Οι διαχρονικές φαντασιώσεις της αστικής τάξης

[Σήμερα φιλοξενώ στο ιστολόγιό μου ένα άρθρο του Γιώργου Μαργαρίτη (καθηγητού Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), επειδή θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέροντα τον τρόπο σκέψης του. Το άρθρο δημοσιεύτηκε με τον παραπάνω τίτλο στον "Ριζοσπάστη" της 11ης Ιουλίου.]


Η αστική τάξη πάντοτε συνήθιζε να έχει μία ιδέα για τον εαυτό της και την αποστολή της στον κόσμο πολύ ευρύτερη από εκείνη που η πραγματικότητα θα της επέτρεπε να έχει. Είναι μία ανάγκη, σχεδόν βιολογική αυτό. Στα χρόνια της συγκρότησης και της δημιουργίας της, βλέπετε, η κοινωνική αυτή τάξη χρειάστηκε να ανατρέψει πολλά πράγματα στον πορεία της για την κοινωνική επικράτηση και την πολιτική κυριαρχία. Το πιο σπουδαίο από αυτά ήταν ο "κόσμος του Θεού", η θεία τάξη πάνω στην οποία οι προγενέστεροι φεουδάρχες στήριζαν τη δική τους ταξική κυριαρχία. Δεν μπορείς να αντικαταστήσεις τον Θεό με κάτι λιγότερο από έναν άλλο Θεό. Ετσι, η αστική τάξη, από τις απαρχές της πίστεψε ότι έχει θεϊκές ιδιότητες.

Η ελληνική αστική τάξη έγραψε ιστορία σε αυτό το κεφάλαιο. Μικρομεσαίοι καπιταλιστές, βλέπετε, μεγαλωμένοι στη σκιά αυτοκρατοριών, συμπληρώματα και πιστοί ακόλουθοι των ιμπεριαλιστών μεγαλοαστών της καπιταλιστικής δύσης - του Λονδίνου ιδιαίτερα - τρεφόμενοι με τα αποφάγια των ισχυρών του κόσμου, πάντοτε φαντασιώνονταν ότι είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο το οποίο πραγματικά υπήρξαν. Ως σύγχρονοι Ιζνογκούντ ήθελαν πάντα να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του όποιου χαλίφη και οι συμπεριφορές τους κυμαίνονταν από την άκρατη υποτέλεια και τον απόλυτα δουλοπρεπή ραγιαδισμό - ενώπιον των ισχυρότερων - ως την αλαζονική ανθρωποφάγο σκληρότητα ως προς τους πιο αδύναμους και ως προς τον ίδιο το λαό τους.

Αδίστακτοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι και ταγοί του ελληνικού αστισμού απέδειξαν ότι ήσαν ικανοί να ορκίζονται αιώνια πίστη στον βρετανικό ιμπεριαλισμό λίγο πριν βραδιάσει και να ξημερώνονται ως κυβέρνηση της ναζιστικής "Νέας Τάξης" κάτω από την κηδεμονία των εχθρών της προηγούμενης ημέρας, Ιταλών και Γερμανών: Τον Απρίλιο του 1941 το απέδειξαν αυτό. Η μεγάλη τους τέχνη υπήρξε πάντοτε η ανάγνωση των χειλιών του αφέντη τους έτσι ώστε πρόθυμα να προλαβαίνουν κάθε του επιθυμία, κάθε του ψιθυριστή προσταγή.

Οπως και ο χαρισματικός Ιζνογκούντ, έτσι και ο ελληνικός καπιταλισμός κατέστρωσε μεγαλεπήβολα ως και σατανικά σχέδια για να δώσει στις φαντασιώσεις του σάρκα και οστά. Τι "μεγάλες ιδέες" στο παρελθόν, τι "μεγάλες Ελλάδες", τι θάλασσες και ήπειροι και αυτοκρατορικά μεγαλεία στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου ούτε λίγο ούτε πολύ! Αλλοι πληρώναν εξάλλου το λογαριασμό όταν τα σχέδια αυτά τελείωναν στο αιματοκύλισμα και στη συμφορά του λαού μας και των γειτονικών μας λαών.

Η ιστορία κύλισε μπροστά. Οι βασικές ιδιότητες του ελληνικού καπιταλισμού παρέμειναν αναλλοίωτες. Το "στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας" του 1947 μετατράπηκε στις μέρες μας στο πλέον επίκαιρο "κεφαλαιοκράτες των Funds, ιδού ο λαός σας". Η ουσία παρέμεινε η ίδια.

Οπως σε τακτά χρονικά διαστήματα συμβαίνει στη διάρκεια της ιστορίας του καπιταλισμού στη χώρα, στις μέρες μας ζούμε πάλι την αποτυχία (με μετριοπαθή ορολογία...) ενός ακόμα φιλόδοξου σχεδίου του ελληνικού καπιταλισμού. Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο τελευταίος ανακάλυψε μία ακόμη "μεγάλη ιδέα" και επένδυσε όλη του τη δραστηριότητα στην πραγμάτωσή της, υποθηκεύοντας αυτό που η πολιτική του κυριαρχία του επιτρέπει: Το βιος και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού.

Πρόκειται φυσικά για εκείνη την ηρωική έφοδο προς την Ευρώπη - με επικεφαλής τους "Εθνάρχες" μας -όπου με λάβαρο μεγαλοστομίες του τύπου "ισχυρή Ελλάδα", "ισχυρή οικονομία", "απρόσβλητη στην κρίση" και άλλα θριαμβευτικά, οι πολιτικοί εκφραστές της αστικής μας τάξης υπέγραψαν όλα τα συμβόλαια της εκποίησης όσων ανήκουν στη χώρα και το λαό της: Στο Μάαστριχτ, στη Λισαβόνα και όπου αλλού.

Εκτοτε, πολύ σύντομα, από θρίαμβο σε θρίαμβο, φτάσαμε στο απόλυτο αδιέξοδο όπως πάντοτε συμβαίνει στις ιστορίες του συμπαθούς βεζίρη Ιζνογκούντ. Το λογαριασμό και πάλι οι ίδιοι θα τον πληρώσουν φυσικά: Ο λαός της Ελλάδας, του οποίου το όποιο τμήμα επιζήσει, θα γυρίσει πίσω στην κοινωνικά λίθινη εποχή...

Αυτήν τη θλιβερή κατάσταση καλούνται να εξωραΐσουν οι "δημοσιολόγοι" των αστικών "μέσων μαζικής ενημέρωσης", των εφημερίδων και των καναλιών. Δεν είναι εύκολο το έργο τους. Η δριμύτητα της επέλασης των αντι-λαϊκών μέτρων τους τους επιβάλλει υπερωρίες απασχόλησης (νομίζω ακριβοπληρωμένες στη δική τους επαγγελματική κατηγορία) και τους οδηγεί σε βιαστικά και αξιοσημείωτα πρόχειρα ως και εκπληκτικά συμπεράσματα: Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σημείωμα του Γιάννη Πρετεντέρη στο "Βήμα" της Κυριακής 4 Ιουλίου.

Εισβάλλοντας στο χώρο της ιστορίας, ο γνωστός "δημοσιολόγος" ισχυρίστηκε ότι η ύπαρξη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πιστοποιείται μόνο στις μπροσούρες του "Τομέα προπαγάνδας του ΚΚΕ" (!!! - τα θαυμαστικά δικά μου). Ουδεμία άλλη μαρτυρία ιστορική ή μη πιστοποιεί την ύπαρξη των τεράστιων λαϊκών κινημάτων που τράνταξαν τα θεμέλια του ελληνικού αστισμού και του τότε ιμπεριαλισμού (ναζιστικού, αποικιοκρατικού ή απλά καπιταλιστικού) της δεκαετίας του σαράντα-πενήντα...

Οσοι παρακολουθούν τηλεόραση ή διαβάζουν εφημερίδες θα έχουν διαπιστώσει μάλλον ότι οι "δημοσιολόγοι" περνούν δύσκολες ημέρες. Δε φανταζόμασταν όμως ότι ετούτη η πίεση των ημερών, τους έχει πειράξει σε τέτοιο βαθμό...