Το τέλος της αγροτιάς (;)

Γίνεται πολύς λόγος τόσο για τους δημοσίους υπαλλήλους όσο και για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, με αφορμή τα καταληστευτικά μέτρα που προωθούνται συνεχώς από την "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση. Νομίζω, όμως, ότι έτσι δεν δίνουμε την προσοχή που πρέπει σε ένα άλλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας: στους αγρότες. Η κατάσταση της αγροτιάς ίσως να είναι χειρότερη από την κατάσταση των υπολοίπων λαϊκών στρωμάτων.

Πράγματι, η πολιτική συρρίκνωσης και πλήρους ιδιωτικοποίησης του ομίλου της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ), η οποία δρομολογείται από την κυβέρνηση μέσα στο γενικώτερο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα έχει πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών. Πρόκειται για μια επιλογή η οποία εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του μεγάλου τραπεζικού κεφαλαίου, αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για τους φτωχομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους και δημιουργεί ακόμα πιο δυσμενείς όρους για το μέλλον τους. 

Έτσι, λοιπόν, θα γίνουν δυσμενέστεροι οι όροι και για τους υπάρχοντες Αγροτικούς Συνεταιρισμούς, στην διάλυση των οποίων αποσκοπεί κατά βάθος αυτή η πολιτική. Με την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ αλλάζουν επί τα χείρω τα δεδομένα για την φτωχή αγροτιά. Η αρχή, βέβαια, έγινε με την είσοδο της ΑΤΕ στο Χρηματιστήριο. Μια ΑΤΕ πλήρως παραδομένη στο ιδιωτικό κεφάλαιο θα αποτελέσει άλλο ένα εργαλείο ξεκληρίσματος του μικρομεσαίου αγρότη. Τολμώ να πω ότι αυτό θα σηματοδοτήσει το τέλος της αγροτιάς. Η παραγωγή θα περάσει στα χέρια των κεφαλαιοκρατών και οι σημερινοί αγρότες θα επιστρέψουν στην εποχή των κολίγων.

Παράλληλα, πολύ μεγάλο πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι οι περιουσίες των περισσότερων αγροτικών οικογενειών και συνεταιρισμών είναι υποθηκευμένες στην ΑΤΕ, ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Υπό τις συνθήκες που έχουν δημιουργήσει η Κοινή Αγροτική Πολιτική και το μνημόνιο, ο αγρότης είναι πολύ δύσκολο να σηκώσει κεφάλι και να μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη του. Το ίδιο ισχύει και για τους συνεταιρισμούς. Η ακίνητη περιουσία τους είναι υποθηκευμένη στην ΑΤΕ και, ως εκ τούτου, αποτελεί ένα καλό φιλέτο για τους επίδοξους επιχειρηματικούς ομίλους και τους διάφορους κερδοσκόπους. Και η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ σημαίνει ότι οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί θα λάβουν μορφή καταιγίδας, προς μεγάλη χαρά των νέων αφεντικών της ΑΤΕ. Επιπρόσθετη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ σημαίνει ότι θα ιδιωτικοποιηθούν (θα ξεπουληθούν, επί το λαϊκότερον) οι εναπομείνασες κρατικοσυνεταιριστικές οργανώσεις (Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ, Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης κ.λ.π.), οι οποίες αποτελούν τα τελευταία υποτυπώδη στηρίγματα των αγροτών. Για παράδειγμα, το ξεπούλημα της Δωδώνης θα έχει αρνητικότατες επιπτώσεις για τους κτηνοτρόφους της Ηπείρου και συνολικά όλης της χώρας.

Μια ευνομούμενη πολιτεία (ακόμη και αυτή η αστική στην οποία ζούμε εκόντες-άκοντες) θα μπορούσε να πάρει μερικά βασικά μέτρα στήριξης των αδύνατων αγροτών. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να απαγορεύσει δημεύσεις και πλειστηριασμούς για αγρότες με αγροτική εκμετάλλευση αξίας κάτω από ένα όριο (π.χ. 300.000 ευρώ), να παγώσει τα αγροτικά χρέη όσο διαρκεί το μνημόνιο και να εξαφανίσει κάθε επιβάρυνση από πανωτόκια.

Όλα αυτά σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Δυστυχώς, η πολιτεία στην οποία ζούμε εμείς έχει ως ευαγγέλιό της την βουλγαράκειο αποστροφή "ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό". Σϋμφωνα με τους ταγούς μας, δηλαδή, μια ιδιωτική ΑΤΕ, η οποία θα υφαρπάζει τις υποθηκευμένες περιουσίες των φτωχοκαλλιεργητών, θα είναι απολύτως αποδεκτή ως νομίμως ενεργούσα.

Κλείνοντας, έχω μια ερώτηση-ξυράφι να απευθύνω σε όλους τους παραπάνω φτωχοκαλλιεργητές (και φτωχοψαράδες και φτωχοκτηνοτρόφους), οι οποίοι απειλούνται πλέον με αφανισμό: πώς γίνεται και στις τάξεις τους τα ποσοστά της αριστεράς είναι τόσο χαμηλά; Μέχρι πότε θα ελπίζουν ότι η σωτηρία τους θα έλθει με πολιτικές επιλογές των αστικών κομμάτων εξουσίας; Πότε θα ανοίξουν τα μάτια τους, επί τέλους;

Δεν ρωτάω με κακία. Με απογοήτευση ρωτάω.