H.Π.Α. - Κίνα: μια σχέση για την οποία μας πέφτει λόγος (2)

Είδαμε χτες το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Η.Π.Α. με την Κίνα. Η πιο απλή λύση είναι να ανατιμηθεί το γουάν, αρκεί να μην αποσυρθούν οι κινέζοι από την αγορά των αμερικανικών ομολόγων. Έλα, όμως, που η Κίνα ωφελείται από την χαμηλή τιμή του γουάν και δεν έχει καμμία διάθεση να το ανατιμήσει... Πώς να την πιέσουν οι αμερικανοί;

Πώς; Η πιο απλή σκέψη είναι να αναζητήσουν συμμάχους από την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να ζοριστούν οι κινέζοι υπό την απειλή π.χ. του περιορισμού των εισαγωγών κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη. Δραστικός περιορισμός των εξαγωγών της θα σημάνει για την Κίνα διοχέτευση της πλεονάζουσας παραγωγής της στην εγχώρια αγορά. Αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση της κατανάλωσης η οποία οδηγεί βραχυπρόθεσμα σε πληθωριστικές πιέσεις και μακροπρόθεσμα σε κατάρρευση του γουάν, η οποία αποφεύγεται με ανατίμηση του νομίσματος. Ιδού το ζητούμενο: ένα ακριβό γουάν κάνει λιγότερο ελκυστικά τα κινεζικά προϊόντα και αποτρέπεται η πρωτοκαθεδρία της Κίνας στο διεθνές εμπόριο.

Απλή σκέψη αλλά άτοπη. Γάλλοι και γερμανοί δεν στενοχωρούνται ιδιαίτερα με τα προβλήματα του δολλαρίου απέναντι στο γουάν. Για την ακρίβεια, ένα προβληματικό δολλάριο καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την εισαγωγή αμερικανικών προϊόντων στην Ευρώπη. Γιατί, λοιπόν, να βοηθήσουν οι ευρωπαίοι τις Η.Π.Α.;

Εδώ είναι, λοιπόν, που μπαίνει στο παιχνίδι η μικρή Ελλάδα, ο πιο αδύναμος κρίκος -μάλλον- της ευρωζώνης. Η συνεργασία της Ελλάδας με τους μεγάλους αμερικανούς παίκτες (τράπεζες, οίκοι αξιολόγησης κλπ) επιτρέπει στις Η.Π.Α. να γνωρίζουν άριστα και πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις. Έτσι, αποφασίζεται μια κερδοσκοπική επίθεση στα ελληνικά ομόλογα με άμεσο σκοπό να τραυματιστεί το ευρώ και απώτερο να πληγούν η Γερμανία (κατά μείζονα λόγο, ως "ατμομηχανή της Ευρώπης") και η Γαλλία.

Ως αναπάντεχοι σύμμαχοι των Η.Π.Α. εμφανίζονται πολλοί και πρώτη-πρώτη η...Ρωσία! Χρόνια τώρα οι ρώσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις διακρατικές συμφωνίες επί ζητημάτων ενέργειας. Μια κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, λοιπόν, θα καθιστούσε την επίλυση όλων των προβλημάτων απείρως ευκολώτερη. Συνεπώς, όσο μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίσει το ευρώ τόσο ισχυρότερες πιέσεις θα ασκηθούν για την υιοθέτηση μιας τέτοιας πολιτικής.

Δεύτερος σύμμαχος των αμερικανών: η κοντόφθαλμη γερμανική πολιτική. Οι οικονομικοί (αν)εγκέφαλοι της Γερμανίας αντιμετώπισαν σχεδόν με ενθουσιασμό την πτώση του ευρώ, αφού έτσι "φτήναιναν" τα γερμανικά προϊόντα και διευκολύνονταν οι τεράστιες εξαγωγές της χώρας. Βρέθηκαν ακόμα και "έγκριτοι" γερμανοί οικονομολόγοι να υποστηρίξουν την αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, παραβλέποντας ότι κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε το ευρώ. Ηλίθιοι ή εξωνημένοι; Ποιος ξέρει...

Τρίτος -και πλέον απρόβλεπτος- σύμμαχος των Η.Π.Α.: η...Ελλάδα!! Εδώ και χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις ναρκοθετούν το τοπίο καθώς μέσω των κομματικών αντιπαραθέσεων έχουν "θεοποιήσει" τους διεθνείς οίκους αξιολόγησεις. Αποκορύφωμα αυτής της βλακώδους πολιτικής είναι ο προσεταιρισμός της "Goldman Sachs" σε πονηρά παιγνίδια προκειμένου να μπει η χώρα στην ευρωζώνη. Επίσης, δεν είναι δείγμα εξυπνάδας το ότι χρησιμοποιούνται οι εκθέσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης για να δειχτεί ποιος έβλαψε περισσότερο τον τόπο.

Έτσι, λοιπόν, οι αμερικανοί γίνονται κυρίαρχοι του παιγνιδιού. Τα πράγματα ζορίζουν πολύ για τους ευρωπαίους και η Μέρκελ αρχίζει να ξυπνάει. Το κακό είναι ότι η αμερικανική τανάλια έχει σφίξει πολύ και η Ελλάδα δεν αντέχει. Μπορεί η γερμανίδα καγκελάριος να προσπαθεί να αντιδράσει αλλά χρόνος δεν υπάρχει. Πρέπει να γίνει κάτι αμέσως, πριν σπάσει ο ελληνικός αδύναμος κρίκος.

Η συνέχεια στο επόμενο σημείωμα