Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

4 Απριλίου 2016

Ρεπορτάζ από μια πορεία

Τώρα μπορώ να το παραδεχτώ. Από την πρώτη στιγμή που το εξήγγειλε ο δήμαρχος, με είχανε ζώσει τα φίδια. Καλέ, τί είπε ο άνθρωπος; Για να διατρανώσουμε την συμπαράστασή μας στους ανέργους και για να υπογραμμίσουμε την θέλησή μας να αγωνιστούμε μαζί μ' αυτούς, να κάνουμε πορεία διαμαρτυρίας από την Πάτρα μέχρι την Πλατεία Συντάγματος! Θέλει και τα λέει αυτά;

Σηκώθηκαν οι τρίχες σ' όλο μου το κορμί. Και ποιός θα έρθει σ' αυτή την πορεία, δήμαρχε; Εκείνοι που έχουν μάθει να περπατάνε με σκυμμένο το κεφάλι και δεν τολμούν να βγουν από το καβούκι τους; Εκείνοι που λένε "πάλι καλά" όταν βρουν κανένα voucher ή καμμιά τρίωρη δουλειά με δυόμισυ κατοστάρικα μισθό και χωρίς ασφάλιση; "Δική μας δουλειά είναι να τους αφυπνίσουμε", επέμεινε ο δήμαρχος. Μα θα γελάει ο κόσμος μαζί μας αν η πορεία καταντήσει σε μια χούφτα ταλαίπωρων που θα σέρνονται μέχρι να φτάσουν στην Αθήνα για την τιμή των όπλων. "Και δυο άτομα να μείνουμε, η πορεία θα γίνει", έδωσε τέλος στην κουβέντα ο δήμαρχος.
Ο αντιδήμαρχος παιδείας και αθλητισμού Ανδρέας "Γραμμάριος" Αθανασόπουλος
με την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνα Γεροπαναγιώτη.
Τί να κάνουμε κι εμείς; Υποχρεωθήκαμε να συμμορφωθούμε. Ξαμολυθήκαμε στις γειτονιές, στα καφενεία, στους δρόμους... μιλήσαμε με άνεργους κι εργαζόμενους... μιλήσαμε με οιονεί άνεργους, όπως οι σημερινοί φοιτητές... με γονείς που συντηρούν άνεργα παιδιά... Και αμέσως αρχίσαμε να δοκιμάζουμε την μια ευχάριστη έκπληξη μετά την άλλη. Δεν ήσαν μόνο τα συχαρίκια για την πρωτοβουλία. Κυρίως ήσαν οι απανωτές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για συμμετοχή στην πορεία. Κι όσο βλέπαμε πως η πρωτοβουλία είχε απήχηση, τόσο περισσότερο παλεύαμε για την επιτυχία της. Όμως, κάπου μέσα μου ο σπόρος της ανησυχίας παρέμενε ζωντανός. Άλλο πράγμα το να δηλώνεις ότι θα πάρεις μέρος στην πορεία κι άλλο το να πάρεις μέρος πραγματικά. Όσο κι αν τα μηνύματα στήριξης και συμπαράστασης έφταναν από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό, το σαράκι με έτρωγε. Κι αν...

Μα καθώς οι μέρες περνούσαν, αναθαρρούσαμε όλο και περισσότερο. Στην πορεία θα έρχονταν διαδηλωτές κι από την Ικαρία... κι από την Θεσσαλονίκη... κι από την Κεφαλονιά... κι από την Στοκχόλμη... κι από την Ισπανία... κι από... κι από... Κι όλοι οι δήμοι, απ' όπου ήταν προγραμματισμένο να περάσει η πορεία, δήλωναν ότι και θα βοηθήσουν στην υλοποίησή της και θα συμμετέχουν, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση των δημάρχων τους. Ρε, για κοίτα που είχε δίκιο ο δήμαρχος! Τώρα έπρεπε να το παλέψουμε περισσότερο. Αυτό που φάνταζε στα μάτια μας ως φωνή διαμαρτυρίας, έδειχνε πως μπορούσε να εξελιχθεί σε σεισμό.

Το ποτάμι ξεκινάει και είμαστε όλοι εκεί. Τέσσερις χιλιάδες και πλέον...
Οι τελευταίες ανησυχίες μου διαλύθηκαν το βράδυ τού Σαββάτου, στην προσυγκέντρωση της Πλατείας Γεωργίου. Όχι πως η πλατεία βούλιαξε από τον κόσμο αλλά γύρω μου έβλεπα πρόσωπα που δεν είχα ξαναδεί. Δεν βρισκόμουν ανάμεσα σε γνωστούς, στους ίδιους που μαζευόμαστε κάθε φορά στα συλλαλητήρια. Όχι. Εκείνο το πλήθος ήταν κάτι άλλο. Προς απογοήτευση πολλών, δεν ήταν η "κομματική πελατεία του δημάρχου", όπως έλεγαν. Δεν ήταν "μια χούφτα βαρεμένοι". Ήσαν λαϊκοί άνθρωποι από παντού. Και ήσαν πολλοί.

Η προβοκάτσια από μέρους της προσκείμενης στον ΣυΡιζΑ δημοτικής ομάδας είχε λυσσάξει. Στην αρχή μας ειρωνεύτηκαν. "Γιατί να πάμε περπατώντας στην Αθήνα και όχι στις Βρυξέλλες;", είπαν στο δημοτικό συμβούλιο. "Να πάμε", τους απαντήσαμε, "αλλά εσείς θα πάτε μπροστά". Κώλωσαν. Τις τελευταίες μέρες άλλαξαν τροπάρι. "Ο Πελετίδης θα πάει τους διαδηλωτές στον Περισσό", γράψανε οι τοπικές εφημερίδες. Γελάσαμε. Δεν αντιδράσαμε. Τους παραδώσαμε στην χλεύη των συμπολιτών μας.

Ώσπου χτες το πρωί, λίγο πριν τις εννιά, διαλύθηκε και η τελευταία μου ανησυχία. Εκεί, στην ίδια πλατεία, που τώρα βούλιαζε από κάθε ηλικίας πρόσωπα γελαστά κι αποφασισμένα. Εκεί κι ο κυρ-Αντώνης, με την μεταμοσχευμένη καρδιά, που ήρθε να περπατήσει εκατό μέτρα. Εκεί κι ο Βασίλης, ο Κώστας, ο Αντρέας... να στηρίζουν τα εβδομήντα-βάλε χρόνια τους στα μπαστούνια τους και με το σακκίδιο στην πλάτη να διαλαλεί πως ήσαν αποφασισμένοι να πάνε πολύ μακρύτερα απ' όσο θα νόμιζαν πολλοί. Εκεί και το Μαράκι, με το λευκό μπαστούνι των τυφλών... και δυο νέα παιδιά σε αναπηρικά αμαξίδια... και πιο πέρα μια κοπέλλα με δεκανίκια... Εκεί και νεολαία, πολλή νεολαία. Εκεί όλοι.

Όλοι εκεί! Με πείσμα!
Κι όταν στις εννιά ακριβώς δόθηκε το σύνθημα να ξεκινήσουμε, κοίταζα γύρω κι έτριβα τα μάτια μου. Καθώς το ποτάμι ξεχυνόταν και προχωρούσε, πίσω του η πλατεία έδειχνε να το τροφοδοτεί αστείρευτα. Την ώρα που έμπαινα κι εγώ στο πλήθος, το κεφάλι της πορείας είχε χαθεί στο βάθος. Πίσω μου άρχισαν το βιολί τους η ντουντούκα και τα συνθήματα. "Οι κνίτες", σκέφτηκα και γύρισα να δω.  Ναι, αυτοί ήσαν. Μόνο που τούτοι ήσαν πολύ λίγοι, σε σχέση με την νεολαία που είχα δει λίγο πρωτύτερα στην πλατεία. Οι υπόλοιποι; Νάτοι! Μπροστά. Δηλαδή; Τι δηλαδή, αγόρι μου; Γιατί πίστεψες πως όλοι οι νέοι που είδες ήσαν κνίτες; Τόσες βδομάδες δουλειά και δεν πίστεψες πως τούτη η προσπάθεια είχε την δυναμική να κινητοποιήσει τον κόσμο; Να βγάλει τους σκυμμένους από το καβούκι τους, όπως έλεγε ο δήμαρχος;

"Τι πορεία είναι αυτή;" ρώτησε μια γιαγιά, που έστεκε παραξενεμένη στην γωνία. "Για την ανεργία", της απάντησα, "αυτή που θα φτάσει μέχρι την Αθήνα σε μια βδομάδα". Κούνησε το κεφάλι. "Αχ, να μη με κρατάνε τα πόδια μου", έκανε. "Θα ερχόσουν;" ρώτησα χαμογελώντας. Το βλέμμα της σκοτείνιασε. "Έτσι που μας κάνανε, στην άκρη του κόσμου θα πήγαινα", είπε με πείσμα...






Χαζεύω. Το πανώ που βρίσκεται στην κεφαλή της πορείας έχει χαθεί στο βάθος. Έχει περάσει την οδό Καρόλου κι εμείς βρισκόμαστε ακόμη στην Κολοκοτρώνη. Όσο αραιά κι αν περπατάμε, μπροστά μου βρίσκονται σίγουρα πάνω από τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι και πίσω μου έρχεται και η ΚΝΕ. Βλέπω έναν παππού να σταματάει. "Το πνεύμα πρόθυμον αλλά η σαρξ ασθενής" του λέω χαμογελώντας. Με κοιτάει σοβαρά. "Ήθελα να φτάσω μέχρι τα διόδια αλλά δεν μπορώ", μου απαντάει στενοχωρημένος, σφίγγοντας το μπαστούνι του. "Έχω κλεισμένα τα ενενήντα". Το βλέμμα του φωτίζεται αναπάντεχα καθώς σηκώνει το χέρι και δείχνει στο βάθος. "Αλλά μπροστά πάνε οι εγγόνες μου". Του σφίγγω το χέρι.

Παρακάτω άρχισαν οι πρώτες αποχωρήσεις. Οι ανάπηροι, οι ηλικιωμένοι, οι γονείς με τα παιδιά... Ε, και; Για κάθε έναν που αποχωρούσε επειδή τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του, καινούργιοι διαδηλωτές έμπαιναν στην πορεία. Στο Πανεπιστήμιο του Ρίου προστέθηκαν δεκάδες φοιτητών... στον Αη-Βασίλη μπήκαν κάτοικοι της περιοχής και μαζί τους -έκπληξη- ο επίσκοπος Πατρών... και στα Αραχωβίτικα το ίδιο... και πιο πέρα...

Η πορεία μπαίνει στο Αίγιο. Ο δήμαρχος πατρέων Κώστας Πελετίδης πάντοτε μπροστά, με την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνα Γεροπαναγιώτη δεξιά του και τον αντιδήμαρχο διοίκησης Διονύση Πλέσσα αριστερά του.
Μόλις η πορεία πέρασε το μέσο της απόστασης από το Αίγιο, όλοι σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα: θα τα καταφέρουμε! Έσπρωχνε ο ένας τον άλλο δίχως να το καταλαβαίνουμε. Κι όλους μαζί μάς έσπρωχναν εκείνοι που έμπαιναν στην πορεία από τον Λόγγο, από τις Καμάρες, από τα Σελιανίτικα... Πώς να λιποψυχήσεις; Κι όταν βλέπεις πως έρχονται να σε προϋπαντήσουν και να ενωθούν μαζί σου διαδηλωτές από το Αίγιο και τα γύρω χωριά, η κούραση εξαφανίζεται και στις 8 το βράδυ μπαίνεις στην πόλη ως θριαμβευτής. Και προς μεγάλη έκπληξή σου, έχεις κουράγιο και δύναμη να συμμετέχεις στην πανηγυρική εκδήλωση που ετοίμασε ο δήμος στην Πλατεία Αγίας Λαύρας...

Τώρα ξέρεις. Όσο κι αν εσύ δεν έχεις πια τις δυνάμεις να πας μέχρι το τέλος, το ποτάμι θα συνεχίσει την πορεία του. Κι όταν το απόγευμα της Κυριακής θα εκβάλει την ορμή του στο Σύνταγμα, θα είσαι κι εσύ εκεί. Όχι επειδή κατάλαβες ότι μπορείς αλλά για να κάνεις κάποιους να ανησυχήσουν βλέποντας ότι τώρα ξέρεις ότι μπορείς.

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα τσοντοκαναλα μουγκα. Στο συνταγμα λοιπον.

Ανώνυμος είπε...

Η τρίτη φωτογραφία της ανάρτησης τους έχει γαμήσει τον εκφυλισμένο εγκέφαλό τους!!
Δευτέρα μεσημέρι στα εγκαίνια Γούναρη & Υψηλάντη χύσανε ΟΛΟ το δηλητήριό τους!
Κουτσόγιωργας ή Κουρής "μωρές παρθένες" ΜΠΡΟΣΤΑ τους!
Τα κwλοκάναλα να παίζουν τα εγκαίνια του Πάκη στο δικαστικό μέγαρο, τις δηλώσεις του ΡΑΠ & της Σιας για το... "θαλάσσιο μέτωπο"...
ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ υπάλληλοι - διαχειριστές του σάπιου Συστήματός σας θα ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ η πλατεία Συντάγματος την Κυριακή 10 Απρίλη το απόγευμα κι αν έχετε κWλο δείξτε απ' ευθείας ΤΣΟΝΤΟΚΑΝΑΛΑ τη Συγκέντρωση !

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Κι επειδη καποιοι δεν θα αντεξουν τα 216 και καποιοι αλλοι θα βγουν να ριξουν χαιρεκακα χολη και να χλευασουν ... οπου τους συναντησετε ποσταρετε τους την φωτο του Γρηγορη μας με το πλακατ και δυο λεξεις απο κατω : "Ειμασταν και λιγοτεροι καποτε " ...και ξυπνησαν εναν λαο .
Πελετιδη γραφεις ΙΣΤΟΡΙΑ : "Και δυο άτομα να μείνουμε, η πορεία θα γίνει"

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά πολυ σημαντική αυτή η κινηση.

Οι ανεργοι θα νιώθουν οτι τους συμπαραστέκονται και θα αγωνιστούν κάποιοι μαζί τους. Πολυ σημαντικό για κάποιον που ειναι άνεργος και δεν έχει να φαει.
Θα δουν οι εργοδότες την πορεια και θα πουν "ας δωσουμε δουλεια, δες ποσοι τους συμπαραστέκονται"
Θα το δει η κυβέρνηση (ακυρο, η τροικα επρεπε να γραψω) και θα πει ας ελαφρυνουμε τα μετρα, ας δωσουμε χρηματα για νεες δουλειές.

Ρε μας κοροιδευέτε; Δεν ντρεπεστε λίγο!

Αν θες να κάνεις κατι παραιτήσου δωσε την δουλεία σου σε ενα νεότερο επιστημονα και περίμενε μετα εσυ ως άνεργος πορείες συμπαράστασης.

Βλήμα

Ανώνυμος είπε...

Νεοφιλελες detected 2:24πμ

Ανώνυμος είπε...

Ετσουξε πολυ τους νεοπασοκους η κινηση αυτη τελικα ........σας γλενταει ο Πελετιδης συριζοτρολακια....

teddygr είπε...

@ Βλήμα

Ενδιαφέρουσα η οπτική σας για καταπολέμηση της ανεργίας! Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: επειδή η δουλειά μου είναι και καλοπληρωμένη και ξεκούραστη, δεν σκέφτομαι να την αφήσω ούτε σε 10 χρόνια (όταν θα έχω συμπληρώσει 40 χρόνια σ' αυτήν), οπότε μάλλον δεν θα ακολουθήσω την υπόδειξή σας. Άλλη πρόταση έχετε ή η μόνη εναλλακτική σας είναι η ανακύκλωση της ανεργίας (κάτι που δεν το λες και πρωτοτυπία αφού το κάνει ήδη με μεγάλη επιτυχία το σύστημα με τα πεντάμηνα voucher);

ΥΓ: Πολύ μου άρεσε το πρωτότυπο ψευδώνυμο που επιλέξατε για να υπογράψετε το σχόλιό σας!

Thumomenos είπε...

Λοιπόν Θοδωρή καλημέρα...

Την Κυριακή θα είμαι στο Σύνταγμα και θα σας περιμένω, μακάρι να είχα το χρόνο, θα κατέβαινα στην Πάτρα και εγώ μαζί σας στο περπατητό!!!
Καλό κουράγιο
Συγχαρητήρια στο σύντροφο Δημαρχο Πελετιδη για την προταση του και την υλοποίηση αυτής της πορείας, κανένας μόνος του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλο δρόμο και κάλο αγώνα σε όλους ΜΑΣ

Thumomenos είπε...

Βλήμα
5 Απριλίου 2016 - 2:24 π.μ.

Και μια παρατήρηση, ο φίλος ποιο πάνω τι προτείνει δηλ? καθόμαστε στο σπίτι μας ν' ακούμε ΣΚΑΙ, ΜΕGA, E, κλπ τρώμε από τα έτοιμα - όσα έχουν απομεινει - κλαίμε την μοίρα μας μαζί με συγγενείς και φίλους και την πέφτουμε για ύπνο?
Δυστυχώς αγαπητέ Θοδωρή αυτός δεν είναι ο μόνος...
θελει δουλειά το πράγμα ΔΥΣΤΗΧΩΣ

Ανώνυμος είπε...

Φώτο Quiz: Βρείτε τον διαχειριστή του ιστολογίου. Έκανε τα πάντα για να μη φανεί αλλά τον ξετρύπωσα!
Συγχαρητήρια!!! αν δεν ήμουν σε νησί θα ήμουν εκεί
Μας δίνετε πείσμα και δύναμη
Σώβρακος

Ανώνυμος είπε...

@Βλήμα
Ακόμα και το ψευδώνυμο που χρησιμοποιείς δίνει το στίγμα σου. Εναν σαπισμένο μέχρι το μεδούλι άνθρωπο. Κάποιον που χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο που ξέρει και ο ίδιος ότι τον περιγράφει περίφημα. Το χειρότερο απόλα είναι ότι αποδέχεσαι την σαπίλα σου και φιλοδοξείς να μας την κολλήσεις!! Μόνο μία κουβέντα. Σαν τα μούτρα σου δεν θα γίνουμε!!! Κι είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί!!!
Μαν

Ανδρέας είπε...

Μπράβο ρε πατρινοί! Σας περιμένουμε με αγωνία την Κυριακή στην Αθήνα να βαδίσουμε μαζί σας. Πίσω κουφάλες πασοκόσποροι. Εμείς περπατάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. Καλό δρόμο και καλήν αντάμωση!

γιωργος είπε...

Γιατί δεν βάζεις το όνομα σου οπαδε του καναπέ προσκυνημενε!!

Βαγγελης Κ. είπε...

Ήμουν και γω εκεί... με 80% αναπτηρία.Έφτασα ,με μεγάλη δυσκολία, έως τις Καμάρες ... Ήμουν o ... τελευταίος με το κίτρινο μπουφάν και τη μπλε φόρμα ... Από την Αθήνα ... Μπράβο Δήμαρχε και στα υπόλοιπα μέλη της Διοίκησης του Δήμου.Αξέχαστη εμπειρία παρόμοια με εκείνη που έζησα το 1963 από τον Μαραθώνα έως το Πεδίο του Άρεως !!! Αύριο η μεθαύριο ... θα ξαναβρεθούμε μάλλον στη Κόρινθο !!!! Θα χαρώ πολύ να ξαναδώ τα χαρούμενα και αποφασισμένα πρόσωπα Σας.

teddygr είπε...

@ Βαγγέλης Κ.

Υποκλίνομαι... Τίποτε άλλο.

Ανώνυμος είπε...

@Τεδδυ
Δεν εχω καμια διαφωνία με την πορεία.
Κανε όσες θεωρείς οτι χρειάζονται.

Η πραγματικότητα και η καθημερινότητα του ανέργου θα παραμείνει η ίδια.

Γιατι δυσκολευεσε να το παραδεχτεις;


Βλήμα

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Τελικα φιλε παραπλανητικα το εβαλες το "Βλημα".Καθολου βλημα μαλιστα .... γιατι εισαι ενας πανεξυπνος πωλητης απογοητευσης και παραιτησης .
Καποια κυβερνητικα επιτελεια μαλιστα δινουν και πολλα φραγκακια για τετοιους "πλασιεδες" του "τιποτα δεν γινεται με τους αγωνες" ,μαλλον το εχεις λυσει εσυ το προβλημα της ανεργιας ...για λιγο

Ανώνυμος είπε...

Το βλήμα θεωρεί ότι "Ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο" (Leibniz).

Θα του πρότεινα να διαβάσει τον "Candide" του Βολταίρου για να βρει μιαν απάντηση.


Μάνος

Ανώνυμος είπε...

Εγώ Μάνο θα πρότεινα στο βλήμα να καταναλωθεί ως αξία χρήσης κατά προτίμηση σε κάνα τοίχο του σπιτιού του.
ΒΧ

V 10 είπε...

@ Σώβρακος
τον βρηκα!!!!!! στην πρώτη φωτο με την μπορντώ μπλούζα! επίσης, διακρινεται και στη δεύτερη φωτο!!!

Βάιος