Οι χαρούμενες πουτάνες

Πώς το λέει ο λαός μας; Οι μεν αρχαίοι υποστήριζαν ότι "γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει" οι δε νεώτεροι (με το πλέον ελευθεριάζον ύφος) ότι "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει".

Και οι δυο παροιμίες έχουν απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος έσπευσε να δικαιολογήσει την συμπεριφορά της αστυνομίας κατά το χτεσινό συλλαλητήριο υποστηρίζοντας ότι "οι δυνάμεις ασφαλείας επενέβησαν μόνον όταν οι διαδηλωτές άρχισαν να δημιουργούν επεισόδια".

Μάλιστα, κύριε εκπρόσωπε. Σας καταλάβαμε. Τα σώματα ασφαλείας διατηρούσαν την ψυχραιμία τους και επεδείκνυαν στάση αναμονής μέχρις ότου ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ άρχισαν να τα κάνουν λίμπα. ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ, κύριε εκπρόσωπε, έτσι; Όχι οι κουκουλοφόροι, ε; Εντάξει, καταλάβαμε.

Για το ότι ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ έμεινε αφύλαχτο το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, ούτε κουβέντα. Για το ότι τα κλομπ και τα δακρυγόνα έπιασαν δουλειά ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ οι κουκουλοφόροι εισχώρησαν στο σώμα των διαδηλωτών, ούτε λέξη. Για το ότι τα όργανα ασφαλείας συνέλαβαν καμμιά εβδομηνταριά άτομα ΜΟΝΟ φοιτητές και καθηγητές αλλά κανένα κουκουλοφόρο, τσιμουδιά. Για το ότι δεν κουνήθηκε ούτε πηλίκιο όσοι ώρα οι ταραχοποιοί αρμένιζαν μονάχοι τους μπροστά στο μνημείο, μόκο.

Την πατήσατε, κύριε εκπρόσωπε. Εκείνο το "μόνον όταν" λέει την αλήθεια κατά λάθος (προφανώς δεν θέλατε να πείτε ότι η αστυνομία περίμενε -ή, μήπως, παρακαλούσε- ν' αρχίσουν τα επεισόδια) κι εκείνο το "οι διαδηλωτές άρχισαν" σας ξέφυγε και πρόδωσε τις μύχιες σκέψεις σας και τα καταχθόνια σχέδιά σας για κατασυκοφάντηση της λαϊκής οργής.

Ντεφορμέ σας βρίσκω, κύριε εκπρόσωπε. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι. Ακόμα και τις χαρούμενες πουτάνες.