Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

14 Ιουνίου 2016

Ο φερετζές των δημοψηφισμάτων

Άκουγα την κυβερνητική εκπρόσωπο να λέει ότι η σχεδιαζόμενη αναθεώρηση του συντάγματος υπάρχει ενδεχόμενο να τεθεί υπό λαϊκή έγκριση μέσω δημοψηφίσματος και δεν πίστευα στ' αφτιά μου. Τί κακό ειν' τούτο με τα δημοψηφίσματα, καλέ; Τα κάναμε μόδα πέρυσι και θα μας γίνουν συνήθεια; Όχι τίποτ' άλλο αλλά τούτο εδώ με το σύνταγμα μου θυμίζει το δημοψήφισμα που είχε κάνει η χούντα για τον ίδιο λόγο.

Ας το ξεκαθαρίσω από την αρχή: δεν πιστεύω στα δημοψηφίσματα. Για να παραφράσω τον γνωστό αφορισμό, πιστεύω πως αν τα δημοψηφίσματα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, θα είχαν καταργηθεί. Ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνονται είναι για να χρησιμοποιούνται ως δημοκρατικός φερετζές μιας βαθειά αντιδημοκρατικής εξουσίας. Ουσιαστικά, δηλαδή, μετατρέπονται από την εξουσία σε μέσο μεταφοράς των ευθυνών που προκύπτουν από τις επιλογές της, στους πολίτες.


Ναι, ο Παπαδόπουλος έκανε το δημοψήφισμα της 12/6/1973 για την συνταγματική αναθεώρηση αλλά ήταν απολύτως σίγουρος ότι η κάλπη δεν θα του επεφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις. Η σιγουριά του πήγαζε τόσο από την δυνατότητα που είχε το καθεστώς να νοθεύσει το αποτέλεσμα όσο και από το γεγονός ότι οι προπαγανδιστές του Ναι οργίασαν, με πρώτους και καλύτερους τους ιεράρχες.

Την ίδια σιγουριά για το αποτέλεσμα είχε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν εξήγγειλε το δημοψήφισμα της 8/12/1974, το οποίο έβαλε οριστικά τέλος στην βασιλευομένη δημοκρατία. Τα αντιβασιλικά αισθήματα του λαού ήσαν τόσο έντονα ώστε το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο. Έχετε αμφιβολία πως ο Καραμανλής δεν θα έκανε δημοψήφισμα αν ήθελε τον βασιλιά; Ή, μήπως, πιστεύετε ότι ο Κονδύλης θα έκανε δημοψήφισμα το 1935 αν δεν ήταν 1000% σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα ήταν κατά της αβασίλευτης δημοκρατίας;

Όλοι θυμόμαστε τις αντιδράσεις που δημιούργησε το 2011 μέσα κι έξω από την χώρα η πρόθεση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να θέσει σε δημοψήφισμα την δανειακή σύμβαση, ζητώντας από τον λαό να αποφασίσει Ναι ή Όχι στο μνημόνιο. Ο Παπανδρέου πίστευε ότι έτσι θα παγίδευε την αντιπολίτευση, η οποία τότε τηρούσε στο σύνολό της αντιμνημονιακή στάση και θα την υποχρέωνε να στηρίξει το Ναι, αφού σε αντίθετη περίπτωση η χώρα θα κινδύνευε με έξωσή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το λάθος τού Παπανδρέου είναι ότι αυτό το σκεπτικό περί παγίδας θα ήταν καλό για μια ψηφοφορία στην βουλή, όχι όμως και για ένα δημοψήφισμα. Είπαμε πρωτύτερα ότι σε δημοψήφισμα μπαίνουν ερωτήματα των οποίων την απάντηση γνωρίζουμε από πριν με απόλυτη σιγουριά. Και δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι οι πολίτες θα έδιναν την έγκρισή τους στην εφαρμογή ενός μνημονίου το οποίο είχε θρονιαστεί επί ενάμισυ χρόνο ήδη στον σβέρκο τους.

Κι ύστερα ήρθε η αριστερά για να βάλει τα πράγματα σε μια καινούργια βάση και να αποδείξει ότι σημασία έχει να ρωτάς τον λαό και όχι να υλοποιείς την απόφασή του. Διότι η αριστερά σέβεται τον λαό και την δημοκρατία, έστω κι αν συνεχίζει να κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, έστω κι αν χρησιμοποιεί τους βουλευτές της ως πειθήνια ενεργούμενα, ζητώντας τους να ψηφίσουν μέσα σε λίγες ώρες νομοσχέδια χιλιάδων σελίδων. Η αριστερά δεν έχει πρόβλημα με την προσφυγή σε δημοψήφισμα, αφού δεν έχει πρόβλημα να γράψει το αποτέλεσμα στα παλιά της τα παπούτσια σε περίπτωση που δεν συμφωνεί με τις επιλογές της.

Τούτες τις μέρες συζητιέται έντονα κι ένα άλλο δημοψήφισμα. Αυτό με το οποίο οι βρεττανοί θα αποφασίσουν αν θέλουν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Ας μη συζητήσουμε τώρα το γεγονός ότι λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει πάνω στους βρεττανούς για να τους πείσουν να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής. Ας πάμε ένα βήμα πιο πέρα, κάνοντας την υπόθεση ότι οι κάλπες θα πουν ναι στο Brexit, παρά την διακηρυγμένη θέση των τριών μεγαλύτερων κομμάτων υπέρ της παραμονής. Μήπως νομίζετε ότι την επόμενη μέρα θα δρομολογηθούν οι διαδικασίες εξόδου της χώρας από την Ε.Ε.; Προσωπικά, θα στοιχημάτιζα ένα πολύ σοβαρό ποσό ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε. Θα ακούγονταν ορισμένες κορώνες περί ελεύθερης βούλησης και δημοκρατίας και, ίσως, κάποιοι ευρωπαίοι να έκαναν κάποια δήθεν αυτοκριτική περί αδικιών αλλά μέχρις εκεί. Εκείνο που θα γινόταν την επόμενη μέρα θα ήταν να αρχίσουν οι συζητήσεις για την αλλαγή των όρων με τους οποίους η Βρεττανία βρίσκεται ενταγμένη στην Ε.Ε. Κι έτσι θα μπορούσε κι ο Κάμερον, ως άλλος Τσίπρας, να ισχυριστεί ότι σεβάστηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έλεγε ότι ο λαός δεν ήθελε να παραμείνει στην Ε.Ε. με αυτούς τους όρους.


Ίσως τώρα με ρωτήσει κάποιος γιατί θα ήταν άσχημο αν γινόμασταν Ελβετία, όπου διεξάγονται πάμπολλα δημοψηφίσματα κάθε χρόνο. Αφού δεν μπορέσαμε, βρε αδερφέ, να γίνουμε Δανία του νότου, ας γίνουμε Ελβετία των Βαλκανίων! Υποθέτω ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην εμβάθυνση και στερέωση της δημοκρατίας, έτσι; Χμμμ... Πόσο σίγουροι είσαστε ότι περισσότερα δημοψηφίσματα σημαίνουν περισσότερη δημοκρατία; Αντί για απάντηση, ας δούμε μερικά από τα δημοψηφίσματα που διενεργήθηκαν στην Ελβετία το 2014 και το 2015. Τα σχόλια δικά σας:

- Να επιβληθούν περιορισμοί στην μετανάστευση; (Ναι, 50,3%)
- Να αυξηθεί το κατώτερο ωρομίσθιο στα 22 φράγκα; (Όχι, 76,27%)
- Να ιδρυθεί δημόσιο σύστημα ασφάλισης; (Όχι, 61,8%)
- Να μειωθεί ο ΦΠΑ 8% των φαρμάκων στο 2,5% των τροφίμων; (Όχι, 71,5%)
- Να καταργηθούν τα φορολογικά προνόμια των ξένων στην χώρα; (Όχι, 59,2%)
- Να αυξηθούν οι χορηγούμενες υποτροφίες; (Όχι, 72,5%)
- Να μειωθεί ο φόρος κληρονομιών; (Όχι, 71%)
- Να εξαιρεθούν από την φορολόγηση τα επιδόματα παιδιών και σπουδών; (Όχι, 75,4%) 

Άντε, να γίνουμε κι εμείς Ελβετία, λοιπόν...

7 σχόλια:

Cos είπε...

Δεν είχα υπόψη μου τα ελβετικά δημοψηφίσματα και τα αποτελέσματα τους. Είναι αδύνατον να τα σχολιάσεις. Σηκώνεις τα χέρια, κατεβάζεις τα παντελόνια και παραδίνεσαι.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Μου θυμίζεις ένα σχετικό δημοψήφισμα, που είχε γίνει στην Δανία πριν αρκετά χρόνια, με αποτέλεσμα όχι στην ΕΕ η κάτι σχετικό;
Ε, επειδή το αποτέλεσμα ήταν "απρόσμενο" και όχι της κομιλφότητος, το δημοψήφισμα επαναλήφτηκε μέχρι που βγήκε επιτέλους το γαμ^5$#νο "σωστό, ...."δημοκρατικό"(!,) και πολιτικώς αποδεκτό (από την κεφαλαιοκρατία) αποτέλεσμα, και τότε ....όλοι ησύχασαν!
Κάτι τέτοιο βλέπω και στη Βρετανία: Αφού χρησιμοποιήσουν το όποιο αποτέλεσμα για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών και την αποκατάσταση των νέων ισορροπιών τους, θα το ...επαναλάβουν, για επικύρωση του νέου Status-Quo από τον ....Λαό(!), και κάθε (καιροσκόπος) κατεργάρης στον μπάγκο του!

Ανώνυμος είπε...

Να γίνουν δημοψηφίσματα για το πως θα διάγουν οι δημοψηφίζοντες στην χώρα ποιάς ιδιοκτησίας;

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Μια μικρη διαφωνια για το εδω "Δημοψηφισμα" του Τσιπρα περσυ :
Το ερωτημα ηταν αν θελουμε το πακετο Γιουνκερ ΝΑΙ ή ΟΧΙ
Το ερωτημα λοιπον απευθυνοταν στο συγκεκριμενο πακετο -συμφωνια
Το 62 % αποφασισε ΟΧΙ
Το πακετο αυτο δεν εφαρμοστηκε ποτε
Εφαρμοστηκε "αλλο" πακετο μετρων ,το οποιο η κυβερνηση ειχε φροντισει να καταθεσει στην Κομισιον λιγες μερες πριν το "Δημοψηφισμα" και για το οποιο ΔΕΝ ΡΩΤΗΘΗΚΕ ο λαος ΠΟΤΕ .Ετσι αυθαιρετα η κυβερνηση εκρινε οτι το ΟΧΙ στο πακετο Γιουνκερ σημαινε ΝΑΙ αυτοματως στο δικο της σχεδιο ! Τυπικα ΔΕΝ εκανε καμμια λαθροχειρια !

Το πιο ολοκληρωμενο ερωτημα θα ηταν αυτο που κατεθεσε του ΚΚΕ :
ΝΑΙ ή ΟΧΙ στα πακετα Γιουνκερ
ΝΑΙ ή ΟΧΙ και στο πακετο της κυβερνησης ?
ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην αποδεσμευση απο την ΕΕ ?
Το οποιο βεβαιως ποτε δεν τεθηκε απο την κυβερνηση .

Κοροιδα ηταν ?...σαν το ποπολο ?

Ανώνυμος είπε...

Πολλοί οι άσσοι στο μανίκι της αστικής δημοκρατίας τους:

Σύνταγμα 2.0
"οι πολίτες σχεδιάζουν το Σύνταγμα της Ελλάδας":
http://syntagma.politeia2.org

και

"Η Ισλανδία είναι έτοιμη να υιοθετήσει νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες οι οποίοι δεν ήταν επισήμως ενταγμένοι σε κανένα κόμμα.
Το Σύνταγμα συντάχθηκε και "ανέβηκε" στο διαδίκτυο, για να μπορούν οι συντάκτες του να δέχονται σχόλια και να προχωρούν σε τροποποιήσεις. Το συγκεκριμένο κείμενο θα παρουσιαστεί στις επόμενες εκλογές.

Για να γραφτεί το νέο σύνταγμα, ο λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος.
...
"
(http://news247.gr/eidiseis/kosmos/islandia-to-neo-suntagma-apo-toys-polites-mesw-social-media.1970292.html)

σχετικό και αυτό:
https://www.gov.uk/government/news/government-implements-saving-ideas-submitted-through-the-spending-challenge

Η βρετανική κυβέρνηση το 2010 (κάμερον και φιλελεύθεροι) ζητούσε ιδέες από τον κόσμο για περιορισμό των εξόδων της κυβέρνησης μέσω διαδυκτίου.100,000 ιδέες τους στείλανε, βρήκανε 3 για να τις νομοθετήσουν.

ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Δημοψηφίσματα με κατειλημμένα τα ΜΜΕ από στοχευμένης δράσης ιδιωτικά συμφέροντα, δημοσίας όμως δαπάνης, είναι σαν να κλέβουν ορισμένοι το αφύλακτο παγκάρι.
Μπορεί να υπάρχουν επίσης κάποιοι, κάπου, σε πολύ ανώτερο επίπεδο πληροφόρησης και σεβασμού εκ μέρους του κράτους προς αυτούς, που δεν "τσιμπάνε" στα εύγευστα διλήμματα και κάνουν σοβαρούς υπολογισμούς για τον τελικό... λογαριασμό.
Το 50% συν ενα, την επόμενη ημέρα γίνεται μείον ένα και οι εκάστοτε πλειοψηφίες κάλλιστα μεταπίπτουν σε μειοψηφίες.
Η δημοκρατία είναι βέβαια ένα σύστημα διαρκούς αναθεώρησης της όποιας δεδομένης πορείας και η πηγή της εξουσίας θεωρείται (και είναι) ο συμμέτοχος πολίτης, όμως δεν είναι οι κοινωνίες και τα προβλήματά τους ουδέτερη άσκηση επί χάρτου.
Ούτε όλα τα κράτη έχουν την ίδια εξωτερική ασφάλεια για να πειραματίζονται επί παντός επιστητού με "ύφαλες" όμως απόρροιες.
Εάν αναφερόμασταν σε μικρά ομοιογενή κρατίδια (όπως στην εδώ αρχαιότητα πριν τις αυτοκρατορίες), τότε η συμπάγεια των πολιτών θα ήταν και μεγαλύτερη εγγύηση για τις μεταβολές.
Ιδιαιτερότητες (δημοψηφισματικά) θα μπορούσαν να υπάρχουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, ας ξεκινήσουν από εκεί.
Κάποια πολύ βασικά πράγματα προνοιών σε μεγάλες κρατικές οντότητες δεν μπορούν να αλλάζουν απερίσκεπτα, ή εάν επιβάλλεται να αλλάξουν πρέπει και να συνυπολογίζεται πως η ζωή των ανθρώπων είναι περιορισμένης διάρκειας και σχεδιασμών, με ό,τι συνεπάγεται από αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Κανένας δεν έφτασε στο Φεγγάρι του brexit ή στην αποδέσμευση από ΕΕ και Μνημόνια σκαρφαλώνοντας στο δέντρο ενός δημοψηφίσματος που προκηρύσσει η αστική τάξη.

Η κκελλέ του εγγλέζου εν μες την βούρκα, κάμνει παρέα της κκελλές του έλληνα, και με ΝΑΙ και με ΟΧΙ.

Michael Gove, the justice secretary and prominent leave campaigner, said: “Logically, in the days after a vote to leave, the prime minister would discuss the way ahead with the cabinet and consult parliament before taking any significant step.”
He added: “It would not be in any nation’s interest artificially to accelerate the process and no responsible government would hit the start button on a two-year legal process without preparing appropriately. Nor would it be in anyone’s interest to hurry parliamentary processes. We can set the pace.”
(από http://www.theguardian.com/politics/2016/jun/06/pro-eu-mps-could-mount-guerrilla-campaign-to-reverse-brexit-decision)

Εδώ ο υπουργός δικαιοσύνης της βρετανίας (υπέρ του "φεύγω") λέει ότι μετά από ένα "φεύγω" στο δημοψήφισμα λογικά ο πρωθυπουργός θα πρέπει να συζητήσει την μέλλουσα πορεία (το πώς θα γίνει το brexit) με το υπουργικό συμβούλιο και την βουλή πριν κάνει οποιοδήποτε βήμα.
πρόσθεσε ότι δεν θα ήταν στο συμφέρον κανενός έθνους η επιτάχυνση της διαδικασίας (και στο υπουργικό και στο κοινοβούλιο) χωρίς να προετομαστεί κατάλληλα. Εμείς μπορούμε να δώσουμε τον ρυθμό (του "φεύγω"), λέει.
Στο άρθρο υπονοείται επίσης ότι υπάρχει διαφορά οι βρετανοί να ψηφίσουν "φεύγω" με το να πάρουν τηλέφωνο την ΕΕ για να της μεταβιβάσουν αυτή τους την απόφαση. Θα ψηφίσουν δηλαδή αλλά η κυβέρνηση θα το πει στην ΕΕ όταν θα έχει προετοιμαστεί....

Υπάρχει όμως ακόμα μια συμπληγάδα για όσους βρετανούς (και ανά τον κόσμο αμετανόητους ρεφορμιστές αυτού του @&$#%-συστήματος) υποστηρίζουν ότι ψηφίζοντας ναι ή όχι θα αλλάξουν κάτι για την ζωή του φτωχού προς το καλύτερο. Αυτή είναι το βρετανικό κοινοβούλιο που όπως υπολογίζεται η πλειοψηφία 325+ (σύμφωνα με αυτό εδώ http://www.bbc.com/news/uk-politics-eu-referendum-35616946) υποστηρίζουν το "εδώ θα μείνω".

Τώρα τι σόι brexit θα τους βγει με το κοινοβούλιο που πρέπει να νομοθετήσει/κυρώσει/ακυρώσει τα σχετικά να είναι εναντίον και με εκλογές το 2020 το αργότερο, δεν καταλαβαίνω. Χωρίς δηλαδή να πέσει η κυβέρνηση και να ξαναγίνουν εκλογές για να ψηφίσει ο κόσμος δηλωμένους brexitικούς που όμως όπως και στην ελλάδα που συνήθειο τους έμειναν οι μνημονίωδεις κωλοτούμπες, μπορεί και να αλλάξουν "για το καλό της χώρας". ΠΟΙΟΥ;;;;;;

Δεν υποστηρίζω ότι η έξοδος μιας χώρας από την ΕΕ αποκλείεται να έχει θετικές επιπτώσεις για την πλειοψηφία του κόσμου πάντοτε όμως υπό την αίρεση του ποιός πραγματικά κάνει κουμάντο στην οικονομία. Υποστηρίζω ότι από το δημοψήφισμα μέχρι την έξοδο υπάρχει πολλή απόσταση και πολλή αυταπάτη.

Αυτό που καταλαβαίνω πολύ καλά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει την ευρώπη που έχει υιοθετήσει την μακιαβελική τεχνική του συριζο-δημοψηφίσματος. Σχολή ξεγελάσματος του κόσμου έχουν ιδρύσει.

ΑΧΠ