αλλά πιο "προχωρημένοι"). Όταν έγινε φανερό πως ο Κόκκινος Στρατός θα επετύγχανε τον στόχο του, άρχισαν να εγκαταλείπουν τις Βαλτικές χώρες όσοι είχαν λόγους να φοβούνται την σοβιετική εξουσία (συνεργάτες των ναζί, όσοι το προηγούμενο διάστημα της κατοχής είχαν βοηθήσει τα στρατεύματα κατοχής με τον ένα ή άλλον τρόπο, μαυραγορίτες, προδότες κλπ.) Ανάμεσα σ' αυτούς που εγκατέλειψαν την Εσθονία ήταν και οι γονείς του Τόομας Χέντρικ Ίλβες, ο οποίος γεννήθηκε στην Σουηδία το 1953.

Ο ίδιος πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του στις ΗΠΑ, όπου αργότερα έφερε και την οικογένειά του. Στην δεκαετία του '80 επέστρεψε στην Ευρώπη, στο Μόναχο, όπου δούλεψε στον χρηματοδοτούμενο και ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ αντικομμουνιστικό ραδιοσταθμό "Ελεύθερη Ευρώπη". Γύρισε στην Εσθονία μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, το 1991. Υστερα από δύο χρόνια, επίσημα παραιτήθηκε από την αμερικανική υπηκοότητα για να πάρει την εσθονική και να αναλάβει μια σειρά κρατικά πόστα (πρέσβης σε ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό κι αργότερα υπουργός εξωτερικών). Το πώς και το γιατί έφτασε σε τέτοια αξιώματα ένας απλός δημοσιογράφος αποκαλύπτουν την ταυτότητα εκείνων που τον προώθησαν. Τελικά, ο Ίλβες εξελέγη πρόεδρος το 2006, παρά τις κατηγορίες των πολιτικών του αντιπάλων ότι διατηρεί μυστικά την αμερικανική υπηκοότητα κι είναι συνεργάτης της CIA (σημ.: καλέ, σώωωπα!).

Μιας και ο κύριος Ίλβες δηλώνει "σοσιαλδημοκράτης", η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον κάλεσε στο περίφημο "Συμπόσιο της Σύμης", το οποίο έγινε στον Πόρο το περασμένο καλοκαίρι. Εκεί, ο Ίλβες έβγαλε και λόγο, όπου θα μπορούσε να πει μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την πατρίδα του (την Εσθονία, όχι τις ΗΠΑ).

Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να πει ότι στην χώρα του, όταν επικράτησε η "δημοκρατία" κι "ηττήθηκε ο ολοκληρωτικός κομμουνισμός" το 1991, το 1/3 του πληθυσμού έχασε το δικαίωμα της ψήφου, καθώς και άλλα δικαιώματα και χαρακτηρίστηκε "μη πολίτης" ή "νέγρος" στην τοπική αργκό. Κι αυτό, επειδή δεν μπορούσε να αποδείξει ότι ο ίδιος ή οι γονείς του ζούσαν στην Εσθονία και πριν το 1940. Ακόμη και σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια από τότε κι ενώ πολλοί άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα αφού είχαν στερηθεί βασικών τους δικαιωμάτων (δηλαδή, οι "νέγροι"), οι άνθρωποι χωρίς δικαιώματα (μεταξύ άλλων κι αυτό της ψήφου) ξεπερνούν τις 100.000 ή το 8% του πληθυσμού. Άλλα τόσα άτομα εξαναγκάστηκαν, για να έχουν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα, να ζητήσουν και να αποκτήσουν την υπηκοότητα γειτονικού κράτους (κυρίως της Ρωσίας). Δηλαδή στην "δημοκρατική" Εσθονία, όπου προεδρεύει ο εκλεκτός προσκεκλημένος του ΠΑΣΟΚ, το 16% του πληθυσμού μέχρι και σήμερα δεν έχει δικαίωμα λόγου και ψήφου για όσα συμβαίνουν στην χώρα του! Αυτό κι αν είναι πρόοδος της...συμμετοχικής δημοκρατίας! Κι όλα αυτά 222 χρόνια μετά την Γαλλική Επανάσταση, η οποία καθιέρωσε αυτές τις αστικές ελευθερίες.

Δεν είναι όμως μόνο η πείρα του "ευρωπαϊκού απαρτχάιντ" (όπως έχει χαρακτηριστεί η Εσθονία) που θα μπορούσε να παρουσιαστεί από τον πρόεδρό της στους συνδαιτυμόνες του "Συμποσίου της Σύμης". Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συνεισφορά αυτής της χώρας στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, στην αντιιστορική επιδίωξη ταύτισης του κομμουνισμού με τον φασισμό και τελικά στη δικαίωση όσων συνεργάστηκαν με τους ναζί. Άλλωστε, αυτό είπε ο ίδιος ο Ίλβες τον περασμένο Μάιο, επισκεπτόμενος εκδήλωση των λεγόμενων "αγωνιστών της ελευθερίας", οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι εναπομείναντες συνεργάτες των ναζί. Τους παρουσίασε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως "θύματα της διαμάχης των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων της Ευρώπης". Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στη σημερινή Εσθονία παίρνουν παράσημα και στους οποίους αποδίδονται τιμές για τις "υπηρεσίες τους στην Πατρίδα", κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, πολεμώντας στο πλευρό των ναζί.

Ο Ίλβες θα μπορούσε να μιλήσει και για το αντιφασιστικό μνημείο του "μπρούντζινου Αλιόσα"(*), το οποίο βρισκόταν στο κέντρο του Ταλίν (πρωτεύουσα της Εσθονίας) προς τιμήν των 275.000 στρατιωτών και παρτιζάνων που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Βαλτικής από το ναζιστικό ζυγό. Κι εκεί θα μπορούσε να πει όχι μόνο για το ρόλο των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων της Εσθονίας (όπως του σοσιαλδημοκρατικού, του οποίου ηγείται), αλλά και τον προσωπικό του, στην καταστροφή των αντιφασιστικών μνημείων, όταν υπέγραψε το νόμο με τον οποίο οι αρχές θα ξηλώνουν στο εξής μνημεία που κατά την εκτίμησή τους "αναμοχλεύουν τα μίση, αποτελούν απειλή για την κοινωνική τάξη και επαινούν κράτη που κατέκτησαν την Εσθονία". Και ταυτόχρονα να υπογραμμίσει πως στη σημερινή "ελεύθερη" κι "ευρωπαϊκή" Εσθονία στήνονται μνημεία στα εσθονικά Ες-Ες και τα παιδιά μαθαίνουν στο σχολείο πως αυτά τα στρατιωτικά σώματα "υπερασπίστηκαν τη χώρα από τον μπολσεβικισμό".

Ακόμη, θα μπορούσε να πει πόσο επικίνδυνο είναι στη σημερινή Εσθονία το σφυροδρέπανο και γιατί με νόμο απαγορεύονται τα σοβιετικά σύμβολα (σφυροδρέπανο, κόκκινο αστέρι κ.ά.) και η χρήση τους τιμωρείται με τρίχρονη φυλάκιση και πρόστιμο έως 3.200 ευρώ! Τέλος, θα μπορούσε να εξηγήσει τί ακριβώς φοβάται η "δημοκρατία" του κι εξακολουθεί να έχει υπό απαγόρευση εδώ και 20 χρόνια την δράση του ΚΚ Εσθονίας.

Αντί αυτής της ενδιαφέρουσας και προωθητικής εμπειρίας της εσθονικής σοσιαλδημοκρατίας, ο κ. Τόομας Χέντρικ Ίλβες επέλεξε να αναλωθεί στα θέματα του "αυταρχικού καπιταλισμού" (λες και υπάρχει μη αυταρχικός καπιταλισμός!), του Κυπριακού και της ενεργειακής ασφάλειας. Ανώδυνα θεματάκια, για τα οποία μας έχουν μιλήσει ο Μπους, ο Μπλαιρ, ο Κολ και ο...Ετσεβίτ.

Η περίπτωση Ίλβες είναι αντιπροσωπευτική. Σαν και δαύτον είναι όλα εκείνα τα φυντάνια που βρήκαν πρόσφορο έδαφος και ξεφύτρωσαν μετά το 1990. Στον "χαμένο κόσμο του κομμουνισμού", φυσικά, δεν θα είχαν περιθώρια να ζήσουν ούτε σε...γλάστρα.


(*) Το άγαλμα του "μπρούτζινου Αλιόσα" (χαϊδευτικά ο Αλέξης, στα ρωσικά), απομακρύνθηκε με κυβερνητική εντολή τον Απρίλιο του 2007. Ο Ίλβες χαρακτήρισε το ξήλωμα του μνημείου ως "νίκη της ελευθερίας και της δημοκρατίας". Κάποιοι, εκτός από τα φτυάρια, φοβούνται και τα μνημεία...