Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ασφαλιστικό...

Μια από τις χαρακτηριστικότερες αποστροφές της γενιάς που είτε μπαίνει τώρα είτε ετοιμάζεται να μπει στην παραγωγή (αν και όταν μπει) είναι "εμείς δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ σύνταξη". Οι νεώτερες γενιές μπορεί να κατηγορούνται για αδιαφορία περί τα πολιτικά αλλά εξακολουθούν να διαθέτουν (όπως όλοι οι νέοι, όλων των εποχών) ένα περίεργο αισθητήριο που συλλαμβάνει την ουσία των πραγμάτων.

Ενώ, λοιπόν, θα ήθελα να πω σ' αυτή τη γενιά ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα βλέπει, είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω εν πολλοίς μαζί της. Και μαζί της θα συμφωνήσει όποιος δει το περιεχόμενο της "Πράσινης Βίβλου για τις Συντάξεις", την οποία έδωσε στην δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η Κομισσιόν, όπως έχουμε συνηθίσει να την λέμε). Αποδελτιώνω το συγκεκριμένο κείμενο και -φυσικά- σχολιάζω:

"Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση επιδείνωσε και επέτεινε τις συνέπειες της ισχυρής τάσης για γήρανση του πληθυσμού" (σελ.1).
- Την βαρέθηκα αυτή την παπαριά. Μπορεί να γερνάει η "Γηραιά Ήπειρος", αλλά στην Φύση δεν υπάρχουν κενά. Η υπεργεννητικότητα της Ανατολής έχει ήδη αρχίσει να καλύπτει το πρόβλημα της ευρωπαϊκής υπογεννητικότητας. Δείτε πώς στην μικρή Ελλάδα έχουν μπει στην παραγωγή εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και θα καταλάβετε τι εννοώ. Παράλληλα, δεν κατάλαβα για ποιον λόγο πρέπει να αναλώσω στην δουλειά τα χρόνια που κερδίζω από την αύξηση της μακροζωίας μου και να μη τα γλεντήσω; Γιατί πρέπει να ζω για να δουλεύω; Αφήστε δε που αμφισβητώ εντονώτατα το αυθαίρετο δεδομένο της αύξησης της μακροζωίας.

"Έπειτα από μια δεκαετία μεταρρυθμίσεων που άλλαξαν τα συνταξιοδοτικά συστήματα των περισσότερων κρατών μελών, υπάρχει τώρα η ανάγκη να αναθεωρηθεί ριζικά το πλαίσιο της Ε.Ε." (σελ.2)
- Το καταλάβαμε; Τα επώδυνα μέτρα που ψήφισε πρόσφατα η βουλή δεν αποτελούν τον προορισμό αλλά την έναρξη μια σειράς ανατροπών οι οποίες βρίσκονται ακόμη στο στάδιο του σχεδιασμού.

"Τα συνταξιοδοτικά ταμεία αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των χρηματοοικονομικών αγορών και ο σχεδιασμός τους μπορεί να προωθήσει ή να παρακωλύσει την ελεύθερη κυκλοφορία του εργατικού δυναμικού ή του κεφαλαίου" (σελ.3).
- Έτσι, για να πάρουμε χαμπάρι ότι οι συντάξεις μας αποτελούν "αναπόσπαστο τμήμα" των χρηματαγορών. Με απλά λόγια, εφ' όσον σκοπός των χρηματαγορών είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους μέσα από την κεφαλαιακή εκμετάλλευση, τα συνταξιοδοτικά συστήματα πρέπει να αποσκοπούν σ' αυτό και όχι στην ικανοποίηση των αναγκών των συνταξιούχων.

"Ενθάρρυνση περισσότερων ανθρώπων να εργάζονται περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα που είχαν πριν...αύξηση ορίων ηλικίας...υπολογισμός των συνταξιοδοτικών παροχών με βάση τον μέσο όρο των αποδοχών ολόκληρου του εργασιακού βίου...κατάργηση ή περιορισμός των δυνατοτήτων πρόωρης συνταξιοδότησης..." (σελ.6).
- Άντε, να σε χαρώ! Και περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα! Εν τάξει; Όχι μόνο θα σε πάω πηδώντας ίσαμε να χουφταλιάσεις αλλά ξέχνα κάτι πενθήμερα, κάτι άδειες και κάτι οκτάωρα που ήξερες. Σου βάζω κι από δίπλα πρώτο μισθό ένα πεντακοσάρικο (κι αυτό ΑΝ δουλεύεις πλήρες ωράριο) κι έλα στο τέλος να λογαριάσουμε πόσα θα μου δώσεις κι από πάνω για να βγάλεις σύνταξη-χαρτζηλίκι.

Σας έπιασε πονοκέφαλος; Υπομονή. Πάρτε ένα ντεπόν γιατί το καλύτερο το φύλαξα για το τέλος:

"Τα ιδιωτικά συστήματα μπορούν να μειώσουν κάπως την πίεση που δέχονται τα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα" (σελ.8)

Άλατις! Πού 'σαι, ρε ιδιώτη, να ανακουφίσεις λίγο το ταλαίπωρο κράτος; Άντε μπράβο, που μάθαμε να τα περιμένουμε όλα από την πολιτεία! Να δω κάθε αλυσίδα σούπερ-μάρκετ με το δικό της ταμείο συντάξεων κι ας πεθάνω από υπερβολική δόση δημοκρατίας! Σύνταξη από το Πριζουνίκ Μαρινόπουλος και τα μυαλά στα κάγκελα!

Κι έχουν και επιχειρήματα οι αλήτες: "διευκολύνεται έτσι η κινητικότητα των εργαζομένων" (σελ.14 και εξής). Ήμαρτον, θεέ μου! Δηλαδή, δουλεύω σήμερα στο συνεργείο εξατμίσεων "Η Όμορφη Γκιώνα" και αύριο πάω για δουλειά στην βιοτεχνία χυλοπίττας "Bella Roma", επειδή οι ιταλιάνοι χυλοπιττάδες δίνουν καλύτερη σύνταξη από τους έλληνες εξατμισάδες; Ω, ρε πούστη μου, μεγαλεία!!

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμη, μιας κι αυτή η κωλο-Βίβλος έχει 42 σελίδες. Δεν θέλω, όμως, να γίνω κουραστικός. Άλλωστε, ο σύνδεσμος επιτρέπει στον αναγνώστη να διαβάσει και να βγάλει συμπεράσματα μόνος του. Θέλω, όμως, να κλείσω όπως άρχισα, απευθυνόμενος στη νέα γενιά για να της θυμίσω τούτο μόνο:

Τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτούνται!