Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

26 Απριλίου 2017

Τριγμοί στην Τουρκία - 5. Μαγικές εικόνες και αδιέξοδα

Λέγαμε χτες ότι πολλοί υποστηρίζουν πως ο Κεμάλ Ντερβίς έβαλε τα θεμέλια για μια υποδειγματική τουρκική οικονομία, μη παραλείποντας να κάνουν συστάσεις στους δικούς μας κυβερνήτες να ακολουθήσουν το παράδειγμα των γειτόνων. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Αλέξανδρου Μασσαβέτα στις αρχές του 2012, με τίτλο "Έτσι έδιωξε η Τουρκία το ΔΝΤ - Μαθήματα για την Ελλάδα", ενώ σαν αυτό υπάρχουν δεκάδες στο διαδίκτυο. Όμως, πόση αλήθεια κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις ανοησίες; Ας συνεχίσουμε να παίρνουμε τα πράγματα με την σειρά.

Η διήγησή μας έχει φτάσει στα τέλη του 2002, όπου ο Κεμάλ Ντερβίς ολοκληρώνει τα σχέδιά του λίγο πριν έρθει στην εξουσία ο Ερντογκάν. Ουσιαστικά, δηλαδή, την υλοποίηση των πλάνων τού Ντερβίς αναλαμβάνει η κυβέρνηση Ερντογκάν. Και, ω του θαύματος, το σύστημα δείχνει να δουλεύει! Μέσα στην τριετία 2003-2005, οι εξαγωγές υπερδιπλασιάζονται, η ανάπτυξη τρέχει με ετήσιο ρυθμό 7,2% του ΑΕΠ, ο δυσθεώρητος πληθωρισμός πέφτει σε μονοψήφια ποσοστά για πρώτη φορά τα τελευταία 37 χρόνια, το έλλειμμα του προϋπολογισμού περιορίζεται από το 13,73% του 2002 στο 7% το 2004 και στο 0,63% το 2005, ενώ το δημόσιο χρέος μειώνεται από το 91% του 2001 στο 48,5% του 2005. Άρα... μπράβο στον Ντερβίς και στον Ερντογκάν; Παρακαλώ, λίγη ψυχραιμία διότι οι αριθμοί λένε την αλήθεια μόνο όταν τους δει κανείς όλους μαζί. Κι εδώ λείπει ένα βασικό νούμερο, Ποιό;

Κάννες, 4/11/2011: Ο Ερντογκάν με την διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στην σύνοδο των G20.

Κατά την συγκεκριμένη τριετία, το εθνικό νόμισμα υποτιμάται αθροιστικά κατά 96%, ενώ από την πρωτοχρονιά τού 2005 κυκλοφορεί η νέα τουρκική λίρα (μία νέα προς ένα εκατομμύριο παλιές). Παράλληλα, η πραγματική αμοιβή της εργασίας όσο πάει και μειώνεται, για να διαμορφωθεί στο τέλος του 2006 χαμηλότερα κατά 30,2% ως προς το 2000. Με αυτά τα δεδομένα, ο διπλασιασμός των εξαγωγών (από 36,06 δισ. $ σε 72,1 δισ. $) δείχνει μάλλον ως μαγική εικόνα. Μια μαγική εικόνα που γίνεται πιο έντονη αν παρατηρήσουμε ότι στην ίδια περίοδο οι εισαγωγές υπερδιπλασιάζονται (από 51,55 δισ. $ σε 115,7 δισ. $)!

Μαγική εικόνα αποτελεί και η κατακόρυφη μείωση του ελλείμματος από 13,73% σε 0,63%. Το στοιχείο που λείπει εδώ είναι ότι κατά την τριετία αυτή οργίασαν οι ιδιωτικοποιήσεις. Παρά το ότι ο Ντερβίς είχε έτοιμα τα πλάνα από το 2002, οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν από την κυβέρνηση Ερντογκάν κατά την περίοδο 2005-2006. Άρα, το 0,63% του ελλείμματος κάθε άλλο παρά μπορεί να εκληφθεί ως σοβαρό επίτευγμα. Απόδειξη ότι το έλλειμμα εκτινάχθηκε και πάλι, όταν ολοκληρώθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις, σε 2,42% το 2008 και 6,7% το 2009. Λογικό: όταν δεν υπήρχε τίποτε άλλο για πούλημα, φάνηκε η τρύπα στην τσέπη.

Εκεί που η μαγική εικόνα γίνεται εκτυφλωτική, είναι όταν μιλάμε για το δημόσιο χρέος. Το τουρκικό "μάθημα" λέει ότι από το 2001 μέχρι το 2005 το δημόσιο χρέος μειώθηκε από 91% σε 48,5% του ΑΕΠ. Σιγά το επίτευγμα! Αφού η μέτρηση αρχίζει με την υποτιμημένη λίρα τού 2001 και καταλήγει στην υπερτιμημένη τού 2005, δεν πρέπει να μιλάμε για στοιχεία αλλά για φούμαρα. Αν οι μετρήσεις γίνουν με σταθερή νομισματική βάση, τότε το δημόσιο χρέος μέσα στην τριετία αυξάνεται σχεδόν κατά 50% (από 134,4 δισ. $ σε 181,8 δισ $), παρά την εισροή άνω των 20 δισ. δολλαρίων από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ε, όπως και να το κάνουμε, τον συνδυασμό ξεπουλήματος με αύξηση χρέους δεν το λες και επιτυχία!

Εν πάση περιπτώσει, το 2008 η Τουρκία ξόφλησε το δάνειο των 10 δισ. δολλαρίων από το ΔΝΤ και καθάρισε με δαύτο. Καθάρισε; Ε, όχι δα! Σχεδόν αμέσως άρχισαν διαπραγματεύσεις διάρκειας δυο χρόνων για ένα καινούργιο δάνειο 20 δισ. αυτή την φορά! Εννοείται ότι το ΔΝΤ, για να δώσει αυτά τα λεφτά, ήθελε ένα νέο πρόγραμμα. Το περίεργο είναι ότι, ενώ το πρόγραμμα του 2001 περιλάμβανε την πλήρη αποδέσμευση της λίρας από όλα τα νομίσματα, το καινούργιο πρόγραμμα υιοθέτησε το "δέσιμό" της  με το δολλάριο σε σχέση 1:1. Κι όλα αυτά, ενώ από τις ιδιωτικοποιήσεις είχαν μαζευτεί μέχρι και το 2010 κάπου 58 δισ. δολλάρια και ενώ η οικονομία δεν βρισκόταν σε καθεστώς ύφεσης αλλά έτρεχε με ρυθμό ανάπτυξης 4% ετησίως, άσχετα αν τα οφέλη της τα καρπώνονταν λίγοι και εκλεκτοί, κυρίως στα δυτικά παράλια και στις μεγάλες πόλεις.


Με τον οίστρο που με πιάνει όποτε ασχολούμαι με οικονομικά θέματα, μάλλον είπα πολλά και κούρασα τον αναγνώστη. Ας κάνουμε, λοιπόν, ένα άλμα στο σήμερα, προκειμένου να γράψουμε τον επίλογο.

Το τουρκικό "θαύμα" βασίστηκε εν πολλοίς στην διόγκωση του κατασκευαστικού τομέα, ο οποίος απορρόφησε το 30% των διατιθέμενων προς επένδυση κεφαλαίων. Με απλά λόγια, ένα μεγάλο τμήμα των κεφαλαίων δεν έπεσε στην παραγωγή αλλά έγινε τσιμέντο και τούβλα, δηλαδή ακινητοποιήθηκε. Παράλληλα, η υπερτιμημένη λίρα διόγκωσε το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (από 8,9% το 2010 έφτασε το 15% το 2016), με αποτέλεσμα στις αρχές τού 2017 το ισοζύγιο να είναι αρνητικό κατά 33,2 δισ. δολλάρια.

Προσπαθώντας να βρει λύση η κυβέρνηση Ερντογκάν, έσπασε τα δεσμά τού ΔΝΤ εξοφλώντας νωρίτερα το δάνειο και άφησε την λίρα ελεύθερη για να υποτιμηθεί. Φυσικά, τα απανταχού κοράκια όρμησαν. Μέσα στο 2016 το τουρκικό νόμισμα έχασε το 23% της αξίας του και σήμερα η ισοτιμία USD:TL έχει φτάσει στο 1:3,6 ενώ στις αρχές της χρονιάς άγγιξε και το 1:3,9. Κάτι η πτώση της λίρας, κάτι ο πληθωρισμός που τραβάει την ανηφόρα και κάτι οι δυσμενείς προβλέψεις για την τουρκική οικονομία, Standard and Poor's και Moody's έσπευσαν μετά το περυσινό πραξικόπημα να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και να κατατάξουν τα ομόλογά της στην κατηγορία "junk" (σκουπίδια) ενώ λίγο μετά ακολούθησε και η Fitch.

Τελικά, ο "δάσκαλος" έμεινε μετεξεταστέος. Η χώρα από την οποία έπρεπε να πάρουμε μαθήματα, αποτελεί εδώ και λίγα χρόνια μέλος των "Fragile Five", δηλαδή των πέντε αναπτυσσόμενων χωρών που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν αν ενισχυθεί το δολλάριο (*). Με την λίρα της να θεωρείται αυτή την στιγμή το χειρότερο νόμισμα μεταξύ των αναπτυσσόμενων οικονομιών (ξεπέρασε ακόμη και το μεξικάνικο πέσο) και με το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων της να έχει ξεπεράσει το 12%, το μόνο μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από την Τουρκία είναι να φροντίσουμε να μη την μιμηθούμε.

Βόσπορος, 10/7/2004: Οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας με τις συζύγους τους. Την επόμενη μέρα,
ο Κώστας Καραμανλής θα παρευρισκόταν ως μάρτυρας (κουμπάρος) στον γάμο τής κόρης τού Ερντογκάν.

Στο μεταξύ, αντίθετα από όσα υποδεικνύει η λογική, ο Ερντογκάν πιέζει τις τράπεζες να κρατήσουν χαμηλά τα επιτόκια ώστε να μη καταρρεύσει η οικοδομική δραστηριότητα. Παράλληλα, έχει έτοιμη την απάντηση στις κατηγορίες που αφορούν τα οικονομικά χάλια της χώρας: φταίνε οι ξένοι που προσπαθούν να υπονομεύσουν την χώρα. Με την κρίση να έχει επανέλθει απειλητική, αναζητείται τρόπος αντίδρασης, καθώς η λύση των ιδιωτικοποιήσεων δεν υπάρχει πλέον στο τραπέζι. Τί θα κάνει ο Σουλτάνος τώρα που δεν του έχει μείνει τίποτε να πουλήσει; Πώς θα ελέγξει την κατάσταση; Πώς θα βγει από τα αδιέξοδα;

Τελειώνω αφήνοντας τα τελευταία ερωτήματα αναπάντητα. Στο πρώτο σημείωμα αυτής της σειράς, είπα πως θα παραθέσω ορισμένα αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία και θα αφήσω τον αναγνώστη να τα επεξεργαστεί και να βγάλει τα συμπεράσματά του ελεύθερα και αβίαστα. Λοιπόν, αναγνώστα μου... η σειρά σου!

-----------------------------------------------
(*) Οι άλλες τέσσερις χώρες είναι η Ινδία, η Νότια Αφρική, η Βραζιλία και η Ινδονησία.

9 σχόλια:

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Το κόπιαρα σε *.doc.
Aυτά θέλουμε!
(Τελικά είσαι πραγματικά ένας θρασύς/αναιδής "teddy-μπόης" της οικονομολογικής κομιλφότητας! Πάντα να χαλάς τις ωραίες εικόνες.)

Omar είπε...

Κάπου διάβασα τελευταία οτι παρά τα προβλήματα η Τουρκική οικονομία
δείχνει αρκετά καλη ανθεκτικότητα. Κατι που δεν λογαριάζετε και δύσκολα
να ληφθεί υπόψη ειναι το μεγεθος της παραοικονομίας του μαύρου χρήματος
γενικά στις οικονομίες αναπτυσσόμενων χωρών. Λαθρεμπόριο τεράστιο με
το Ιράκ παλιότερα επεκτάθηκε και με την Συρία.
Εξαγωγές με χώρες μέσης Ανατολής, Άπο Ανατολής, κεντρικης ασιας με μισά
τιμολόγια. Εχω την έσθηση οτι στην πραγματικότητα ποτε δεν ειχαν ελημα στο
εμπορικό ισοζύγιο. Το χρήμα γυρνάει πισω μαύρο. Και αυτο το λεω γιατι ειναι
χώρα με τεράστια παραγωγή έστω ποσοτικά.

Unknown είπε...

Θοδωρή, αυτά τα μηδενικά έχουν και κάποια οικονομική σημασία, εκτός από την ψυχολογική; Θυμάμαι που το 2004 το τσάι είχε 200,000 Λίρες, το ψωμί μισό εκατομμύριο, τα τσιγάρα 1,250,000, ένα δωμάτιο για ένα βράδυ 20,000,000 και το 2005 το ψωμί είχε 0,50 λίρες και τα τσιγάρα 1,25 κ.ο.κ. Εκτός από την αίσθηση του ότι είναι κουρελόχαρτο το νόμισμα με τόσα μηδενικά, τι επίπτωση έχει στην οικονομία; Τότε είχα την εντύπωση ότι είναι το ίδιο πράγμα. Για κάποια χρόνια εξακολουθούσαν να λένε 2 εκατομύρια, ενώ εννοούσαν 2 λίρες. Επίσης, πιο καταστροφικό για έναν Τούρκο πολίτη που πληρώνεται σε λίρες, μου φαίνεται ότι είναι το να πάει το Ευρώ από 3 λίρες στις 4 όπως πήγε φέτος, παρά να πάει από το 1,800,000 στο 2,000,000 όπως έγινε παλιά. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι με το που κόπηκαν τα μηδενικά, σταθεροποιήθηκε και ο πληθωρισμός για πάνω από μια δεκαετία. Φαντάζομαι ότι όταν υπάρχει τέτοια δραματική υποτίμηση όπως τη περίοδο 1980-2000 που το δολάριο πήγε από τις 90 λίρες στα 1,650,000, αναγκαστηκά και οι μισθοί και οι τιμές θα πρέπει να προσαρμόζονται. Τι γίνεται όμως με τις καταθέσεις (αν αυτές είναι σε λίρες);

Υ.Γ. συγγνώμη για το "χώσιμο", καταλαβαίνω αν δεν έχει χρόνο να απαντήσεις!

teddygr είπε...

@ Zafer Odličanović

Δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται η απορία. Όταν ο Ντερβίς πάγωσε τους μισθούς, εξακολούθησε να δίνει αύξηση 10% τον Ιανουάριο και 5% τον Ιούλιο συν διορθωτικές αυξήσεις τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο ώστε να καλύπτει τον καλπάζοντα τότε πληθωρισμό (και μόνο αυτόν). Κάτι παρόμοιο έκανε το 1982 στην Ελλάδα η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (ΑΤΑ) των μισθών, η οποία αντιστοιχούσε στον πληθωρισμό ενός τετραμήνου και εχορηγείτο από τον πρώτο μήνα του επόμενου τετραμήνου.

Όσο για τις καταθέσεις, υποτίθεται ότι καλύπτουν τις απώλειες από τον πληθωρισμό με τα υψηλά επιτόκια. Για παράδειγμα, στα τέλη της δεκαετίας του '80 η κυβέρνηση Ζολώτα έβγαλε ετήσια έντοκα γραμμάτια με επιτόκιο 22% και πενταετή ομόλογα με ετήσιο επιτόκιο 25% (οι τόκοι καταβάλλονταν κάθε χρόνο, όχι στην λήξη). Εννοείται ότι σε συνθήκες καλπάζοντος πληθωρισμού, κανείς δεν αφήνει τα λεφτά του σε απλούς λογαριασμούς ταμιευτηρίου και κανείς δεν τα "κλείνει" με μεγάλες προθεσμίες.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Toν καιρό του πληθωρισμού οργίαζε η μαζική (και "λαϊκή") κερδοσκοπία. Τα "σαϊνια" ξανοίγονταν σε δάνεια, που ξέρανε πως θα έχουν εξατμιστεί σαν χρέος μέσα στην επόμενη τριετία-πενταετία, κι επομένως ήταν απλά τζάμπα-χρήμα. Ηταν τα περίφημα "θαλασσοδάνεια". Ποιός έχανε; Ο απλός κόσμος, που δούλευε σαν ζώο και έβλεπε τους κόπους του να γίνονται χαρτιά και "liabilities", δηλαδή υποσχέσεις. Οι πιο υποψιασμένοι (εντός εισαγωγικών) κοιτάγανε να κάνουν κάποιες ατομικές "επενδύσεις" της πλάκας, χωρίς καμιά προοπτική, για να τα "σώσουν".
Ετσι γέμισε η Ελλάδα, με "περιουσιακά στοιχεία" τύπου junk, όπως τα εκατομμύρια εξοχικά, που σήμερα δεν αξίζουν μια δεκάρα τσακιστή, τα άπειρα μαγαζάκια των 25-40 τετραγωνικών (που ίσως το 10% να έχει τη δυνατότητα να αξιοποιηθεί κτιριακά σαν ...γκαράζ), οι μικροεπιχειρήσεις της πλάκας, χωρίς μέλλον, τα εκατομμύρια διαμερίσματα της αντιπαροχής, από τα οποία σήμερα τα 80% είναι για γκρέμισμα. Βάλτε σε αυτά και τις "επενδύσεις" σε χρηματοοικονομικούς τίτλους, χρηματιστήρια κι έτσι, ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής, που θα τα έπαιρνε ούτως η άλλως, και τα πήρε όλα ο διάολος. Κι όλο αυτό υποστηρίχτηκε από τον κρατικό και ιδιωτικό δανεισμό, που πληρώνουμε σήμερα.
Μια τεράστια πραγματική καταστροφή κεφαλαίου, που χάρη στην πρόσκαιρη ζωογόνηση δημιούργησε την ψευδαίσθηση της "ισχυρής Ελλάδας", φτάνοντας στο αποκορύφωμα με την Ολυμπιάδα.
Το καταλάβαινε ο κόσμος; Οπως αποδείχτηκε όχι.
Το καταλαβαίνει σήμερα; Οπως φαίνεται ακόμη όχι.
Αυτή την φάση διέτρεξε πρόσφατα και διατρέχει και σήμερα και η Τουρκία.
Οι κεφαλαιοκράτες Τουρκίας και Ελλάδος βέβαια έχουν λύση για όλο αυτό, προς όφελός τους: Εναν πόλεμο Τουρκίας - Ελλάδας, η πιο πρόχειρη.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Με λίγα λόγια, η ιστορία επαναλαμβάνεται και στην Τουρκία, όπως έγινε και στην Ελλάδα: Κλέβανε ούλοι, αφέντες δούλοι!
Με τη διαφορά, πως οι αφέντες έχουν πάντα τη δυνατότητα να σιγουρεύουν καλύτερα τα κλεψιμαίϊκα, γιατί κατέχουν κάτι, που στερούνται οι "μικροί" και οι εργάτες: Το μεγάλο Κεφάλαιο.
Ο Πάγκαλος είπε, πονηρά, την μισή από μια μεγάλη αλήθεια. Μισή, ακριβώς όσο χρειαζότανε για να γίνει ένα μεγάλο ψέμα: "Μαζί τα φάγαμε".
Αν συμπλήρωνε και το υπόλοιπο : "Αλλά εσείς χρεωθήκατε", θα ήταν σωστός αλλά θάταν κάτι τελείως διαφορετικό, από αυτό, που είπε!
Κι όμως, θυμηθείτε, πως αντέδρασαν τότε όλοι: Ελάχιστοι η σχεδόν κανένας δεν τόλμησε να βάλει το θέμα στη σωστή του βάση, που δεν είναι άλλη από την κάθετη και ολοκληρωτική αμφισβήτηση της μεταπολεμικής "ανάπτυξης". Aκόμη και το ΚΚΕ "ψαχνόταν": Πως να αμφισβητήσεις ανοιχτά τις όποιες "καταχτήσεις του Λαού" στα πλαίσια του αγώνα για την "Πραγματική Αλλαγή"; Είκοσι χρόνια σκληρής ιδεολογικής διαπάλης χρειάστηκε για να βγεί από αυτό το τέλμα, κι ακόμη εκκρεμεί σημαντικό μέρος της ολοκλήρωσης της προσπάθειας σε όλες τις πτυχές της.
Η Ελλάδα είναι ακόμη δέσμια του κάλπικου μεταπολιτευτικού πασοκικού ονείρου, κι όσο επιζεί αυτό , θα το ...πληρώνει όλο και ακριβώτερα!
Περιμένετε από τους δεισιδαίμονες τουρκαλάδες, ανάμεσα στην Σκύλλα του Κεμαλισμού και την Χάρυβδι του Ισλαμισμού, να τα πάνε καλύτερα;
Δύσκολα τα πράγματα και για τους δύο Λαούς.

---------------
Συγγνώμη, Θεόδωρε, που ξέφυγα λίγο, αλλά στους συνειρμούς αυτούς μου είναι δύσκολο να αντισταθώ.

Unknown είπε...

Πραγματικά αξιόλογη δουλειά Θοδωρή, συγχαρητήρια για το έργο σου. Έχεις ένα ιδιαίτερο χάρισμα στο γραπτό σου λόγο που δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη και τα θέματα που αναλύεις είναι πάντα αξιόλογα και η προσέγγιση σου είναι τεκμηριωμένη.

Θα ήθελα να ζητήσω, αν γίνεται, να μας προτείνεις μερικά βιβλία ή άρθρα με βασικές οικονομικές έννοιες οι οποίες θα βοηθούσαν να καταλάβουμε λίγο καλύτερα οικονομικούς όρους όπως αεπ, πληθωρισμός, εμπορικό ισοζύγιο, νομισματική πολιτική, κτλ και πως συσχετίζονται. Δεν ξέρω καν σε ποιο τομέα των Οικονομικών αναφέρονται (Πολιτική Οικονομία;). Νομίζω θα βοηθούσε άσχετους με την οικονομική επιστήμη - σαν εμένα - να μάθουμε δέκα πράγματα παρά πάνω.

Ανώνυμος είπε...

Να προσθέσω στο πολύ διαφωτιστικό κείμενο ότι η κρίση στην Τουρκία
"κτύπησε" και στην Κατεχώμενη Κύπρο, το 2002 10 τουρκικές/τκ τράπεζες έκλεισαν και καταθέσεις εξανεμίστηκαν.

Εκείνη ήταν η εποχή του σχεδίου Ανάν (11/2002), των μαζικών διαδηλώσεων
των τ/κ υπέρ του σχεδίου Ανάν, και των βίαιων διαδηλώσεων εναντίον αυτών που τους έφαγαν τις καταθέσεις. Επιστέγασμα όλων αυτών ήταν ο Ραούφ Ντεκτάς, τότε προέδρος του ψευδοκράτους, για να αποσυμπιέση την κατάσταση, άνοίξε τα "σύνορα" για να
συρρεύσουν μαζικά για λίγες ώρες ε/κ και τ/κ στα χωριά τους. Έκτοτε αρκετοί τκ - έχω την εντύπωση - έχασαν την όποια εμπιστοσύνη που είχαν στην τουρκία και στράφηκαν προς την ΕΕ.

http://l7.alamy.com/zooms/9b471c46618546edb93e50d89733812d/turkish-cypriots-wait-at-a-checkpoint-in-northern-nicosia-to-cross-h0tdch.jpg

ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Παράλληλα, έχει έτοιμη την απάντηση στις κατηγορίες που αφορούν τα οικονομικά χάλια της χώρας: φταίνε οι ξένοι που προσπαθούν να υπονομεύσουν την χώρα. Με την κρίση να έχει επανέλθει απειλητική, αναζητείται τρόπος αντίδρασης, καθώς η λύση των ιδιωτικοποιήσεων δεν υπάρχει πλέον στο τραπέζι. Τί θα κάνει ο Σουλτάνος τώρα που δεν του έχει μείνει τίποτε να πουλήσει; Πώς θα ελέγξει την κατάσταση; Πώς θα βγει από τα αδιέξοδα;


Παράλληλα μπορεί να κατηγορήσει ότι για όλα φταίει η κόκα κόλα..
Επίσης φταίνε οι ολυμπιακοί, οι κομμουνιστές, οι εβραίοι, οι νεφελίμ , οι εξωγήινοι και οι εσωγήινοι, ο φετολάχ γκιουλέν κλπ...

Τί θα κάνει ο Σουλτάνος τώρα που δεν του έχει μείνει τίποτε να πουλήσει;
Τα νεφρά των υπηκόων του με την εικαζόμενη συναίνεση τους (βλέπε λοβέρδο), ΒΛΕΠΕ τον υπότιτλο του μπλόγκ : Και τώρα, ας ιδιωτικοποιηθεί επίσης και η πουτάνα που τους γέννησε όλους.

Πώς θα ελέγξει την κατάσταση; Θα σχεδιάσει νέο πραξικόπημα οπερέτα


Πώς θα βγει από τα αδιέξοδα; ΟΕΟ
Θα καταστρέψει παραγωγικό δυναμικό και τίνος???;;;, θα εισαγάγει "ξένο" εργατικό δυναμικό μπας και εξαθλιώσει κι άλλο το εγχώριο ????;;; θα κατάσχει τις τουρκόκτητες καταθέσεις στην ελβετία ;;; θα εξάγει τα προβλήματα του στις γειτονικές χώρες ;;; (Ποιο δεν θα κάνει...)