Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

11 Απριλίου 2016

Στον απόηχο μιας πορείας

Και τώρα που χαμήλωσαν οι προβολείς κι οι οδοιπόροι των οκτώ ημερών και των διακοσίων τριάντα χιλιομέτρων επέστρεψαν στα σπίτια τους για να ασχοληθούν με τα πληγιασμένα τους πόδια, έφτασε η στιγμή να απαντήσουμε σε ένα αμείλικτο ερώτημα, το οποίο δεν βγαίνει μόνο από τα χείλη των γύρω μας αλλά γεννιέται και μέσα μας: "και τί έγινε;"

Και τί έγινε, λοιπόν; Τόση ταλαιπωρία και τόσος θόρυβος τί έβγαλαν; Μήγαρις από σήμερα θα καλυτερέψει η ζωή των ανέργων, για τους οποίους έγινε η πορεία; Μπας και συγκινηθεί η κυβέρνηση και αρχίσει να μοιράζει δουλειές (όπως έγραψε κάποιος σχολιαστής πριν μια βδομάδα); Όχι, βέβαια. Ε, τότε; Για ποιόν λόγο περπατήσαμε διακόσια τριάντα χιλιόμετρα σε οκτώ μέρες;
Παντού απλός κόσμος έβγαινε στον δρόμο να υποδεχτεί και να χειροκροτήσει τους οδοιπόρους.     [Eδώ: Κιάτο]

Πρώτα-πρώτα, βγήκαν οι απογοητευμένοι από το καβούκι τους, όπως έλεγε ο δήμαρχος. Νικήθηκε η μοιρολατρία, το "δεν γίνεται τίποτε". Και νικήθηκε βήμα το βήμα, χιλιόμετρο το χιλιόμετρο. Με κάθε στάλα ιδρώτα και με κάθε καινούργια φουσκάλα που έβγαινε σε κάποιο πέλμα, το "δεν γίνεται τίποτε" μεταλλάχτηκε σε "μακάρι να γίνει κάτι", άλλαξε σε "μπορεί να γίνει κάτι" και φούσκωσε στο ελπιδοφόρο "ρε, λες να γίνει κάτι;", ώσπου την Κυριακή το απόγευμα ξεχείλισε στο ουρανόμηκες σύνθημα "τίποτε δεν γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς".

Το δεύτερο μεγάλο επίτευγμα αυτής της πορείας είναι ότι, απ' όπου περνούσε, ένωνε στο ρεύμα της τον απλό κόσμο, άνεργους κι εργαζόμενους, από δεκάδες χωριά και πόλεις τριών νομών. Στην κοίτη της συναντήθηκαν οι τριάντα χιλιάδες άνεργοι της Πάτρας, οι μαραζωμένοι αγρότες τής Αιγιαλείας, οι ξεχασμένοι χωρικοί τής Κορινθίας, οι εκατοντάδες απολυμένοι των κλειστών εργοστασίων τής Αττικής, Κι έτσι, ο καθένας απ' όλους αυτούς ένιωσε πως δεν είναι μόνος του. Κι όλοι μαζί είχαν μια μοναδική ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν ότι τα μεγάλα ποτάμια δεν φτιάχνονται από τις μεγάλες πηγές αλλά από το πόσοι και πόσο μεγάλοι παραπόταμοι χύνονται μέσα τους.

Το τρίτο -μα όχι λιγώτερο σημαντικό- που πέτυχε η πορεία, ήταν ότι έδωσε μπόι και σε όσους βρέθηκαν στον δρόμο της αλλά δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος σ' αυτήν. Γιατί πραγματικά πήραν μπόι η γιαγιά που βγήκε να προσφέρει μια χούφτα καραμέλλες στους οδοιπόρους, ο παππούς που σήκωσε το χέρι του σε γροθιά, οι εργαζόμενοι στα μικρομάγαζα που έβγαιναν στον δρόμο για να χειροκροτήσουν, οι λογής-λογής απλοί άνθρωποι που χαμογέλασαν ικανοποιημένοι βλέποντας πως υπάρχουν κάποιοι που νοιάζονται και παλεύουν...

Τέταρτο θετικό που βγήκε απ' αυτό το εγχείρημα είναι ότι ο κόσμος άκουσε τις σωστές βάσεις τού προβλήματος των ανέργων. Η δίψα για δουλειά εκφράστηκε ως "θέλουμε δουλειά με δικαιώματα και σωστή αμοιβή". Γιατί αυτό είναι δουλειά. Δεν είναι ούτε τα voucher ούτε τα τρίωρα και τα τετράωρα ούτε οι λογής-λογής εφευρέσεις τής ελαστικής απασχόλησης, σαν τα mini jobs, τα zero hour contract ή τα on call contract, τα οποία έρχονται οσονούπω και στον τόπο μας. Δουλειά είναι όταν μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια απ' αυτήν, όχι όταν οι αποδοχές που σου προσφέρει δεν φτάνουν ούτε για τα τσιγάρα σου.

Κυριακή 10/4/2016, απόγευμα: Το ποτάμι της πορείας πλησιάζει στο Σύνταγμα.

Κατά την άποψή μου, αυτά ήσαν τα τέσσερα σημαντικώτερα επιτεύγματα της πορείας. Κοντά σ' αυτά, όμως, υπήρξαν και άλλα, ίσως δευτερεύοντα μα που το καθένα έχει την σημασία του, όπως:

- Αποστομώθηκαν οι υπηρέτες τής αστικής εξουσίας, οι οποίοι δεν έπαψαν στιγμή να πολεμούν την πρωτοβουλία τής δημοτικής αρχής. Άρχισαν με το ειρωνικό "και γιατί να πάμε μέχρι την Αθήνα κι όχι μέχρι τις Βρυξέλλες;" για να καταλήξουν στην επίσημα διατυπωμένη άρνησή τους να στηρίξουν την πορεία. Μια άρνηση που έφερε ρήξη στις γραμμές τους, καθώς οι περισσότεροι οπαδοί τους τους γύρισαν την πλάτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στήριξη της πορείας από το ΜΕΤΑ, την συνδικαλιστική παράταξη του ΣυΡιζΑ.

- Ξεβρακώθηκαν για άλλη μια φορά τα αστικά ΜΜΕ, για τα οποία η πορεία σχεδόν δεν υπήρξε. Στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία, οι σχετικές αναφορές ήσαν κατά κανόνα ανύπαρκτες ενώ οι ελάχιστες που έγιναν δεν ξεπερνούσαν σε διάρκεια τα λίγα δευτερόλεπτα. Χαρακτηριστικά, χτες το απόγευμα, με την πορεία να έχει ήδη φτάσει στο Σύνταγμα, στους ενημερωτικούς ιστότοπους δεν υπήρχε καμμιά αναφορά (εκτός από λίγες γραμμές στο in.gr, που κι αυτό είδε μόνο μια συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αμαλίας!), ενώ υπήρχαν κατεβατά για την πορεία στον Πειραιά και για τα επεισόδια στην Ειδομένη.

- Εισέπραξαν την απάντηση που τους άρμοζε όσοι επιχείρησαν να υποβαθμίσουν την πορεία σε κομματικό σώου τού δημάρχου και του ΚΚΕ. Η πλατειά συμμετοχή έδειξε ότι ο απλός λαός καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ' όσα κάποιοι νομίζουν. Κι αυτή η πλατειά συμμετοχή είναι που ανάγκασε την αναπληρωτή υπουργό παιδείας Σία Αντωνοπούλου να δηλώσει: "κύριε Πελετίδη κι εμείς από το λαϊκό ποτάμι προερχόμαστε", παραβλέποντας πως η προέλευση του καθενός δεν έχει σχέση με το πού βρίσκεται τώρα.

Το ποτάμι έχει εκβάλει στην Πλατεία Συντάγματος. Στο βήμα ο δήμαρχος πατρέων Κώστας Πελετίδης.
Για τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης είναι απλώς Κυριακή 10/4/2016.

Αν και θα μπορούσα, δεν θα προσθέσω περισσότερα. Θα κλείσω με κάτι που εμείς οι πατρινοί δεν περιμέναμε αυτή την πορεία για να το μάθουμε. Δεν περιμέναμε αυτή την πορεία για να μάθουμε τον δήμαρχό μας και να πούμε αυτό που ακούστηκε πάμπολλες φορές κατά την διάρκεια αυτού του οκταήμερου: μπράβο, δήμαρχε! Αυτό μπορεί να το είπαν για πρώτη φορά οι κάτοικοι του Δερβενιού ή των Αγίων Θεοδώρων αλλά εμείς το έχουμε πει πολλές φορές ως τώρα. Το είπαμε όταν η δημοτική αρχή εξασφάλιζε κολατσιό για τα παιδιά που πάνε σχολείο, όταν έφτιαχνε καινούργιους παιδικούς σταθμούς, όταν έστηνε συσσίτια για τους άπορους (κάνοντας, μάλιστα, κατ' οίκον διανομή στους ανήμπορους να μετακινηθούν), όταν σύστηνε κοινωνικά φροντιστήρια για τους φτωχούς μαθητές, όταν αρνιόταν να δώσει τα αποθεματικά της στους δανειστές, όταν απέρριπτε την κυβερνητική πρόταση για εμπορική εκμετάλλευση του παραλιακού μετώπου της πόλης, όταν..., όταν...

Και, βέβαια, δεν είπαμε "μπράβο, δήμαρχε!" ούτε όταν τον βλέπαμε να διανυκτερεύει μαζί με τους άλλους οδοιπόρους στα διάφορα κλειστά γυμναστήρια της διαδρομής και να κοιμάται κατάχαμα σε υπνόσακκο όπως όλοι, αφού κανείς δεν περίμενε να κάνει κάτι διαφορετικό. Έκπληξη θα ήταν αν πήγαινε σε ξενοδοχείο.

8 σχόλια:

Thumomenos είπε...

Αγαπητέ Θοδωρή καλησπέρα

Δεν είμαι Πατρινός αν και αυτές τις μέρες θα θελα να είμαι, θα θελα να είχα την δυνατότητα να περπατήσω μαζί σας όλα αυτά τα χιλιόμετρα από την αρχή μέχρι το τέλος, όμως βρέθηκα στο Σύνταγμα είδα και άκουσα τον Πελετίδη από κοντά και είμαι ένας απ αυτούς που είπα ΜΠΡΑΒΟ ΔΗΜΑΡΧΕ!!!
Ένιωσα περήφανος που βρέθηκα στην πλατεία στις 6 το απόγευμα μαζί με όλο αυτό το κόσμο γιατί άξιζε τον κόπο, είμαι απ αυτούς που πηγαίνει στις πορείες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ όμως σ αυτή την συγκέντρωση ένιωσα διαφορετικά, είδα αυτό το κάτι, είδα ενθουσιασμό, είδα χαμόγελα, είδα αυτό που δεν μπορούν να δουν όλοι αυτοί που φοβούνται να βγουν, να φωνάξουν, να διεκδικήσουν, να σφίξουν την γροθιά τους και να απαιτήσουν, να απαιτήσουν για την ίδια την ζωή τους και για την ζωή των παιδιών τους.
ΜΠΡΑΒΩ στην πρωτοβουλία του Δημάρχου και όλων σας που στηρίξατε και υλοποιήσατε την προταση του, όπου αυτή η προταση έφυγε από τα γραφειοκρατικά πρέπει δεν πρέπει και έγινε ποτάμι και έγινε δύναμη, μακάρι να υπήρχαν συνεχόμενες τέτοιες η παρόμοιες προτάσεις.

ΥΓ Αν δεν κάνω λάθος είσαι και δημοτικός σύμβουλος, σωστά? απλά σφίξε το χέρι του συντρόφου και αγωνιστή Δημάρχου από μένα, δυνατά, αγωνιστικά!

Ανώνυμος είπε...

αντε, ας ξανασχολιάσω.

συνοψίζω τα επιτευγματα (όπως τα γραφει ο teddy):

1) βγήκαν οι απογοητευμένοι από το καβούκι τους
2) ένωνε στο ρεύμα της τον απλό κόσμο, άνεργους κι εργαζόμενους
3) έδωσε μπόι και σε όσους βρέθηκαν στον δρόμο της αλλά δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος σ' αυτήν
4) ο κόσμος άκουσε τις σωστές βάσεις τού προβλήματος των ανέργων. Η δίψα για δουλειά εκφράστηκε ως "θέλουμε δουλειά με δικαιώματα και σωστή αμοιβή".

Είναι σαφές το τι πετυχε η πορεία. "Ξεκαπνισε" για να χρησιμοποιήσω μια άκομψη εκφραση μια μερίδα της κοινωνίας.

Καλά εκανε. Μακαρι να γινονταν καθε μερα τετοιες πορείες.


Για τους ανεργους όμως δεν έκανε κάτι. Είτε θελετε να το παραδεχτειτε είτε όχι η πραγματικοτητα ενος μακροχρονια ανεργου με οικογενεια παρέμεινε η ίδια και ούτε θα αλλάξει μετά απο 365 τέτοιες πορείες. Συγνωμη αλλα αν το δικο μου παιδι πεινουσε θα κοιταζα να το ταισω και οχι δεν θα χαιρομουν ιδιαιτερα για μια πορεια στο ονομα μου. Δεν θα ντρεπομουν να κανω μια δουλεια με περιορισμενα δικαιωματα και μη σωστη αμοιβη (όπως και αν την εννοείς και την οριζεις)*** για να ταισω το παιδι μου.

Ούτε αν ο δημαρχος γινει γενικός γραμματέας ούτε αν γινει πρωθυπουργος θα αλλάξει.

Ο λόγος δεν εχει να κανει με τι οικονομικοπολιτκο συστημα θα επιλέξει κάποιος να ηγηθει.
Κάποια στιγμη ισως καταλαβετε ότι οι έλληνες δεν ειναι αυτόφωτοι. Υπάρχουν επειδη θέλησαν ξένες δυναμεις να υπάρχουν. "Κλαρίνο" θα κατσει οποισδήποτε (ακομα και απο το κκε) αν του το ζητησουν ξένες δυνάμεις.


Βλήμα


*** Για πες βρε τεδδυ, πως οριζεις την σωστη αμοιβη. Ειλικρινώς ρωτώ.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο σε όλους όσους συμμετείχαν αλλά και σε όσους θα ήθελαν να συμμετέχουν αλλά δεν μπόρεσαν, μακάρι να είχαμε και εμείς έναν τέτοιο δήμαρχο! Φίλε Θοδωρή αν δεν ήσουν εσύ ίσως θά μάθαινα για αυτή την πορεία αφού είχε συμβεί. Σε ευχαριστώ για αυτό το blog

Σταμάτης Ι. Σολανάκης είπε...

Συγχαρητήρια και από μένα. Είναι απίστευτο αυτό που έγινε. Να πω την αμαρτία μου δεν το περίμενα. Ελπίζω ο κόσμος να αρχίσει να καταλαβαίνει,πιο ειναι τελικά το αποτέλεσμα που πρέπει να περιμένει βραχυπροθεσμα από έναν αγώνα και πιο ειναι το αποτέλεσμα που πρέπει να περιμένει από την παρακαταθήκη του κάθε αγώνα. Μπορούμε να δούμε πολύ εύκολα στην ιστορία,σειρές γεγονότων,όταν σε κάποιες γωνιές του πλανήτη μας,έγινε κάτι καλό για τους ανθρώπους....

Ανώνυμος είπε...

Κριμα,
ειχα την ελπιδα οτι θα διέφερες. Καταλαβαινω γιατι δεν ανεβασες το μήνυμά μου.

Δεν θα ενοχλησω ξανα.

Και οι δυο πλεον γνωρίζουμε οτι κατι σάπιο υπάρχει εδώ και δεν ειμαι εγω.

Για να κλεισω:
ουτε σε καποιο κομμα ειμαι ουτε απογοητευμενος ουτε τίποτα συνομοσιωλογικο.

καλή συνέχεια.

Βλήμα

teddygr είπε...

@ Βλήμα

Ήμαρτον! Σου είπε κανείς ότι δεν κάνω τίποτε άλλο στην ζωή μου από το να ασχολούμαι με το ιστολόγιο; Έστειλες ένα σχόλιο χτες βράδυ στις 9.35' και παραπονέθηκες για λογοκρισία επειδή δεν το είδες δημοσιευμένο στις πέντε παρά τέταρτο το πρωί; Αν ήσουν από τους παλιούς φίλους του ιστολογίου, θα ήξερες ότι εδώ τα μόνα σχόλια που δεν δημοσιεύονται είναι τα spam και τα υβριστικά προς τρίτους (τα υβριστικά προς εμένα δεν κόβονται).

Κρατώ το ερώτημα με τους αστερίσκους και θα επανέλθω κάποια στιγμή με πλήρες κείμενο. Εν τω μεταξύ, σε περίπτωση που θελήσεις να ψάξεις μόνος σου, σου θυμίζω ότι την απάντηση την έχουν δώσει κάτι παππούδες και κάτι θείοι εδώ και 100-150 χρόνια. ;)

ΥΓ: Σε απεκάλεσε κανείς "σάπιο" και δεν το πρόσεξα;

Ανώνυμος είπε...

ενταξει, με συγχωρεις. Δεν πειραζει. Αν ηθελα να επιμεινω θα εβρισκα "πάτημα" αλλα δεν ειναι μειζων.

Οσο για το ερώτημα μακαρι να επανέλθεις σε αυτό γρήγορα, ειναι απο τα σημαντικοτερα ερωτηματα. Σαν συμβουλη, μην θεωρεις δεδομενο τι θυμαμαι και τι οχι οπως και τι γνωρίζω επι του θέματος και ποιες ειναι οι πηγες μου. Γράψε ότι εχεις να γραψεις και τα λέμε τοτε.

Ανώνυμος είπε...

"Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε .."

http://laikhexousia.blogspot.gr/2016/04/blog-post_11.html

Από το 14 λεπτό και μετά, ο εκλαϊκευμένος λόγος του Δημάρχου Πάτρας. Ο άμεσα κατανοητός από τον καθένα