Κι όμως, το ασφαλιστικό μας σύστημα αντέχει!

Τεράστια μάχη δίνει η κυβέρνηση για να προωθήσει τις επιλογές της στο ασφαλιστικό. Ως βασική δικαιολογία για τις ριζικές ανατροπές που επιχειρεί, προβάλλει το -τάχατες- μεγάλο κόστος των συντάξεων. Κι από δίπλα, σπεύδουν σε βοήθεια τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, προβάλλοντας τον ισχυρισμό (καλύτερα, την κινδυνολογία) πως μετά από μισόν αιώνα όλη η χώρα θα εργαζόταν να πληρώνει συντάξεις (!)

Αναρωτιέμαι ποιες ειδικές ικανότητες διαθέτουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι ώστε να εκτιμούν τις εξελίξεις της οικονομίας μετά από μισόν αιώνα. Εκείνο που γνωρίζω σίγουρα είναι ότι, πριν από τις εκλογές, εκτιμούσαν ότι "λεφτά υπάρχουν" και ποτέ δεν μας είπαν ότι ελλοχεύει κίνδυνος να μην μπορούν τα Ταμεία να πληρώσουν συντάξεις. Τώρα, το Υπουργείο Εργασίας ισχυρίζεται ότι αυτός ο κίνδυνος όχι μόνο είναι υπαρκτός αλλά εξαναγκάζει την προώθηση της ευρείας και ριζικής αλλαγής του Ασφαλιστικού. Πόσο, όμως, αληθεύει όλη αυτή η κινδυνολογία;

Είμαι πεπεισμένος ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ασύστολο ψέμα. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι τα αληθινά στοιχεία παρουσιάζονται τόσο παραποιημένα ώστε η μέρα γίνεται νύχτα. Στο συμπέρασμα αυτό με οδήγησε μια απλή επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, όπου βρήκα τον Κοινωνικό Προϋπολογισμό του 2009, όπου περιέχεται και ο απολογισμός του 2008. Ας έχουμε υπ' όψη μας ότι τα στοιχεία αυτού ακριβώς του απολογισμού χρησιμοποιούνται ως βάση για τον υπολογισμό των μελλοντικών ελλειμμάτων. Τι λένε, λοιπόν, αυτά τα στοιχεία του 2008; Πάμε στην σελίδα 47 να διαβάσουμε:

• Το κόστος των πάσης φύσεως συντάξεων ανήλθε σε 21,7 δις ευρώ (επίσης: σελίδα 5, πίνακας ΙΙΙ) 
• Τα συνολικά έξοδα για συντάξεις, περίθαλψη, διοίκηση κλπ έφτασαν τα 33,3 δις ευρώ.
• Η συμμετοχή του κράτους δεν ξεπέρασε το 1,3 δις ευρώ.
• Τα συνολικά έσοδα πλησίασαν τα 37 δις ευρώ. Δηλαδή, ακομα κι αν δεν υπήρχε κρατική συμμετοχή, θα ξεπερνούσαν τα 35,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Με απλή αριθμητική, προκύπτει πρωτογενές πλεόνασμα 3,6 δις ευρώ. Ακόμα και δίχως κρατική συμμετοχή, θα υπήρχε πρωτογενές πλεόνασμα 2,4 δισεκατομμυρίων!

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Προς τι όλος αυτός ο κοπετός κι όλη αυτή η ανησυχία; Και, μάλιστα, ενώ μέχρι κι οι πέτρες γνωρίζουν για την εξευτελιστική μεταχείριση των περουσιακών στοιχείων των ταμείων (άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος, αναξιοποίητη ακίνητη περιουσία, σκανδαλώδεις τοποθετήσεις διαθεσίμων σε τοξικά ομόλογα, "κουμπαριλίκια" κλπ); ..

Φοβάμαι ότι η αλήθεια βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και δεν την βλέπουμε. Η κινδυνολογία αποσκοπεί στην λήψη μέτρων που θα οδηγήσουν σε περικοπή των κοινωνικών παροχών ώστε να εξευρεθούν περίσσοτερα κεφάλαια προς ενίσχυση του...κεφαλαίου! Άλλωστε, οι τραπεζίτες έχουν ανάγκη από βοήθεια, έτσι δεν είναι; Μπορεί να κάνω λάθος αλλά το φτωχό μου μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι άλλο. Έτσι μου 'ρχεται να φωνάξω, όπως φώναζε ο Παπανδρέου προεκλογικά: "λεφτά υπάρχουν, πού πήγαν τα λεφτά;".

Να προσθέσω κάτι ακόμη. Στον μύθο της οικονομικής αναγκαιότητας ("λόγω κρίσης" πάντα!), η κυβέρνηση προσθέτει ακόμα έναν. Ισχυρίζεται ότι η μείωση των συντάξεων θα είναι μόλις 7% και αυτό μεσοσταθμικά. Οι μικρές συντάξεις θα έχουν -δήθεν- και άνοδο, ενώ τα πρώτα χρόνια (2018-2020), που θα εφαρμοστεί το νέο σύστημα, η μεσοσταθμική μείωση, σύμφωνα με τον Κουτρουμάνη, θα είναι μόλις 1,5%.

Εδώ το ψέμα βγάζει μάτι. Ήδη από φέτος, η κυβέρνηση επέβαλε την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης. Η κατάργηση δεν είναι προσωρινή, αλλά όπως σαφώς προκύπτει από το νομοσχέδιο είναι μόνιμη. Έτσι η μείωση ανέρχεται αμέσως στο 14,3%. Ακόμα και αν συνυπολογίσουμε την επιστροφή του επιδόματος των 800 ευρώ, η απώλεια παραμένει μεγάλη. Επιπλέον, στο νέο σύστημα οι εργαζόμενοι με 35 χρόνια Ασφάλισης, αντί για ολόκληρη τη σύνταξη που ισχύει σήμερα, θα λαμβάνουν τα 35/40 της σύνταξης που τους αναλογεί. Αθροιστικά μόνο απ' αυτές τις δύο ανατροπές, η μείωση θα φτάνει από το 20% έως το 27%. Αν, τώρα, σε αυτή τη μείωση συνυπολογίσουμε τον νέο ΛΑΦΚΑ, την μείωση από τον νέο τρόπο υπολογισμού (με συντελεστή αναπλήρωσης στην 35ετία το 34,19% αντί του 70%) και τον υπολογισμό του συντάξιμου μισθού στο σύνολο του εργάσιμου βίου, τότε γίνεται φανερό ότι οι συντάξεις κόβονται στη μέση. Η άλλη μισή πηγαίνει υπέρ μνημονίου. Απλή αριθμητική είπαμε.


ΥΓ: Εκείνο που με σαλτάρει είναι ότι ο Λοβέρδος είναι ο πρώτος σε σταυρούς βουλευτής της κυβέρνησης. Κι από πάνω, θεωρείται ως σοβαρός δουλευτής που παλεύει να βελτιώσει την θέση των εργαζομένων... Προς τα πού να μουτζώσω;