Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

5 Ιουλίου 2018

Η περιοδικότητα των κρίσεων (και μια εξήγηση)

Στο προηγούμενο σημείωμα αναφέρθηκα στην περιοδικότητα των κρίσεων, αναφέροντας μάλιστα ότι αυτό το φαινόμενο το είχε εντοπίσει και καταγράψει ο Μαρξ. Επειδή έχουμε μιλήσει αρκετές φορές γι' αυτό το θέμα, δεν θεώρησα αναγκαίο να γίνω αναλυτικώτερος. Όμως, μια συζήτηση στο γραφείο με πείθει ότι πρέπει να επανέλθω.

Μέχρι που εμφανίστηκε ο καπιταλισμός (δηλαδή, μέχρι και τον 18ο αιώνα), ως "οικονομική κρίση" εννοείτο η απρόβλεπτη μείωση της αγροτικής παραγωγής λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών (κυρίως), ασθενειών κλπ. Από κει και μετά, χάρη στην κεντρική ιδέα που έφερε ο καπιταλισμός, η οποία δεν είναι άλλη από την μεγιστοποίηση του κέρδους, η έννοια "κρίση" άλλαξε περιεχόμενο και χαρακτηριστικά: υπερπαραγωγή και υπερσυσσώρευση αδρανών κεφαλαίων, απότομη μείωση παραγόμενου προϊόντος, αύξηση ανεργίας, χρεωκοπία οικονομικών μονάδων κλπ.

Η πρώτη καταγραμμένη καπιταλιστική κρίση εκδηλώθηκε το 1816, αν και δεν επρόκειτο για αμιγώς καπιταλιστική. Από τότε και μέχρι το μεγάλο κραχ του 1929 καταγράφηκαν άλλες δώδεκα κρίσεις, μικρότερες ή μεγαλύτερες, με την ίδια πάντα ρουτίνα, έστω και με μικρές παραλλαγές: έξοδος από την προηγούμενη κρίση - επέκταση της οικονομίας - αύξηση παραγωγής και κερδών - αύξηση επενδύσεων - υπερσυσσώρευση κεφαλαίων - μείωση απόδοσης κεφαλαίων (δεν υπάρχει χώρος για κερδοφόρες επενδύσεις λόγω υπερσυσσώρευσης) - μείωση παραγωγής - πτώση κερδών - καταστροφή πλεονάζοντος κεφαλαίου - συρρίκνωση της οικονομίας... και πάλι από την αρχή.

Βέβαια, είτε σε ανάπτυξη είτε σε συρρίκνωση, η ενδοκαπιταλιστική διαμάχη για την μεγιστοποίηση των κερδών παραμένει αμείωτη και οι πιέσεις τόσο για αύξηση της ζήτησης όσο και για μείωση του κόστους εργασίας μένουν ανυποχώρητες. Όλοι οι κεφαλαιοκράτες γνωρίζουν ότι αύξηση της ζήτησης σε συνδυασμό με μείωση της αμοιβής της εργασίας δεν μπορεί να υπάρξει αλλά όλοι επιμένουν σ' αυτόν τον παραλογισμό, προσδοκώντας ο καθένας ξεχωριστά ότι δεν θα βρίσκεται στην πλευρά των χαμένων όταν αρχίσει η καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων.

Και κάτι τελευταίο αλλά όχι λιγώτερο σημαντικό ως παρατήρηση: η μείωση του κόστους χρήματος, στην οποία αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας, δεν είναι καταλυτική για την αύξηση των επενδύσεων. Δυστυχώς, παρά το ότι η εμπειρία των τελευταίων χρόνων αποδεικνύει πρακτικά την ορθότητα του παραπάνω ισχυρισμού, υπάρχουν ακόμη πολλοί που υποστηρίζουν το αντίθετο. Για να τελειώνουμε: επενδύσεις γίνονται μόνον όταν υπάρχει προοπτική υψηλού κέρδους σε βάθος χρόνου και κόστος χρήματος σε βάθος χρόνου δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς. Μπορεί όμως να εγγυηθεί χαμηλή φορολόγηση κερδών και χαμηλό κόστος εργασίας.

Διάγραμμα από παλιότερο κείμενο με τίτλο "Ο κύκλος των κρίσεων"

----------------------------------------------------------------------

Απαραίτητη εξήγηση

Από τις αρχές Ιουνίου, η δημοσίευση κειμένων στο ιστολόγιο έπαψε να γίνεται καθημερινά, κάτι που χάλασε μια συνήθεια ετών. Έχω ήδη εξηγήσει ότι εν πολλοίς αυτό οφείλεται στις αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις των ημερών. Αυτό δεν είναι ψέμα (κάθε άλλο!) αλλά δεν είναι και ολόκληρη η αλήθεια. Επιτρέψτε μου να εξηγηθώ.

Υπάρχουν ιστολόγια των οποίων κάθε ανάρτηση συνοδεύεται από δεκάδες ή και εκατοντάδες σχόλια. Εδώ δεν γινόταν ποτέ τέτοιος πανζουρλισμός αλλά πάντοτε υπήρχαν δυο, τρεις, πέντε αναγνώστες που είχαν κάτι θετικό να συνεισφέρουν στα θέματα που θίγουμε. Κάποια στιγμή, εδώ κι έναν περίπου μήνα, διαπίστωσα ότι έπαψε τελείως ο σχολιασμός εκ μέρους των αναγνωστών. Φυσικά, αυτό με προβλημάτισε. Και, μάλιστα, με προβλημάτισε τόσο έντονα ώστε πέρασε από την σκέψη μου ακόμη και η ιδέα να πάψω να γράφω. Ποιος ο λόγος να ξοδεύω χρόνο και κόπο για να ετοιμάζω κείμενα, τα οποία δεν ενδιαφέρουν κανένα;

Ευτυχώς, τα πράγματα δεν ήσαν έτσι. Οι αναγνώστες εξακολουθούσαν να στέλνουν τα σχόλιά τους αλλά για κάποιον άγνωστο λόγο (α) έπαψα να λαμβάνω στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση την σχετική ενημέρωση για έγκρισή τους και (β) καταχωνιάζονταν χωρίς εξαίρεση στον φάκελλο με τα ανεπιθύμητα, χωρίς βεβαίως να το προσέξω (ποιος ελέγχει ποτέ αυτόν τον φάκελλο;). Ώσπου χτες ήρθε ένας τακτικός αναγνώστης να μου ανοίξει τα μάτια με ένα λακωνικώτατο email: "Θοδωρή, τρέχει κάτι με τα σχόλια;". Χάρη σ' αυτόν, λοιπόν, σήμερα το πρωί, πριν καν το ρολόι δείξει πέντε, εντόπισα το πρόβλημα, ανέσυρα από τον καταραμένο φάκελλο όσα "ανεπιθύμητα" μηνύματα είχαν επιζήσει από την αυτόματη διαγραφή και τα ενέκρινα δίχως καν να τα διαβάσω. 

Δεν έχει νόημα να ψάχνω αν όλα οφείλονται σε δυσλειτουργία τού Blogger ή σε κάτι άλλο. Ζητώ συγγνώμη και κατανόηση για το πρόβλημα και διπλή συγγνώμη από όσους δεν θα δουν ποτέ τα σχόλιά τους δημοσιευμένα (λόγω αυτόματης διαγραφής). Τέλος, στέλνω ειλικρινέστατες ευχαριστίες στον "Σεχτάρ τον τρομερό", χάρη στο μήνυμα του οποίου όχι απλώς λύθηκε μια μεγάλη παρεξήγηση αλλά θα παραμείνει καιτο ιστολόγιο ζωντανό.

ΥΓ: Εννοείται ότι τα μόνα σχόλια που δεν δημοσίευσα και δεν πρόκειται ποτέ να δημοσιεύσω είναι εκείνα του γνωστού ηλίθιου, ο οποίος επιμένει να στέλνει τις ανοησίες του. Αν δεν υπήρχε αυτός, δεν θα χρειαζόταν έγκριση των σχολίων πριν την δημοσίευσή τους και δεν θα είχε δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα. Και θέλει να κάνει και τον εκδότη, π' ανάθεμά τον...

45 σχόλια:

Nick Vassiliou είπε...

Είσαι το πρώτο Bookmark μου σε κάθε ηλεκτρονική συσκευή μου που έχει πρόσβαση στο net. Δεν σχολιάζω γιατί δεν έχω κάτι να προσθέσω. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν σε διαβάζω. Σε διαβάζω ΚΑΘΕ μέρα εδώ και (δεν θυμάμαι πόσα) χρόνια. Σε παρακαλώ μην πτοείσαι.

Unknown είπε...

Το ιστολόγιό σου είναι μία όαση λογικής στο διαδίκτυο, τουλάχιστον για μένα και τον μικρό κύκλο μου. Δεν ξέρω αν έχεις τη δυνατότητα να παρακολουθείς το facebook, όπου αναδημοσιεύεται κατά κόρον κάθε άρθρο σου.

Αντώνης είπε...

Οι έξι τελευταίες σειρές του κειμένου με οδηγούν να ρωτήσω αν οι προϋποθέσεις έχουν εξασφαλιστεί για την κοινοπραξία που ανέλαβε το Φ.Α. νότια της Κρήτης(ανέβηκε στη διαύγεια η απόφαση) και αν τα ενεργειακά έπαιξαν ρόλο στην εισαγωγή των μνημονίων και της τρόικας.

Ανώνυμος είπε...

Θοδωρή μη σταματήσεις αυτή τη πολύτιμη δουλειά που προσφέρεις. Να είσαι βέβαιος ότι εκτιμάται.

Κώστας

Ανώνυμος είπε...



Κι εγώ που νόμιζα ότι με έκοβες επειδή έγραφα συνωμοσιολογίες....

Σχωρεμένος.
Δεν φταίει το blogger αλλά η microsoft που αποφάσισε ποια mail (προφανώς με αδιάβλητα , αντικειμενικά, αδέκαστα κριτήρια) είναι σκουπίδια.

Σε ότι αφορά την περιοδικότητα των κρίσεων τόχει γράψει και ο νικολάϊ κντραντίεφ για την περίπου 25ετία καθώς και ο μωϋσής με τα 7 χρόνια παχιών αγελάδων και τα 7 χρόνια των ισχνών.

Συνέχισε να γράφεις , συγχαρητήρια.


experience είπε...

Ειχα γράψει και εγώ κάποια σχόλια και δε δημοσιεύτηκαν ποτέ και δημιουργήθηκε και η εντύπωση ότι για κάποιο λόγο δεν θέλεις να δημοσιεύσεις σχόλια και αυτό απέτρεπε από το να γράψει κάποιος καινούργια. Ηταν περίεργο πάντως το ότι δεν υπήρχε εδώ και πολύ καιρό ούτε ένα σχόλιο

Unknown είπε...

Μην κάνεις καμιά βλακεία και σταματήσεις!!! Με ολο το σεβασμό!!! Το ότι δεν σχολιαζω δεν σημαίνει ότι δεν σε διαβάζω η ότι αυτα που γραφεις δεν αξίζουν! Τα στοιχεία που δίνεις, λόγω γνώσης του αντικειμένου,προσωπικα με βοηθούν παρα πολυ στην κουβέντα, ειδικά με κάποιους που το παίζουν και ειδικοί! Απαγορεύεται να σταματησεις.... Με εκτιμηση συντροφε!

Unknown είπε...

Και εγώ διαβάζω ανελλιπώς και όλα τα post μου δίνουν τροφή για σκέψη και διάβασμα. Τώρα θα σχολιάζω κιόλας μην γίνει καμιά στραβή και χαθεί το blog. Θοδωρή και μια ερώτηση: Γιατί θεωρείς ότι υπάρχει όλη αυτή η εμμονή στην αυτόρύθμιση της αγοράς όταν όλα τα νέα ηλεκτρονικά εργαλεία ουσιαστικά εκτιμούν εκ των προτέρων τη ζήτηση; Αυτό δεν είναι ουσιαστικά κεντρικός σχεδιασμός;

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι σίγουρος ότι πάρα πολλοί σε διαβάζουμε καθημερινά χωρίς να σχολιάζουμε..
ΔΕν αισθάνονται όλοι την ανάγκη του σχολιασμού..Αυτό δεν σημαίνει ότι το μπλόγκ δεν είναι το πρώτο στις προτιμήσεις μου

Με εκτίμηση
δημήτρης

Vikar είπε...

Προσθεσε ακομα μια γνωμη ιδια με του @Νικολαος Βασιλειου

Δημητρης Χριστοπουλος είπε...

Ειστε οτι ποιο εγκυρο υπαρχει,ειστε προτυπο,συνεχιστε ισως να επιβαλεται κιολας.Παντως σας ευχαριστω για ολο αυτο που κανετε,ειστε αξιεπαινος.

Unknown είπε...

Θα έπρεπε να βρεις ενα τρόπο να καταγράφεις τα κλικ του blog. Έτσι θα μπορούσες να βλέπεις πόσοι αναγνώστες σε διαβάζουν καθημερινά. Αν και δεν είναι πάντα αντικειμενικό κριτήριο της ποιότητας και της προσφοράς του ιστολογίου σου το πλήθος των αναγνωστών. Συνέχισε τις πολύτιμες αναλύσεις σου, η ανάγνωση των άρθρων σου είναι καθημερινή συνήθεια πλέον. Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Ακόμα μια
Νεφέλη Κ.

Βασίλης από Αγγλία είπε...

Αυτό σκέφτηκα και γω. Νομιζα ότι οι καθημερινές επισκέψεις στο ιστολόγιο καταμετρούνται.

Όπως και να χει, εγω θέλω να σε διαβάζω κάθε μέρα.

Συνεχισε όσο πιο συχνά μπορείς.

"πολίτης σε νευρικό παροξυσμό" είπε...

Αγαπητέ Θοδωρή γειά σου! Σε διαβάζουμε και σ' ευχαριστούμε για όλη αυτή τη δουλειά βάσης που κάνεις. Συνέχισε όταν μπορείς.
Να είσαι γερός!

Ανώνυμος είπε...

Παρακληση! Μην σταματησεις :)

GREKO MASKARA είπε...

Αγαπητέ, η κάθε σου ανάρτηση είναι τροφή για σκέψη και προβληματισμό.
Φρόντισε να μην ''πεινάσουμε''.

babcav είπε...

Θοδωρή!!!Ε όχι και να σταματήσεις να γράφεις!!!!ΘΑ ΘΥΜΏΣΩ!...

hellel είπε...

Εδώ καί τόσες δεκάδες πόστ
Έχουμε φάει δυο χιλιάδες τόστ
Για να διαβάζουμε τον Τεντάκη
Το λατρεμένο μικρό μας διαβολάκι
Τεο θυμήσου, η δύναμη σου
Είμαστε εμείς οι χιλιάδες οπαδοί σου
Να έρθεις Βέροια, πάμε καζάνι
Να πιούμε τσίπουρα να φάμε ταλαγάνι..

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Με κάλυψαν οι δεκαοχτώ προλαλήσαντες!
Χρειαζόμαστε ένα τέτοιο χώρο συζήτησης, ιδίως για τα οικονομικά από κάποιον, που φαίνεται νάναι της "πιάτσας". (Σε "κόβω" για προϊστάμενο λογιστηρίου).
Και είναι κι εκείνα τα σαββατιάτικα, που μας φτειάχνουν το σ/κ....

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Στην αρχη νομιζα οτι με ειχες αποκλεισει απο το μπλογκ για καποιο λογο αλλα μετα ειδα οτι δεν ανεβαινε κανενα σχολιο

Βασίλης είπε...

Teddy, όπως είπαν και άλλοι πιο πριν, καλλίτερα να καταμετράς τα κλικ. Πολλοί θα είναι αυτοί που διαβάζουν χωρίς να σχολιάζουν.

Ανώνυμος είπε...

Επειδη εχω γραψει δυο τρια σχολια στα 2 χρονια που σε ανακαλυψα ,δεν σημαινει οτι δεν αναζητω καθε μερα και καθε σαββατο τα γραπτα σου. Να εισαι καλα ,χρησιμοτατα οσα γραφεις ,τα δε σαββατιατικα διακρινονται εκτος της ενημερωσης και για το τρελο χιουμορ.

"πολίτης σε νευρικό παροξυσμό" είπε...

Γειά σου και πάλι Θοδωρή! Δεν γνωριζόμαστε, αλλά σ' αγαπάω! Το βιβλίο σου για τον Νεοφιλευθερισμό μου είναι πολύτιμο. Είχα υποσχεθεί να έρθω Πάτρα για να σε δω,και αν ήθελες να κεράσω ένα κρασί με μεζέ στο λατρεμένο μου Ψαθόπυργο! Στην Πάτρα έχω πολλούς φίλους και κάποιος με κάκισε που δεν τους επισκέπτομαι (μιλάμε για μια εποχή που Αθήνα - Πάτρα το έχω κάνει και δυο φορές τη εβδομάδα!). Προσπάθησα να δώσω μια εξήγηση που είναι προφανής. Μας έχουν φτωχούς τόσο που σκεφτόμαστε δεύτερη φορά πριν δεν βγούμε! Κάποια στιγμή έγραψα: https://moulari.blogspot.com/2017/04/blog-post_5.html ...και ξαφνικά η χώρα έγινε τεράστια.
Ενώ παλιότερα μπορούσαμε να κόβουμε χιλιόμετρα χωρίς ιδιαίτερο κόστος τώρα κάνεις δεύτερες σκέψεις πριν ξεκινήσεις ...για να καταλήξεις τελικά στ' αυγά σου.
Χάνουμε σιγά σιγά τους φίλους μας, αφού δεν μπορείς να τους δεις να πεις μια κουβέντα, να ανταλλάξεις απόψεις...
Δεν μπορούμε να πάμε σε γάμους, σε γιορτές και τα προσκλητήρια πια δεν έχουν καμιά αξία. Δεν μπορούμε να αποχαιρετήσουμε για την τελευταία κατοικία αγαπημένα πρόσωπα αφού δεν έχουμε χρήματα. Σιγά - σιγά αποχαιρετάμε συνήθειες που μας ενώνουν με άλλους, εν τέλει με τους συμπολίτες μας.
Χωρίς κοινά, παύουμε να είμαστε κοινότητα και έχουμε μετατραπεί σε μονάδες με μόνη ενασχόλιση το κυνηγι του επιούσιου.
Μας κλείνουν, μας περιορίζουν, μας στενεύουν, καταστρέφουν κοινωνικούς δεσμούς και φτιάχνουν ένα καινούριο άνθρωπο... μονήρη, κλεισμένο στο σπίτι του...μόνο του με την τηλεόραση!
Χάνουμε αυτό που χρωματίζει τις ζωές μας...
Kλέβουν τις ζωές μας!
Ας βρεθεί κάποιος να το ονομάσει αυτό ...πρόοδο.
Ώπα νάτο! Αυτό είναι. Εκτός από τα φράγκα που μαζεύουν οι μάγκες από τα ατελείωτα διόδια - δεν μιλάμε για τα πανάκριβα καύσιμα - επιτυγχάνουν και το εξής:
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ στην πραγματικότητα την επικοινωνία, την συνάθροιση αφού γίνεται πανάκριβη, άρα μη πραγματοποιήσιμη. Έτσι μας αποτελειώνουν έναν- ένα χωριστά, σιωπηλά και σε διαφορετικό χρόνο.
Ας μην μιλήσουμε για την επιβάρυνση των προϊόντων των παραγωγών. Τυχαία νομίζετε ότι υπάρχουν λεμόνα Αργεντινής.
Ξέρεις πόσα θα πληρώσει ένας παραγωγός από την ...μακρινή Αργολίδα για να τα φέρει στην Αθήνα! Καύσιμα, διόδια, δεν μιλάμε για μεροκάματα...
Ακόμα και να μην θέλει να πιστέψει κανείς τις θεωρίες συνομωσίας τέτοιο συνεκτικό σχέδιο καταστροφής δεν είναι τυχαίο...
Οι ιθαγενείς θα πάθουμε ότι τα καημένα ζωάκια σ'ένα δάσος που ανοίγεται μια κλειστή οδός. Εκεί που κυκλοφορούσαν ελεύθερα, βρέθηκαν να ζουν σε μια φυλακή με τοίχους τους δρόμους...
Ακριβώς έτσι. Οι δρόμοι είναι για άλλους, πάντως όχι για τους ιθαγενείς!
Οι δρόμοι θα αποτελούν τα όρια της "ανοιχτής" φυλακής μας!
Υ.Γ.1

Η ελλάδα δεν είναι μικρή χώρα. (Αν το πιστεύετε έχετε πέσει θύματα του μύθου της "Ψωροκόσταινας")

Η Πελλοπόνησος - ένα τμήμα της Ελλάδας - έχει έκταση 21.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (από τα 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα του συνόλου της χώρας)
Η Ολλανδία έχει έκταση 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα - διπλάσια της Πελλοπονήσου και πληθυσμό 17 εκατομμύρια. Η Ολλανδία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων και γεωργικών προϊόντων στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες...
Και πάλι γειά σου!
Καλό σου Καλοκαίρι!
Να είσαι γερός!

Domvridis Georgios είπε...

Σε διαβάζουμε πολλοί και ας μη φαίνεται

Amomfaretos είπε...

Αν και έχω γράψει ελάχιστες φορές σχόλιο η αλήθεια είναι ότι αμέτρητες άλλες ήθελα να γράψω μια μόνο λέξη: «Εξαιρετικό!». Συνέχισε έτσι, ελπίζω να ξεκινήσεις πάλι τις καθημερινές αναρτήσεις!
ΥΓ. Παίρνω το θάρρος να πω ότι θα ήθελα πολύ να γράψεις την άποψή σου και για το επίκαιρο θέμα του Μακεδονικού και να σχολιάσεις και την θέση του ΚΚΕ.
Με εκτίμηση,
Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Σας διαβάζουν περισσότεροι από ό.τι φαντάζεστε. Συνεχίστε έτσι!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αποκλείεται να σταματήσεις να γράφεις σου το απαγορεύουμε οι εξαρτημένοι αναγνώστες σου. Από τη Σάμο με αγάπη

Bod

Ανώνυμος είπε...

Η Θέση του ΚΚΕ για το Μακεδονικό είναι ξεκάθαρη απο το 1992 όταν όλοι μαζί και ο Συνασπισμός τρέχανε στα Εθνικιστικά Συλαλητήρια. Σύνθετη ονομασία πρόκειται για Σλαβομακεδόνες και Σλαβομακεδονική γλώσσα. Μακεδονικό Εθνος δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ Διαφορετικές Εθνότητες που ζούσαν ανακατεμένες για αιώνες μέχρι το 1911... Το ζήτημα αυτό σήμερα έχει μπει αναμεσα στις Ενδοιμπεριαλιστικές διαφορές ΗΠΑ ΝΑΤΟ Ε.Ε ΡΩΣΣΙΑ ΚΙΝΑ κ.α και η συμφωνία έγινε για αυτό ακριβώς τον λόγο. Συμφωνία το ΚΚΕ δεν ψηφίζει για να μπουνε σε Ε.Ε και ΝΑΤΟ. Χαιρετώ Θοδωρή. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

"όαση λογικής" πραγματικά. ευχαριστώ.

και στο προκείμενο, έδωσες τις προϋποθέσεις για την κάθε φάση του κύκλου με απλά λόγια, κατανοητά.

ΑΧΠ

Ιλαρίων Καρατζόγλου είπε...

Νιώθω και εγώ ότι με κάλυψαν οι προηγούμενοι, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να τα πω καλύτερα!

Keep walking!!!

tulpoeid είπε...

Ευχαριστούμε Σεχτάρ!

Ανώνυμος είπε...

Αγάντα Θοδωρή!!...
Τζίμης

Ανώνυμος είπε...

μια ερώτηση: σε ποιό σημείο του YIN βρίσκεται η χώρα κατά τη γνώμη σου?? Όχι οτι έχει ιδιαίτερη σημασία,απλά έτσι για να έχουμε έναν προσανατολισμό στο χώρο και στο χρόνο

E Goldstein είπε...

Διαβάζουμε κάθε μέρα, συνέχισε Θοδωρη.

Ανώνυμος είπε...

Δεν σχολιάζω,γιατί δεν έχω να προσθέσω κάτι ουσιαστικό.Διαβάζω ανελλιπώς τα άρθρα σου αλλά και όλα τα σχόλια από κάτω, μιας και κάποια από αυτά είναι εξίσου άξια προσοχής.Σ'ευχαριστούμε πολύ γι'αυτό που κάνεις!Συνέχισε!

κατερίνα κούκη είπε...

Τυχαία σε ανακάλυψα πριν 2-3 χρόνια και έκτοτε σε διαβάζω, ειδικά τα σαββαριάτικα!!!
Τα άρθρα σου είναι πολύ υψηλού επιπέδου και με το χιούμορ που τα γράφεις με έχουν βοηθήσει πολύ για να καταλάβω ορισμένα ζητήματα οικονομικού χαρακτήρα.
Κάποια από αυτά τα άρθρα τα στέλνω σε μέηλ σε φίλους -που δεν θέλουν να διαβάσουν την εφημερίδα μας- κι έτσι τα προσλαμβάνουν πιο εύκολα!

Unknown είπε...

Διαβάζουμε ανελλιπώς όλα σου τα άρθρα και μάλιστα ανατρέχουμε και στα παλαιότερα. Ακόμα και αν σταματήσεις να γράφεις, το αρχείο του blog είναι μια ανεξάντλητη εγκυκλοπαίδεια. Ευχαριστούμε

Spyros είπε...

Νιώθω χρέος μου να στηρίξω με αυτό μου το μήνυμα την πολυετή προσπάθειά σου να μας παρέχεις πληροφορίες, επεξηγήσεις δύσκολων εννοιών , να μας ανοίγεις τα μάτια και να γεμίζεις με βέλη τη φαρέτρα των επιχειρημάτων μας για να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινή μας συναναστροφή με τη βαρβαρότητα.

Προσωπικά σε ευχαριστώ και να μην ξαναγράψεις ποτέ κανένα άλλο κείμενο και σου είμαι ευγνώμων που δεν θα πάψεις να γράφεις!

Σπύρος

Γιώργος Θ. Κανελλάκης είπε...

Φίλε μου καλησπέρα. Πέρα από τις οποιεσδήποτε μπορεί να έχει μαζί σου διαφωνίες, ουδείς μπορεί να σου αποδώσει κάτι λιγότερο από ένα μεγάλο ευχαριστώ !
Και αυτό καθώς, μας δίνεις συνεχώς τροφή για το νου. Τροφή την οποία - κάποιες φορές - μπορεί να μη ταιριάζει με τα δικά μας πιστεύω ή και τις συνήθειες δεκαετιών, δεν παύει όμως να είναι ΤΡΟΦΗ. Και μάλιστα ΚΑΛΗ !!!

Ευχαριστώντας σε λοιπόν για άλλη μια φορά για το έργο σου, σου ζητώ κι εγώ και σου προτείνω να μη σταματήσεις.


Γειά και χαρά.

Unknown είπε...

Να συνεχισεται να μας διαφωτιζεται κυριε Θοδωρη.σας ευχαριστω πολυ.Κωστας Κ.

E Goldstein είπε...

Btw εχω διαβάσει ΟΛΑ όσα έχεις γράψει

Σπυρος είπε...

Θοδωρή το ιστολόγιο σου ειναι οαση στη λαιλαπα παραπληροφορησης που υπάρχει σημερα.εξαιρετικη γραφη,καθαρη σκέψη και δομη.Δεν σχολιάζω στα κείμενα σου,ομως καθημερινα σε διαβαζω..

Ανώνυμος είπε...

Και γω σ διαβάζω και ας μην σχολιάζω ποτέ,

Ανώνυμος είπε...

Όαση λογικής - ευχαριστούμε!